Plac Przed Domami Zodiaku

Przez długi czas nie mógł odnaleźć w tak dużym mieście. Wychowany w maleńkiej wiosce, gdzie najwyższy z budynków miał niecałe 9 metrów wysokości, poczuł ogromny szacunek dla budowniczych tak wielkich budynków. Po chwili postanowił udać się na rynek miasta - tam spodziewał się spotkać kogoś kto pomógłby mu odszukać wojowników obdarzonych kosmosem. Chciał bowiem nauczyć się od nich jak kontrolować ten wielki dar i jak z niego korzystać tak by przynieść chwałę swojemu imieniu.

OCC:
Morfeusz
1. to nie jest miasto a plac przed domami zodiaku - skały, puste płaskie wzniesienie otoczone skałami i przepaścią od którego zaczynają się schody w górę
2. miasto w okolicach swiatyni ma własnie budynki o wysokości gdzieś do 9 metrów, to jest stare wiejskie miasto a nie metropolia 21 wieku

OCC:
- dobrze wiedzieć, przyda się na przyszłość

Nie odezwał się słowem, jedynie skinął głową. Czuł napięcie i odpowiedzialność...
Szedł kawałek za nim i spoglądał Mysteremu za kazdym razem gdy się odwrócił głęboko w oczy. Chciał tym dać mu do zrozumienia ze w tej przygodzie da z siebie wszystko bez względu na konsekwencje...

Na plac wkroczył Azrel.Rozglądał się po nim czegoś szukając.Nagle spojżał na straż.Zażucił jedengo ze strażników swoim pustym spojżeniem.Podszedł do niego i schuym acz grzecznym tonem powiedizał:
-Proszę o sprowadzenie złotego rycerza panny.
Jeden ze strażników poszedł i zniknął wśród domów zodiaku.

Widział stojącego Azraela, to właśnie po niego przyszedł. Jemu musiał to zaproponować, jego doświadczenie przyda się grupie, będzie bardzo pomocne.
Zaszedł wystarczająco blisko by zwrócić na siebie jego uwagę, po czym zaczął mówić.
-Drogi Azrealu, bo tak się zwiesz, prawda?-pytanie było retoryczne, słyszał o jego wyczynach wielokrotnie-Mam dla ciebie chyba propozycje nie do odrzucenia...
Czekał na reakcje rycerza.

Chłopak spojżał na ucznia pustym spojżeniem.Następnei spojżał ponownie na domy.Czekał dość długo na ryerza ,lub strażnika.Odezwał się suchym tonem do ucznia:
-Dużo czasu upłynęło zakładając nim rycerz pyjdzie jeszcze czasu troche upłynie ,więc mogę cię wysłuchać.

Ahen spodziewał się takiego przyjęcia, więc nie miał mu go za złe. Postanowił kontynuować.
-Wielki Mistrz zaszczycił najlepszych z najlepszych wśród uczniów sanktuarium zadaniem, które ponoć jest niezwykle istotne dla losów całego świata. Mystery powierzył mi wybranie jeszcze jednego członka wyprawy, ja wybrałem CIEBIE...-mówił całość z wielkim spokojem-Liczę na to iż się zgodzisz, gdyż dla rycerza Sanktuarium nie powinno być nic bardziej istotnego niż zadanie powierzone przez PANA Świątyni... Nie pytaj mnie o cel misji, ponieważ sam go nie znam. Mam nadzieje że zostałeś przeze mnie przekonany...

-Nie jestem najsilniejszy.Wręcz przeciwnie ,jedyne mogę wam wiedzą służyć..... (kontynuował oschle)Szczeże nie obchodzi mnie że to mistrz wydał takie polecenie ,jednak mój kodeks postępowania nakazuje pomagać każdemu kto owej pomoce potrzebować będzie.Wy chcecie abym się przyłączył ,gdyż podrzeba pomocy w postaci każdego toważysza jaki będzie potrzebny-.Wziął głęboki wdech po czym kontynuował:
-Oczywiścię że pomogę ,osobom w potrzebie zawsze pomogę....

Nie podobało mu się ta część wypowiedzi która mówiła o Wielkim Mistrzu. "Ma jeszcze czas..."- myślał, chcąc go tym usprawiedliwić. Mimo wszystko cieszył się ze wybierze się on wraz z nimi w tą wyprawę.
-A więc chodź za mną rycerzu.
Ahen skierował się do miasta, gdzie oczekiwał go Domon oraz Mystery.

-Dobrze......Wielki mistrzu sanktuarium.Z Twoich ust płynie mądrośc lecz potrzebuje pomocy.Musze wyjaśnić swego rodzaju proroctwo ktore przysniło sie mojemu bratu.Nie wiem czy jest prawdziwe lecz napawa mnie ono obawą.

Zrozumiał jakie popełnił błedy podczas wcześniejszej wymiany zdań.
Starał sie juz ich nie popełniać.

Kyoko nie skomentował słów młodego wojownika. Wiedział iż nie ma to sensu, gdyż upór jaki łatwo dało się dostrzec w tym młodzieńcu oraz brak doświadczenia i tak by sprawiły, że nawet najjaśniejsze racje byłyby dla niego nie do przyjęcia. Duma wojowników w tych dniach była równa ich próżności, pysze i agresji. Niestety tyczyło się to większości młodzieńców - w równej mierze u innych bogów jak i u Ateny.
Wiedział, że pewnego dnia spotka się on z niemiłym przyjęciem przez swoją samowolę i traktowanie świętych miejsc z taką pychą, ignorancją. Nie rozumiał praw rządzących tym miejscem.
- Nie minie wiele czasu, gdy zrozumiesz znaczenie moich słów. Więc zachowaj swoją siłę na doskonalenie się, ale tam gdzie znalazłeś swoje prawdziwe miejsce.
Wielki Mistrz spoglądał na Generała, a w jego oczach dało się dostrzec wyrozumiałość. Wręcz rodzicielskie spojrzenie na dziecko, które popełnia jakiś błąd, lecz czyni to wyłącznie ze swej niewiedzy.
W przeciwieństwie do niego miał świadomość. Świadomość iż ci, którzy go wcześniej polubili później sami się za pewne obrócą przeciw niemu, a to będzie bolesne dla obu stron. Wiedział iż sprzeczne intencje, ideologie oraz wojownicza natura nie wróżą im pięknej przyszłości.
Nie wierzył tak jak te dzieci w Idyllę. Utopia była zaś tylko czymś nieosiągalnym.
Z pobłażaniem patrzył jak generał się oddala. Wybaczył mu buńczuczne słowa, gdyż wiedział iż mówił to wyłącznie w samoobronie przed tym, co on mu powiedział.

Kyoko obrócił się do młodego rycerza i powiedział spokojnym głosem.
- Powiedz więc, co za sen przyśnił się twemu bratu. Zapewne więcej niż wasza dwójka razem, osoby będące w mej służbie w bibliotekach będą w stanie się dowiedzieć, jeśli prześladuje on was tak bardzo.

OCC:
to nie była wymiana zdań
wymiana zdań byłaby jakbyś prowadził dyspute z WM i miał sprzeczne poglądy

- Gdy słońce zagaśnie,
Na ziemi zapanuje mrok i ciemność,
Ból i cierpienie rozleją się na ziemię,
Radość i ukojenie ustąpią im miejsca.
Gdy tylko to wszystko się stanie,
Tylko wy będziecie mogli zatrzymać zło...-wypowiadajac te słowa chlopak dostawal ciarek.Nie wiedział czemu lecz tak wlasnie było.

-Tak brzmia słowa wypowiedziane w tym proroctwie.-ciagnął dalej a jego ciało przeszywał dziwny chłod.

Nie zamierzał dłużej pozostawać w tym miejscu. Jasnym stało się dla niego , że Wielki Mistrz jest taki sam jak jego rycerze. Jego myśli skierowały się ku innej krainie leżącej na północy.Pomimo , że teraz odchodził był pewien, że będzie odwiedzał sanktuarium kiedy tylko zachce nawet gdyby miało oznaczać to problemy.

Wielki Mistrz schował swe dłonie w rękawach kładąc je jedna na drugiej przed sobą. Spojrzał ze smutkiem w oczach na młodego wojownika, poczym odpowiedział ze spokojem w głosie.
- Powinieneś się wraz ze swym bratem na to przygotować. Przepowiednie mają to do siebie, iż dzieją się bądź nie. A to czy są prawdziwe okazuje się dopiero po fakcie dokonanym. W tym jednak przypadku powinniście obydwoje podjąć wysiłek i podjąć się treningu, który pozwoli wam pokonać strach na te słowa. Tak wygląda właśnie Wielka Wojna, od której dzieli nas ledwie kilka lat.
Nie miał potrzeby sprawdzać niczego, widział bowiem na własne oczy jak to wygląda i wiedział, iż zbliża się. To że ci bardziej wyczuleni padają ofiarą tych negatywnych wizji nie dziwiło go wcale. Nie jest to pierwsze i ostatnie oraz wcale nie dziwne zdarzenie. Zwłaszcza bacząc na to, kto jest na usługach boga zaświatów.
Wypowiedziawszy te słowa obrócił się, by następnie się udać w drogę jemu tylko wiadomą.

Patrzył na odchodzącego Wielkiego mistrza.
"Wyspa śmierci...........mam nadzieje ze tym razem nie okaze sie ta samą jaka była kiedyś"-pomyslał po czym ruszył przygotować sie do podrózy w ktorą wyslał go wielki mistrz.

Coen przyszedł na plac przed domami zodiaku. Spojrzał na nie z podziwem. Dopiero zaczynał swoją naukę. Męczył się on od jakiegoś czasu aby zasłużyć na brązową zbroje. Jego moc była niczym w porównaniu ze strażnikami tych 12 domów. Wyczuwał ich niesamowitą energie. Wiedział że im nie dorówna mocą , ale liczył na to że może kiedyś będzie na tyle silny, że ci rycerze zgodzą się na choćby mały sparing z nim. Jak na razie rozmowa z którymś z nich była by czymś niesamowitym

OOC:Człoweiku ty nie masz brązowej zbroi jesteś uczniem teraz musisz sobie na nią zasłużyć.

Po przybyciu na plac nie zamierzał iść dalej.Nie chciał wywoływać niepotrzebnych spięć pomiędzy Asgardem i Sanktuarium.Wyjął z kieszeni swojej szaty pergamin ofiarowany mu przez Hildę.Jako , że nie wiedział jak długo będzie musiał czekać.Zaczął powoli przechadzać się wzdłuż placu.Licząc każdy krok , który zrobił.

Ciągłe czekanie coraz bardziej go irytowało. Jego wzrok co chwila wędrował po kolejnych domach zodiaku, które nie miały swoich obrońców.
Cieszył go fakt , że większość uczniów sanktuarium wybyła ponieważ już widział jak wszyscy się zlatują i zadają głupie pytania w stylu: Czego tu chcesz ?? Jeśli chcesz zabić Atenę to ci na to nie pozwolimy będziemy jej bronić za cenę własnego życia. Z braku jakiegoś zajęcia zaczął podrzucać pergamin podarowany mu przez Hildę.Podrzucając zwój założył sobie, że jeśli podrzuci go tysiąc razy i nic się nie nie zmieni w związku z jego sprawą to zacznie zwiedziać zodiakalne domy.

Wkroczył posępnym krokiem na plac przed domami. Ciągle myślał o Izzaku. Bolało go to. Musiał go zdradzic chodź w głębi duszy nie chciał. Rozglądając się po placu zauważył człowieka. Znał go skądś. Podszedł bliżej... Nie rozpoznał postaci. Biło od niej jakieś zimne kosmo*
- Witaj przybyszu - powiedział i podał mu rękę - Po twoim kosmosie wnioskuję, że przybyłeś tutaj z jakiejś lodowatej krainy ? Asgard, Syberia ? - wszystko mówił z uśmiechem na twarzy - Mam nadzieje że tutejszy klimat ci zbyt nie przeszkadza. Hmmm ? - zastanowił się - cóż to za pergamin trzymasz w dłoni ?

OOC : Ok poprawione
*zimne kosmo - nie złe tylko zimne xD

OCC: Rozpoznanie mojej postaci jest dla ciebie nie możliwe ponieważ zmienił się jej wygląd zewnętrzny i kosmos podczas pobytu na syberii ( wcześniej moja postać wyglądała jak ta postać w błękitnych włosach , którą miałem w avatarze a teraz wygląda jak moja aktualna postać w awatarze )

Na placu pojawił sie także Xellos.Spostrzegł ze jego brat stoi tuż przy jakimś mężczyźnie.Nie mógł przypomnieć sobie kim jest ów człowiek lecz emanowała z niego znajoma energia.
Tym razem jednak rycerz feniksa miał złe przeczucia.

"ehhhhhh.....miejmy nadzieje ze tym razem sie myle"-pomyślał
postanowił jednak bacznie śledzić poczynania Sharaku a przede wszystkim rycerza stojącego obok.

Sprawił ze jego energia kosmiczna stała sie niemal nie wyczuwalna po czym jakby rozpłynął sie w powietrzu.

Był jednak w miejscu z którego mógł ''mieć oko'' na rycerza andromedy i jego rozmówcy

Spojrzał na rycerza andromedy nie przerywając podrzucania pergaminem.
- Wnioskować można wszystko liczy się to co się wie - rzekł do rycerza a następnie zaczął na głos liczyć-...345,346,347,348 - przerwał liczenie na głos i znów zwrócił się do rycerza - twoja obecność tutaj może być bardzo przydatna.W tym pergaminie jest wiadomość od kapłanki Hildy Polaris.Jeśli tylko wyrazisz chęć pozostawię ci ten pergamin - zakończył swoją wypowiedź i znów zaczął liczyć - ...372,373,374.........

- Jeśli taka wola kapłanki Odyna, mogę to zrobić - powiedział spokojnie z uśmiechem - Ciekawe zajęcie ? - zaśmiał się.
Miał dobry humor, chodź po głowie cały czas krążyła mu myśl o Izzaku.