Giudecca

Kermes pokłonił się Lordowi Hadesowi i wyszedł. Wiedział już, że Hades pokłada w nim duże nadzieje i pragnie, by stał się jego poddanym. Z ulgą w sercu mógł spokojnie wyjść na plac.

Droga z placu do Giudecci nie trwała długo.Spokojnym krokiem przekroczył próg ogromnych drzwi prowadzących do władcy Świata Podziemnego.Tym jednak razem uważnie zaczął się rozglądać po bokach aby dojrzeć nawet najmniejszy szczegół.Po chwili dotarł do sali tronowej gdzie urzędował Hades.Niezwłocznie padł na oba kolana.Spojrzał się na Niego z zmieszanymi uczuciami.Neo odrobinę się obawiał reakcji boga gdyż...w końcu są nieprzewidywalni.
Zaczął mówić głośnym i stanowczym głosem.
-Hadesie...przybywam na twoje wezwanie...osądź mnie..-powiedział jednocześnie zniżając głowę.

Radamantis wszedł widać niedługo po tym jak pojawił się tutaj tutaj Neo. Kiedy wszedł do Sali, skłonił się w stronę Hadesa po czym padł nieprzytomny na ziemię. Siły całkowicie go opuściły. Nie pamiętał już nawet jak tutaj doszedł. Wiedział tylko że nie może umrzeć w tym miejscu. I tylko to go trzymało chyba jeszcze przy życiu

-Więcej pokory - warknął Hades w stronę Nea i zrobił coś, czego nie robił od bardzo dawna... wstał ze swego tronu.
Zrobił parę kroków stronę byłego Złotego Rycerza i rzucił przelotne spojrzenie Radamantisowi. Wykonał lekki ruch ręką i natychmiast z cienia wyłoniła się grupka odzianych w płaszcze postaci, które natychmiast zajęły się opatrywaniem ran Sędziego.
-Straciłeś życie, które nie było twoją własnością... W dodatku niemal nic na tym nie zyskałeś. - mówił już swoim zwyczajnym, pozbawionym emocji głosem - Tak czy inaczej, za wcześnie żeby cię sądzić, bo teraz jesteś moim sługą. Zanim jednak cokolwiek postanowię, przejdziesz test, który dla ciebie przygotowałem.

Radamantis po chwili poczuł jak ktoś zajmuje się jego ranami. Po chwili poczuł się na tyle silny znów by wstać. Odgonił od siebie opatrujących go i ruszył wolnym krokiem w stronę tronu. Po chwili ukląkł przed Hadesem i patrzył pytającym wzrokiem co ma robić teraz... Teraz kiedy zawiódł... Pierwszy raz w życiu

Chwilę milczał zastanawiając się co powiedzieć Hadesowi który podszedł blisko do niego.Jednak nie kazał długo czekać władzy świata umarłych.Nie podnosząc głowy do góry rzekł.
-Masz rację Hadesie...nic na swojej śmierci nie zyskałem.Sprawy zapewne potoczyłby się inaczej gdyby nie nieoczekiwana interwencja wyverny Radamnthisa...
Następnie zrobił chwilę przerwy.Chociaż trafił do tego miejsca jako dusza..marna cząstka byłego siebie Neo czuł coś.Nie umiał tego dokładnie sprecyzować.
-Poddam się każdej twojej próbie...wiem że schrzaniłem sprawę lecz jeżeli dostanę drugą szansę wtedy Hadesie nie pożałujesz...będę wiedział co robić.Jeżeli będzie trzeba przyniosę Ci głowy tych zdrajców na srebrnych półmiskach...
Wszystkie te słowa wypowiedział z rządzą zemsty na tych którzy go zabili...którzy odebrali mu dawną teraz już nic nie znaczącą miłość.
Neo stał się od tej chwili cieniem byłego siebie.Po przejściu próby odkryję w sobie to "drugie ja".
-Poddaj mnie próbie Hadesie...poddaj...-powiedział uniżonym głosem.

OCC:Ruszy się tutaj akcja?:D

OOC: Akcja tutaj umarła śmiercią tragiczną

OCC;Nie nie Loro.
Żeby nie spamować za bardzo powiem tylko że Domon odnowi akcje tylko wtedy jeżeli załatwi sprawę egzaminami.
Wówczas bd ok.

Hades milczał przez dłuższą chwilę, jakb zastanawiając się, co uczynić ze swoimi podwładnymi. W końcu skinął lekko głową. Na ten znak, z mroku komnaty wyłoniła się kolejna odziana w płaszcz postać. Podeszła do Neo.
-Udaj się za mną. - powiedziała postać i ruszyła w stronę wyjścia z komnaty Hadesa.
-Radamantisie. - powiedział do Sędziego - Ty powrócisz na powieszchnię i sprowadzisz wszystkich naszych ludzi spowrotem przed moje oblicze.
Odwrócił się od nich i powrócił na sój tron.

Ta przedłużająca cisza zaczynała go już powoli męczyć.Odruchowo tupał lekko prawą nogą aby choć troszkę móc się uspokoić.Gdy tylko z mroku wyłoniła się postać na twarzy Nea można było ujrzeć ukojenie na przemian z radością.
Nic nie odpowiedział były złoty rycerz słudze Hadesa.Jeszcze przed odejściem ukłonił się w pełnej pokorze władcy podziemi i udał się z postacią w nieznane...
"Od tej chwili zaczyna się nowy rozdział w moim życiu... złoty rycerz raka zginął... narodził się Akachi zwany zdrajcą..."-pomyślał a na jego twarzy umalował się ironiczny uśmieszek.

Radamantis mimo że ledwo żywy z opatrzonymi ranami, skinął w stronę Hadesa że zrozumiał rozkazy, po czym udał się tylko do swoich kwater po jakieś odzienie tak by mógł wyruszyć najszybciej jak to tylko było możliwe. Po chwili był już gotów, ponownie żegnając się z Pandorą teleportował się w drogę

OCC:Co dalej??.
Jak się akcja nie ruszy to zgodnie z obietnicą nastąpi wielki kataklizm:((

Wrota prowadzące do sali otworzyły się z impetem pod naporem ramion smukłego Rycerza w kolczastej Zbroi. Zdecydowany wyraz bladej twarzy świadczył o powadze sytuacji. Po jego prawicy stał Rycerz Motyla Śmierci, po Lewej Pierwszy Kowal Tartaru. Oddział Szarańczy w komplecie. Bezpośrednio za Rycerzem Basylisk podążała mała zamaskowana postać.

Daimon skłonił lekko głowę przed siedziącym na tronie Hadesem nie spuszczając pustych oczodołów z jego sylwetki.
- Jesteśmy. Wraz z Nami przybył Poseł Sanktuarium Hadesie. - Odsłonił Dziecko w Masce, starając się dotrzec w pobliżu Radamanthisa. Nigdzie jednak go nie było, co mogło oznaczać że się spóźnili..

Occ: Mam nadzieję że nikt nie będzie mi miał za złe, ze przyśpieszam akcję jak mogę i staram się by rozgrywka zwyczajnie ruszyła...

Radamantis tymczasem stał z boku. Nie musiał uprzedzać Hadesa ani o przybyciu Spektran ani o tym że mają gościa. Uważał że w takiej odległości ich pan może dokładnie rozpoznać cosmo więc taki raport byłby zwykłą kpiną z Pana Podziemi. Dlatego też zakomunikował tylko że przeniósł Spektran i gościa a teraz stał oparty o kolumnę w cieniu tak że tylko wszystko widzące oczy Hadesa go dostrzegały. Był ciekaw co postać chce od Hadesa

Wszedł zaraz za Daimonem , który otworzył drzwi prowadzące do komnaty. Rozglądnął się i ukłonił Hadesowi. Nie miał nic do powiedzenia więc odsunął się na bok. Przyglądał się wydarzeniom. Czekał na to co zrobi dzieciak w masce. Jak i no to co poczyni Pan Podziemi.

Postać, która stała na początku za spectranami teraz wystąpiła do przodu. Jej kroki nie były spieszne, nie było w nich widać też żadnego lęku ani oznaki poddania czy respektu. Ten kto znajdywał się przed nią, był dla niej tylko kimś do kogo ją wysłano i do kogo przyszła, nikim i niczym więcej.
- Poproszono mnie by ci coś przynieść, 'Aidha.
Rzekła postać kierując się bez obaw w stronę spoczywającego na tronie. Jasne kosmyki włosów otaczały ciemną maskę przesłaniającą twarz dziecka.

Po raz pierwszy od bardzo dawna w oczach Hadesa dało się ujrzeć zainteresowanie. Zanim jednak się odezwał, skinął głową swoim Rycerzom, jakby chcąc wyrazić swoje uznanie dla ich osiągnięć.
Zwrócił swoją uwagę na zamaskowaną postać.
-Cóż przynosisz? - zapytał.

Postać wyjęła zwinięty i zapieczętowany rulon pergaminu i bezceremonialnie zbliżyła się w stronę Hadesa by mu go wręczyć.
- Majerit chciał by ci to jak najszybciej przekazać do rąk własnych.
Nawet z maską skrywającą dziecięcą twarz można było łatwo się domyśleć, iż wzrok postaci skierowany jest wprost na siedzącego przed nią. Jakby nie odczuwała ona strachu spoglądając w samo oblicze Hadesa.

Occ: Hadesie, moment. Jeśli w tym poście wręczasz im skrzynie ze Zbrojami to przeczysz temu co sam mi poleciłeś. Oni otrzymali Zbroje w teście w Grocie. Mają je cały czas od tego momentu na sobie..

OOC: Już poprawiłem. Wybacz, nawet Bogowie mają swoje chwile słabości.

Hades odebrał pergamin od postaci. Nie interesowała go jej buta czy nadmierna pewność siebie. Gdyby któryś z jego Spectran tak się zachował, został by ukarany, ale obca istota...
-Czas jeszcze zweryfikuje jej postawę... - pomyślał.
Rozwinął pergamin.

Po chwili Radamantis wyłonił się z cienia spoglądając to na Hadesa to na Spektrana Cyklopa. Nie wiedział którego prosić o zreperowanie zbroi. Gdzieś w starych księgach czytał że krew bogów może zdziałać cuda nawet przy całkowicie zniszczonej zbroi, z drugiej strony jego brat dostając zbroję Cyklopa musiał być naprawde dobrym spektranem skoro powierzono mu funkcję kowala podziemi. Dlatego też nie odezwał się słowem a tylko wyciągnął jedyną rzecz która z zbroi mu pozostała a mianowicie zniszczoną rękawicę Wiverny, którą po chwili założył jakby chciał podkreślić że nadal jest Sędzią mimo że jego zbroja jest praktycznie zniszczona

Klęczał cały czas na kolanach, głowę miał pochyloną tak, jakby czekał na egzekucje, która za chwile miała by się odbyć, zachowanie "posła" bardzo go zdenerwowało..
" Lincze, katorgi, krew, poparzenie ciała, wyrywanie kończyn, wieczna praca lub pokuta w więzieniu, do którego prędzej czy później wpadnie.. " - pomyślał Revel, a jego wiotkie i lekkie skrzydła zatańczyły zmysłowo na wietrze, jego aura lekko wzrosła.. Owadzie oczy spojrzały z nienawiścią na istotę..
- Nie takim tonem.. - oznajmił na głos wstając. Włosy przykryły mu twarz, lecz hełm zdawał się być jego drugą twarzą, owadzia "czaszka" spoglądała z równą złością na dziecko, jak samo OwadzioOki. Obecność Daimona i Kiby, a nawet Radisa nie przeszkadzała mu, lecz ta pyszna i pewna siebie, postać w każdej chwili przekraczała coraz bardziej cienką czerwoną linie..
Revel nie zamierzał nikomu pozwalać na takie zachowanie wobec Hadesa. Prawa dłoń zadrżała lekko, jakby szukała czegoś co powinno sie w niej znajdować..
" Gdzie mój Przeklęty Zbawiciel? " - zpaytał w jego głowie, głos Dragoneta.

Przyglądając się całej tej sytuacji był lekko zdenerwowany. Każdy , a zwłaszcza obca osoba powinna zachowywać się grzecznie wobec każdego , a co dopiero wobec Boga. Jubei czuł również jakie emocje szarpią Revel'em. Była to czysta złość. Jego myśli zdawały się mówić ,,Jeśli przesadzisz zginiesz''. Wtedy z zamyślenia wyrwał go Radamantis , który wyłonił się z cienia. Spoglądał na Cyklopa , a po chwili znów kierował swój wzrok na Hadesa. Gdy wyciągnął rękawicę i założył na swoją dłoń na twarzy Jubei'a pojawił się lekki uśmiech , jak gdyby domyślał się o co chodzi.

Założył ramiona na napierśnniku zbroi. Jego wargi lekko zadrżały na widok pysznego zachowania dziecka. Z jednej strony nawet podobała mu się wojownicza buta zamaskowanej istoty, z drugiej w połączeniu z przekonaniem o własnym znaczeniu i pogardzie wobec innych tłumaczonej litością zwyczajnie go bawiła.
W głebi, owszem instynktownie wyczuwał jej siłę, a dziwne przeczucie nadal czaiło się gdzieś na dnie martwego serca, jednakże..

Zza kolumny wyszedł Radamanthis. Daimon obrócił się w jego kierunku, teraz wyraźnie już uśmiechnięty. Spectran Wyverny przeszedł w najlepszym chyba dla siebie momencie. Abbadon dojrzał błysk w oku kiedy Blondwłosy spojrzał na Jubeia. Pomyśleli o tym samym. Im więcej krwi Zbroje miały w sobie tym stawały się silniejsze..
Daimon z powagą spojrzał ponownie na Hadesa, a później na postać w mascę. Sytuacja pragnęła rozwiązania.