Miasto

Po wyjściu z Pałacu, ruszyła przez miasto, po drodze rozglądając się za jakimiś rzeczami. Ale nie znalazłszy nic specjalnego, kupiła sobie żywność i ruszyła w stronę lasu, do swojego domu by odpocząć.

Szedł szybko przez miasto. Jego cel był prosty - baraki. Chwilę później stał przed niskim budynkiem służącym za baraki straży. Wszedł do środka i skierował swe krowi do kuchni. Nie wchodził do jadalni, dawniej jadał z żołnierzami, ostatnio jednak wzbudzał u nich zbyt wielki podziw by spokojnie zjeść. Posiadanie zbroi miało swoje plusy i minusy. Wszedł do kuchni, na jego widok kucharz uśmiechnął się i skinął głową na mały stolik. Paolo zasiadł po to by po chwili zajadać się pieczenią. Zbroja dawała mu najwyższą rangę wśród żołnierzy, jadał więc to co najlepsze. Podczas jedzenia gawędził wesoło z kucharzem. Nie wiadomo czemu lubił Paola, taj jednak wykorzystywał to bezwzględnie. Kiedyś to nawet mu powiedział, jednak mistrz kuchni wybuchnął śmiechem na te słowa. Po skończonym posiłku Paolo podziękował i wyszedł. Zamienił jeszcze kilka słów z dowódcą zmiany i ruszył z powrotem w miasto.

Weszła na miasto rozglądając się czy czasem nie wydarzyło się coś niespodziewanego, jak to na ostatnie wydarzenia mogło być możliwe. Ale widząc że wszystko jest dobrze, szła dalej ulicami rozglądając się za czymś co mogłoby ją zainteresować.

Idąc przez miasto i rozglądając się dojrzał charakterystyczną, niebieską fryzurę. Szybko znalazł się przed spacerującą Naomi.
- Czy masz może jakieś wieści?

Spojrzała w jedną stronę że zbliża się do niej chłopak. Szybko go rozpoznała, po czym odpowiedziała na jego pytanie:
- Nie. Nie mam żadnych wieści... A Ty?

Pokręcił głową.
- Nic nie słyszałem. Ciekawe gdzie są pozostali rycerze...
Po chwili dodał.
- Odpoczęłaś już po naszej wyprawie?

- Pewnie czymś się zajęli lub odpoczywają po misji.
Rozejrzała się po okolicy jakby czegoś lub kogoś szukała, po chwili odpowiedziała na kolejne pytanie Paola, patrząc na niego.
- Odpoczęłam na tyle, że na kolejną misję jestem gotowa.

Paolo uśmiechnął się.
- Taka postawa jest niezwykle dobra, będziesz wielką wojowniczką, to jest pewne.
Rozglądnął się wokół siebie i wetknął.

Uśmiechnęła się i odpowiedziała:
- Miło to słyszeć. To samo mogę powiedzieć o Tobie, jesteś wspaniałym rycerzem.
Również się rozejrzała po chwili powiedziała:
- Jak na razie jest spokojnie i nic się nie dzieje. Choć na wszystko musimy być gotowi. - tu miała na myśli kolejne spotkanie z tymi rycerzami o wielkiej sile, których już spotkali na swojej drodze. Ta siła jaką mieli w sobie nie dawała dziewczynie spokoju.

Paolo przeklął się w duchu i przestał czytać myśli dziewczyny. Sam nie potrafił do końca panować nad niektórymi swoimi zdolnościami.
- Nie martw się, jak dobrze pójdzie to nie będziemy musieli z nimi...
Odwrócił głowę w stronę pałacu.
- Chodźmy
Ruszył w stronę pałacu.

Spojrzała na Paola, który zaczął mówić, choć przerwał i spojrzał w stronę pałacu. Naomi również to zrobiła, po czym skinęła głową na potwierdzenie rycerzowi i ruszyła za nim.

Będąc już w mieście kierowała się ulicami w stronę portu, by drogą morską dostać się do Grecji. Mijała ludzi rozgadanych, pracujących oraz dzieci biegające i bawiące się razem. Była pewna tej wyprawy, ale nie była pewna czy jeszcze wróci do kraju. Nie zatrzymując się i nie myśląc za dużo ruszyła w stronę portu.

Inferno wchodząc do miasta był bardzo przejęty. Wszędzie było dużo ludzi. Choć panuje tu srogi klimat ludzie wcale sie tym nie przejmują. Ludzie sprzedają towary. Nagle Inferno w oddali zobaczył jakąś postać kierującą sie do miasta.
Witaj. Nazywam się Inferno. Przybyłem tutaj z Grecji. A ty kim jesteś??

Naomi weszła do miasta. Jak widziała w mieście nic się nie zmieniło. Ludzie kupowali i sprzedawali a dzieciaki biegały. Nagle ujrzała przed sobą osobę, która przedstawiła się jej i w dodatku powiedziała że jest z Grecji.
"Czyżby Sanktuarium teraz do nas wysłało szpiega?" - zastanawiała się patrząc na chłopaka. Po chwili rzekła:
- Jestem Naomi. Czy możesz mi powiedzieć, co tutaj robisz?

-Naomi. Piękne imię. Przybyłem do Asgaru po to aby, trenować i zostać Świętym Wojownikiem Eta.
Dziewczynie jakby zrobiło się troche lżej na duchu.
A ty co tutaj robisz??
Inferno pomyślał że to może jakaś złodziejka.

"A jednak nie szpieg. To nawet dobrze." - pomyślała.
- Więc przybyłeś tu by zostać Świętym Wojownikiem... Czyli tak jak Ja opuściłeś Grecję. - powiedziała z uśmiechem. - Miło zatem Cię powitać w Asgardzie... Jeśli chodzi o mnie, to Ja mieszkam w tym kraju. Jestem pretendentką do Świętej Zbroi Delta... Teraz zmierzam do Pałacu kapłanki Hildy. - powiedziała.
Nie miała dużo czasu na pogaduszki, gdyż miała informacje z Sanktuarium do przekazania kapłance.

Inferno widział że Naomi się śpieszy więc zapytał wprost:
- Naomi, zaprowadzisz mnie do kapłanki Hildy Polaris?? Pragnę ja poznać.

- Dobrze, więc chodźmy. - odpowiedziała chłopakowi, po czym oboje ruszyli przez miasto kierując się w stronę Pałacu księżniczki Hildy.

Gdy Inferno szedł z Naomi przez misat był bardzo podekscytowany faktem, że zobaczy Hildę Polaris, wielką kapłankę Odena. Inferno bacznie rozglądał sią co i gdzie jest w mieście. Miasto nie było duże, lecz miało wielu mieszkańców.

Szedł szybko przed miasto nie zwracając uwagi na nic wokoło. Gdy doszedł do bramy przeszedł przez nią i spojrzał ponad szczyty gór. Podejrzewał że zginie podczas tej wojny, nawet więcej, był pewien że zginie i był na śmierć przygotowany. Uśmiechnął się do rzadko widocznych gwiazd. Szybko odnalazł drogę mleczną "Valhalla, miejsce uczty wszystkich wielkich wojowników oczekujących na Ragnarok, na ostateczną bitwę dobra i zła. Jak bardzo chciałbym tam się znaleźć."
Usiadł na kamieniu i popatrzył na nieskończoną, białą pustkę dzikich terenów. Przypomniał mu się Vaisterion, z którym wspólnie poznawał tereny. Żałował że nie będą walczyć razem, ramie w ramie z złotymi rycerzami.
Spojrzał przez bramę na miasto wyczekując kompanów, świętych wojowników. Zastanawiał się ilu z nich zasiądzie wkrótce do stołu Odyna.

Przemiarzał miasto równym tempem.Lodowaty wiatr nie przeszkadzał mu ani trochę.Przez ten czas jaki tu przebywał zdążył przyzwyczaić się do panujących tu warunków.Nie obawiał się walki z rycerzami Ateny.Wręcz przeciwnie.Cieszył się ,że będzie mógł w końcu sprawdzić na co stać tak osławionych złotych rycerzy.Za bramą spotkał siedzącego na kamieniu Paola.Po tym jak do niego podszedł z nieba oprócz śniegu zaczął padać również deszcz.
- Deszcz i śnieg to zły omen - rzekł.
Na jego twarzy cały czas widniał uśmiech.

Naomi ruszyła przez miasto kierując się w stronę bramy, gdzie czekali towarzysze. Była pewna, że ta misja jest zupełnie inna niż te, w których brała udział. Z tej misji może nie wrócić już do tego kraju, który był całym jej życiem. Kochała ten zimny klimat, gdyż tu się wychowała i trenowała. Zresztą cieszyło ją to, że mogła się rozwijać i mieszkać w takim miejscu.
Będąc coraz bliżej bramy zauważyła już czekających Paolo i Anakina. Spojrzała na niebo z którego poza śniegiem zaczął padać deszcz. Podeszła do rycerzy i powiedziała z lekkim uśmiechem:
- Jeśli jesteśmy już wszyscy, to możemy chyba ruszać.

Uśmiechnął się i wstał.
- Zatem do zobaczenia u Posejdona.
Jego aura wzrosła do poziomu siódmego zmysłu. Paolo krzyknął i z prędkością światła ruszył w drogę.

Stał jeszcze chwilę.Spojrzał na Naomi a potem rzekł:
- Wszyscy wrócimy cali i zdrowi z tej wojny.....wiem to.
Wiedział ,że jest w stanie pokonać każdego złotego rycerza.Najbardziej jednak chciał się zmierzyć ,ze złotym rycerzem Raka.
Uśmiechnął się do Naomi po czym ruszył do Podwodnego Królestwa.

Paolo ruszył pierwszy do podwodnego Królestwa. Naomi spoglądała chwilę przed siebie, po czym usłyszała Anakina, który powiedział że jest pewny tego iż powrócą z tej wojny. Dziewczyna spojrzała na niego i odpowiedziała również uśmiechając się:
- Obyś się nie mylił.
Zaraz po Anakinie, Naomi również ruszyła do Królestwa Posejdona.