Wioska

Ponownie już w tym samym dniu znalazł się w tym miejscu.Jednak nie zwracał na nic uwagę tylko podąrzał w jednym kierunku aż do domu zodiaku...

Wkroczył na bazarek w poszukiwaniu jakiś lin.Zatrzymał się ,gdyż chyba sobie uświadomił iż zapomniał o Sileosie.

Młoda postać energicznie wkroczyła do miasta.Promienie słoneczne spadające z góry sprawiały iz włosy młodzieńca zdawaly sie lśnić w kolorze złotym.
Ray maszerował przed siebie spoglądając po straganach i zachwycając sie róznorodnościa dostepnych towarów.
Frajdę jaką czerpał z oglądania towarów przerwał nagle jakiś mężczyzna.

-Nie wygladasz na człowieka który zajmowałby sie kupiectwem...jaki jest wiec cel twojego przybycia??-spytał wysoki mężczyzna stojący obok i dziwnie spoglądający na Ray'a.

Chłopak niechętnie oderwał wzrok od pieknych świecidełek będących wystawionych na sprzedarz i spojrzał na mężczyzne.

-Racja...przybyłem tu aby zostać jednym ze złotych rycrzy.-odpowiedział chłopak a zanim skonczył wypowiadać ostatnie słowo jego rozmówca skwitował go donośnym śmiechem po czym odszedł.

Z twarzy chłopca zniknął juz szeroki uśmiech który zamienił sie w grymas smutku.
"Ja mu jeszcze pokaże...zostane rycerzem za wszelką cenę"-pocieszył sie w duchu chłopiec po czym ruszył przed siebie tym razem nie zwracając juz uwagi stragany.

Szedł spokojnie przez miasto rozglądając się na boki uważnie.Jeszcze tylu ludzi straganów sklepów nigdy w życiu nie widział.Patrzył z wielkim zainteresowaniem nawet na najmniejsze szczegóły.Przechodząc tak dalej dostrzegł po pewnej chwili niezwykle apetyczne jabłka.Bez wahania podszedł i zabrał jedno a następnie łakomie ugryzł kawałek.
-Cóż za niesamowity owoc!!.W życiu takiego nie jadłem.
-HEJ!!!.Chłoptasiu co Ty sobie myślisz co!!?.
-Ja proszę pani tylko...chciałem jabłko...
-A nie wiesz że za to się płaci??.
-Przepraszam...ja oddam przyrzekam.
-Dawaj teraz pieniądze bachorze za to albo...
-Albo co??.-odezwał się dziwny męski głos.
-Albo...ahhh idź już stąd mały i więcej tutaj mi się nie pokazuje jeżeli nie masz pieniędzy.
Shaka razem z mężczyzną odeszli na bok a następnie usiedli na ławce.Młody chłopak nie mógł się powstrzymać aby nie jeść apetycznego owocu więc nawet przybysz nie powstrzymywał go.
-Smacznego chłopcze.Mam nadzieje że nie tylko to podoba Ci się w Sanktuarium.
-Dziękuje.Jestem tutaj od niedawna więc jeszcze nie poznałem wszystkich uroków tego jakże pięknego miejsca.Choć przyznaje troszkę mi tęskno za domem...za rodziną.
-Doskonale Cię rozumiem.Każdy rycerz przeżywał tutaj to samo.
-Ty..znaczy Pan jest rycerzem??.
-Kiedyś nim z całą pewnością byłem.Jednak skończyłem z tym.Teraz tylko trenuje młodych pretendentów i myślę chłopcze że Ty także chcesz wstąpić w ich szeregi.
-Tak...myślałem nad tym poważnie ostatnio...ale jakoś nie wiem czy się nadaje.
-Tego nikt do końca nie może wiedzieć.Dopiero twoje uczynki,postanowienia sprawią jakim będziesz dobrym człowiekiem.A powiedz mi jaką zbroje pragniesz przywdziać?.
-Świętą złotą materię Panny.
-Hmmm ciekawie.Myślę chłopcze że masz ukryty głęboko w sobie potencjał.Chodź za mną.Znam osobę która Ci chyba pomoże.
-Kto to??.
-Jeden z najlepszych rycerzy na ziemi.Złoty rycerz raka Neo.
Mam nadzieje że go spotkamy w jego domu zodiaku.
-Łał.Domy zodiaku...ciekawie jak wyglądają.
-Hah.Chłopcze powiem Ci jedno.W czasie zachodu słońca jest to najpiękniejszy widok w całym wszechświecie.
-Hah..jak Cię zwą Panie??.
-Mów do mnie po prostu Eric.
-Miło mi Cię poznać.Jestem Shaka.Przyszły złoty rycerz...
-Hhaah.
Zaśmiał się radośnie mężczyzna a następnie razem obydwoje zaczęli iść w stronę domów zodiaku...

Wszedl do miasta po kilka rzeczy ktore potrzebowal. lodowka byla prawie pusta i trza bylo ja zapelnic. pokrecil sie troche po miescie i kupil co trzeba i skoro uwinal sie dosc szybko to usiadl na lawce by odpoczac. zaczal marzyc.

Weszła do miasta. Rozglądając się nie widziała żadnych zmian. Tak jak opuściła, tak je zastała.
"Ech... Wracają wspomnienia z ostatniego pobytu tutaj..." - pomyślała dziewczyna.
Skupiła sie by wyczuć jakieś kosmosy rycerzy, i tak też się stało. Wyczuła różne i trochę ich było. Spojrzała w stronę skąd mogły one pochodzić.
"Zebranie jakieś tam czy co?" - zastanawiała się nad tym.
Po jakiejś chwili, Naomi przypomniało się ostatnie spotkanie z Neo, jak mówił że będzie czekał na nią na Arenie.
"Racja... Arena... Miałam się tam stawić, ale wyjechałam... Czyżbym trafiła w dobry moment?" - już się nad tym nie zastanawiała. Ruszyła dalej ulicami, choć wyczuła w pobliżu znajomy kosmos.
"Pewnie tu gdzieś jest jakiś rycerz. Warto by się dowiedzieć czegoś nowego."

Wędrując między straganami, mijając ludzi, zastanawiała się jaki krok podjąć. Spacerując tak rozmyślała:
"Pójście na Arenę jest ryzykowne... Zwłaszcza, że wśród rycerzy i młodych uczni jest jeden silny kosmos... Trzeba zacząć działać, czasu jest co raz mniej..."
Idąc tak przed sobą z daleka ujrzała rycerza, którego kosmos wyczuła, że może być gdzieś w pobliżu.
"Czyżby tylko on nie był tam gdzie pozostali?" - zastanawiała się. W dodatku owy rycerz był jej znajomy.
Podeszła do niego spokojnie i powiedziała z miłym uśmiechem:
- Witaj. Sam tak tu siedzisz?

Spojrzal na dziewczyne, bardzo ladna zreszta, w pierwszej chwili jej nie poznal bo stanela tak ze zaslonila slonce. po chwili skapnal sie kim jest ta kobieta, byl z nia na jednej czy dwoch wyprawach... tylko co ona tu robila ??

- Witaj Naomi. co cie sprowadza do Santuarium ?? ja na zakupach bylem. pokazal jej siatke z zakupami. Wygladasz jeszcze ladniej niz ostatnio jak sie widzielismy. zamiast trenowac ciezko siedzisz u kosmetyczki ?? to naprawde zbedne kolezanko. twoja uroda i tak jest w zupelnosci wystarczajaca, nie trzeba jej poprawiac.

Usmiechnal sie szeroko do niej a potem opowiedzial
- moze usiadziesz obok ??

Uśmiechnęła się do rycerza, usiadła obok niego i odpowiedziała.
- Dziękuję Dante. Nie przebywam u kosmetyczki, po prostu taką mam już urodę. Czas wolny oczywiście wykorzystuję właśnie na treningi. A co mnie tu sprowadza, to to że chciałam odwiedzić Sanktuarium, zobaczyć czy dużo się zmieniło od mojego wyjazdu.
Spojrzała na Dante, była opanowana i spokojna.

Spojrzal jej w oczy.... rzadko bywal sam na sam z dziewczyna... w sumie nie miewal wielu takich okazji w zyciu..... a uroda Naomi nie pozwalala mu zebrac mysli przez chwile.... ale po chwili ogarnal sie.

- Hmm... jeszcze nie zdobylas swojej zbroi ?? nie wiele chyba masz czasu na treningi ?? ciagle misje i sluzenie Wielkiej Hildzie Polaris.... podziwiam wasz rod.... mieszkacie tam i walczycie z mrozem tylko po to by caly ten plebs zyl sobie w ciepelku i grzal swoje tluste dupy w sloncu poludniowym. wiem co musicie znosic.. pochodze z zimnej Syberii, poza tym bylem raz dzieki mojemu miszczowi W Asgardzie. zastanawialas sie kiedys czy wasze starania o taki stan bycia jest w porzadku ?? malo kto o was wie spoza miejsc w ktorym zyja Rycerze. zyjemy w niewdziecznych czasach kochana.
Caly czas patrzyl w jej wielkie..... oczy < :D>

- Racja, misje zabierają czas, ale biorąc w nich udział też można zdobyć jakieś doświadczenia... Ostatnio to faktycznie mało czasu zostaje na trening. A na moją zbroję przyjdzie czas... Co do Asgardu, to na ten klimat tam panujący jesteśmy skazani. Jeśli chodzi o moje zdanie to myślę że te nasze starania coś pomogą.
Spojrzała przed siebie, po czym rzekła:
- Wchodząc do miasta wyczułam różne kosmosy mogące pochodzić z jednego miejsca... Wiesz może co tam się dzieje?

- Mógłbyś podwyższyć swoje umiejętności w walkach... Ładna pogoda jest, ale chyba nie posiedzę z Tobą. Nie jestem aż tak przyzwyczajona do długiego przebywania na słońcu. - powiedziała z uśmiechem.

Usmiechnal sie. po chwili powiedzial.

- Widac to po twojej jasnej cerze.... widac ze jestes nie tutejsza. Ciesze sie ze wolisz mnie od walczacych chlopakow. jak sie za bardzo zgrzejesz to mozesz pojsc ze mna... do mnie albo gdzies do zacisznego miejsca.... choc przez to ze mieszkam w koszarach to raczej nie ma wiele miejsca wolnego. nie chce mi sie dzisiaj trenowac... ostatnio ciezko pracowalem nad soba. choc to wg wielu osob dalo mierne skutki. nie przejmuje sie co mowia o mnie per zjawy. co o mnie myslisz, bella ??

- Nie wiem czy można powiedzieć, że nie tutejsza skoro jakiś czas już tu przebywałam... Wybacz, ale może innym razem gdzieś pójdziemy... Jesteś miły i rozmowny, znam Cię trochę, więc na razie tyle mogę powiedzieć... Przejdę się może na Arenę, niezbyt lubię siedzieć w jednym miejscu.

- A wiec postanowione. wiem ze potrafisz sie sama bronic ale odprowadze cie z mila checia... jesli bys chciala to dotrzymam ci tam towarzystwa.
Wstal i podal jej dlon by wstala.

- Dziękuję Dante, ale nie musisz mi towarzyszyć. Towarzystwo tam i tak jest duże.
Powiedziawszy wstała, nie podając ręki. Nie widziała takiej potrzeby by ktoś pomagał jej wstać z ławki.

- Wlasnie dlatego ze tam jest tyle bydla powinienem ci towarzyszyc. jeszcze ktorys cie napadnie i bedzie.... a skoro jestes w moich skromnych progach to nie wybaczylbym sobie jakby ci sie cos stalo. wiec jesli chcesz to chodzmy.

Tymi słowami, Dante zaskoczył Naomi. Dziewczyna nie sądziła, że chłopak będzie jej bronił, gdyby coś miało się jej stać na Arenie.
"Warto by to wykorzystać..." - pomyślała.
- Wiesz, że potrafię się bronić, ale skoro upierasz się by mi towarzyszyć, to chodźmy. - powiedziała i ruszyła w stronę Areny.

- Moje slowa cie tak zaskoczyly ? jestes gosciem tutuaj wiec powinienem miec na ciebie oko. poza tym to dla mnie przyjemnosc towarzyszyc tak pieknej wojowniczce, i tak uzdolnionej.

Mowiac to kierowal sie ku Arenie czujac energie kilku rycerzy... i jakas rozowa aure.... to chyba byla Andromeda. albo byl... nie wiedzial jakiej koncowki uzyc by byloo dobrze.

Abdelaziz szedł przez miasto. Na plecach niósł skrzynię ze zbroją. Niel lubił się z nią rozstawać, dlatego zawsze zabierał ją w każde miejsce, do którego się udawał. Ludzie patrzyli za nim i szeptali, co skłoniło rycerza do zejścia do ich miasta.
W końcu znalazł ławeczkę, stojącą przy jednej z mniej uczęszczanych dróg. Postawił skrzynię na ziemi i przysiadł. Ogarnęło go poczucie słabości i bezsilności. Nie popisywał się ostatnio swoimi działaniami. Chciał to zmienić, jednak na razie tylko siedział.


W końcu wstał i odszedł.

Naomi na swej drodze spotkała nikogo innego jak samego Wielkiego Mistrza. Co było dziwne, gdyż ten znajdywał się przecież obecnie na Arenie z tego co widziała.
- Ruch gwiazd można odczytać na wiele sposobów, lecz żaden z nich nie jest pomyślny. - rzekł ze spokojem.
Zupełnie jakby trwała między nimi już jakiś czas jakaś rozmowa, bez wstępów.
- Jeśli źle to rozegracie, czeka nie tylko waszych rzekomych wrogów, ale i was zagłada.
Spojrzał Naomi prosto w oczy.

Opuściwszy Arenę udała się w stronę miasta. Lecz na drodze spotkała znaną jej postać. Był to Wielki Mistrz. Widok jego w tym miejscu zaskoczył dziewczynę, gdyż chwilę temu jeszcze go widziała na Arenie.
Nie zastanawiała się jakim cudem znalazł się tutaj. Nie to było ważne tylko jego słowa. Miała wrażenie, że Wielki Mistrz wie o tym co ma się zacząć. Stała spokojnie i patrzyła mu w oczy. Po chwili rzekła ze spokojem:
- Dobrze wiemy jakie mogą być przyczyny i skutki... Postaramy się nie rozegrać tego źle, jeśli to Cię martwi... Wielki Mistrzu.

OCC:
NIE wyczułaś kosmosu
NIE weszłaś do miasta (jeszcze)
spotkałaś go na DRODZE do miasta
proszę o zmianę wstępu do postu
Kyoko nie pokazuje żadnej oznaki swego kosmosu - wręcz przeciwnie, był on wyczuwalny z Areny

Uniósł nieznacznie dłoń i skierował w jej stronę palec wskazujący. Jego oczy stały się na krótką chwilę krystaliczne.
- Mind String.
Atak, którego w ogóle się nie spodziewała, nastąpił błyskawicznie.
Niczym strumień przeszył jej mózg, paraliżując jego fragmenty i pozbawiając ją momentalnie własnej woli.
- W Sanktuarium panuje ożywienie, to nienajlepsza pora na atak. Wiele się zmieniło odkąd tu ostatni raz byłaś. Niczego innego ponad to nie przekażesz konkretnego. - jego głos był spokojny, lecz władczy.
Kyoko opuścił dłoń, lecz mówił dalej.
- Przekażesz im wieści o narodzinach Ateny, które nastąpić mają za kilka tygodni na wschód od Corfu. O tym, że złoci rycerze mają tam zostać wysłani, sami. Będziesz zachowywać się normalnie, zupełnie jakby ta rozmowa nie miała miejsca.
Spoglądał jej głęboko w oczy przez krótką chwilę, poczym oddalił się, zostawiając ją samą. Zupełnie jakby go tu wcześniej nie było.

OCC:
Mind String - tylko osoby o telepatii(2) lub czyt.w.mysl.(2) mają szansę na wykrycie działania tej techniki - może im to się jednak nie udać