Komnata Sagi

Gdy Saga weszedł do komnaty był już bardzo zmęczony całym dniem.Zdjął swoją zbroję i położył się spać.

Gdy Saga obudził się dostrzegł piękno komnaty , w ktorej się znajduje a którego wczoraj nie zauważył.Komnata miała tak samo niesamowite ozdobny jak sala tronowa Posejdona.Po chwili zamyślenia nad pięknem komnaty Saga przywdział w milczeniu swoją zbroję i opuścił swoją komnatę.

Shaka wyszedł z cienia i powiedział* - myliłem się co do ciebie przyjacielu jednak widzę nie dorosłeś do bycia Rycerzem... Ale nie myśl że byłem na tyle głupi by uwierzyć w dary od Posejdona twój kamyczek nie dotarł do rąk bogini następnym razem panuj nad swoimi zmysłami lepiej.... I wiec że Atena ci wybaczy wszystko co zrobisz tylko nie wiem czy będzie taki posejdon ale to twój wybór Rycerza który musisz sam podjąć chociaż jako wasz mistrz jesteście jak moje dzieci nie moge was już pilnować. Po tych słowach Shaka wyszedł z komnaty bardzo smutny...

Posejdon odprowadził Sagę do jego komnaty.
- Bardzo dobrze się spisałeś.Już nie długo my bogowie dopełnimy swojej części umowy.A teraz odpocznij - po tych słowach bóg mórz odszedł.
Saga usiadł i zamyślił się.

Będąc w swojej komnacie Saga położył się na łóżko i wpatrywał się w sufit.

-Witaj Sago.- Do komnaty wszedł Rushifua dzierżący w rękach niemowlę.- Pewnie cieszysz się z swojego zwycięstwa, ale bedzie ono dla ciebie gorzkie.- Rushifua spojrzał po komnacie.- Tak gorzkie, jak zemsta, tak jak twoje serce pozostało martwe na moją ofiarę, tak martwa będzie Afrodyta. Jej dusza nadal jest w piekle a to co tu przyprowadziłeś jest jej emanacją, martwa emanacją boga.- Rushifua otworzył swoje oczy.- Piękno i miłość znów zagości na ziemi, ale jej patronka pozostanie martwa bez uczuć, zwykła emanacja. Odpocznij mój przyjacielu.- Rushifua powiedział bez nuty ironi.- Te gorzkie zwycięstwo musiało cię drogo kosztować, może kiedyś jeszcze przybędziesz do piekła, bo prędzej czy pózniej się tam zjawisz, żegnaj...

-Tak Sago, Rushifua ma racje....to było gorzkie zwycięstwo...- powiedział Camus wchodząc do komnaty - Twoje serce jest martwe, ale można je uleczyć, na razie żegnam....może kiedyś będzie lepiej - Camus wiedział, że coś się szykuje i wyszedł

Po chwili do komnaty Sagi weszła Juliet.
- Posejdon cię wzywa generale.Czy mogę cię o coś zapytać?
- Tak
- Widzę po twoich oczach że coś cię trapi.Co nie pozwala ci być spokojnym?
- Wybacz mi ale nie mogę ci odpowiedzieć.Ruszajmy.Nie możemy pozwolić Posejdonowi czekać.
- Masz rację - odpowiedziała Juliet
Saga wraz z Juliet udali się do sali tronowej Posejdona.

Po długiej przechadzce i rozmowie na temat tego co się działo gdy byli rozłączeni Saga wraz z Paolą zjawili się w jego komnacie.Usiedli i siedzieli w milczeniu przytuleni do siebie.

-Witaj Sago.- Alegoris podeszła do Sagi, była piękną zwiewną postacią.- Smutny będzie twój los, niedługo wasza miłość umrxze tak jak jej piękno, bo tak jak ty pozostałeś martwy na poświęcenie Rushifua, tak Afrodyta pozostaje martwa, nie długo wasza miłość też będzie martwa, nie długo nie będziecie się nawet rozpoznawać.- Alegoris uśmiechnęła się blado.- Czasami karę za swoje winny otrzymujemy tu na ziemi, ty swoją otrzymasz już nie długo, będziesz ją miał na wyciągnięcie ręki ale wasza miłość będzie martwa jak wasze serca.- Alegoris powoli zaczęła znikać.- Martwa, jak wasze serca...

Saga szybko podniósł się.
- Nie pozwolę na to.Muszę cię na chwilę opuścić kochana.
- Dokąd idziesz Saga - zapytała
- Nie mogę ci powiedzieć.Proszę ci tylko o to żebyś nie opuszczała podwodnego królestwa - po tych słowach Saga opuścił komnatę pozostawiając Paolę samą.

Gdy Saga powrócił do komnaty przemówił do Paoli
- Wybacz mi ale muszę cię jeszcze raz opuścić.Ale nie martw się nie potrwa to długo - po tych słowach podszedł do dziewczyny i pocałował ją po czym przed wyjściem z komnaty dodał - Za chwilę wracam.Chociaż we własnych myślach "mówił" coś innego.

Saga wbiegł do komnaty:
- Chodź kochana nie mamy dużo czasu.Opowiem ci wszystko po drodze.

Saga przebudził się zlany potem.Spojrzał na śpiącą Paolę .Nie chcąc jej budzić wymknął się jak najciszej potrafił na balkon.Będąc na balkonie przez cały czas przewijały mu się w głowie obrazy, które widział we śnie.Po chwili na balkonie zjawiła się Paola.
- Coś się stało ? - zapytała
- Nie.To był tylko koszmar - po tych słowach Saga objął Paolę - Chodźmy spać.

Kolejna noc okazała się dla Sagi nieprzespana.Nachodziły go ciągle te same obrazy.Nie mogąc zrozumieć tego dlaczego widzi te obrazy postanowił znaleźć odpowiedź u wyroczni w Delfach.

Gdy rycerze wrócili do królestwa Saga udał się do komnaty.
Do komnaty Sagi wszedł Apollo.
- Boleję nad twoją stratą rycerzu.
- Dziękuje panie i wybacz mi to że sprzeciwiłem się twojej woli.
- Wybaczam ci. A teraz w dowód twojej skruchy podejdź i oddaj mi pokłon.
Saga stanął naprzeciw Apolla po czym oddał mu pokłon. Gdy już się podniósł zapytał boga:
- Czy mogę zadać ci jedno pytanie?
- Oczywiście. Pytaj .
- Chcesz umierać wolno czy szybko ?
- Co? – odrzekł ze zdziwieniem Apollo a w tej samej chwili Saga wbił mu w serce złoty sztylet. Biała szata boga zaczęła zmieniać kolor na czerwony. Apollo spojrzał na sztylet wbity w jego ciało i zaczął się cofać do tyłu.
- Za nim umarła zauważyłem na jej szyi znamię w kształcie promienia słonecznego. Gdy zdejmowałeś z niej moc boskiego ślubu musiałeś pozostawić ślad bogu słońca. Odpowiedz dlaczego to zrobiłeś?
- Nie mogłem pozwolić na to aby twój sprzeciw wobec moich rozkazów uszedł ci płazem. Musiałeś za to zapłacić. Teraz już za to zapłaciłeś. To że mnie zabijesz nic ci nie da bo ja i tak się odrodzę – powiedział Apollo.
- Za każdym razem gdy się odrodzisz znajdę cię i zabiję. Chociaż nie wiem czy będziesz miał ku temu okazję. Ale nie martw się nie tylko ty zapłacisz za jej śmierć. Cały świat za to zapłaci. Nie wiem kto jest gorszy ty który zdjąłeś moc ślubu czy ten który zadał jej śmiertelny cios. Nie wiem kim on był ale nie obchodzi mnie to. Wszyscy poniosą za to karę. A teraz giń.
Saga wyciągnął rękę – Galaxian Explosion. Po ataku Apollo upadł martwy na ziemię a po chwili jego ciało się rozpłynęło.
- Dobrze zrobiłeś rycerzu musiał za to zapłacić
Saga odwrócił się spostrzegł za sobą dwie zakapturzone postacie.
- To ty. Wiedziałeś że tak się stanie. Skąd ?
- Masz rację. wiedziałem o tym ale nie czas teraz o tym mówić. Ważne jest to co teraz zrobisz. Przyłącz się do nas a pokażemy ci to o czym nie śniłeś a także damy ci możliwość odzyskania ukochanej.
W tej chwili do komnaty wbiegli rycerze z Leckertem.
- Dlaczego nie wyczuwamy aury Apolla ?
- Ponieważ go zabiłem – odpowiedział Saga.
- Co? Zapłacisz za to!
- Odsuń się od niego – rzekła druga zakapturzona postać.
- Kim jesteście ? - zapytał jeden z rycerzy.
- Powinniście nas pamiętać. Widzę że nie zrobiliście żadnych postępów od czasu naszego ostatniego spotkania.
Po tych słowach dwaj przybysze zdjęli kaptury.





Boscy rycerze zaczęli się cofać.
- Jak to możliwe ?
- Jak widać bardziej niż sobie zdawałeś sprawę.
- Kim oni są? – zapytał Leckert.
- To Revan i Kadaj .To oni pokonali nas podczas buntu. Jednak później sami zostali zniszczeni przez bogów. Przynajmniej tak myśleliśmy.
- Starczy tych opowiadań – rzekł Revan – wybieraj rycerzu.
- Już podjąłem decyzję – odpowiedział Saga po czym jego zbroja zmieniła kolor na czerwono – czarny.
- Bardzo dobrze.
Revan i Kadaj podeszli do Sagi i położyli ręce na jego ramionach by po chwili zniknąć wraz z rycerzem. W komnacie został Leckert z boskimi rycerzami.