Arena

-Yyyyyyyy to jak jest ten trening. Nie chcę siedzieć tu bezczynnie. Poszedłbym gdzieś?

Czuł zakłopotanie tą sytuacją. Pokazał na co go stać, ale go wszyscy olali. Był już zmęczony

-Jak widać Abdelaziz przysną.
Przeciągnął się z nudy ziewając.Cały czas myślał co dalej.

Abdelaziz ocknął sie z zamyślenia. Rozważał jaki trening mógłby być najodpowiedniejszy dla młodego wojownika, przyszłego Złotego Rcerza Byka. Zwrócił się jednak do Seuru.

-Jeśli chcesz pomóc, to zapraszam. Jak widać tylko jeden z nowych uczniów wykazuje chęci do treningu, więc skupimy się na nim. Myślę, że póki co powinniśmy zająć się rozwojem twojej siły, przy równoczesnym rozwinięciu szybkości i zręczności. Na kosmos przyjdzie jeszcze czas. Co wy na to?

-Moim zdaniem jest to dobry pomysł na trening.Najłatwiej rozwinąć szybkość i siłę ,gdyż z kosmosem zwykle są problemy.
Podrapał się w głowę i otrzepał buty z piachu.Usiadł na pobliskim kamieniu i zają się wyciąganiem kamyków z butów

-Dobra, nie ma sprawy wy prowadzicie trening. Jestem gotów na wszystko. To jak od czego zaczynamy?

Był szczęśliwy że trening w końcu się zacznie. Chciał jak najszybciej dorównać pewnemu uczniowi którego miał w niedługim czasie pokonać w swoim pierwszym pojedynku.

Znów zapanowała głucha cisza. Nie wiedział jak się zachować. Powiedział:
-No to jak z tym treningiem, działamy coś czy nie, bo jak nie to ja się przejdę gdzieś czy coś?

Nie wiedział jak na jego słowa zareagują rycerz. Denerwowała go sytuacja która zaistniała.

-Tak to już z nim jest jak widać.Traci kontakt z rzeczywistością co chwile.Niektórym ludziom się to zdaża.Zazwyczaj są to ludzie obdarowani wyjądkową inteligencią.
Mówiąc to uśmiechną się.

Abdelaziz spojrzał na ucznia.

-Cierpliwość jest cnotą bogów. - powiedział - Liczyłem na to, że inni uczniowie będą chcieli przyłączyć się do treningu, niestety, przeliczyłem się.

Spokojnie przyjrzał się chłopakowi. Zastanawaił się nad treningiem, który będzie dla niego najodpowiedniejszy.

-Będą nam potrzebne sanie, a przynajmniej coś, co mogło by je imitować. Ważne, żeby wytrzymywało duże ciężary i dało się je ciągnąć. To twoje pierwsze zadanie. Zorganizuj takie coś. Ja nigdzie się stąd nie wybieram. Jeśli nie wiesz jak się do tego zabrać, Seuru z pewnością ci pomoże.

-Moge to zrobić bez szukania ,ale będe potrzebował dużego przedmiotu takiego jak głaz czy coś innego z czego możnabyłoby zrobić coś co sunie gładko po różnych powierzchniach.
Zsiadł z małego kamienia i zaczą rozglądać się za czymś wystarczająco wielkim co by się nadawoało do ciągnięcia.
-Żecz jasna również możemy pujeść do miasta i tam poszukać ,z pewnością na bazarku coś takiego by się znalazło.

-Dobra, Seuru pójdziesz ze mną na ów bazar? Jakoś nie wiem gdzie jest miasto. Jeśli chodzi o pieniądze, to które mam przy sobie wystarczą.

Cieszył się że w końcu będzie trening. Jego ciało i umysł były gotowe do ciężkiego i wyczerpującego treningu. Podejrzewał co go czeka.

-Jesli nie chcesz wydawać pieniedzy możemy stworzyć nietopnacy lodowy głaz który bedziesz ciągnąć
Mówiąc to miałdobry humor chociaż ciągnięcie kilkutonowej brył lodu może być cięższe od ciągnięcia czyjegoś ciężaru.
-Hmm.......

-To ja naprawdę już nie wiem. A jak będzie ciężej zależy mi na naprawdę ciężkim treningu. Musze wiele trenować aby wypełnić swoje plany. Mam na myśli nie tylko te związane ze zbroją.

Pomyślał sobie że jednak lepiej by było stworzyć tą wielką lodową bryłę.
-To jeżeli potraficie, to czy mogliście by stworzyć tą bryłę lodu?

-Z tym nie będzie problemu.Hahahaha tylko trzeba znaleść odpowiedni podmiot.
Spojżał na lewo ,potem na prawo.Ujżał odpowiadający jego rozmiarom głaz.Zamkną oczy ,a kosmos rozpalił się w jego całym ciele.Wokół chłopaka pojawiła się aura ,a on sam podniósł rekę do góry.Otorzył oczy a wokół niego zrobił się chłodno.Nagle wymieżył ręką w głaz.(Freezing Coffin)
Głaz w mgnieniu oka został zamknięty w wielkiej lodowej bryle.
-I gotowe-powiedział otrzepując ręce.

-No to mamy bryłę, co da się ciągnąć po ziemi. Co robimy teraz, a i wielki dzięki za pomoc Seuru.

Wreszcie poczuł że trening ruszy na dobre, czekał tylko na dalsze zadania.

-Nie ma za co ,jestem tu po to żeby pomóc.Wydaje mi się iż będzie potrzeba sznurów i to grubych aby jakoś przywiązać tą bryłe to ciągnącej ją osoby.

-Mi też się tak wydaję. Tym razem chyba nie obejdzie się bez odwiedzin na bazarze. Seuru zaprowadzisz mnie tam bo nie wiem gdzie to jest? Był bym Ci bardzo wdzięczny.

W końcu poczuł przygodę i działanie. Był już prawie na 100% pewny co go czeka. Oby tylko starczyło mu sił.

-Ruszajmy zatem
Gdy skończył mówić skierował swe kroki ku wyjściu.Szedł pod wiatr ,przez co jego płaszcz powiewał robiąc sytuację jakby chłopak wyszedł na mrocznego bohatera.

Przechodził tędy i spojżał jak Młody Silesos trenuje pod okiem expertów, spojżał za siebie i zobaczył duży kamień na którego usiadł i spoglądał na trening młodego ucznia pretendenta do zbroi byka.

Podążał razem z Seuru w kierunku wyjścia. Czekał na prawdziwy trening. Chciał w końcu uronić krople poty, jak na razie nie miał takiej sposobności od kiedy jest w sanktuarium.

Abdelaziz przysiadł na trybunach, oczekując powroty Seuru i Silesosa. W głowie układał dalszy plan treningu dla młodego ucznia. Przypomniał mu się jego własny trening i techniki, stosowane przez jego mistrza. Może mógłby zastosować niektóre z nich.
Siedział tak w milczeniu czekając na powrót dwójki uczniów.

-Kto by pomyślał, że sam będę trenował młodych wojowników... Moze powinienem zająć się tym w większym zakresie? Mało w Sanktuarium Rycerzy, którzy przejawiali by chęci pracy z uczniami. - pomyślał.

- Przepraszam młodzieńcze - usłyszał za sobą Abdelaziz.
Stał za nim starzec.Jego twarz była przyjazna.
- Czy mógłbyś mi powiedzieć jak mogę trafić do Świątynnej Biblioteki.Potrzebuję wiadomości z jednej księgi,która się tam znajduje.Mój wnuczek jest chory a tam znajduje się przepis na lekarstwo

Abdelaziz podniósł się z miejsca na dźwięk głosu. Spojrzał na starca.

-Trochę zbyt radosny jak na dziadka chorego wnuczka. - pomyślał.

-Gdybym mógł z chęcią bym panu pomógł. - zaczął asekuracyjnie - Jednak problem z biblioteką wygląda w ten sposób, że osobie o mojej randze nie wolno do niej wejść bez pozwolenia Wielkiego Mistrza. Jeśli bardzo panu na tym zależy, możemy go poszukać. Z pewnością przychyli się do pańskiej prośby.

- Nie ma aż takiej potrzeby by mieszać w to aż taką osobę jak Wielki Mistrz
Starzec chwycił Abdelaziza za ręke
- Ale dziękuje ci ,że poświęciłeś mi swój czas.
Następnie dziwny staruszek opuścił arenę.

-Tak jak myślałem... Nieczyste intencje.

Abdelaziz czuł, że staruszek coś kombinuje, nie jest tu bez przyczyny. Może istotnie chce dostać się do biblioteki, ale z pewnością nie po to, aby znaleść w niej lekarstwo dla wnuczka. Chłopak westchnął.

-No cóż, chyba młodzież musi poczekać.

Ruszył za starcem, starając się, aby ten go nie zauważył. Opuścił arenę.

Marine weszła na arenę już zdecydowanym krokiem. Podeszła do kukieł i zaczęła ćwiczyć