Komnata Tronowa

Widziała ,że jej rycerze są gotowi do ataku.Najbardziej porywczy wydawał się Vaisterion dlatego do niego skierowała słowa ,które miały odnieść się do wszystkich:
- Nadmierne zdenerwowanie nie jest dobrym sposobem do prowadzenia rozmów.
Następnie podniosła bransoletkę leżącą przy tronie.Obejrzała ją dokładnie:
- Jedyne co mogę powiedzieć to ,że znajduje się na niej najstarszy ze znaków władcy Asgardu.Nie wiem nic więc.Nie wiem w jakim celu ją tu przyniosłeś ani do kogo należy.Przykro mi.

Potrafił stwierdzić ,że kapłanka mówi prawde.
- Więc ja ci powiem.Ta bransoletka należy do dziewczyny ,która powinna siedzieć teraz w tej komnacie na tym tronie.Dziewczyny ,która została zaatakowana i poważnie raniona przez córkę Lokiego.Jeśli ona zginie twoja głowa będzie należeć do mnie - skierował swoje słowa do Hildy następnie obracając się w stronę Vaisteriona.W jego oczach było widać co jakiś czas błyskawice.
- Jeśli chcesz pokazać ile jesteś wart to teraz masz szansę.Ostrzegam cię jednak ,że brałem udział w wojnach , w których każdy przeciwnik był mocniejszy od ciebie.W wojnach , w których ginęło wielu wspaniałych wojowników.Sam nie raz ledwo uchodziłem z życiem.A wzamian mojego poświęcenia dla Asgardu zostałem wysłany do wymiaru gdzie nigdy nie ma słońca gdzie każdy krok może być twoim ostatnim.Czego ty dokonałeś rycerzu ,że chcesz decydować o tym jak mam mówić.

Słowa wypowiedziane przez nieznajomego zaciekawiły Paola. Popatrzył uważnie na bransoletę trzymaną w ręku przez kapłankę. Następne słowa wojownika skierowane były do Vaisteriona, kawałek historii życia ich przeciwnika. Paolo postanowił wypowiedzieć się przed przyjacielem.
- Czy nie zastanawiałeś się kiedyś dlaczego zostałeś tam wysłany? Jak na razie jedyny efekt jaki tego widzę to to że stałeś się potężniejszy. Czy jest to powód do kolejnej wojny?

Songo nie mógł wstać. Lecz wiedział że musi bronić księżniczkę.
-Księżniczka, musze bronić księżniczkę.- Cały czas szeptał sobie Songo
Songo był rozgniewany. Coś w nim pojawiło się. Songo dziwnie sie poczuł. To coś bardzo dużo dodało mu sił. Niewiedział co to. Wstał pomimo złamanej ręki. Stanął obok rycerzy.

Spojrzał na Paola gdy ten zadał swoje pytania
- Wiem czemu tam trafiłem.Zostałem uznany wraz z dwójką innych rycerzy za zagrożenie dla tych ,którym służyliśmy.Ich celem było zabić nas ale tylko dzięki dobrym osobom udało nam się uniknąć śmierci i trafić do innego wymiaru.Jeśli chodzi o wojnę to Asgard dał nam powody by naprawić to co zostało zniszczone
Następnie znów odwrócił się do Vaisteriona czekając na jego decyzję.

-Proszę więc... - spochmurniał wsłuchując się w zawodząco smutną i pełna żalu historię - ...czyń swą powinność miast wypytywać mnie czy coś chcę, wcześniej nie mogąc usłyszeć ode mnie takiej właśnie prośby.- niezdecydowanie i niesłuchanie, tak prostych przecież, słów Vaia w pewien sposób nakreślało już portret rozmówcy.
-Domyślam sie, że skoro tak mówisz nie będzie dla ciebie trudnością zniszczenie nas wszystkich. - przymknął oczy i pochylił głowę. -Jeżeli to ma poprawić twe samopoczucie, to pewnie to zrobisz. A wtedy owszem, ja pierwszy zginę, jeżeli tak zdecyduje Odyn.

Naomi słuchała owej osoby, jej wspomnianej krótkiej historii. "Więc on jest jednym z tych co zostali wysłani w inny wymiar..." - mówiła sobie w myślach. Patrzyła na owego mężczyznę. Spojrzała na ową bransoletkę i zdziwiło ją to, że należała do dziewczyny która podobno jest księżniczką Asgardu i już została zaatakowana. Nie bardzo wiedziała co ma robić w tej chwili i co powiedzieć, ale nie pozwoliłaby skrzywdzić kapłanki.

- Jeśli myślisz ,że śmierć poprawia mi samopoczucie to się mylisz.W odróżnieniu od was nie atakuje słabszych bez powodu.Zginiecie jeśli nie dacie nam innego wyjścia - odpowiedział ostatnie zdanie kierując do wszystkich rycerzy. Następnie zwrócił się do Hildy
- Zawsze dotrzymuje słowa więc jeśli ona zginie to wrócę tu by pozbawić cię życia.
Odwrócił się w stronę wyjścia a następnie zaczął do niego iść.Przed samym opuszczeniem komnaty zatrzymał się jeszcze i rzekł
- Zastanówcie się czy warto tracić dar jakim jest życie by uchronić bogów przed unicestwieniem.Możemy wam dać więcej niż bogowie.
Po tych słowach opuścił komnatę.

Po wyjściu rycerza w komnacie jeszcze przez jakiś czas panowała cisza ,którą przerwały słowa księżniczki
- Paolo ma rację musimy przygotować jakiś plan.Jednak póki mamy niewiadome układanie planu mija się z celem.Jeśli uważasz Rycerzu Zeta-Buda ,że poproszenie o pomoc Posejdona jest dobrym ruchem zrób to - jej rycerze byli już w większości dobrze wyszkoleni,teraz chciała ich pomału uczyć podejmowania decyzji bardzo ważnych dla Asgardu - Póki co reszta ma ,że tak powiem czas wolny.Jeśli nie zdecydujesz się Paolo udać do Posejdona również masz czas wolny - dodała uśmiechając się.Jej zachowanie mogło wydawać się dziwne.Nie wspomniała nic o niedawnej wizycie rycerza a ze strony rycerzy mogło wydawać się ,że bagatlizuje sprawę.Ona jednak wiedziała co robi a przynajmniej tak jej się wydawało.

- Udam się do Posejdona dopiero wtedy gdy bogowie zadecydują o wojnie.
Powiedział Paolo kłaniając się. Po tym wyszedł z komnaty. Martwiło go zachowanie Hildy, żadnych wskazówek odnośnie trójki istot jakie mieli powstrzymać. Powinni jednak skupić się na tym co mogą zrobić czyli przygotować się jak najlepiej mogą do wojny.

Po wysłuchaniu słów kapłanki, Naomi ukłoniła się i skierowała w stronę wyjścia z komnaty. W głowie miała tylko myśl o tych rycerzach których trzeba powstrzymać. Jednak skoro Hilda nie dała im żadnych wskazówek, dziewczyna uznała, że kapłanka chyba musi też pomyśleć nad tą sytuacją. Z tymi myślami opuściła komnatę.

Trudno mu było stwierdzić co sądzi o zachowaniu kapłanki.Wysłuchaj jej i przyjął do wiadomości wszystko co powiedziała.Ukłonił się lekko i opuścił komnatę.

Songo podszedł do Księżniczki
-Księżniczko, możemy porozmawiać sam na sam?-Spytał Songo.
Czekał na odpowiedź

Songo cały czas czekał na odpowiedź.
-Księżniczko, możemy porozmawiać?.-Spytał Songo

Songo patrzył jak księżniczka nic nie mówi.
-Jeżeli się nie odzywasz to ja już pujdę-Powiedział Songo i poszedł

Hilda znała już decyzję bogów odnośnie Sanktuarium.Czekała teraz na przybycie swoich rycerzy.Nadszedł czas , w którym ważyć się będą losy Asgardu a nawet świata.

Wszedł do komnaty, cały czas zastanawiał się jaka jest decyzja bogów. Mimo tego był spokojny, jego twarz nie wyrażała żadnych emocji, jego kosmos emanował spokojem. Podszedł do przodu i przyklęknął.
- Pani, jestem jak mnie wzywałaś.

Weszła do komnaty za Paolem. Starała się nie myśleć o tym co dość często siedzi jej w głowie od ostatnich wydarzeń.
"Bogowie zapewne podjęli już decyzję." - mówiła sobie z myślach.
Będąc spokojna, podeszła bliżej i przyklękła obok rycerza po lewej stronie.
- Pani, Ja również przybyłam na Twoje wezwanie. - powiedziała.

Gdy Songo szedł do wyjścia zatrzymał się. Coś nim kierowało. Szedł w stronę księżniczki.
-Aaah,to jest mocniejsze odemnie, nie powstrzymam tego-Krzyczał
Songo szedł w stronę księżniczki, był od niej na krok. Songo powstrzymał to coś lecz nie miał sił. Zemdlał. Leżał jeden krok od nóg księżniczki. Gdy leżał nie przytomny dały się słyszeć jego słowa.
-Jestem nikim, nikt mnie nie lubi. Lecz dla księżniczki zrobie wszystko-Powtarzał Songo
Wszyscy słyszeli jego słowa.

W międzyczasie przywołał do siebie Świętą Zbroję Beta.Gdy wszedł do komnaty zastał tam już Paola i Naomi.Oprócz tego był jaszcze świadkiem nie codziennej sytuacji , w której główną rolę pełnił chłopak ,który ostatnio podsłuchiwał.Przykląkł na jedno kolano po chwili wstając.Czekał na słowa księżniczki.

Widząc co się stało z chłopakiem kazała strażą zabrać go na świeże powietrze by mógł dojść do siebie.Po tym jak strażnicy wypełnili swoje zadanie przemówiła do pozostałych rycerzy Asgardu.
- Wezwałam was tu by ogłosić wam decyzję bogów.Jest ona następująca: Sanktuarium musi zostać pokonane.Ma to zostać dokonane w jak najszybszym czasie.To wszystko co zostało mi powiedziane.Czy macie jakieś pytania na które mogłabym odpowiedzieć.

Gdy strażnicy wzięli Songa na świeże powietrze przypomniało mu się dzieciństwo. Lecz w jego głowie cały czas coś chciało zabic go i księżniczke Hilde. Songo wstał. Był cały blady jakby nie żywy. Wszedł do pałacu. Usłyszał zdanie księżniczki.

Paolo patrzył z mieszanymi uczuciami na młodego wojownika po czym uważnie wysłuchał słów kapłanki. Zastanowił się chwilę.
- Nie mam żadnych pytań, jak dla mnie musimy jak najszybciej obmyślić plan działania.
Popatrzył na pozostałych rycerzy czekając czy czasem nikt z nich nie ma pytań.

Naomi bardziej się skupiła na słowach kapłanki niż na sytuacji z chłopakiem, który ostatnio podsłuchiwał. Nie była pewna czy owy chłopak udaje, czy na prawdę ma jakieś problemy.
Po słowach Hildy, dziewczyna odpowiedziała:
- Również nie mam pytań. Tak jak Paolo mówi, pozostaje tylko przygotować plan działania.

Songo podszedł i klęknął obok rycerzy.
-Nie znają mnie. Może chociaż księżniczka wie że nie udaje-Mówił w myślach Songo-Muszą wiedziec że to nie moja wina że ktoś może zawładnąc moim umysłem, ciałem i duszą. Chciałbym aby mnie ktoś od tego uwolnił-Mówił Songo