Arena

Abdelaziz spojrzał na Złotego Rycerza.

-Witaj przyjacielu. - powiedział - I proszę, siadaj.

Spojrzał na młodzika, z którym Neo wcześniej rozmawiał. Był to chyba jeden z nowych nabytków Sanktuarium. Nigdy wczesniej nie miał okazji spotkać tej osoby.

-Widzę, że szkolisz młody narybek. Sam chciałem się tym zająć. - spojrzał na Rycerza Raka - A więc o czym chciałbyś porozmawiać?

Z uwagą przysłuchwiał się odpowiedzi jego przyjaciela.Następnie tak poprostu wyraz twarzy złotego rycerza się zmienił....stała się odrobinę poważniejsza lecz dalej utrzymywała spokój.
-Tak...ma na imię Shaka.Jest moim uczniem od niedawna.Ale drogi Abdelu nie martw się.Tylko się rozejrzył.Jest jeszcze sporo młodych niedoświadczonych uczniów którzy wymagają twardej ręki silnego mistrza.Napewno byś się nadawał w tej roli.Przypomnij sobie że tak nie dawno my tutaj trenowaliśmy..jako młodzieńcy możliwe nawet że młodsi od nich.I do czego doszliśmy??.Staliśmy się obrońcami Ateny dzięki głębokiej wierze oraz licznym umiejętnościom.Mam nadzieję że taki sam zapał będzie mieć i Shaka.Powiem Ci szczerze że przejawia on niezwykle głęboką wiarę oraz silny cosmos który zdaje się rosnąć i rosnąć.Wiesz może po tej walce Wielki Mistrz przydzieli Ci jakiegoś ucznia??-powiedział ostatnie zdanie z odrobinę lepszym optymizmem...

Abdel uśmiechnął się lekko.

-Być może tak będzie. - powiedział.

Cieszył go entuzjazm zarówno przyjaciela, jak i jego ucznia. Właśnie takich ludzi potrzebowali, zdecydowanych i świadomych własnych celów. W duchu też zgodził się z Neo. Przebyli długą drogę i osiągneli już tak wiele. Oni, Mystery, inni rycerze. Wydawać by się mogło, że przeżyli już całe życie.
Wciąż jednak nie był całkowicie spokojny. Zawsze ufał swoim kartom, a one zwiastowały przyjście wielkiego niepokoju. Oby tylko zdążyli się przygotować.

-Jak myślisz? Ilu znich zostanie Rycerzami? Ilu z nich dotrwa?

Odwzajemnij jego uśmiech.Następnie ponownie złapał krótki oddech aby kontynuować tą ciekawą rozmowę.
-Hmmm...trudne pytanie przyjacielu...-zamyślił się chwilkę Neo.
Jeżeli wykarzą się odpowiednim zaangażowaniem oraz głęboką wiarę w osiągnięcie w swoich celów to powinni wszyscy dotrwać.Heh....-zaśmiał się cicho.
Jednak to byłoby zbyt idealne.Z resztą nie muszę Ci przypominać ilu uczniów rezygnowało po dosłownie niecałym miesiącu treningów.Doskonale wiesz iż żywot rycerza nie jest przeznaczony dla każdego kto tutaj przybędzie.Ale owsze...jeżeli Ci chłopcy wytrwali by do końca i przywdziali zbroję...Świątynia nie musiała by się wtedy bać agresji jakiejkolwiek innej frakcji.Lecz wszystko z czasem się okaże....

A teraz Abdelu...-na chwilkę przerwał Neo.
Czy możesz mi powróżyć z twoich kart???.Hah bardzo długo tego nie robiłeś a jest ku temu okazja.Czy mógłbyś to dla mnie zrobić???

Abdelaziz bez słowa wyjął karty. Przez chwilę poczół niepokój, ostatnie rozkłady nie wskazywały pomyślnych zdarzeń. Miał nadzieję, że chociaż tym razem będzie inaczej.
Wyjął karty z opakowania, uderzył w nie dwoma palcami prawej ręki, a następnie podał Neo do potasowania. Kiedy przyjaciel oddał mu karty, rozłożył je przed nim, i kazał wybrać cztery z nich. Wybrane karty ułożł w "symbol" krzyża.
Odsłonił górną.

-Pierwsza karta mówi nam o teraźniejszości. - zaczął mówić - Arkan siedemnasty, Gwiazda. Dobry początek, karta opatrzności i powodzenia, wyraża stan równowagi fizycznej i duchowej. Zdaje się, że jesteś ostatnio w całkiem niezłaej formie. Spójrzmy jednak tutaj... - odsłonił lewą kartę. Milczał przez chwilę, a na jego skroni pojawiła strurzka potu - Wieża... Arkan szesnasty... Zwiastuje katastrofę, nieoczekiwany cios. Ostatnio bardzo często mam okazję odsłoniać tę kartę... Nadchodzi mroczny czas... Tli się jednak iskierka nadziei. Silna wiara w siebie uchroni cię przed upadkiem. - westchnął i odsłonił kolejną kartę - Tak... Arkan trzynasty - Śmierć, potwierdza poprzednie rozwiązanie. Obecna sytuacja ewoluuje... na dobre bądź złe, obawiam się jednak tego drugiego. - odsłonił ostatnią kartę - Tak jak można było się spodziewać... Przyszłość opisana w arkanie dziesiątym, w Kole Fortuny. Karta niesamowicie niejednoznaczna, jednak w układzie ze Śmiercią oznacza pojawienie się faktu lub zdarzenia w życiu pytającego, które odmienia wszystko co do tej pory znał...

Westchnął.

-Niestety nie jest to dobry układ. Sam wiesz najlepiej, że coś niedobrego wisi w powietrzu, można to wyczuć... Pamiętaj tylko o jednym. Czas jest jak drzewo, każda nasza decyzja powoduje wypuszczenie nowego pędu, który będzie od teraz rzeczywistością, w której będziemy żyć. Zbliżają sie ciężkie czasy, co nie oznacza, że jakos ich nie przetrwamy...

Neo lekko opuścił głowę.W głębi duszy spodziewał się właśnie takiej wróżby takiego rozdania.Jednak prawda zabolała i to bardzo mocno.
-Dziękuje przyjacielu za szczerość i za wróżbę.-zaczął spokojnie.
Twoje zdolności są nieocenione.I także myślę że niedługo rozpoczną się dla nas mroczne czasy.Spokój nigdy nie trwa wiecznie.Mam jedynie nadzieje że do tego momentu wszyscy bardzo dobrze się przygotują.Osobiście postaram się jako złoty rycerz wyszkolić nie tylko Shakę a innych uczniów Świątyni którzy będą wykazywać odpowiednie umiejętności oraz wolę walki.Jak chcesz przyjacielu może to razem zrobić.Ci chłopcy potrzebują przecież mentora sam wiesz.Inaczej błędy jakie popełniają w tym momencie wejdą im w nawyk.Myslę że tą propozycję można przedstawić Wielkiemu Mistrzowi oczywiście po tej walce... jak sądzisz???

Abdelaziz skinął głową. Podzielał obawy przyjaciela. Jeśli doszłoby do większego konfliktu, najsłabsi z pewnością odczuli by to najbardziej.

-Zgadzam się, poczekajmy na zakończenie walki i jak najprędzej skonsultujmy się z Wielkim Mistrzem.

Kiwnął go niego głową na znak że rozumie.Dalej w głębi duszy rozpamiętuje wróżbę jaką przepowiedział mu Abdel.
"Zbyt optymistyczna to ona nie była jednak...na taki los zasłurzyłem..."-pomyślał szybko rycerz.
Następnie jego zwrok powędrował z powrotem na rycerza jednorożca.
-W tej wróżbie...wspominałeś coś o mojej silnej wierze...wiesz może co to dokładniej może znaczyć???.-spytał z ogromnym zaciekawieniem złoty rycerz raka.

Sila ataku odrzucila chłopca na kilka metrów lecz ten zdołał wyprowadzić kontre i szybkim atakiem ugodzić przeciwnika pięścią w szczękę

szybki atak 33dmg

Typhon zachwiał się lekko. I upadł na tyłek.
Stracił równowagę.
Widział coś co dawno mu się objawiło w śnie.
Wiedział, że to będzie jego pierwszy i ciężki bój.
Musiał go wygrać by pokazać że jest godzien zbroi.
Spojrzał na ziemię i ujrzał krew sączącą się z jego ust.
Przygryzł sobie biedak język. Pluł jasno czerwoną krwią.

Otarł z potu twarz i rzekł : -Tak się nie ucz. Nie ładnie tak postępować. Po czym jego czarne oczy powędrowały na przeciw oczu przeciwnika i wymierzył ten sam atak co ostatnio.
Zadał cios mówiąc: - To dla Ciebie.

atak siłą 57 obr

Nagle rozmowę z Abdelem przerwało mu coś...coś dziwnego.Jakby obcy cosmos..nie obce cosmosy pojawiły się na teranach Świątyni jednak na początku nie można dokładnie sprecyzować gdzie.(Wykrycie 3).
Złoty rycerz podniusł się lekko zaciekawiony do kogo może należeć taka siła i co może chcieć.
"No wreszcie się robic ciekawie...bo ta ostatnia walka jest naprawdę długggggaaaa"-pomyślał rycerz.
Po chwili zamknął oczy.Wokół niego pojawiła się złota aura.Wszystko robi to po to aby lepiej określić te cosmosy które pojawiły się na teranch Sanktuarium.
Nagle swój wzrok skierował na Wielkiego Mistrza który już pewnie wiedział o co dokładniej chodzi.Postanowił Neo zbytnio się nie wychylić.Dalej pozostał w postawie stojącej a jego cosmos powoli opadał z sił...

Widząc rozgrywaną właśnie walkę Shaka lekko ziewnął z nudów.Jego rany powoli się goją ale nie czuje już aż takiego bólu jak na początku.W głębi duszy chciałby już bardzo stoczyć kolejną walkę i wygrać ten turniej co było jego tutaj głównym celem.Po tych wszystkich treningach jakie przeszedł...po tych wszystkich wyrzeczeniach...to w końcu musi dać jakiś efekt.Pozatym chłopak chce pokazać swojemu mistrzowi iż jest godzien rycerskiej zbroi którą już może niedługo przywdzieje.
"Złota zbroja panny...muszę ją zdobyć...to warunek aby zostać jednym z dwunastu złotych braci oraz abym powrócił do swojego domu..."
Następnie jego błękitny wzrok skierował na rozmawiających Neo oraz Abdela.Tego pierwszego najwyraźniej coś nie pokoiło gdyż wstał z miejsca a ponadto wyzwolił cosmos.
-Mam nadzieję że to nic groźnego...-powiedział cicho do siebie Shaka.
"Na wszystkich bogów Olimpu!!.Niech ta walka się już zakończy...."-pomyślał Shaka spuszczając głowę z zarzenowania...

To co działo się na arenie zaczynało być już dla niej żenujące.Patrząc na pozostałych widziała ,że nie tylko ona ma takie odczucia.Zastanawiała się czy ta walka skończy się nim ona zdąży się zestarzeć.Zwiększenie kosmosu przez jednego ze złotych rycerzy lekko ją zaintrygowało.Jej spojrzenie jednak znów powędrowało na "walczących" uczniów.Momentami miała chęć przerwać to słabej jakości widowisko jednak coś ją powstrzymywało a może poprostu nie chciała wychodzić ze stanu marazmu do jakiego doprowadzili ją dwaj uczniowie Sanktuarium.

Siedział i ze znudzeniem obserwował toczącą się walkę. Nadal myślał nad swoją przyszłością i o tym co stanie się po zakończeniu turnieju. Po głowie cały czas krązyłu mu słowa Wielkiego Mistrza.

„Posiadasz wysoki potencjał. By go dobrze rozwinąć potrzebujesz dobrego mistrza. Na obrzeżach Sanktuarium żyje ktoś, kto pozwoli rozwinąć ci twe zdolności.”

Invis nie wiedział o kogo chodzi ale jednego mógł się spodziewać. Będzie to bardzo dobry nauczyciel. Skoro sam Wielki Mistrz to stwierdził.

Ten atak powalił Ray'a na nogi.Rozwścieczony tym faktem chłopak poczuł jak rośnie w nim jakaś przedziwna i nieopisana siła.

Wstał a z jego ciała coraz bardziej emanowała energia,która sprawiła ze chłopiec został otoczony złotą poświatą.
Ray przestał myśleć i analizować,zaczął poprostu czuć to wszystko co działo się we wszechświecie.

Czuł się jakby cały wszechświat był nim a on nim jednocześnie.

Nagle cała ta energia wybuchła a większość niej została skierowana w stronę Metzli'ego

(wybuch kosmosu : 55dmg)

Neo po chwili uświadomił sobie że ten "cały jego wyczyn" nie był potrzebny.Zwykłe przeczucie jakie go ogarnęło...nic wielkiego po prostu.Następnie spokojnie usiadł i spojrzał raz to na swojego ucznia który czuł się niezwykle zanudzony a następnie na Abdela.
-Przepraszam Cię przyjacielu lecz pójdę zobaczyć co się dzieje z moim uczniem.Jeszcze raz dziękuje za rozmowę.Mam nadzieję że dalej pamiętasz co mamy zrobić gdy ta walka się skończy.Heh.. czasami tak bywa że my przedstawiciele doświadczonych rycerzy musimy brać niektóre sprawy w swoje własne ręce...

Powiedział Neo a następnie powolnym krokiem udał się do swojego ucznia...

Mentor widząc co robi stanął przeciwnik zdezorientowany mógł jedynie rozluźnić mięśnie zamknął oczy i po chwili znalazł się na ziemi parę metrów dalej. Leżał wpatrując się w niebo. Po chwili było widać jak wstaje w chmurze pyłów. Arenę przeszył śmiech Metztiego. Chmura kurzu opadała powoli zza niej wyłoniło się poranione ciało młodego dziedzica rodu Atlantic. Tez zaś sam przecierał ręką usta i resztę twarzy z resztek krwi. Metztli miał jedynie na sobie spodnie potargane i pobrudzone ziemią. Górna część jego stroju została zerwana przez wybuch energii. Po chwili odezwał się do swojego przeciwnika spluwając na ziemię krwią.

-Przegrałeś ten bój. Postąpię z Tobą tak jak uczył mnie Mistrz. Dam Ci przegrać z honorem. Jak widzisz przetrwałem Twój atak jako tako. Cała siłą mnie dosięgła lecz nie w tym sęk. Lepiej oberwać na rozluźnione ciało niż spięte jak twoje w tym momencie. Odmawiają Ci posłuszeństwa widzisz wyczerpany jesteś strasznie. Teraz popatrzysz na swoją wielką klęskę. po krótkim monologu Metztli Mictlan Atlantic.

Odszedł krok do tyłu i zaatakował.
Złapał przeciwnika za barki rękami tak mocno, że było słychać chrzęst kości przeciwnika nie były łamane lecz przestawiane samą siła uścisku. Po krótkiej chwili jego kolano powędrowało z ogromną szybkością w splot słoneczny. (Średni atak - zadaje 3*Siła dmg= 57) Metztli odskoczył.

-A teraz poprawka!! krzyknął.

Zaczął biec w jego kierunku. Uczeń będący jego przeciwnikiem stał pochylony i z trudem oddychał. Metzt biegł ja szalony by pokonać ostatecznie przeciwnika. Znalazł się tuż przed nim chwycił za głowę bijąc kolanem w brzuch. Przeciwnik splunął krwią. Ułamek sekundy później było już praktycznie po walce. Mictlan stojąc nad niemal że zwiniętym przeciwnikiem. Splótł ręce i uderzył w tył głowy tak mocno jak tylko potrafił. Stał przy przeciwniku i patrzył jak ten mdleje upadając w lekkiej powiększającej się kałuży własnych wymiocin i krwi. (Potężny atak - zadaje 6*Siła dmg= 114)

Odszedł krok dalej i przykucnął by złapać oddech. Towarzyszyły temu mocne zawroty głowy był teraz zdany całkowicie zdany na los i przeznaczenie. Obserwował dławiącego się swoimi wymiocinami zmieszanymi z krwią przeciwnika. Na jego twarzy zagościł uśmiech. -Wykonało się! rzekł po chwili zmienił zdanie myśląc, że przeciwnik się jeszcze podniesie.

occ:
zadane obrażenia= 57+ 114= 171; zostało Ci 5 jednostek życia.

OCC:
Metztli, Xellos stracił turę ataku, ale napisać w międzyczasie może
twoja postać nie mogła się raczej spodziewać ataku kosmosem, gdyz postać Xellosa sama się nie spodziewała tego typu ataku - brak zaskoczenia w twoim tekście a raczej powinno być, gdyż postać Xellosa jest młodym uczniem i nikt się by po nim kosmosu nie spodziewał (ty go jeszcze nie masz odkrytego ;))
popraw

Cal czas siedział i czekał na następną kolejkę walk, mimo ze nie miał na to zbyt wielkiej ochoty. Czym prędzej chciał wyruszyć na wyspę i poznać swojego nowego mistrza. W Tym czasem jego uwagę przykul potężny atak wykonany przez jednego z młodzików.
"No proszę….najlepsze zostawił na koniec."- Pomyślał po czym z zaciekawieniem spoglądał na dalszy obrót walki.

Podniósł się z trybuny zaspały.Spojżał na arenę przecierając oczy.
-O kolejna walka....... waaaaaaach (ziewa)-Gdy przetarł oczy zdał sobie sprawę z tego iż zasną.Był bardzo zaskoczony tym faktem.

occ: Xellos to już koniec walki. Przegrałeś zanim baza sie cofnęła. Nie masz po co walczyć. miałeś 5hp / 290 tak wiec koniec. Jak coś to pisz do Sakry. Twoje Hp jest juz odnowione przez NPC jaki podał Ci miksturkę edytuj post. Podlicz sobie pkt jakie ci zadałem odejmij i wyjdzie ile masz tak dokładnie to 5hp. A te 110 to po dodaniu 105 hp od miksturki.

Legumir wszedł na arenę prawie niezauważony. Przyjżał się dokładnie wszystkim. Widział znajome twarze jak i całkiem nowe. A więc żyją, są tu, i są jeszcze potężniejsi, przynajmniej niektórzy z nich. Zastanawiał się czy spotka tu swojego dawnego przyjaciela, ale nie umiał go zauważyć w tym tłumie więc postanowił zrobić coś innego.

Postawił swoją skrzynie ze zbroją i usiadł na niej. Przyglądając się walce wzbudził w sobie swój kosmos, myśląć że w ten sposób Neo rozpozna go i przyjdzie do niego.

Nagle coś mu przerwało masz w stronę jego ucznia...silny i znajomy cosmos...jakby właśnie coś się odrodziło...
"Przecież to nie możliwe..."-pomyślał Neo.
Nagle błyskawicznie się odwrócił.Jego wzrok pokierował w jedno miejsce troszkę oddalone od tego gdzie teraz stoi.Dzięki mistrzowsko opanowanej technice(wykrycie) może spokojnie określić skąd ten cosmos pochodzi i do kogo należy lecz tylko wtedy jeżeli osoba go wzbudzi w sobie.
Następnie przedzierając się przez tłumy widzów jacy zebrali się na widowoni Neo skierował swe kroki w jedno miejsce.Już po chwili znalazł to czego szukał...na skrzyni ze zbroją siedział jego dobry znajomy...nie przyjaciel Legumir rycerz feniksa.
-Legumirze!!!-krzyknął rycerz.
Jak to możliwe że tak długo nie dawałeś znaku życia o sobie!.Proszę porozmawiajmy chwilkę!.-wskazał prawą ręką wolne miejsca na widowni...
"Przepraszam Shaka...ale pilne sprawy wzywają..."-pomyslał Neo lekko zawstydzony że "olał" swojego ucznia

Legumir usiadł razem z Neo na miejcu widowni i spojrzał na niego. Złoty Rycerz Raka zmienił się, był bardziej muskularny i zapewne potężniejszy od ostatniego czasu kiedy się widzieli.

- Ostano wiele podróżowałem Neo. Bywałem tu i tam, a nie mogłem dać wiadomość przez jakiegoś posłańca który nie znałby drogi do Sanktuarium. Opowiadaj co u Ciebie? Zapewne wiele się tu zmieniło.

Legumir spojrzał teraz na arenę. Zwykle zapamiętał to miejsce jako bardziej opustoszałe, rzadko ktoś tu zaglądał, a teraz taki tłum ludzi. Widocznie coś musi się dziać w Sanktuarium.