Miasto

Po mimo ogromnego zimna i srogiego klimatu, miasto tętniło życie ludzi, którzy w grubych okryciach ciała przechadzali się ulicami.

Shaken wychodząc z areny,poszedł przejść się po mieście.Pierwszy raz widział tylu ludzi.Przyspieszył kroku i poszedł w strone pałacu Hildy.

Shaken wracał z pałacu Hildy.Nie był już taki speszony.Nagle jakiś człowiek zawołał :
- hej ty - krzyknął - ty,z tą harfą.
Shaken podszedł do tego człowieka.
- chodź za mną - powiedział.
Shaken nie wiedząc czemu ruszył za tajemniczą postacią.

Właśnie tak sobie wyobrażał to miejsce.Przemierzając kolejne ulice widział ludzi doświadczonych przez warunki tu panujące.Pomimo tego na ich twarzach bardzo często gościł uśmiech.Jednoznacznie wskazywało to , że księżniczka Hilda Polaris potrafiła opiekować się swoim ludem.Z każdym krokiem był coraz bliżej zamku.

Wrócił z wyprawy do posągu Odyna. Był teraz w całkiem dobrym humorze, odzyskał sprawność umysłu, a wzruszenie i natchnienie, jakie był zyskał po rozmowie z księżniczką, minęło już. Teraz dopiero mógł świadomie i trzeźwo obejrzeć sobie miasto i mieszkańców. Znał ludzi żyjących w chłodnym klimacie, sam przecież wychował się w takim miejscu. Mógł spodziewać się ich reakcji, gestów. Jednym słowem czuł się jak w domu. Wśród swoich. Znalazł kawałek muru, który osłaniał od wiatru i tam przysiadł.

Pierwszy który wyszedł z sali tronowej spieszył się, Paolo podążał więc za drugim. Gdy zobaczył że siedzi pod murem, podszedł
-Witaj, widziałem cię w sali tronowej księżniczki. Czyżbyś został kolejnym obrońcą Asgardu? Nazywam się Paolo i mażę o zbroi Zeta, a ty?

Interesującą była dla niego sprawa, że ktoś obserwował go w sali tronowej. Nie znał motywów jakimi kierował się ów mężczyzna, ale nie było to bardzo ważne.
Vaisteriona ucieszył fakt, że przybysz również stara się o zbroję Zdobywców. Widział więc w nim, chcąc nie chcąc, sojusznika i zapewne przyszłego towarzysza. Był to świetny moment aby poznać taką osobę. Powstał i zbiżył się ku niemu krok.
-Tak. Obrońcą Asgardu - to dobre wyrażenie, możesz tak o mnie mówić. - rzekł z uśmiechem. Podał prawicę mężczyźnie.
-Jestem Vaisterion, a jeżeli Odyn pozwoli, to przyszły rycerz Alfa.

- Cóż, już wkrótce przekonasz się że życie tutaj przynosi wiele urozmaiceń. Najbardziej hartują burze śnieżne - uśmiechną się - Nie martw się, ten kraj choć wydaje się surowy jest piękny. Masz jakieś pytania odnośnie miasta? Chętnie cię oprowadzę, największym problemem tutaj jest samotność. Nie ma nikogo z kim by można porozmawiać na tematy inne niż "Co będzie jutro" mam nadzieje że nie masz takich problemów, co?

-Według mnie on nie wydaje się surowy. On taki właśnie jest.
Ucieszył się, że znalazł osobę która jest już tutaj na tyle długo aby mieć pojęcie o mieście. Chociaż sam Vaisterion również miał już okazję przejść się tu i tam, tak też i poznał nieco topografię.
-Największym problemem jest samotność? - zdziwiło go to zdanie. To inaczej niż w moich stronach. Zazwyczaj ludzie, żyjący tak jak Asgardczycy, w chłodnym klimacie lgną do siebie, choćby dlatego, że razem cieplej.
-A temat dotyczący 'jutra' uważam za wielce ciekawy i głęboki. Nie przyszedłem tu jednak by rozprawiać. Choć może kiedyś... Tymczasem prowadź mnie na arenę. Muszę to miejsce poznać.
Otulił się bardziej płaszczem i zza muru wyszedł.

Prowadził ulicami miasta w stronę areny.
- Mówiąc o samotności miałem na myśli siebie, ludzie rzeczywiście lubią swoje towarzystwo lecz ja nie pochodzę stąd i nie mogę do końca tych ludzi zrozumieć, może ty będziesz miał więcej szczęścia- uśmiechną się i wskazał ręką dużą budowlę - to właśnie jest arena walk.

-Również nie jestem stąd, ale pewne wzorce zachowań wspólne dla ludzi północy pozostają niezmienne. Nawykniesz.
Szedł za przewodnikiem rozglądając się dokładnie. Gdy stanęli przed areną usmiechnął się wreszcie i wydobył dłonie spod płaszcza. Podparł się pod boki i kiwnął towarzyszowi głową wskazując kierunek dalszej podróży.
-Idziemy.
Ruszył w kierunku wejścia, by już po chwili zniknąć za nim.

Przemierzał ulice wolno i spokojnie.Co jakiś czas wymieniał grzeczności z mieszkańcami.Martwiły go tylko zmiany jakie w sobie zauważył od chwili tamtej walki oraz narastająca niechęć do sanktuarium.Teraz miał już tylko poświęcić się służeniu Asgardowi jednak gdzieś w meandrach jego umysłu kłębiło się coś dodatkowego.

Szedł powoli przez miasto. W pewnym momencie zatrzymał się czekając na swojego towarzysza podróży do świątyni Posejdona

Tuz za Paolo z komnat pałacowych wyszedł Vaisterion. Był nieco podekscytowany czekającą ich misją. Starał się iść tuż za towarzyszem, ale gdzieś mu znikł, dopiero po jakimś czasie odnalazł go w tłumie.
-Paolo powiedz mi, byłes kiedyś w Podwodnym Królestwie? Myślisz, że uda się nam bez problemu spełnić nasze zadanie?
Zarzucił kaptur ciemnozielonego płaszcza na głowę. Okrył się nim szczelniej. W wewnętrznej kieszeni miał skryty pergamin z pieczęcią Asgardu.

-Nidy nie byłem w królestwie Posejdona i nie wiem jakie przeszkody czekają na naszej drodze.
Spojrzał na swój poniszczony strój.
- Jeżeli idziemy z poselstwem wypadałoby lepiej wyglądać, spotkajmy się za dwie godziny przed miastem Posejdona, dobrze?

-Dobrze, w mieście Posejdona, tak abyśmy mogli razem wejść do środka.
Rzeczywiście nie wyglądał najlepiej. Koniecznie musiał się odświeżyc przed podróżą. A już na pewno odziać porządniej. Kiwnął Paolo głową i ruszył... Gdzie?
-Hejże Paolo, gdzie tu można przyodziewek jaki dostać? Pomóż, mi nie znam jeszcze dobrze tego miasta...

- Tam za rogiem jest dobry krawiec i ma sporo ubrań gotowych właśnie na takie okazje.- Powiedział wskazując kierunek ręką
- Do zobaczenia- powiedział, odwrócił się o pobiegł do siebie.

Skorzystał z pomocy przyjaciela i nowe szaty sobie sprawił. Szczególnie do gustu przypadł mu owy krawiec, jako że i na strojach znał się i wiedział co ważnego jest w ubraniu dla wojownika. Widać rycerstwo również w jakiś sposób pociągało gospodarkę Asgardu, co jeno za plus można było przyjmować. Ubrany na nowo, tylko wciąż w ciemnozielonym płaszczu, wyszedł ponownie na ulicę i kierunek szybko odnajdując ruszył w stronę Podwodnego Królestwa.
''W imię Odyna!''

Zatrzymał się przed miastem uśmiechną się, był szczęśliwy że nareszcie powrócił do Asgardu. Pospiesznie ruszył w kierunku pałacu Hildy sycąc się czystym powietrzem, wolnością i słońcem przenikającym czasem przez chmury. Jak dobrze znów poczuć śnieg pod nogami i chłód przenikający ciało.
- Jak dobrze znowu być w domu.

-Słusznie, teraz pozostało nam już tylko zanieść wiadomość do naszej pani.
Rozprostował ramiona, przeciągając się błogo. Tak jakby dopiero co się budził. Teraz mógł wreszcie odetchnąć pełną piersią, chłonąć mroźne powietrze. Otulił się płaszczem, delikatnie uśmiechnął do Paolo i pomału, wśród ulic ruszył wraz z nim do pałacu Hildy Polaris.
-Ciekawe, czy misja tamtego, drugiego Asgardczyka się powiodła i czy wrócił już do domu?

- Nie wyczuwam tak silnego kosmosu jakim był obdarzony
Powiedział chwilę po zamknięciu oczu.
- Nie ma co marnować czasu, szybko, może Hilda ma dla nas kolejne zadanie?
Przyspieszył kroku

Przechodząc przez miasto co jakiś czas oglądał się za siebie.Już od pewnego czasu miał wrażenie, że coś lub ktoś go śledzi.Jednak w żaden sposób nie mógł zlokalizować swojego "prześladowcy".Korzystające z tego , że był w mieście wmieszał się w tłum ludzi przebywających na ulicach.Mijając kolejne uliczki zmierzał w kierunku pałacu Hildy.

Wyszedł z pałacu. Głęboko wciągną powietrze i ruszył przez miasto. Pozdrowił skinieniem głowy przechodzącego Sage. Zatrzymał się na środku miasta i po chwili zastanowienia ruszył do bram.

Wyszedł powoli z pałacu. Jeszcze zdążył dostrzec Paolo, który to wyszedł nieco wcześniej i dobiec do niego. Równiez zauwazył Sagę, jego obecność tutaj mogła świadczyć jedynie o tym, że i on równiez swoje zadanie wykonał. Nie była to jednak sprawa Vaistariona. Przywitał Sagę skinieniem głowy, oczywiście bez większego wkładania w to emocji. Zaraz szedł już obok Paolo wyczuwając iże opuszczają miasto. Tak, należało by się nieco przejść...

Po tym jak wymienił grzeczności z dwoma pozostałymi uczniami Asgardu zmierzał dalej w kierunku pałacu Hildy.Cały czas czuł obecność jakieś postaci.Skręcając w kolejną z uliczek znalazł się nie spodziewanie w ślepym zaułku.Gdy chciał wyjść drogę zagrodziła mu postać.Nim zdążył wypowiedzieć jakiekolwiek słowo został sparaliżowany.Nie mógł nic powiedzieć ani się ruszyć.
- To dla twojego dobra - rzekła tajemnicza postać - Usunę z twojego umysłu to co jest nie potrzebne abyś mógł stać się najlepszy
Po tych słowach poczuł jak traci przytomność.Postać podeszła do leżącego i przykucnęła przy nim przypominając sobie słowa:
- Wytrenuj tego chłopaka.Czasu dużo nie mamy. - które zostały mu przekazane nim wyruszył w to miejsce.Po chwili chłopak leżący obok niego się ocknął.
- Pomogę ci wstać Anakinie - rzekła postać i wyciągnęła dłoń.
Patrząc na mężczyzne klęczącego nad nim chwycił jego dłoń i już po chwili oboje już stali.Czuł się jakoś dziwnie.Następnie doszło między nimi do długiej rozmowy , po której każdy z nich udał się w swoim kierunku.