Arena

-Klask ,Klask ,Klask-Dźwięk dobiegał od strony schodów.Shodził nimi chłopak w czarnej bluzce uśmiechając się i mówiąc:
-Cóż za spektakl.Piękny pokaz siły i technik
Nagle staną w miejscu i ukłonił się elegancko mówiąc:
-Chylę czoło przed wami imponujące przedstawienie.
Wszedł na jedną z trybin i zają miejsce na siedzeniu.

OOC:To żeś ich zgasił Silverre xD

Abdelaziz z uśmiechem obserwował cały przebieg walki.

-Możemy być dumni z takich wojowników. - pomyślał - Byle nie popaść w samozachwyt.

Spojrzał na nowych uczniów świątyni. Im też z pewnością podobała sie walka.

-No to teraz będziecie potrzebować sporo wypoczynku. - powiedział do przyjaciół - Baaardzo dużo wypoczynku, chyba że ktoś tu umie leczyć.

-Na mnie nie patrzcie jakby co od razu mówie ,że nie potrafię...
Mówiąc to rozmyślał nad tym czy nie lepiej będzie zostać brązowym rycerzem ,gyż czuł w kościach iż to może by wypełniło tą pustke w życiu niż ciągłę dążenie do potęgi.
-Hmm nie zgorsza myśl.....

Neo podszedł do leżącego Legumira i pomógł mu wstać.Wiedział że chłopak walczył bardzo dzielnie i z pewnością kiedyś będzie musiał ponownie z nim stanąć w rewanżu lecz pewnie tym razem walka będzie jeszcze bardziej zaciekła i bogatsza w niejedną śmiercionośną technikę. Następnie machnął do młodzików aby tutaj zeszli.Skupił swój cosmos a po chwili jego zbroja ponownie go przywdziała.
-Jak już mówiłem...moc to nie wszystko.Każdy z was ma ukrty dar w sobie który kiedyś odkryjecie i staniecie się złotymi rycerzami.Nie pozostaje wam nic innego niż tylko trenować...trenować...i jeszcze raz trenować.A właśnie...(spojrzał się na Silesosa).Powiedz mi jeszcze raz chłopcze..masz na imię Silesos tak??.I pochodzisz z Hiszpani??.Chyba znałem twojego ojca...bardzo dobry człowiek.Macie już chłopaki kogoś kto pokieruje w ważysz rozwojach??

-Tak panie Neo jestem Silesos z Hiszpanii. Pan też wydawał i się znajomy, ale wydawało mi się że z kimś pana pomyliłem. Ojciec dużo mi opowiadał o rycerzach zodiaku, lecz nigdy nie wiedziałem skąd o nich tak wiele wie. Nie, jak dotąd sam jakoś sobie radziłem.

Kiedy Silesos pomyślał o tym że jego ojciec znał tak potężnego człowieka przepełniła go duma. Nigdy nie przypuszczał że jego rodzina miała do czynienia z rycerzami zodiaku, a co dopiero tak potężnymi.

Eldarion szedł w stronę 2 wojowników, lecz nie podszedł do Neo.
Dla jego większym zwycięzcą był Legumir. Może i dziwiło to innych, ale Eldarion był zachwycony odwagą i honorem który nie opóścił Wojownika Brązu w walce z tak Wielkim przeciwnikiem i rycerzem jakim był Neo.
Od początku wszyscy wiedzieli, że złoty rycerz zwycięży, a jednak Legumir
przyjął wyzwanie.
Eldarion podszedł do Legumira i po cichu powiedział:
- Mam wielki szacunek do ciebie. Pamiętaj, że człowieka można zniszczyć
ale nie pokonać. Trzymaj się!.

Uśmiechnął się do Eldariona.

- Dzięki. Masz rację.

Potem podszedł do Neo i poklepał go po plecach. Była to dobra walka. Legumir jednak będzie musiał się uleczyć.

- No to co dzieciaki? Może spróbujecie między sobą? Neo na pewno da Wam jakieś wskazówki.

OCC: Jak ja mam wyzdrowieć, może jakiś szpital ? xD

Abdelaziz wstał i spojrzał po zebranych.

-Lecz swe rany Legumirze, ja tymczasem dla uczniów ciekawszą propozycję. - uśmiechnął się przyjaźnie - Walka z silniejszym przeciwnikiem jest o wiele bardziej kształcąca niż z takim, którego siła odpowiada twojej własnej. Może chcecie zmierzyć się ze mną. Wasza trójka na mnie jednego. Wy zobaczycie jak wygląda walka z prawdziwym rycerzem, a i ja rozprostuje kości. Co wy na to?

-Tak co właśnie czułem..twój ojciec był dla mnie dobrym przyjacielem.Miałem do niego wielki szacunek.Mam nadzieje że będziesz taki sam jak on.I już mówiłem nie mów do mnie panie.Słuchaj.. jak chcesz możesz wziąść Eldariona i Infermo i razem zemną potrenować.Do końca dnia jeszcze sporo czasu więc grzechem by było go zmarnować.A wam trening napewno by się przydał...dużooooo treningu.Co o tym sądzicie??

Następnie zwrócił się do Abdela.
-To bardzo dobry pomysł przyjacielu.Razem z Legumirem sobie troszke odpoczniemy a chłopaki odrobine potrenują.Także spróbujemy koregować ich błędy oraz uczyć ich jak mają ich niepopełniać.Co wy na to?

Eldarion wiedział, że prędzej czy później dojdzie do pierwszej walki.
W środku bardzo się bał, lecz jego Honor nie pozwalał mu nie przyjąć wyzwania. Podszedł do Abdelaziza i powiedział:
- Jeżeli ma mi ta walka pomóc i nauczyć jak dobrze walczyć w pojedynkach przyjmuję wyzwanie.

OCC: Silesos poszedł na obiad.

Po krótkim marszu dotarł an arenę. Tak jak sie spodziewał ujrzal tam znajome twarze. Bez chwili wahania zszedł an arenę do przyjaciół.
Przywitał sie z każdym z kolei, w pierwszej kolejności z tymi których nie znal.
- Witajcie widzę ze udało sie wam zdobyć wasze wymarzone zbroje, przyznam są piękne gratulacje.

Gdy tak siedział nagle wyczuł cosmos swojego dobrze znanego przyjaciela...jednego z wspaniałych złotych rycerzy-Mysterego.Neo ciekawiło bardzo dlaczego tak daleko odszedł od swojego domu.Widząc iż młodzi wojownicy właśnie się rozgrzewają rycerz raka urwał się niepostrzeżenie aby nikogo nie zamartwiać.Jednak zauważył go jego dobry znajomy Adbdel przed którym nic się nie ukryje...
-Przyjacielu..nie martw się.Za parę minutek powrócę...
A następnie go nie było..udał się do miejsca gdzie wyczuwa cosmos przyjaciela..

-Z chęcią powalczę. Może nie tyla dla przyjemności co dla treningu. Będę się cieszył jeżeli po tej walce będę jeszcze mógł chodzić o własnych siłach. Mam nadzieję że Abdelazisie że nasz bardzo nie poturbujesz??

Silesos zaczął się rozgrzewać. Wie że to nie będzie prosta walka, nawet bardzo prawdopodobne że przegrana.

Przychodzi na arene i patrzy na tych ktorzy juz wczesniej przybyli.. rozpoznaje pare znajomych twarzy.

- Gritings everyłan <:P nie ma to jak spolszczony angielski niach niach>
widze ze sie szykuje jakas walka ? a moge liczyc na jakis maly sparing
z kims ? taki elkki... zeby sie poruszac troszke ale nie oberwac za
mocno.....

-Chyba będziesz musiał poczekać Dante. - powiedział Abdelaziz - Na razie trójka naszych nowych uczniów pokaże na co ich stać.

Czekał na arenie, będąc ciekway, czy cała trójka przyjmie jego wyzwanie.

Eldarion po słowach Abdelaziza bez zastanowienia ruszył na arene.
Poczuł się dumny, że jako pierwszy stanął przed tak wielkim przeciwnikiem. Czekał na resztę uczniów. Czyżby został sam?

Silesos po krótkiej rozgrzewce podbiegł do Eldariona.
-Czyżbyśmy tylko my walczyli z Abdelazisem. Oby nie.

Był bardzo ciekawy czy Inferno też się zgodzi

Na twarzy Eldariona pojawił się lekki uśmiech. Wiedział, że nie będzie sam walczył. Jest jego dobry kolega Silesos. Patrząc na niego odpowiedział:

- Także mam taką nadzieję, chodź rad jestem, że chociaż ty staniesz
ze mną i pomożesz mi w walce.

-Jak do tej pory za dużo nie walczyłem i czuję w sobie dużo siły do wyładowania. Kiedy ta walka w końcu się zacznie!!!
Krzyknął to tak głośno jakby oszalał.

Podszedl do sciany i usiadl pod nia. czekal jak sie sytuacja rozwinie. wzial sobie dzblo trawy do ust i zaczal memlac w nich to.

Legumir zauważył zniknięcie Neo. Czuł, że dzieje się coś strasznego. Nie posiadł umiejętności wykrywania, ale to było co innego. To jakby więź emocjonalna wołała go. Wiedział, że dzieje się coś niedobrego.

- Abdelu naprawdę chcesz walczyć? - zapytał go. Myślał o powrocie do świątyni i sprawdzeniu czy z Wielkim Mistrzem wszystko w porządku. "I dlaczego Neo zniknął??"

-Dlaczego nie miałbym walczyć? - zaptyał Legumira - Zresztą to tylko towarzyski sparing.

Spojrzał na przyjaciela, który wyglądał na zmartwionego. Neo gdzieś zniknął...

-Coś się dzieję?

-Może zrezygnujmy z tej walki. Skoro Neo zniknął musiało się stać coś poważnego. Może powinniśmy to sprawdzić. Legumirze jesteś naprawdę spostrzegawczy.

Silesos zaczął się bać. Nie wie co mogło się stać. Jest tu zbyt krótko.