TIME FOR SOME TRAINING!!!!

-Cłowiek może być spokojnym jak go sie słucha a nie idize z głową w chmurach.To po pierwsze.Po drugie gdzie wcieło Invisa?.Po trzecie idziemy.
Przewodnik ruszył na prawo wściekły ,że nikt go nie słucha.
-Widać na wojnie trzeba bedzie młotek przygotować duuuuużyyyy młotek-pomyślał.

Shaka spojrzał na przewodnika ponownie i pewnie nie ostatni raz z grymasem na twarzy.Popatrzył tak się jeszcze chwilkę na niego a następnie odpowiedział mu dokładnie w trzech zdaniach...
-Po pierwsze mów dokładnie gdzie mamy iść...bo narazie znów dajesz jakieś nie stworzone nam dane.
Po drugie nie mam pojęcia gdzie jest Invis ale jako przywódca tej grupy powinieneś chociaż odrobinę o nas dbać....Seiyę już straciliśmy.A po trzecie...lepiej już nie dokończę.
Powiedział chłopak a następnie ruszył do przodu.
Ta przygoda zbyt długo się przeciąga...stanowczo zbyt długo.

Stal z boku wsłuchując się w słowa innych. Wszystko zaczęło go już męczyć, dlatego postanowił trochę załagodzić sytuacje. Wiedział ze kłótnia tylko pogorszy i tak już nie najlepszą atmosferę.
- Dobra nie kłóćmy się idźmy dalej, nieporozumienia zostawmy za sobą. Co do Seyi i Invisa tez się o nich martwię, ale znając ich możliwości jestem pewien ze nic im nie będzie.
Po krótkiej wypowiedzi ruszył za ich przewodnikiem.

Seuru zamkną oczy i odwróciłsie gwałtownie wesoło to wsyzstkich móiąc wesołym głosem drapiac się w podbrtódek:
-Móiłem że nie czkema na spuźnialskich hahahahahah.W każdym razie za 2 posty będziemy na miejscu chodźmy.


OOC:Za 2 psoty napisałem specjalnie dla małej nutki chumoru

-Hahaha-powiedział ponuro Shaka idąc za przewodnikiem.
Szkoda mu było faktu iż nie będą im już towarzyszyć rycerz pegaza i Invis.
"No coż...nie wytrzymali Seuru....pękła im cierpliwość i pewnie już wrócili do Świątyni gdzie się wylegują na słoneczku..."-pomyślał z lekki westchnięciem Shaka idąc dalej za przewodnikiem.

Spoglądał na ich przewodnika z lekka nuta zażenowania.
”Co im się dziwić że zwiali, ja zrobił bym to samo gdybym miał tylko taką okazje.”- powiedział lekko wzdychając.
Mimo wszystko nadal szedł za przewodnikiem.

Presea również podążała za przewodnikiem, lecz ona milczała.
Nadal w ręku trzymała kwiaty od Shaki i co chwile na nie zarkała, aby sie upewnić czy nadal istnieją... to były pierwsze kwiaty jakie otrzymała w swoim życiu.

Grupa zatrzymałą się przed dużym budynkiem zbudowanym z nienajgorszej jakosci materiałów.SEuru staną i odwrócuł się do wszhystkich mówiac:
-Dobrze zatem jesteśmy na miejscu.Zanim wejśdziemy żeby zakupić jedzenie.-Przerwał mowę na ucięcie drobnej pogawędki.Gdyzsłyszałnażekania panów.
-Widze ża dałem wam mocno w kość jako iż słysze że byscie zrezygnowali.Nie dziwiesię wam ,acz wyobraźcie sobie że będziecie przekraczać waszymi mozliwoścami tych dwóch leni którzy dostałną wielką bure od mistrza za niesubordynacje.
Po chwili spojżał na kwiaty które trzymałą presea.Miałochote po złosci je zamrozić ,acz jakoś po jej spoglądaniu co chwilę na kwiaty można było wywniskować ze ja bardzo lubi.
-Ładne kawiaty dbaj o nie pamietaj roślina też jest żywą istotą jak my i wszyscy otaczający nas wokoło w tym nawet owady.
Ponownie zwróciłsiędo wrzystkich.
-Dobrze zatem wejdźcie przeodem do sklepu u wybierzcie sobie to i owo ja zostanę tu na chwilke.

Na słowa przewodnika lekko kiwnął głową.
”W końcu coś w tym jest, skoro przetrwaliśmy takie coś…”- pomyślał chłopak i przez chwile trochę rozchmurzył się.
Wszedł do sklepu, nie miał zbyt wygórowanych potrzeb. Wybrał jedynie 2 butelki wody, kilka bułek i trochę mięsa. Szybko podszedł do kasy gdzie zapłacił moneta która wcześniej dostał za noszenie skrzyń. Po zakupie chłopak podziękował się i po chwili, powrotem był na zewnątrz.

Presea jeszcze raz popatrzyła na kwiaty słysząc słowa Seuru, a następnie weszła do sklepu po zakupy, nie potrzebowała wiele, jednak nawet to niewiele trzeba było kupić. Szybko uporała sie z kupowaniem i wyszła. Oparła się o ściane budynku i czekała...

Shaka również nie miał zbyt wygórowanych potrzeb.Wszedł do sklepu najpierw z rzeczami nadających się do spożycia.Nie mógł zapomnieć o butelkach z wodą gdyż stanowiły dla niego nieoderwalną część.Następnie wyszedł i tak przez jakieś 15 minut polatał sobie to do jednego czy drugiego sklepu.Jednak...no właśnie.Podczas takiego spacerku ujrzał nagle na wystawie coś pięknego...
"Hmmm to będzie dobre..."-pomyślał dalej wpatrując się w ową rzecz.
Można powiedzieć iż z prędkością światła wpadł do niego i kupił owy przedmiot "zauroczenia".Sprzedawczyni ładnie mu to zawinęła w mały prezencik.Następnie z wielkim, promiennym uśmieszkiem na ustach opuścił sklep udając się do swoich przyjaciół którzy o dziwo czekali na niego.
-Przepraszam że tak długo ale coś mnie zatrzymało-tutaj spojrzał na prezencik który kupił.
Więc....możemy ruszać??-spojrzał na wszystkich.

Seuru bez słowa wszedłdo wnętrza sklepu z flakiem w ręku który porzypominał plecak.Mijał czas i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i mijał i tak trwało to besensownie długo i nudno a jego cały czas wewnątrz nie było.Co się z nim dzieje do jasnej ciasnej?

Shaka jak i pewnie wszyscy czekali nieustannie na przewodnika który długo nie wracał.
"Co on kogoś zaczepia albo poderwał kogoś??"-pomyślał.
Następnie jednak aby nie tracić cennego czasu zwrócił się do grupy.
-Hmmm czy wydaję się wam to podejrzane że znów Seuru gdzieś znika??-powiedział lekko unosząc brwii.
Bo mi raczej nie.Znów chce nas jakoś sprawdzić.Nie wiem jak wy ale ja się na razie na to nie pisze po prostu...

Stal tak zanudzony, miał nadzieje ze ich przewodnik szybko upora się z swoimi zakupami jednak było zupełnie przeciwnie.
” Pewnie zgubił się w alejce z nabiałem”- Pomyślał chłopak delikatnie podśmiewając się.
Po słowach Shaki na jego twarzy pojawił się grymas niezadowolenia.
- Na pewno coś kombinuje, zaraz pewnie spadnie nam na głowy skrzynia która będziemy nieść musieli nieść dalej…. Heh.- powiedział lekko ściszając głos mówiąc ostatnie słowa.
Mimo tego czekał dalej, miał nadzieje ze Seuru się odnajdzie.

Nagle wyszedłze sklepu z pękającym w szfach plecakiem ,a moze raczej nie plecakiem acz workiem!?Seuru zszedł po schodkach i rozejżał się po wszystkich dokładnie.Każdy z nich coś na droge kupił jednak chyba sobie porzałowali rzywności.
-No dobrze ruszajmy-powiedział spokojnie z lekkim zawodem.
Ruszył w drogą ku wyjściu z miasta.

Kiwnął mu tylko głową.Szczerze mówiąc spodziewał się czegoś więcej...
ale cóż Seuru jest tak nieprzewidywalny jak bogowie zasiadający na Olmpie...

Ruszyła za Seuru jak zwykle nie wiedziała czego moze sie spodziewać...
Zerknęła na trzymane kwiaty były takie piękne, na szczęście zwilżyła je wodą jak czekali na przewodnika pod sklepem i teraz kropelki błyszczały jak klejnoty... mimowolnie uśmiechnęła się.
" Dobrze, że mam maskę" - pomyslała, nie chciała by widzieli jak sie usmiecha na widok kwiatków, przeciez miała być rycerzem.

Gdy zobaczył wór ich przewodnika od razu spojrzał na swoja małą siateczkę.
- Hmmm chcesz wykarmić polowe miasta czy co?- rzucił w stronę Seuru.
Po chwili ruszył za nim, zupełnie nie wiedząc w jakim kierunku zmierzają.

OCC:Będzie coś dalej z ta przygodą??

Minęły 3 dni i 3 noce wszyscy przedzierali się dzielnie przez krzaki,zarośla i inny leśny ,a może nawet bagienny syf.Po trudach i bródach wszyscy dotarli u podnóża gór.
Przewodnik rozejżał się na lewo, to na prawo i spojżał w niebo.Powolnym krokiem zbliżał się wieczór.Pochwili rzekł:
-Dobrze tutaj rozstawimy obóz i jutro przejdziemy doostatniej części treningu.
Po chwili zdią plecak.

Wreszcie po długiej wędrówce po jakże nie przyjemnych terenach dotarli na miejsce. Jak wtedy...przy tej ferelnej nocy jak ktoś ich zaatakował mieli nocować gdzieś...
"Super...na bogów ile jeszcze..."-pomyślał Shaka.
Następnie rzucił swój plecak na ziemię.Chwilkę później rozejrzał się tak jakby nietypowo podchodząc jednocześnie do Presei.
-Może tak pójdziemy poszukać jakiegoś drewna aby rozpalić ognisko??-powiedział dumny głosem chłopak.

Presea była zmęczona juz tą wędrówką, ale kiedy Shaka zapytał ją o to czy pójdzie z nim po drewno skinęła głową i poszli...
- Wiesz Shako żałuje że kwiaty od ciebie już mi zwiędły, były takie piękne - powiedziała cicho idąc obok niego

Dokładnie usłyszał słowa dziewczyny jednak przyjął je z lekkim uśmieszkiem na twarzy.Następnie załorzył ręce z tyłu głowy i spojrzał w niebo.Tak przez chwilkę się zamyślił całkowicie nie zwracając uwagi gdzie się znajduję.Jendak nie trwało to szybko..Shaka znów popatrzył na Presea która była nie zbyt zadowolona.
-Hej...nie smuć się.Będzie jeszcze wiele pięknych chwil...-powiedział czule Shaka a jego dłoń powędrowała na policzek jej maski.
Następnie oboje chwilkę przystanali patrząc na siebie.Lecz chłopak nie wiedzieć czemu nagle odwrócił głowę na zachód...
-Spójrz...
No właśnie...miał oczywiście ku temu powód gdyż dotarli do pięknego miejsca...ogromna nie mająca końca polana zapełniona kolorowymi kwiatami...
-A nie mówiłem....jest i będzie jeszcze wiele pięknych momentów które możemy spędzić razem...-wyszeptał jej jednocześnie delikatnie chwytając dłoń Presei...

Cała ta wędrówka ostro dala mu się w kość. Mimo ogólnego złego poczucia, chłopak wcale tego nie okazywał. Od razu po znalezieniu miejsca na obóz, zabrał się do jego rozbijania. Robił co mógł, mimo ze nigdy nie zajmował się takimi rzeczami, zawsze miał gdzie spać nie musiał tego robić pod gołym niebem.
”Od czego tu zacząć”- pomyślał chłopak spoglądając na miejsce ich noclegu
Mimo wszystkich przeciwności nadal pracował nad obozowiskiem.

Presea popatrzyła na ukwiecona polanę, a później na Shakę i powiedziała:
-Możliwe, że tak. Teraz jednak mamy zbierac drewno i tym sie zajmijmy
Nie zabrała jednak swojej dłoni z jego rąk...