Wioska

Na jego twarzy zagościł uśmiech.
- Musisz zrozumieć Siostro ,że już dłużej tak nie mogę.......Być ciągle w cieniu i kryć twarz za maską.....Siedzieć ciągle w czterech ścianach......Większość rycerzy jest na misji w Turcji.......Tu na miejscu zostało kilku......jednak nie obawiam się o moje życie....przecież sama wiesz.....Czy wszystko idzie zgodnie z planem Siostro ?

- Tak Bracie.Przynajmniej tak przypuszczam.Narazie miałam okazję porozmawiać bardziej szczegółowo tylko z jednym z nich.Ale wygląda na to,że wszyscy są przynajmniej jak narazie lojalni.
Spojrzała na ludzi przechodzących obok.
- Gdyby oni wiedzieli Bracie.

Abdelaziz odetchnął i spojrzał na Morpheusa. Powtórzył czynności, które wykonywał zawsze przed dokonaniem rozkładu. Wyjął karty, oddzielił arkana, uderzył w ich powierzchnię palcami prawej ręki. Następnie podał je chłopakowi do potasowania i rozłożył przed nim, aby ten wybrał 4. Karty zostały ułożone w krzyż, a Abdelaziz odsłonił górną.

-Teraźniejszość. Arkan trzeci, Cesarzowa. Widzę zmiany, jakie nastąpiły w twoim życiu. Wpłynęły one znacznie na twoje wybory i skonkretyzowały plany i cele do których dążysz. - odsłonił kartę z lewej strony - Przyszłość symbolizuje arkan czwarty - Cesarz. Karta protekcji, zdaje się, że nastąpi dla ciebie okres stabilizacji, fizycznej bądź duchowej. Przyniesie to nadzwyczaj dobre efekty, zwycięstwo. Wróćmy jednak do spraw doczesnych.

Abdelaziz odsłonił kartę z prawej strony.

-Słońce, arkan dziewiętnasty. Widzę twoje jasno sprecyzowane cele, niczym obiekty, na które padają promienie słońca. Towarzyszy temu uniesienie, bardzo prawdopodobne, że związane z przybyciem w nowe miejsce, Sanktuarium. - odsłonił dolną kartę - Arkan dwudziesty drugi, Głupiec. BArdzo ciekawe... W towarzystwie karty Słońce oznacza początek nowego cyklu przeznaczenia. Zdarzy się coś, co odciśnie się na całym twoim życiu... Bardzo ciekawe... i zagadkowe, nawet dla mnie.

Spokojnie złożył karty. Oznaczył w ten sposób koniec wróżby.

Ostatnia część wróżby mocno zaciekawiła Morpheusa. Co miało się wydarzyć w przyszłości? Co go czeka? Pytania, które w jednym momencie wypełniły myśli niedoświadczonego wojownika, sprawiły, że w "środku" Morph'a toczyła się istna burza.
Wróżba zamiast odpowiedzieć na wszystkie nurtujące go pytania, stawiała przed nim kolejne znaki pytania. Mimo to postanowił podziękować:
- Dzięki Ci, Abdelaziz. Mam nadzieję, że ostatnie słowa przepowiedni spełnią się na moją korzyść.

Przyglądał się jak Abdel rozkłada karty Morpheusowi. Znał więc już swoją przyszłość. Poznał i przyjszłość Morpheusa.
- Ty Abdelaziz zaglądasz w swoją przyszłość? Rzadko, ale zaglądasz? Możesz mi powiedzieć co widzisz? Nie musisz mi mówić. Twoja wola.

Przyglądał się jak Abdel rozkłada karty Morpheusowi. Znał więc już swoją przyszłość. Poznał i przyjszłość Morpheusa.
- Ty Abdelaziz zaglądasz w swoją przyszłość? Rzadko, ale zaglądasz? Możesz mi powiedzieć co widzisz? Nie musisz mi mówić. Twoja wola.

-Trudno mi odpowiedzieć na to pytanie. - powiedział do Legumira - Interpretacja kart w żadnym wypadku nie może być osobista, naładowana przesadnym ładunkiem emocjonalnym, dlatego bardzo trudno stawiać karty samemu sobie.

Sięgnął do tylnej kieszeni i wyjął kartę, której obrazek przedstawiał płonącą, walącą się więżę.

-Powiem tak... Dopóki nie mam w rozkładzie tej karty, to jestem zadowolony.

- Siostro....Siostro.....Ich życie jest stosunkowo proste i tak powinno zostać.Niestety muszę już wracać.
Podszedł do dziewczyny.Był od niej wyższy o trochę więcej niż głowę.Przytulił ją do siebie chwytając jednocześnie za jej ranną dłoń.W ułamku sekundy jego kosmos przyjął ogromne rozmiary.Emanował z niego niezwykły spokój.Tak samo jak jego kosmos się zwiększył już po chwili nie można było go wyczuć.Uśmiechnął się jeszcze do dziewczyny po czym odszedł.

Spojrzał na Abdelaziza i uśmiechnął się.
- To jak, przyjaciele, może się gdzieś przejdziemy? -zaproponował. Chciał jakoś spędzić wolny czas, który nie poświęca na treningi. Spędzić przyjemnie.

Wiedziała,że nie powinna dłużej go zatrzymywać.Dlatego nie zrobiła nic by do tego doszło.Gdy już odszedł spojrzała na swoją dłoń ,która jeszcze przed chwilą była rozcięta.Teraz nie było śladu po tej ranie.Nie miała konkretnych planów na najbliższy czas więc usiadła na pobliskiej ławce.Wyciągnęła nogi i przymknęła powieki.Nie zamierzała spać.Jej celem był poprostu relaks.

Legumir akurat przechadzał się po mieście kiedy Mystery się tam pojawił. Patrzył na niego. Pomyślał, że musi być bardzo dobrym Rycerzem. Lubił patrzeć na Rycerzy, chciał być taki jak oni, potężni i niepokonani, ale nie mógł pozwolić by zło w nim zawładnęło, mimo iż czasem się wściekał, w końcu gniew to nie grzech, ważne są późniejsze czyny. Lecz ten Rycerz stał dumnie i trzymał kogoś na rękach. Legumir czuł podziw i respekt.

Od kilkudziesięciu minut przechadzał się po mieście z Legumirem, którego towarzystwo ostatnimi czasy bardzo polubił. Obaj niedoświadczeni jeszcze wojownicy rozmawiali o wszystkim i o niczym. Sielankę przerwało nagłe pojawienie się dwóch, nieznanych mu Rycerzy. Obaj dysponowali olbrzymią mocą, przy której ta, którą dysponował Abdelaziz wydawała się maleńka jak ziarenko piasku.
Morpheus wiedział, że w przyszłości podąży w ich ślady. Chciał tak jak oni budzić respekt, być dumnym ze swoich czynów.
Przez chwilę zamigotała w nich myśl, aby podejść do Rycerzy i zaczerpnąć nowych informacji. Jednak tak szybko jak owa myśl się pojawiła, tak samo szybko minęła. Widział, że nie są w najlepszej formie, wolał zostawić ich w spokoju.
- Piękny mamy dzień, nieprawdaż Legumirze? - zapytał przyjaciela. - W sam raz na trening...

przychodze do miasta i rozgladam sie. pierwszy raz widze takie budowle.

Ciągle siedziała na ławce z zamkniętymi oczyma.Nie potrzebowała wielkich zdolności aby zdać sobie sprawę z przybycia do sanktuarium dwóch jej rycerzy.
- Misja w Turcji was przerasta obrońcy Ateny i Wielkiego Mistrza - pomyślała.Myśląc o tym co się dzieje w sanktuarium zdała sobie sprawę ,że popełniła błąd. Zapomniała o drobnym szczególe.Nie chcąc tracić więcej czasu wstała z ławki by załatwić to co nie cierpiało zwłoki.
*****************************************
Po pewnym czasie znów szła spokojnie przez miasto.Na jej twarzy widniała maska

Teraz wiedziała,że wszytko jest w porządku.Nie podobało jej się to,że musi nosić maskę ale musiała podporządkować się tutejszym prawom.

- Tak jest, Morpheusie, piękny dzień. Ja też zaraz zaczynam trening. - odpowiedział mu Legumir. Myślał nad tym o co chciał zapytać Mirę, i po co za nią pognał... Miał złe przeczucia. Ruszył razem z Morpheusem w stronę Świątyni. Musi odbyć trening.

Abdelaziz po dłuższej chwili powstał z murku na którym siedział i odszedł. Udał sie w stronę Sanktuarium.

Po dotarciu do portu w Grecji Naomi udała się do miasta. Rozglądała się po okolicy z ciekawości, gdyż po raz pierwszy znalazła się w tym kraju. Zaczęła szukać jakiejś knajpy by coś zjeść. Gdy znalazła, podeszła do barmana i zamówiła coś do zjedzenia. Po chwili podano jej zamówienie. Siedziała i jedząc zastanawiała się, gdzie też może znajdować się Sanktuarium. Skończywszy posiłek, podziękowała i zapłaciła, po czym udała się w poszukiwaniu informacji gdzie znajdzie drogę do Świątyni. Po nie długim spacerze zaczepiła przechodnia.
- Panie, wiesz może jak dostać się do Sanktuarium? - zapytała.
- Oczywiście. Pójdziesz pani na prosto, potem w lewo. Z daleka można dostrzec dwanaście domów zodiaku. Na samej górze jest Sanktuarium. - odpowiedział człowiek.
- Dziękuję.
Spojrzała przed siebie i ruszyła.

Seiya przekroczył progi miasta w którym jeszcze nie był.Z zdumieniem ogląda 12 domów zodiaku w oddali o których dużo słyszał.
Przytaknął do siebie:
-Te Miasto jest zdumiewające
Zobaczył w oddali karczmę i udał sie do niej bez chwili zawachania na spoczynek i dobry posiłek

OCC: Seiya, polecał bym Ci pisanie w 3ciej osobie lp. Wygląda to dużo lepiej i tobie będzie łatwiej. Nie musisz wtedy ciągle powtarzać "Seiya widział to, Seiya potem widział tamto".
Proponował bym Ci coś w stylu.
"Wszedł do miasta, w którym jeszcze nigdy nie był. Przyglądał się dokladnie fasadom budynków. W oddali widział dwanaście domów zodiaku[...]" Po za tym. Myśli piszemy w ten sposób "myśli..." nie odzielamy myśli od reszty zdania. Tylko dialogi rozpoczynami od " - " i piszemy kursywą.
A tak reszta dobrze jak na początek.

Pisze to żeby Ci pomóc, ponieważ ktoś kiedyś również mi to napisał i bardzo mi to pomogło.

Wszedł do miasta. Kaptur założył na głowę, długi płaszcz powiewał za nim. Nie wyglądał jak zwykły człowiek przez co zwracał uwagę. Szedł dość szybkim tempem, szybko więc dotarł na środek miasta. Tam dopiero zatrzymał się i rozglądnął. Nie widział żadnego człowieka o dziwnym wyglądzie."Pewnie siedzą w świątyni". Ruszył dalej, w stronę centrum wyspy.

Uśmiechnięty szedł przez miasto od strony świątyni. Jak na razie jego plan działał bez zarzutu. Zdobył garstkę informacji. Teraz należy zastanowić się gdzie można spotkać generała i co mu powiedzieć. " Pewnie będzie w podwodnym królestwie, będzie trzeba się do niego wybrać." Idąc tak uzmysłowił sobie jedną rzecz. To co kombinuje może być dużo trudniejsze niż się mu wydawało. Przyspieszył.

Wkroczł do miasta powolnym krokiem.Jak tylko usłydeszał chałasy tłoczących się ludzi i głosy dobiegające z bazarku to wziął głęboki wdech powietrza.
-Ach tak powietrze jak zwykle tak samo świeże jak kiedyś.Zobaczmy czy coś się zmieniło.
Skierował swe kroki przed siebie oglądając domy ispoglądając na stragany z uśmiechem iż narazie nic nie uległo zmianie.

Opuściwszy plac przed domami, Naomi ruszyła na miasto. Po tym jak Neo ją pocałował w policzek, choć tak naprawdę to w tym miejscu w maskę, trochę się zarumieniła i pierwszy raz się ciszyła że ma na twarzy maskę.
"Pierwszy który mnie pocałował... Ech." - pomyślała.
Starając się nie myśleć już o tym ruszyła przez miasto w stronę portu by popatrzeć na morze.

Wszedł do miasta z siedzib uczniów wypoczęty i gotowy do pracy.Od razu ruszył na bazar ,gdyż potrzaba było parę gniotów to pokoju ,aby zrobiło się przytulniej.