ATENY

Podczas swojej koncentracji nagle poczuł jakiś mały przypływ energii, ale zostało to od razu przerwane nagłym wpadnięciem jego przyjaciół w miejsce gdzie na nich czekał. Droga byla jeszcze niezwykłe długa, więc zastanawiał się nad jakimś sensownym rozwiązaniem. Nie było innego wyjścia jak spróbować znaleźć jakąś jaskinie gdzie znajdowałoby się jakieś przejście. Tym bardziej, że energie, którą poczuł przez chwilę znajdowało się blisko nad nimi.
Wstał lekko rozluźniając nogi po patrzył na zmęczonych towarzyszy uśmiechnął się i przygotowywał się do dalszej wspinaczki.
- Coś słabą kondycję macie młodzieniaszki.. - zaśmiał się Generał przywracając tą wiadomość do tekstu Karen o jego wieku.
Nie mówiąc nic więcej powoli ruszył dalej znacznie szybciej niż to robił na początku, a także bardziej niebezpiecznie nie polegając na wysunięciach skalnych. Widząc jaskinie, której szukał w bardzo krótkim czasie znalazł się na niej i od razu poczuł dawkę boskiej mocy, która trochę go zaniepokoiła. Oparł się o ścianę jaskini czekając na nich nie wydawał żadnych dźwięków, które mogłyby spowodować niebywałe kłopoty.

Ciężko dysząc Remus spojrzał z wyrzutem na generała. Potem Izaak zaczął iść jeszcze szybciej, lecz Remus nie próbował go dogonić. Wolał trzymać się z tyłu. Miał jeszcze mnóstwo pytań. Jedno z nich brzmiało: "Gdzie teraz idziemy?". Ale chłopak wyczuł, że nie jest to odpowiednia chwila, gdyż właśnie się dowiedział dokąd zmierzali. Otóż oczom Remusa ukazała się jaskinia. Zobaczył tam również generała. W końcu zawołał:
- Myślę, że powinniśmy się tu trochę rozejrzeć. Warto byłoby również zrobić tutaj nocleg. Czy podzielacie moje zdanie? - wypalił bardzo szybko, nawet nie zastanawiając się dokładnie nad wypowiedzianymi słowami.

Słysząc przytyk generała humor od razu jeszcze bardziej się jej poprawił.Lubiła rywalizację a słowa Izaaka w pewien sposób zachęcały do tego.Jej celem zawsze było zostać najlepszym generałem Posejdona i cały czas do tego dążyła choć nie wszystko wychodziło jej tak jakby tego chciała.Myśląc o tych wszystkich rzeczach nawet się nie spostrzegła a dotarła do jaskini gdzie czekali już Izaak i Remus.

Gdy wszyscy zjawili się przy jaskini dało się usłyszeć wrzask człowieka, który wyleciał z jaskini spadając w przepaść i krzycząc w niebogłosy. W świetle jaskini dało się zobaczyć wielką postać z jednym okiem święcącym się w jaskini. Wielka postać wrzasnęła wychylając wielką głowę z jaskini rozglądał się za kimś nowym do zabicia. W tym momencie znalazł całą ekipę Izaaka. Schował się szybko wbiegając w głąb jaskini mając jakiś plan w zanadrzu.
Generał stał osłupiały widząc tytana na swojej drodze, który nagle równie szybko znikł jak się pojawił.
- Jeśli chcemy odpocząć lub tutaj przenocować to musimy pokonać tego straszliwego przeciwnika.. Więc ma ktoś jakiś plan działania co do tego? - spytał się Izaak oczekując kreatywnych odpowiedzi swoich kompanów.
Przegarnął swoje zielone włosy troszkę rozlużniając się. Uśmiechnął się myśląc o wspaniałej bitwie czekającej dopiero w drodze do tego miejsca, a nie mógł sobie wyobrazić co stanie się potem.

Remusa bardzo zdziwił widok człowieka, który wybiegł z jaskini. Chłopak spostrzegł w głębi jaskini świecące oko. Młodzieniec spojrzał na generała, zamknął oczy, westchnął i rzekł wyniosłym tonem:
- Cóż, sądzę że warto byłoby urządzić tutaj nawet nocleg. Ale na przeszkodzie stoi nam nieznany potwór. Według mnie pokonanie tego potwora będzie służyło jako znakomity trening, po którym w końcu pogrążymy się w świecie snów. Według mnie to stworzenie nie będzie na tyle groźne, byśmy go we troje go nie pokonali - w tym momencie otworzył szeroko oczy i przeniósł wzrok na Karen po czym ciągnął dalej - myślę, że nie mamy się czego obawiać. Damy sobie z nim radę. Poza tym Posejdona ma nas w największej opiece - skończył swój monolog. Przegarnął swoje jasne, bujne włosy i czekał na szybką reakcję towarzyszy.

Nie była do tej walki nastawiona tak optymistycznie jak Remus co nie omieszkała wyrazić słowami:
- Mimo całego optymizmu Remusa moim zdaniem musimy bardzo uważać.Nie wiemy na co stać naszego przeciwnika a nie jeden rycerz zginął z powodu zbyt wielkiej pewności siebie
Na chwilę zamilkła.Zaczynając znów mówić miała zamiar przedstawić swój plan.
- Może powinniśmy na samym początku pozbawić go oka.Niewidomy przeciwnik może być łatwiejszy do pokonania zwłaszcze ,że przez jego wzrost jest napewno wolniejszy od nas.

Remus słuchał wypowiedzi Karen, po czym nieco się zachmurzył.
- Muszę, cię poprawić, moja droga - zwrócił się do Karen - ta sprawa nie napawa mnie optymizmem jak ci się wydaje. Również chcę dodać, iż jestem całkowicie świadomy, że nie mamy żadnych konkretnych informacji na temat tego stworzenia. I mówiąc, że się nam uda nie staram się udowodnić, że mam nadzwyczajną moc i jestem bardzo odważny. Bo tak nie jest. Wierzę jedynie, iż wygramy, gdyż łączy nas... pozwólcie, że to tak nazwę - przyjaźń - gdy skończył, można było zauważyć lekkie rumieńce na jego policzkach. Chłopak natychmiast odwrócił twarz.

Generał skierował swój wzrok na dwójke towarzyszy, którzy kłócili się nie mając konkretnego powodu. Rozejrzał się by ocenić stopień całej sytuacji.
- Każdy z was ma dobre intencje, ale nie pomyśleliście o najważniejszym.. Pamiętajcie, że teren na którym się znajdujemy nie jest przyjazny ani dla nas ani dla niego.. Wszystko musimy załatwić bardzo sprawnie zabijając potwora jednym uderzeniem lub zastosować taktykę, która pozwali nam zrzucić potwora w przepaść gdzie mam odpowiedni plan jak to wykonać. - mówiąc do nich bardzo spokojnie chciał im pokazać jak w walce ważnym czynnikiem jest otoczenie w którym się aktualnie znajdują.
- A więc jedna osoba z was, która jest zwinniejsza od drugiego i będzie zdolna być przynętą dla potwora gdzie w tym czasie ja stworzę śliskie podłoże na końcu przepaści. - rzucił Izaak drapiąc się po głowie oczekując pytań, które na pewno nadejdą ze strony jego towarzyszy.

Remus wyraźnie wyglądał na zmieszanego tą całą sytuacją. Prawie wcale zapomniał o obecności generała. Także prawie krzyknął gdy Izaak się odezwał. Po chwili odetchnął z ulgą, pokręcił głową i powiedział:
- Ech... wybacz generale, ale ta sytuacja i to otoczenia, atmosfera wprowadza mnie w roztargnienie. Naprawdę nie mam pojęcia co się ze mną dzieje. Więc uważam, że Karen jest zwinniejsza niż ja. Dlatego to ona powinna odwrócić uwagę potwora. Ja się do tego nie nadaję szczególnie, iż jestem wykończony.
Rzucił jeszcze jedno spojrzenia na generała i zamknął na chwileczkę oczy.

Wysłuchała najpierw słów generała a potem tego co miał na swoją obronę Remus
- Zwalać brudną robotę na kobietę.Typowe dla facetów.Skoro jednak brakuje wam czegoś w spodniach to muszę uratować honor rycerzy Posejdona - powiedziała żartując.
- Nie mam żadnych pytań Izaaku dla mnie wszystko jasne.Mam być przynętą dla tej istoty i podesłać go tutaj.Nic prostszego.To kiedy zaczynamy ?
Jak było widać dobry humor jej nie opuszczał.

- Właśnie tak prosto to wygląda jak przedstawiasz Karen - zaśmiał się Izaak bardzo lubiąc specyficznie poczucie humoru towarzyszki.
Troszkę się martwił, że to wcale nie takie łatwe zadanie jak się wydaje, ale także wiedział o specjalnej sile wewnętrznej, którą Karen z pewnością posiada.
- Remusie.. Ty powinieneś stać przy ścianie wyjścia z jaskini w razie wypadku musisz zadać potężny cios w plecy potwora spychając go w przepaść, bo sam lód nie wiem czy zadziała. - rzekł Generał chcąc dać szansę wykazania się Remusowi ze względu tego co powiedziała wcześniej Karen.
- Ja jestem gotów, więc zaczynajmy kochani - rzucił generał od razu koncentrując nie znacznie swoją energię przenosząc ją potem na wierzch swojej ręki.

Remus gwałtownie otworzył oczy, po czym przesłał Karen pogardliwe spojrzenie. Miał zamiar powiedzieć jej kilka słów o dobrym zachowaniu, ale uznał, że to nie najlepszy moment. Przyrzekł sobie jednak, że jeszcze tylko jeden taki wybryk, a będzie musiała słuchać kazania na temat poprawnego postępowania.
Potem słuchał uważnie co ma do powiedzenia generał. Bez wahania zgodził się z nim. Szczególnie, że był bardzo zmęczony i pragnął jak najszybciej odpocząć. Nie patrząc na towarzyszy, zwłaszcza na dziewczynę Remus podszedł do wejścia i ustawił się do niego tyłem. Widział jak Izaak gromadzi w sobie energię, koncentrując ją w ręce.

- Tylko mnie nie zawiedźcie.Bo wtedy po powrocie pójdę na zażalenie do Posejdona - napomniała przed wejściem do jaskini Remusa i Izaaka.
W środku było ciemno lecz nie przeszkadzało jej to jakoś bardzo.Nie chciała rozświetlać sobie drogi kosmosem ponieważ wtedy stwór napewno by się zorientował ,że weszła do jaskini.Nie miała problemu z namierzeniem go ze względu na jego świecące oko.Przyklęknęła i zaczęła poruszać dłonią po podłożu szukając jakiegoś kamienia.Jej palce wyczuły kamień
- "Nie ten jest za mały" - pomyślała i przesuwała dalej dłonią po podłożu.Po kilkunastu sekundach trafiła na kamień odpowiednich rozmiarów.Podniosła go i rzuciła w stronę istoty.Po odgłosie jaki dało się słyszeć wynikało ,że trafił on celu.Stworowi napewno się to nie spodobało co wynikało z jego reakcji.Widocznie ją dostrzegł bo rzucił się biegiem w jej stronę.zaczęła uciekać.Czuła się jak mysz ,która ucieka przed kotem.To co ją zaskoczyło to szybkość istoty.Była pewna ,że będzie znacznie wolniejszy a tu taka niespodzianka.Dogonił ją jeszcze przed wyjściem z jaskini i próbował złapać ale w porę odskoczyła.Jeszcze kilkakrotnie próbował ją chwycić ale nie udało mu się.Wybiegła z jaskini kilka metrów przed stworem i od razu z całych sił wybiła się w górę chwytając się jednej z półek skalnych nad jaskinią.Teraz wszystko zależało od Remusa i Izaaka.

Rzucił dziewczynie jeszcze jedno jadowite spojrzenie, zanim z generałem weszła do jaskini. Potem pogrążył się w rozmyślaniach. "Już zostało bardzo mało czasu, a ja czuję, że jestem zdolny by przebyć trening na zbroję." - myślał Remus z rozmarzoną miną. Z tych cudownych myśli otrząsnęła go Karen, która o dziwo znalazła się na zewnątrz. Rzucił jej ironiczne spojrzenie po czym stanął na przeciw potwora. Uniknął atak, który został w niego wymierzony. Podskoczył wymierzył solidnie wykonany flet w potwora i uderzył.(90obr.) Po czym z wielką gracją odskoczył patrząc na znokautowanego potwora.

Izaak był całkowicie przygotowany na sytuację, która właśnie nastąpiła. Od razu zamroził część podłoża robiąc go wyjątkowo kruchym chciał odskoczyć w porę, gdzie potwór spadając w dół złapał go za nogę i pociągnął w dół. Słychać było tylko odgłosy osób walczących w powietrzu, aż nagle wszystko ucichło aż po chwili można szłyszeć było przeraźliwy chuk jakby ciało rostrzaskało się na ziemi. Wyraźne światło zaświeciło się jasnym blaskiem wskazując im drogę. W jaskini znajdowało się źródło tak duże by pomieściło spokojnie parę osób. Światło biło co raz jaśniej teraz wyłaniając się z źródła potem wedrując co raz dalej jakby tam było pokazane wyraźne przejście.

Pobiegł do środka jaskini, gdzie zobaczył jak generał został pociągnięty przez potwora do przepaści. Słyszał przeraźliwe krzyki, oznaczające odgłosy osób walczących. Podbiegł i upadł z łoskotem na ziemię. Wielki huk wytrącił go z uwagi. Szybko wstał, obciągnął fioletową pelerynę. Przegarnął jasne, bujne włosy. Nie myśląc wiele podszedł w stronę światła. Przez chwilę pomyślał o Karen, która najprawdopodobniej jest na zewnątrz. Remus ujrzał źródło. Wolnym i ostrożnym krokiem podszedł do niego. Nie widział gdzie jest generał.

Cały brudny i obdrapany Generał powoli wdrapał się na z powrotem na sam sczyt gdzie znajdowała się jaskinia. Z cholernie wściekłą miną spojrzał się na Karen z lekkim zażenowaniem, że nie zareagował w porę. Otrzepując się ze znacznego pyłu rozluźniał jedną rękę.
- Cholera to bolało.. - w pół śmiejąc się rzucił Izaak.
Bez zbędnych wyjaśnień ruszył do środka jaskini rozglądając się dokładnie zauważył światło dobijające z środka jaskini. Szedł coraz bliżej podziwiając wszystkie stalagmity. Koło źródła zauważył Remusa, który najwyraźniej miał zamiar zanurkować. Trochę mu się nie podobało jego zochowanie, że nie poczekał na Karen.
- Chłopie, nie tak szybko.. - sarkastycznie rzekł Generał.
Przysiadł koło źródła czekając na towarzyszke zaczął sobie nucić jakąś smętną piosenkę.

Remus tępo wpatrywał się w źródło. Nagle otrząsnął się gdy zobaczył generała. Nie wyglądał on zbyt dobrze. Chłopka zauważył również że na jego twarzy zagościła wściekłość. Zmrużył oczy i powiedział do Izaaka bezbarwnym tonem:
- I tak miałem zamiar na was poczekać. Nie mam pojęcia co się tam znajduje. I byłoby to bardzo ryzykowne, gdybym sam spróbował zanurkować. A więc gdzie jest nasza Karen, która miała... hmm... jak to było?.. acha ... która miała pójść na zażalenie do Posejdona? - zapytał ironicznym tonem. Rzucił generałowi znaczące spojrzenie po czym poprawił kosmyki swoich jasnych, bujnych włosów.

- Mówiłam,że to już nie ten wiek - odpowiedziała Izaakowi na słowa skierowane do niej.Po tym jak Izaak wszedł do jaskini ona jeszcze chwilę pozostała na zewnątrz.Dopiero po chwili ruszyła w głąb jaskini.Słysząc słowa wypowiedziane na swój temat przez Remusa wogóle nie zareagowała.
- Co dalej ? - zapytała Izaaka.

- My musimy grzecznie czekać na Remusa, który wypełni to zadanie sam.. choć chętnie wysłałbym was tam razem byście nauczyli się współpracy, której wam jeszcze brakuje.. - z rozczarowaniem trochę rzekł Izaak spoglądając na dwójkę swoich towarzyszy. Zastanawiał się czy dobrze robi, ale wiedział, że to im brakuje doświadczenia i tego czegoś co pozwoli im przywdziać Zbroje.
- Musicie popłynąć tym źródłem, które zaprowadzi was na drugą stronę do miejsca, którego szukamy, a po drugiej stronie powinniście spotkać mojego znajomego, który będzie na was czekał - spokojnym głosem tłumaczył im Generał wierząc w ich potencjał i to, że bedą wstanie podołać zadaniom by otrzymać ten napój.
- Nie zapomnijcie przynieść mi napoju także.. - zaśmiał się Izaak praktycznie żegnając już ich, a samemu opierając się o kamienie wygodnie leżał.

Wysłuchała tego co ją czekało.Przyjęła to bez zbytniej euforii ale również bez okazania jakiejkolwiek dezaprobaty.
- Specjalnie dla ciebie załatwię wersję lekko schłodzoną ,wstrząśniętą i nie mieszaną - odpowiedziała Izaakowi.
Następnie spojrzała na źródło.Zastanawiało ją czy droga jaką mają do przypłynięcia jest długa.Na jej twarzy pojawił się uśmiech
- Tylko nie zostawaj za bardzo z tyłu "młody" - rzuciła jeszcze do Remusa i wskoczyła do źródła.Woda miała przyjemną temperature nie była ani za zimna ani za ciepła.Trudno jej było stwierdzić ile czasu płynęła.Ważne było to ,że dotarła w końcu na drugą stronę.

Remus uśmiechnął się tryumfalnie, gdyż udało mu się w końcu zamknąć dziewczynie usta. Prychnął pogardliwie na wykład generała. " Jak mam współpracować z taką nieokrzesaną osobą?" - przemknęło przez głowę chłopakowi.
Zdjął płaszcz i skoczył do wody. Przypomniała mu się pierwsza lekcja pływania. Młodzieniec pamiętał ją dokładnie. Po pewnym czasie, wyniku długotrwałych ćwiczeń dopłynął do Karen. Nie zaszczycił ją swoim spojrzeniem, tylko płynął dalej skupiając się na swoim celu.

Kiedy dopłynęli do końca tunelu wyłoniła im się postać przypominająca człowieka lecz miał zielone włosy, oczy i kolor skóry podchodził pod kolor morski. W ręku miał przedmiot wyglądający jak stary trójząb. Postać, która stała przed nimi bardzo dokładnie się im przyglądała, aż wydała odgłos ze swoich piersi.
- Czy to wyy jesteście od Geenerała Izaakaa.. - zapytała się postać skrzeczącym głosem, który brzmiał bardzo straszliwie i tajemniczo dla każdego przybysza, który usłyszał go pierwszy raz. Cała kraina otaczająca ich wyglądała jak podróbka raju, ale bardziej wypełniona budynkami w których zamieszkiwały różne istoty, której potęgi nie mogli objąć ani Karen ani Remus.
Wszystko miało swoją charmonię, którą było widać na pierwszy rzut oka, gdzie zwierzęta latały sobie wolno razem z ludźmi.

Gdy Remus dopłynął do końca tunelu jego oczom ukazał się człowiek. Nie był zbytnio zaskoczony. Generał poinformował go, iż znajdzie się tutaj jakiś sojusznik. Był trochę speszony widząc, że postać z wielką uwagą wpatruje się w niego. Wzdrygnął się malowniczo na dźwięk, który wydobył się z ust istoty.
- Owszem. Krótko mówiąc jesteśmy od Generała Izaaka, dobry człowieku. . - powiedział Remus głośno i wyraźnie nie ukrywając dumy. - Pan zapewne jest jego znajomym, czyż nie? - zapytał. Przegarnął jasne, bujne włosy rozglądając się dookoła.

Postać słysząc słowa chłopaka obrócił się na pięcie patrząc w dal podszedł do małego pałacu na którym wyryty był symbol syreny.
Nacisnął coś na kolumnie i bardzo jasny błysk pojawił się przez chwilę w wejściu.
- Heee, chodźźź tutajj młodzzieńczzee.. Jeśślii czujeszz sięę na siłachh idźź tam po swoojąą zbrojęę.. - skrzeczącym głosem rzekła postać patrząc z podziwem na ten pałacyk wyglądający bardziej jak jakaś świątynia poświęcona Bogu.
Spojrzał się na dziewczyna, ale nic do niej nie powiedział tylko czekał czy chłopak się zdecyduje, a potem będzie mógł wykonać resztę swojej misji poświęconej przez Generała.