Plac Przed Domami Zodiaku

-Ten mężczyzna w zbroi? - zapytał zdziwiony Domon - Nie wiedziałem, że jest Generałem...
Myślał przez chwilę, szukając odpowiednich słów, aby określić to co czuł. W końcu westchnął.
-Mój mistrz uczył mnie, że nie należy oceniać ludzi po pozorach. Wszędzie są dobrzy ludzie i źli ludzie, niezależnie od pochodzenia czy stron konfliktu. Należy ufać ludziom, dopóki na to zasługują.
Spojrzał na swojego towarzysze.
-Jak na razie nie zrobił nic, co mogłoby źle o nim świadczyć.

- To prawda nie zrobił... - zamyślił się
- Sądzę, że człowiekiem jest prawym jednak, jego zwierzchnik ma inne priorytety niż nasz. - Tu się uśmiechnął na myśl o Atenie. Popatrzył jeszcze chwile na domy, które emanowały energią po czym rzekł.
- Nie wiem jak Ty ale ja od tego patrzenia na te wspaniałości - tu wskazał na domy - zgłodniałem.... Idziemy do miasta coś zjeść porozmawiali byśmy jeszcze. - zarzucił sobie kaptur na głowe i czekał na reakcję.

-Wybacz przyjacielu. - powiedział Domon - Z chęcią bym ci towarzyszył, ale wzywają mnie inne sprawy.
Gdzieś w głębi jego głowy odezwał się cichy głos.
Powstrzymaj mnie... proszę...
Przez chwilę czuł się słabo, dotychczas ten głos nawiedzał go jedynie we snach.
-Jest coś, co muszę zrobić... Jeśli Bogowie pozwolą, może pomożesz mi w tej pilnej sprawie. Tymczasem bywaj.
Odszedł szybkim krokiem bardzo poruszony.

- No cóż, wierze, że to pilne. Bywaj... - troche go zesmuciło to, że przyjaciel nie bedzie mu towarzyszyć, ale miał sprawy na głowie. Tymczasem myśl o gorących pieroszkach okraszanych cebulą i boczkiem wywołała mu na twarzy uśmiech...

bez emotek prosze - niszcza klimat - Sak

Jin wbiegł zdychany i zapytał.
-Hyhyhy, pszepraszam wiecie gdzie moge spotkać Atene?Mam ważną sprawę do Ateny.Mój mistrz kazał mi powiadomić Atenę o starsznej rzeczy.

Czarne poły płaszcza powiewały na wietrze. Czarny kaptur zasłaniał twarz, całe ciało postaci lśniło delikatną czerwienią z odbłyskami złota. Aura ta prowadziła ze sobą nie pokuj i lęk, niezłomną trwogę i strach.
Postać wypluła na ziemie wykałaczkę i przydepnęła ją butem. Uśmiechnął się, po czym stanął przy roztrzaskanej kolumnie. Jefo ręce oplatały czarne skórzane rękwiczki bez palców. W świetle słońca lśnił krwisto czerwony telson, na wskazującym palcu prawej ręki.

Nagle na placu pojawiło się kilka potężnych kosmosów. Każde kosmo po chwili zmieniło swój kształt na kształ człowieka.
- 12 domów zodiaków i świątynia Ateny. Potęga tego miejsca nadal jest wielka ale nikt jej nie potrafi wykorzystać . - rzekł jeden z nich.
- Niedługo wszyscy poznają czym jest prawdziwy kosmos - dorzucił drugi.
- Jeden złoty rycerz chroni świątyni - Shaka Złoty Rycerz Panny - zniszczył bym go jednym atakiem - dodał kolejny
- Będziesz pierwsza Ateno czy też ostatnia ? - znów rzekł ten który przemówił pierwszy po czym schylił się i dotknął ziemii.

Kamienną ścieżką szła niska postać okryta luźno płótnem osłaniającym ją od wiatru. W dłoniach skrzyżowanych na piersi trzymała dwie księgi w grubych, ciemnych oprawach.
Stanęła niedaleko dziwnych osobników i obróciła głowę w ich stronę.
- To pewnie dlatego, że to miejsce stoi na źródle. - dał się słyszeć melodyjny, dźwięczny głos dobiegający spod ciemnej maski.
- Zamierzacie wywołać wojnę? Chcecie zaatakować Atenę? - padły pytania pełne niewinnej ciekawości - Ona podobno się jeszcze nie urodziła, jak chcecie z nią walczyć jak jej nie ma tu?

Od strony miasta dało się widać cienką sylwetkę.Długie włosy rozwiewały się na wietrze.
- Witajcie przybysze - powiedział cicho,a zarazem delikatnie - Dlaczego tutaj przybyliście ?
Po kilku chwilach dało się widzieć już całą sylwetkę, twarz i zbroję która okrywała jego ciało.

- Nie interesuje nas zabicie cielesnej formy Ateny, ponieważ później i tak by się odrodziła. Odbierzemy jej boskość a potem zniszczymy - rzekła schylona postać a spod jej dłoni dotykającej ziemi zaczęła emanować energia rozchodząca się na cały plac.
- Sądze , że ta odpowiedź wystarczy też tobie - rzekł do chłopaka w różowej zbroi.

- myśle że i ty wiesz dlaczego ja tutaj jestem - powiedział spokojnie i zaczął gromadzić swoją energię - Więc lepiej przemyślcie to jeszcze raz...

Po krótkim przemówieniu odsunął się. Nie lubił walki...Jednak tutaj chodziło o życie Ateny...Wiedział że będzie musiał stoczyć bój...Chyba że ci ludzie się wycofają...

- Nie rozumiem.. - w słowach dało się słyszeć pełne zdziwienie - Czemu mówicie o zabiciu?
Drobne dłonie poprawiły uchwyt na księgach przygarniając je bliżej piersi.
- Słowa, które wyprzedzają myśl bywają często nieświadomą prawdą. Czy naprawdę nie zależy wam jednak na jej śmierci?
Głowa w masce przechyliła się lekko. Postać spoglądała na pochyloną postać.
- W tym miejscu nie da się odebrać boskości nikomu. Czemu tu jesteście?
Drobna istota spoglądała na nich spod maski z pełną ciekawością.

W jednej chwili wyłonił się z za kolumny uderzając w brzuch powalił sharaku patrząc na niego z irytacją na twarzy powiedział - Nie napawaj się pychą dlatego że masz zbroję po za tym Ateny jeszcze nie ma tak jak słyszałeś więc po co miałaby być twoja bezsensowna śmierć... A wy zamierzacie zabić Boga... Skończycie tak jak najświetniejsi rycerze którzy stąpali po tej ziemi... Skończycie w Tartarze jako jedzenie dla Tytanów... Głupcy... A teraz jeśli chcecie róbcie dalej swoje tylko zostawcie go mnie a co się stanie zresztą mnie nie obchodzi..

Sharaku wylądował prosto na ziemi.
- Nie napawam się pychą... - powiedział spokojnie - Ale jeżeli oni chcą zabić Atenę, to moim obowiązkiem jest ją chronić...Ale ty też masz rację...Więc może wytłumaczycie nam jak chcecie to zrobić?
Przestał zwiększać swój kosmos, podszedł do sprawy bardziej logicznie...

- Masz rację , że z tego miejsca nic nie możemy zrobić . Póki nie odzyskamy naszej cielesności także nic nie zrobimy. Poza tym nie doceniasz nas morski generale. Jeśli odzyskamy nasze ciała nasza potęga będzie równa potędze Ateny, Posejdona,Zeusa i reszty bogów.Nie zabijemy żadnego Boga generale. Odbierzemy im tylko boskość i uwięzimy w ludzkich ciałach zginą jako starcy a wtedy zostaną skazani na wieczne zapomnienie. Posejdon również tak skończy. Tylko Hades i dwóch innych bogów uniknie tego losu. - oderwał swoją dłoń od ziemii i wyprostował się.

Postać uniosła głowę do góry spoglądając w nieboskłon.
- Będzie padać krwią. - Obróciła się ponownie w stronę osobnika - Potrzebujecie więc udać się na Olimp, gdzie spoczywają ciała licznych bogów. Ale odebranie tego co w krwi płynie będzie dość trudne.
Wzrok powędrował na ziemię.
- Istota wyższa odzyskując swe ciało odzyskuje swą moc a także śmiertelność. Jeśli wasze ciała znajdą się w świecie śmiertelników, to czy nie będziecie sami w niebezpieczeństwie?
Dało się wyczuć ciepły uśmiech jakim drobna postać obdarzyła osobnika.

Izaak oparł się o kolumnę śmiejąc się w niebo głosy patrząc na malutką postać która potrafiła go naprawdę rozbawić.
Podszedł nich bliżej z zaciśniętą pięścią wysunął rękę do przodu pokazując znak - Widzicie ? Na tą rękę przysięgam że mojemu przyjacielowi nic sie nie stanie a co do samej tam jakiejś boskości.. To możecie robić sobie co chcecie.. Nie dbam o bogów tak jak oni nie dbają o mnie... Tylko wasze zachcianki trochę was przewyższają bo jeśli zniknie wszystko co utrzymuje ten świat w harmonii... To nie wiem co się stanie... Ja jestem Izaak a także jestem ciekaw waszych imion przybysze... Zanim odejdę chcę się tego dowiedzieć by w przyszłości wiedzieć kogo mam zabić
Z szyderczym uśmiechem śnieżnobiałe zęby pokazywały agresję nie pohamowanie które głęboko w nim drzemało. Ręka wylądowała kolanie podtrzymując pozycję a także pokazując jego dumę przeplatającą się z żadzą krwi która go przez objeła.

- Zgadzam się z Izzakiem - przytaknął - Nikt nie wie co się stanie gdy nie będzie Bogów...Przecież to oni czuwają nad wszystkim.A może jednak wy to wiecie ?
Po kilku zdaniach usiadł na ziemi, ponieważ nudziło go już to stanie...

- Masz rację - rzekł do postaci w masce - Gdyby nie zdrada nadal byśmy posiadali nasze ciała. A zdrajca zapłaci większą karę niż bogowie , którzy na pewien sposób również nas zdradzili. A co do naszych imion to zostały one wymazane przez bogów ze wszystkich ksiąg. Gdy odzyskamy nasze ciała poznasz i nasze imiona. Imiona ludzi , którzy dorównali bogom . Władze nad ziemią pozostawimy ludziom oraz Hadesowi i dwójce pozostałych
Nagle przemówiła inna postać kobiecym głosem
- Posejdon padnie przed nami na kolana by prosić o wybaczenie. Ale my nie okażemy litości tak samo jak oni nam jej nie okazali.Każy kto stanie nam na drodze zginie
W tym moemencie Izaak poczuł jakby na chwilę jego serce przestało bić po czym znów wróciło do pracy.

Postać spojrzała w niebo jakby w lekkim zamyśleniu, po czym wzruszyła nieznacznie ramionami.
- To dobrze jak nie macie imion, bo nie wiąże was magia imienia. Nie posiadając ciał nie posiadacie zagrożenia śmiercią. Innymi słowy jesteście identyczni. Jak bogowie tak i wy, bo przecież oni wszyscy nie nazywają sie tak jak ich ludzie zwą.
Postać ruszyła, nie w stronę schodów ku domom zodiaku, lecz w stronę licznych skał.
- Tylko jak tak zwani bogowie zginą, to będzie to ich koniec. Jak wy to będzie to tylko mała przerwa w waszej egzystencji. Zdrada jest zapisana od tysiącleci w historii tej ziemi. W piasku na pustyni, w skałach wysokich szczytów, w wodzie oceanów. Nim język pisany przynieśli ludziom. - melodyjny, młody głos wydał się zamyślony. - Pokonacie ich po to tylko by zająć ich miejsce. Będziecie tacy sami jak oni, lecz z chęci zemsty, nie ze skutków jakie ona przyniosła.
Postać zdawała się błądzić myślami już gdzieś daleko. Jakby te słowa nie należały do niej, jakby były czymś nie pasującym do tego dziecka.

Izaak nagle uspokoił się upadając na ziemię zdziwiony co się stało patrzył na swoje ręce które nadal drżały pokazując jego żądze i złość którą niedawno pokazał. Życie przetoczyło mu się przed oczami jakby nigdy nie istniał a jednak jakby już tu był tak samo agresywny jak śnieżny wilk czyhający na ofiarę która go nie widzi w śnieżnej bieli która za chwilę miała zostać zabarwiona na czerwono.Pamiętał ten moment kiedy poznał swojego przyjaciela gdy zobaczył że on morduje osobę mu tak bliską... bliską... bliską. Echo roznosiło mu się po całym ciele zadając mu straszny ból w sercu które kuło go jak kryształki lody spadające na Syberii. Tak padało w tym momencie myślał cały czas lecz nie mógł cały czas się opanować bo widział ten sam obraz w głowie patrząc na tych ludzi którzy mieli w oczach to samo co on niby takie wielkie oddanie coś... coś nie do opisania.
Wstając poślizgnęła mu się ręka przez którą upadł kalecząc się lekko wziął ten kamień niszcząc go nawet nie zaciskając ręki powiedział - Jeśli macie zamiar zrobić coś mojemu przyjacielowi to spotkacie się z gniewem nie człowieka...
nie boga... lecz osoby której cierpienie było tak wielkie że przesłoni całe niebo

- Nie wiesz nic o cierpieniu generale. Kiedyś bogowie przysłonili niebo naszą krwią i naszym cierpieniem.
A teraz wybaczcie ale musimy już was opuścić.
Po chwili zaczął wiać bardzo przyjemny wiatr a postacie rozpłynęły się.

- Kim oni byli (i dlaczego cię zgwałcili)
- zapytał po chwili Izzaka - I co ci zrobili ? (czy zgrzeszyli)
Jego wypowiedzi jak zwykle były krótkie,ale między słowami kryły się inne znaczenia... (rżnięcie na pieska)

Stojąc już twardo na ziemi pokazując już swoje stanowcze wyluzowane oblicze powiedział - Kim byli to nie mam pojęcia Sharaku lecz są bardzo niebezpieczni to można zobaczyć po samym ich spojrzeniu.. Potrafią obudzić w człowieku najgorsze żądze które człowiek trzyma głęboko schowane w swojej duszy.. Pamiętaj by więcej nie pakować się w tak niebezpieczne walki póki tak naprawdę nie odkryłeś swojego znaczenia na tym świecie bo nie warto tak umierać... Znowu przypominając sobie swoją przeszłość w najgorszych zakamarkach swojej duszy odczuwał to dudnienie serca które przyprawiało go o dreszcze. Nagle uśmiechnął się sztucznie do Sharaku nie mówiąc ani słowa ruszył się w przeciwną stronę wyglądając jak trup który szura swoimi nogami nie wiedząc co z nimi zrobić..

Kiedy Xellos dotarł na plac przed domami Złotch rycerzy zauwazył swojego brata oraz odchodzącego od niego mężczyzne.
"To pewnie jego mistrz"
Podszedł do brata i położył mu reke na ramieniu.
-Rad jestem ze udało Ci sie zdobyć upragnioną przez Ciebie zbroje.
Lecz widząć sposepniałą mine swojego brata zmartwił sie i jego szczeście tez sie troche ulotniło.
-Co sie stalo??