IV. Dom Raka

Nie mogąc się doczekać mieszkańca tego domu ruszył dalej przed siebie. Całe szczęście Hades poinformował go jak dostać się pod Pałac Wielkiego Mistrza. Ruszył zatem w dalszą wędrówkę. Wiedział że pewnie już po audiencji zjaw tak więc kiedy tylko będzie na miejscu poprosi Wielkiego Mistrza o prywatną audiencję i przekaże mu część informacji jakie udało mu się zdobyć podczas pobytu w Asgardzie.

Po kikunastu minutch szybkiego biegu Neo oraz Mira znaleźli się u progu wejścia do czwartej świątyni raka.Złoty rycerz na ten widok lekko się uśmiechnął a następnie oboje weszli do środka gdzie powitało ich ciepło...
Mężczyzna odrazu zaczął szukać pewnej skrzyni.Po chwili ją ujrzał i wyjął z niej dwa duże ciepłe koce.
-Witaj Mira w moich skromnych progach.Czuj się jak u siebie w domu...proszę ogrzej się tym kocem..
Z lekkim uśmiechem na twarzy podarował jej koc.Następnie Neo znów zaczął czegoś szukać.Jednocześnie wskazał dziewczynie pięknie zdobione drewniane krzesło aby usiadła i niczym się nie przejmowała.
-Jak myślisz moja droga...czym ta nagła zmiana pogody może być spowodowana??.
W tym samym momencie złota zbroja raka zaczęła lśnić pięknym złotym blaskiem..

Gdy otrzymała od Nea koc od razu się nim otuliła.Siadając na krześle słuchała pytania Złotego Rycerza:
- Nie mam bladego pojęcia - odpowiedziała a jej wzrok spoczął na chwile na mieniącej się złotej zbroi.
- Ale może Ty już niedługo dowiesz się czegoś więcej.

Szukając dalej czegoś przysłuchiwał się odpowiedzi Miry.Jej delikatny ciepły głos rozprzestrzeniał się po całej świątyni raka.
-Hmmm masz rację.Wielki Mistrz napewno poinformuje każdego ze swoich rycerzy o planach.-uśmiechnął się w jej stronę Neo.
Następnie przestał szukać jakiejś rzeczy w swoich "klamotach".
"Ahh więc tutaj to schowałem..."-pomyślał szybko Neo.
W tej samej chwili złoty rycerz zdioł całą mokrą jedwabną koszulę.Przez moment mężczyzna ukazał idealnie zbudowaną sylwetkę...każdy miesięń wyszczególniony...
-Heh mam nadzieje że Ci to nie przeszkadza..ale było mi już zimno w tej mokrej koszuli i...-zaciął się Neo.
Jednak złoty rycerz szybko naprawił swój błąd i załorzył nowy świerzy polarek...
-Gdy się spotkaliśmy w wiosce spominałaś coś że szukasz przeznaczenia...możesz troszkę bardziej to uszczególnić??

Ogrzewała się słuchając rycerza Raka.Nie zwracała większej uwagi na ciało Nea gdy ten się przebierał.Widziała mężczyzn lepiej zbudowanych jak i gorzej od Złotego Rycerza.Była zaskoczona tym ,że Neo zwrócił aż tak dużą uwagę na ten fakt.Gdy usłyszała pytanie nie czekała długo z odpowiedzią:
- Nie jestem pewna czy moja służba dla Sanktuarium jest tym czego oczekiwałam i chciałam.Mam mieszane uczucia.Czuję się jak liść ,który jest cały czas porywany przez wiatr raz w jedną raz w drugą stronę.
Jej dłoń powędrowała w stronę maski.Już po chwili maska leżała położona na ziemi.
- Nie wiem czy będę dobrze służyła Sanktuarium.
Podsumowała całą swoją wypowiedź.

Zaskoczyło rycerza raka reakcja Miry.Nie spodziewał się takiej odpowiedzi lecz w głębi duszy ją doskonale rozumiał.Jednak co go najbardziej zadziwiło to fakt iż Mira zdjeła swoją maskę...
Neo początkowo nie wiedział co robić..lecz jej piękno...delikatna twarz...mówiły same za siebie.
Rycerz raka usiadł obok niej.Jego wzrok był przepełniony uczuciem oraz dobrocią...
-Mira doskonale Cię rozumiem...kiedy tu trafiłem...miałem to samo.Zostawiony przez mistrza na pastwę losu musiałem sam przedzierać się przez te zawiłe ścieżki życia.Jednak z upływem czasu oraz pomocy niektórych naszych znajomych odkryłem w sobie wystarczającą ilość energii...mocy aby iść dalej...ku zwycięstwu.-powiedział Neo patrząc jej jednocześnie w oczy.
Następnie rycerz raka chwycił lekko jej dłoń...
-Poradzisz sobie...będziesz idealnym rycerzem...masz wszystko co potrzeba do tego.A to że masz wątpliwości to normalne rzecz...każdy miał i dalej ma...nie mówie Ci tego jako złoty rycerz...lecz...jako dobry przyjaciel...znamy się już sporo czasu...wiesz że zawsze możemy usiąść i porozmawiać...
Powiedział rycerz dalej trzymając jej dłoń jednocześnie próbująć troszkę rozgrzać ją swoim cosmosem...

Nie zabrała dłoni gdy Neo ją za nią chwycił.Wysłuchała w spokoju słów.Właśnie takich słów potrzebowała w tym momencie.Przybliżyła swoją twarz do twarzy Złotego Rycerza
- Dziękuje ci za twoją przyjaźń - wyszeptała po czym pocałowała Nea w policzek.Gdy oddaliła znów twarz.Spojrzała w oczy rycerza Raka.
- Przyjaźń jest prawie najważniejszym uczuciem.Ważniejsza jest tylko miłość.
Gdy wypowiadała te słowa jej oczy na chwilę przybrały złotą barwę.
- A co słychać u ciebie ? - zmieniła nagle temat.

Neo lekko się zaczerwienił gdy Mira pocałowała go w policzek.Dalej czule i delikatnie trzymał ją za dłonie.Przeczuwał iż to może być jedna z najważniejszych chwil w jego życiu...
-Co u mnie słychać??.Można powiedzieć iż cieszę się ostatnimi chwilami życia...-powiedział wprost patrząc się na nią cały czas rycerz Raka.
Wszystko co na tym świecie było do osiągnięcia chyba zyskałem...mam w szczególności na myśli zbroję do której tak nieustatnnie dąrzyłem...przyjaciół których za żadne skarby bym nie zamienił...oraz...-tutaj się zaciął Neo...i lekko posmutniał...
mam brzenie z którym muszę się zmagać odkąd przywdziałem złotą zbroje....brzemie które odznaczy się w jakiś ważny sposób na przebieg działań...mam nadzieję iż mogę Ci ufać Miro...bo ten ciężar...sam sobie już z nim nie radzę...-w tym momencie odrobinę ścisnął jej dłonie lecz tak aby jej nie zranić...
z jego prawego oka popłyneła mała kropla łez..

Na chwilę wyciągnęła dłoń z uściku Złotego Rycerza i otarła mu łzy z policzka.Następnie znów objęła dłonie Nea swoimi dłońmi.
- Sam powinieneś czuć czy możesz mi zaufać. - odpowiedziała.
Na jej twarzy cały czas widniał przyjacielski uśmiech.

Neo poczuł wiele dobroci oraz uczuć w tym uścisku dłoni.Wiedział i czuł iż Mira nie zdradzi jego sekretów...będzie dobrą ich powierniczką.Neo nagle puścił jej ciepłą dłoń i stanął na nogi...mocno się zamyślił...
-To się zaczęło gdy...-dalej czuł niepewność gdyż trudno mu było to powiedzieć lecz...
To zaczęło się gdy poddawano mnie próbie zyskania złotej zbroi.Zostałem wówczas bardzo łatwo oszukany...wplątany w małą intrygę i...zabiłem pewną bezbronną i niewinną dziewczynę.Od tak po prostu...-w tych słowach było czuć wiele emocji...
Jednak to nie było najgorsze...żeby naprawić swój straszny błąd musiałem zejść do Hadesu...przedrzeć się przez wszystkie wiezięnia a następnie poprosić Hadesa aby dał jej drugą szansę...szansę życia...-powiedział te słowa a krople łez zaczynały spadać na marmurową powierzchnię domu raka.
Wzamian za tę "przysługę"...musiałem....musiałem...
przysiądz mu na swoje życie iż spełnie jego każdą prośbę...-tutaj Neo padł na kolana...
Chwila ciszy...chwila niepokoju...
-Wiem że popełniłem straszny czyn...potworny i nic mnie nie usprawiedliwia...młodość..chęć zyskania ogromnej mocy bez brania odpowiedzialności przysłoniły mi wszystkie dotychczasowe wartości jakie wpajał mi mój mistrz...jestem bez usprawiedliwienia...
mam nadzieję jednak iż jakoś przysłurzę się jeszcze...Świątyni i odkupie swój ciężki grzech a Atena mi wybaczy...
przepraszam że Ci to mówię...lecz...nie miałem do nikogo się zwrócić...porozmawiać...mam nadzieję że mnie rozumiesz...-lekko zapłakany wstał na równe nogi patrząc Mirze głęboko w oczy...

Nie liczyła na to ,że usłyszy taką historię.Przez moment miała ochotę uderzyć Złotego Rycerza w twarz jednak się powstrzymała.Nie zamierzała pocieszać Nea ponieważ nie miała w zwyczaju udawać.Postanowiła powiedzieć to co czuła:
- Wstrętne w tym wszystkim nie jest to ,że złożyłeś przysięge Hadesowi lecz to ,że zabiłeś niewinną dziewczynę dla spełnienia własnych marzeń.W dodatku użalasz się nad sobą zamiast przyjąć skutki tego co zrobiłeś jak prawdziwy rycerz.Jeśli to ,że złożyłeś przysięge Hadesowi jest dla ciebie aż takim ciężarem powinieneś powiedzieć o tym Wielkiemu Mistrzowi.Mimo ,że to co zrobiłeś jest ohydne możesz nadal liczyć na moją przyjaźń.

Neo nie spodziwał się iż Mira poklepie go po plecach i będzie już wszystko okej.Napewno...lecz przyjął z godnością to co miała do powiedzenia gdy nagle...fala zimna przeszyła jak jak wiatr...
"Bez wątpienia to cosmos Wielkiego Mistrza...zaczęło się..."-powiedział Neo.
W jednej chwili skupił cały swój cosmos a w dom raka przeszyła fala światła.Następnie złota zbroja raka leżała już na rycerzu.
Neo podszedł do Miry i lekko ją ucałował w dłonie oraz policzek.
-Przepraszam...lecz myślę iż zaczęło się...jestem potrzebny muszę szybko biec do Wielkiego Mistrza...mam nadzieję iż zrozumiesz...-powiedział już pogodniejszy Neo.
I jeszcze raz Cię przepraszam...myślę iż Cię zawiodłem...ale mam pewną prośbę...zostań tutaj albo w domu bliźniąt u swojego mistrza...będziesz bezpieczna a to się dla mnie liczy...nie mogę walczyć z wrogiem z myślą iż Ty będziesz w niebezpieczeństwie....-powiedział Neo a następnie skupił całą swoją aurę...
Nie czekając na odpowiedz jeszcze raz ucałował ją w dłoń i popatrzył w oczy...w jednej chwili zniknął używając prędkości światła...

Gdy Neo opuścił Dom Raka jeszcze chwilę stała zamyślona.W końcu ponownie założyła swoją maskę.Rozejrzała się jeszcze po czym postanowiła opuścić to miejsce.Wolnymi krokami zaczęła zmierzać w kierunku wejścia do Domu Raka.

Wreszcie po kilku godzinach ciągłego biegania dotarli przed wejście do pałacu raka.Jednak co chłopaka najbardziej zawdziwiło to widok dziewczyny wychodzacej z niego.Co więcej nie było to jakaś pierwsza lepsza...o nie...to właśnie ona uratowała wtedy Shakę...
Chłopak lekko zamarł na jej widok a serce wyraźnie przyspieszyło.
Otworzył lekko usta z wrażenia.Nie wiedział co powiedzieć początkowo lecz chwilkę później zaczął cichym tonem.
-Przepraszam bardzo...ale chciałem Ci podziękować za pomoc jaką mi udzieliłaś wtedy na arenie...-zaczął nieśmiało Shaka lekko ukłaniając się.
Sądzę iż wychodzisz z tego domu...czy razem z towarzyszem zastaniemy tam złotego rycerza raka???

- Nie masz za co dziękować - odpowiedziała i położyła swoją dłoń na jego ramieniu.Jasna aura zaczęła się wydobywać spod dłoni [Leczenie (2) + 99 HP].Gdy zabrała dłoń znów przemówiła do ucznia Sanktuarium
- Teraz powinno być trochę lepiej.
Następnie postanowiła się przedstawić i odpowiedzieć na pytanie dotyczące Rycerza Raka.
- Mam na imię Mira....Niestety Złotego Rycerza Raka nie ma w swoim domu.Został wezwany przez Wielkiego Mistrza.

Shaka poczuł w jednej chwili ogromną ulgę oraz ukojenie.Mira tak się ma na imię ta dziewczyna poraz kolejny już pomogła chłopakowi.Niektóre rany na jego ciele się zagoiły.Shaka ponownie lekko się jej ukłonił.
-Dziękuje Miro.Po raz kolejny mnie ratujesz.-powiedział Shaka.
Następnie wyprostował się i mocno zastanowił.
-Hmm jeżeli rycerz raka jest u Wielkiego Mistrza my także powinniśmy się tam udać...jednkaże...byaby to pochopna decyzja pójście do najpotężniejszego złotego rycerza bez uprzedzenia.
Myślę Legumirze...-tutaj zwrócił glowę w jego stronę a bujne jasne włosy zaczęły powiewać na wietrze.
Myślę że powinniśmy poczekać na niego w jego domu zodiaku.Innego na razie wyjścia nie widzę z tej sytuacji.-powiedział chłopak lekko zasmucony lecz gdy popatrzł na Mirę odrazu humor mu się polepszył.
A Ty dokąd zmierzasz??.
Powiedział chłopak stawiając kolejne kroki małe w stronę pałacu raka.

Uśmiechnął się na widok Miry i na reakcję jaką zrobił Shaka. Podszedł do nich, lecz trzymał się z dala. Ukłonił się tylko lekko kobiecie.

- Masz rację Shaka. Myślę że powinniśmy tu przeczekać na Neo.

Odwzajemniła ukłon rycerza z brązu.
- Zmierzam tam dokąd zaprowadzi mnie dusza.Gdy już się spotkacie ze Złotym Rycerzem Raka przekażcie mu żeby się o mnie nie martwił.
Pożegnała się i opuściła Czwarty Dom Zodiaku.

Shaka z uwagą przysłuchiwał się temu co miała do powiedzenia Mira.W pewnym sensie dobrze ją rozumiał.Następnie wyprostował się i głęboko popatrzył na nią.Żałował iż ma na sobie maske...gdyż chciałby przyjrzeć się jej oczom...
-Rozumiem...życzę więc owocnej wędrówki...I o złotego rycerza się nie martw.Jako jego wierny uczeń postaram się żeby twoje słowa dotarły do niego.-powiedział Shaka już po raz ostatni lekko kłaniając się.
Następnie razem z Legumirem weszli do pałacu raka.
"Heh...piękny...taki jaki sobie właśnie wyobrażałem.."-pomyślał Shaka rozglądając się to prawo i lewo.
Chłopak nie mógł wyjść z wrażenie że znajduję się w czwartej świątyni.
Jednak równie szybko opamiętał się tak jak na ucznia świątyni przystało.
-Legumirze dziękuje za to że mi uwierzyłeś i mogę teraz tutaj być.-skierował te słowa do niego z lekkim uśmieszkiem.
Zawsze mnie zastanawiało....-kontynuował chłopak.
Zastanawiało czy ten mit o zawsze odradzającym się fenixie to prawda...-zapytał Shaka lekko drżącym głosem.

Legumir uśmiechnął się.

- Aby widzieć prawdę musisz nauczyć się widzieć w ciemności - Legumir zaśmiał się, lecz widząc pytające spojrzenie chłopca dodał - Spytaj swojego mistrza.

Usiadł na posadce. Lekko rozbudził w sobie kosmos i zaczął medytować.

Ta odpowiedź nie satysfakcjonowała chłopaka.A że...Shaka czasami lubiał być "wnerwiający" oraz ciekawski dalej miał zamiar ciągnąć ten temat.Podszedł od rycerza z brązu i usiadł naprzeciw niego w pozycji lotosu.
-Co jak co...ale jak potrafie lepiej medytować od ciebie przyjacielu...-burknął Shaka jednocześnie zamykając oczy.
Na takie rozmowy z moim mistrzem raczej czasu już nie będzie.-oznajmił mu spokojnie.
Ehhh...jeżeli mamy tutaj porozmawiać o tym to zróbmy to teraz gdyż sądze że innego razemu już nie będzie...
Legumirze..ponawiam więc pytanie...
albo nie...
mam inne..z głębszym sensem..-oznajmił chłopak otwierając na moment oczy.
Jeżeli twój przyjaciel powiedzmy że Neo byłby w kłopotach to co byś uczynił??.

- Starałbym się pomóc mu jak najlepiej, ze wszystkich moich sił.

Nie wiedział o co chodziło Shace z tymi pytaniami, ale cierpliwie na nie odpowiadał. Zastanawiał się kiedy przybędzie Neo.

- Im uczeń starszy tym więcej słucha a mniej pytań zadaje. Ale rozmawiajmy.

Na jego odpowiedź Shaka lekko uśmiechnął się jednocześnie zamykając oczy.Rycerz feniksa może nie należy do najbardziej rozmownych osób w Świątyni lecz gdy coś wkońcu powie ma to z całą pewnością duże znaczenie.
-Neo napewno ma szczęście że posiada takiego przyjaciela.Zapewne musicie się już długo znać i wiele prześliście...
to na prawdę musi być coś wspaniałego...-lekko rozmarzył się chłopak.
Po chwili usłyszał kolejne zdanie wydobyte z ust feniksa.Shaka lekko się na nie ździwił gdyż pierwszy raz usłyszał taką zasadę.
-Heh jeżeli rozmowa zemną jest dla ciebie nudna i bezcelowa to powiedz odrazu Legumirze.
Równie dobrze możemy poczekać w ciszy i spokoju na Neo lecz...to może potrawać bardzo długo.Jeżeli złoty rycerz jest wezwany w jakiś sprawach to dam sobie rękę uciąć...potrwa to jeszcze...
a może ty masz do mnie jakieś pytanie??-powiedział stanowczym głosem jednocześnie otwierająć powieki.

- Rozmowa nie jest dla mnie problemem, tyle co twoje pytania. Nie chcę wkładać wszystkich moich tajemnic do jednego koszyka. - tu Legumir uśmiechnął się.

- A o co ja Cię mogę zapytać... hm... Jak stałeś się uczniem Neo?

Shaka uśmiechnął się przypominając sobie swoje stare dobre czasy...
rozłorzy ręce w geście niewinności...
-Przepraszam ale czasami jestem za bardzo wścibskim uczniem...-powiedział drapiąc się ze wstydu po głowie.
A na twoje pytanie...
to było już na początku mojego przybycia do Świątyni z Indii.Złotego rycerza raka poleciła mi bardzo miła osoba zajmująca się tutejszymi "młodzikami".Jednak dopiero w trzecim domu zodiaku powstrzymał mnie złoty rycerz Mystery...kazał mi się udać w prost do areny gdzie odbyła się moja pierwsza oficjanla walka którą oczywiśćie wygrałem z lekkim wsparciem bożej pomocy Buddy.Później Wielki Mistrz przydzielił mi mistrza Neo choć na początku nie był do tego zbyt skłonny...nie wiem czemu...
później zmienił zdanie a na swoje usprawiedliwienie powiedział iż jesteśmy oboje tak samo agresywni i brutalni...-powiedział lekko jeżdząc palcem po marmurowej posadzce domu zodiaku..