Arena

Bardzo odczuł ostatni atak. Nie miał zamiaru się poddawać, choć wiedział że przegra.

-Dzięki za wskazówki, na pewno mi się przydadzą.

Podbiegł do swojego rywala(w tym pojedynku) i zadał mu potężny cios w okolice brzucha.

OCC:ja sie nie poddałem
Potężny atak: 6*7=42

Chwycil reke przeciwnika ktora atakowal i zalozyl mu dzwigniena lokiec i bark. Silesosa tortak zabolalo ze az padl na kolana.
- jesli walczysz sam to nie polacam atakowac z calej sily bo wtedy jestes chwile bezbronny. masz spora mase i jak runiesz cala swoja sila na przeciwnika.... jestes bardzo niestabilny... prawa fizyki itp... latwo ciebie pokonac chocby taka dzwignia jak ta. pamietaj, najwaznieszja jest szybkosc a potem sila. dysproporcja moze naprawde byc straszna w skutkach.

Wstał z siedzenia i zaczą zchodzić schodami z trybune w stronę areny. Wkroczył na arenę mówiąc do rycerza i ucznia.
-Nie zgodzę się z tobą rycerzu.Siła jest tak samo ważna jak szybkosć.Sama szybkość nie da ci możliwości zadania tak dużych obrażeń jak w przypadku siły ,jedank siła da ci możliwość zadawania silnych udeżań acz wolnych przez co nie tarfisz przeciwnika.Siła powinna być zrównoważona z szybkością lub szybkość lekko więkrza od siły aby udeżenia były szybkie i silne.Oczywiście są przepadki przewagi szybkości nad siłą i siły nad szybkością ,jedank do ciężki kawał chleba osiągnać coś takiego

Powróciłna arenę, jednak nie podszedł do towarzyszy. Chciał chwilę odpocząć od zgiełku, panującego ostanio w tym miejscu. Znalazł miejsce w najwyższym sektorze tego miejsca i usidał wygodnie. Nie przyglądał się temu, co działo się niżej. Zamiast tego wyciągnął swoje karty i zaczął układać prosty, krzyżowy rozkład.

Cały czas leżąc na trawie słuchał słów Seuru.

- Dokładnie Seuru, ja mam wyregulowane, bym mógł celne i mocne ciosy zadawać.

-Nie jesteś moim mistrzem żeby mówić mi jak mam walczyć-krzyknął Silesos-sam sobie poradzę

Nie mógł nic zrobić w tej sytuacji. Gniew który go przepełniał był tak wielki że można by go porównać go do byka który widzi czerwoną płachtę.

OCC: po potężnym ataku 1 tura odpoczynku

OCC ten tekst byl do mnie Silesiosie ??
Puscil jego reke i oddalil sie na kilka krokow nie spuszczajac oka ze swojego przeciwnika.
- Uspokoj sie.... nerwy podczas walki sa niechciane. nie mozna sie ponosic bo tracisz koncentracje....wiesz jak sie zazwyczaj konczy corrida ?? smiercia byka w bardzo brutalny sposob i nie godny zywego zwierzecia. chcesz kiedys skonczyc tak jak one ? one nie potrafia opanowac nad emocjami ale ty jestes czlowiekiem. uspokuj sie bo nigdy nie odkryjesz kosmosu, do tego trzeba wyciszyc sie i duzo medytowac... a widze ze tobie by ci sie to przydalo. moze sie myle ale chyba masz ADHD.

Obserwując atak wykonany przez ucznia zaczął się śmiać mówiąc:
-Fakt żaden z nas nie jest mistrzem ,jedank masz ztrasznie zamaszyste ruchy.Przy takich ruchach zanim wykonasz atak przeciwnik zdąży się na niego przygotować ,a co gorsza zadać ci kilka ciosów w jednym czasie.No i najgorsza cecha.Gniew.Kiedy udeżasz w gniewie nie myślisz liczy się tylko przeciwnik.Gniew może cię zgubić i doprowadzić do wielu wielu nie przyjaznych sytuacji.Ale ty wiesz przecież lepiej chłoprze.
Nastepnie podszedł do ściany i usiadł sobie pod nią.

-Nie raz oglądałem corridę, czasami sam brałem w niej udział. Śmierć nie jest niczym złym jeśli giniesz w sposób honorowy.

Był niezwykle zdenerwowany na Dantego. Uspokoił się i myślał jak zadać kolejny cios.

OCC:do Ciebie, nie atakuje

-Milczeć! - zakrzyknął Abdelaziz schodząc na arenę.

Miał już dość tego wzajemnego przekrzykiwania się i skakania sobie do oczu. Nie tak wyobrażał sobie trening młodych adeptów Sanktuarium. Jak na razie zdołali nauczyć się jedynie jak się kłócić i nie przyznawać sobie racji.

-Nie uczysz ich niczego Dante. - powiedział tonem, którego nigdy nikt u niego nie słyszał - Nie obejrzałeś w swoim życiu ani jednej corridy, więc nie tobie oceniać to widowisko, w przeciwieństwie do obecnego tutaj ucznia. Możesz być niewiadomo jak silnym Rycerzem, jednak nie obraź się... nauczyciel z ciebie mierny.

Nie mówił nic. Bał się że Abdel i jego skarci. Po cichu cieszył się że Dante dostał ochrzan. Był pełen złości i gniewu. Nie dość że mówił mu jak walczyć to jeszcze pouczał go o corridzie.

Po chwili przełamał swój lęk i powiedział:
-Abdel ma racje nauczyciel z ciebie marny. A jeśli chodzi o corridę to można powiedzieć że wychowały mnie byki

-Hahahahahahah!!!Tak śmiesznej kłutni nie widziałem od czasu tej popijawy w Angli.Ha myślałem że cały pub szlag trafi hahaha.Abdlazisie po co się wściekać zachowujecie się jak dzieci przestańcie walczyć usiądźcie sobie i odpcznijcie ,bo jak nie to któremuś (zwraca się do Dantegi i Silesosa) zgasze ten płomień gniewu.Robicie z siebie cyrk przed widownią.Chociaż po co ja was pouczam powinniście sami wiedzieć.
Po skończeniu monologu wszedł na trybunę najbliższą arenie

Abdelaziz westchnął.

-Przepraszam, nie powinienem się unosić. - powiedział - Jednak nie zmienie swojego zdania. To prawda, powierzyłem ich twojej opiece i zprzykrością stwierdzam, że zawiodłeś moje oczekiwania. Jesteś dobrym Rycerzem, ale brak ci podejścia do młodzieży. Co do samego "narodowaego sportu", to nie rozumiem twojego uniesienia Dante. Czyż niemal na każdym kroku my sami nie stajemy przed identyczną sytuacją? Ile to razy każdy z Rycerzy musiał stanąc do walki z silniejszym przeciwnikiem i to starcie kończyło się jego śmiercią? W corridzie mamy do czynienia z identyczną sytuacją. Wszak słaby człowiek staje naprzeciw ogromnego, rozjuszonego byka. Staje przed wyborem: zabić albo zostać zabitym. To dylemat, przed którym staje człowiek od początku swojego istnienia. Nie zmienisz tego, bo sam jesteś tego częścią.

- Wybacz, nie unioslem sie. jesli czlowiek zabije czlowieka to ok. nic ku temu niem mam. ale jesli czlowiek ma zabic zwierze... piekne majestatyczne zwierze....... po prostu krwwawi mi serce. nie mailbymk nic przeciwko jesli czlowiek by walczyl z bykiem bez zadnej broni i golymi rekami. wtedy byla by to honorowa walka. jesli mialbym walczyc z jakims zwierzeciem to wolalbym sie poddac. napewno bym nie walczyl ku uciesze innych na widowni. walczylbym jedynie po to by przezyc. tego sie nauczylem na Syberii, polowalismy i zabijalismy by przezyc. nigdy dla zabawy. dla zabawy sa wojny w ktorych gina ludzie. ale zwierzeta nie maja prawa byc wciagane w nasze chore ambicje. brzydze sie tym. jesli mialbym walczyc ze zwierzeciem to nigdy p to by go zabic. my przestalismy byc zwierzetami wiec nie mamy prawa z nimi walczyc.
Po tych slowach bierze swoj plaszcz i idzie na trybuny.

Legumir zawołaj jeszcze za Dante.

- Wojny? Dla zabawy? Co przez to rozumiesz? Dla zabawy giną rzesze ludzi? Odpowiedz!

Trochę już odpoczął, miał nadzieję wybrać się gdzieś, np do siedzib uczniów Sanktuarium, ale w dalszych planach miał wybudowanie swojego własnego domu...

Usiadł na ścianie słuchając całej tej rozmowy.Chciał zachować troche szacunku do stojących nieopodal osób jedank z tych głupot których słuchał musiał dodać coś od siebie:
-A cóż za głupoty wygadujecie?Nie za dobże pamiętam co wcześniej robiłem ,ale jeszcze pamiętam ,że na tz. narodowym sporcie ludzie sami zgłaszają się do zabijania byków i sami je drażnią ,to jest drażniąca żecz ,a co by było jakby na aranie posadzić człowieka ,bezbromnego człowieka ,a na niego by polował rycerz , ku uciesze publiczności?Ludzie to po części brudy na tej planecie ,które należy wyczyścić.Należy chronić ludzi jak i faune.Ale na przżycie zasługują ludzie tego godni ,a nie każdy.Więc nie mówcie mi że mam chronić coś co na życie nie zasługuje.A to że czasem umierają ludzie w jakiejś sprawie nie ma znaczenia.Śmierć jednostek nie ma znaczenia w obec ratowania ogułu.

-Byk ginie z honorem. Wszak przez swoją głupotę, ale zawsze walczy do końca. Czy ty uważasz że lepiej niech się ludzie zabijają? Musisz zrozumieć że my ludzie jesteśmy na końcu łańcucha pokarmowego, a przed nami są zwierzęta.

Miał nadzieję że Dante usłyszał jego słowa. Dante znowu go zdenerwował. Potem dodał:
-Zakończmy już tą kłótnię. Zachowujemy się jak szczeniaki. Abdelu może ty chciałbyś nas czegoś nauczyć?

-Jeśli zechcecie. - powiedział Abdel, chcąc zakończyc tą prowadzącą do nikąd konwersację - Najpierw jednak musze zobaczyć na ile was stać i jaki jest wasz poziom.[/b]

Spojrzał na zebranych uczniów. Cieszył go widok młodych, chętnych do nauki ludzi, zwłaszcza w służbie Ateny.

-Pokażcie mi coś, co mnie zaintryguje, zaskoczcie mnie.

Silesos zachęcony słowami chciał pokazać swój popisowy numer. Spojrzał na ścianę przyjął pozycję jakby chciał wyważyć drzwi i zaczął biec w kierunku ów ściany. Czuł jednak lęk że jednak mu się nie uda. Przyspieszył i z wielką siłą uderzył w mur. Upadł na ziemię. Nie wiedział co się dzieje. Otworzył oczy spojrzał na w miejsce które uderzył. Widział swój niewyraźnie odbity kontur. Pomyślał: Udało mi się!

Wstał otrzepał się z ziemi. Bardzo powolnym i chwiejnym krokiem podszedł do Abdela i powiedział:
-Może być coś takiego. Mam nadzieję że się podobało bo na tę chcwilę na nić lepszego mnie nie stać.

Zmarszczył brwi na to co usłyszał.Wszak kochał zwięrzęta ponad ludzi.Jednak uczanował słowa chłopaka gdyż taki pogląd na świat ma.Po chwili namysłu zeskoczył z muru i zapytał Abdelazisa.
-Może mógłbym pomóc?Przydałoby mi się rozprostaować kości od ciągłego leżenia po tym jak mnie zaniosłeś do siedzib.

- Dobrze więc, a ja się zbieram. Muszę odpocząć. Dziękuję Wam, że obejrzeliście moją walkę z Neo. Mam nadzieję, że wszyscy będziemy jeszcze lepsi w przyszłości. Jeszcze się zobaczymy przyjaciele. A teraz, cześć!

Wstał z trawy i wziął swoją skrzynię ze Zbroją na plecy. Miał plan gdzie już pójdzie, musiał tylko tam dojść.