Miasto

Jako, że Paolo nie odpowiadał, Vaisterion wziął się za tłumaczenie. W sumie on tez był odziany w płaszcz, jeno ciemnozielony. A okryty był tak, że co ma pod spodem nie było widać, a kolorów tym bardziej rozpoznać nie można było.
-Witaj. Jesteśmy posłańcami Kapłanki Odyna. Wyruszyliśmy w poselstwie do pana Podwodnego Królestwa z listem od Hildy Polaris. Możesz nam wskazać drogę do pałacu Posejdona i uprzedzić go o naszym przybyciu?

- Przepraszam, zamyśliłem się. Jesteśmy posłańcami, prowadź proszę do Posejdona.
Powiedział do nieznajomego wojownika. Odwrócił się w stronę Vaisteriona, uśmiechną się, kiwną głową i ruszył w stronę pałacu.

-Dobrze chodźcie więc za mną zapowiem wasze przybycie Posejdonowi.
Odrzekł Ryanus, odwrócił się i skierował swoje kroki prosto do świątyni.

Do miasta wkroczył młody męszczyzna.Przechodząc przez nie zakręciła mu się łza w oku.Nagle przypomniało mu się ,że jego celem jest swiątynia Posejdona.Od razu ruszył w jej stronę.Stwierdził iż normalna droga zakmie mu za dużo czasu więc postanowił ruszyć skrótem.

Chłopak przechdził przz bazar i postanowił rozeżeć się po znajomym bazarze w celu kupienia cczegoś.
-Mistrz może sobie poczekać-Rzekł z uśmiechem.Podczas wyszukiwania różnych towarów zwiękrzył swoje kosmo z 0 do 10% i rozpuścił je po całym mieście włącznie ze świątynią w celu oznajmienia wszystkim że pierwszy wrócił.

Po skończonym przeglądani towarów chłopak skierował się ku swiątyni posejdona.

Pospiesznie szedł przez miasto kierując się do bramy którą wszedł. Zastanawiał się nad słowami Posejdona. Po chwili otrząsną się z ponurych myśli które go naszły, uśmiechną się i odwrócił głowę w stronę Vaisteriona
- Dobrze że wracamy już do domu, to miasto, źle się w nim czuje, mam nadzieje że nigdy nie będę zmuszony tu wrócić.

-Wrócić to nic. Gorzej gdyby przyszło nam tutaj zamieszkać...
Rzekł z uniesieniem brwi w geście dezaprobaty. On również cieszył się, że udało im sie stamtąd wyjść wreszcie. Usmiechnął się do Paolo.
-Zresztą wszystko tutaj jest takie nieswoje... Ale takie są prawiła obcych krain. Swoją drogą nigdy nie obcowałem z kimś takim jak Posejdon...
Narzucił na siebie bardziej ciemnozielony płaszcz i szedł szybko.

Po opuszczeniu świątyni krocząc dróżkami miasta kierując się ku wyjściu.

Dawno nie była w tym miejscu więc była ciekawa czy zaszły jakieś zmiany. Ku jej zadowoleniu nic nie uległo zmianie.Usiadła na jednej z ławek myśląc nad swoim losem jako przyszły generał Posejdona.

Po chwili odpoczynku należało zacząć działać.Wstała z ławki i po chwili opuściła teren podwodnego miasta.

Pojawił się przed miastem. Oddychał głęboko, jeszcze nigdy wcześniej nie przebywał tak długiej drogi z szybkością światła. Wszedł do miasta kierując się do pałacu Posejdona. Nie miał problemu ze znalezieniem drogi, był już tutaj w końcu. Idąc rozglądał się uważnie wokół siebie szukając jakiegoś generała. Nie znalazł jednak takiego na swojej drodze, dotarł pod pałac.

Wracając z pałacu szedł szybko, mieli coraz mniej czasu. Za miastem puścił się biegiem prosto do wyjścia na powierzchnię.

Znowu pojawił się przed miastem Posejdona. Spojrzał w górę na masę wody zastępującą niebo. Zdjął hełm, podrapał się po głowie i położył się wygodnie przy przy drodze niedaleko bramy. Uśmiechnięty czekał na pozostałych.

Naomi pojawiła się przed miastem Boga mórz i oceanów. Widok owego miasta ją zaciekawił, gdyż pierwszy raz je widziała. Szczególnie uwagę jej przykuło wodne niebo. Zdjęła hełm i rozejrzała się po miejscu. Zauważyła Paola, który widocznie na nich czeka. Podeszła i usiadła obok leżącego rycerza.
- Pięknie tu mają. Jeszcze nigdy nie byłam w takim miejscu. - powiedziała i czekała na ich kolegę.

Pewna sprawa ,którą musiał załatwić zajęła mu więcej czasu niż przypuszczał.Gdy dotarł do królestwa Posejdona była już tam dwójka Świętych Rycerzy.Podszedł do siedzącej Naomi oraz leżącego Paola.Jego twarz nie wyrażała żadnych uczuć.Nie było miejsca by pojawił się na niej chociaż znikomy uśmiech.
- Powinniśmy jak najszybciej spotkać się z Posejdonem i jego rycerzami.Musimy ustalić wspólny plan działania.
Powiedział to o czym wszyscy doskonale wiedzieli.

Powoli wychodził z pałacu Posejdona do momentu, aż zauważył małe zgromadzenie Rycerzy Asgardu. Miał bardzo dziwną minę co dało się zauważyc. Zastanawiał się jak się tutaj dostali tak szybko.
Nie chciało mu się tyle myślec, więc podrapał się po głowie oecnił po krótku każdego z nich i w końcu się odezwał.
- Hmm robicie sobie tutaj piknik ? Trzeba było porozmawiac z jakimś strażnikiem bramy jeśli chcieliście z nami się spotkac.. - był trochę zdezorientowany, bo miał isc z Karen trochę potrenowac, a jeśli oni chcą wyruszac już na wojne nie będzie czasu.
Przycupnął na kamieniu czekając na Karen aż wyjdzie z pałacu i na to co powiedzią wojownicy Asgardu.

Wstał, popatrzył na nadchodzącego generała i uśmiechnął się. Poznał Izzaka zanim ten do nich przemówił.
- Widzę że nadchodzisz z miasta, zgaduje więc że rozmawiałeś z Posejdonem. Przyszliśmy tu aby uzgodnić plany wojenne i wyruszyć przeciwko naszym wrogom.
Wiedział że generał wie o wojnie, z myśli generała wyczytał jeszcze że czekał na kogoś by trenować. Zamknął oczy i czekał dalej uśmiechnięty.

Gdy zobaczyła Izaaka poczuła ulge ,że go nie zgubiła.Dopiero po chwili zauważyła rycerzy Asgardu z którymi generał prawdopodobnie rozmawiał.
Podeszła bliżej.
- Aż tak bardzo śpieszy wam się na wojnę - rzuciła do Asgardczyków.

Remus spacerował po Podwodnym mieście wspominając stare, dobre chwile. Był to tylko pretekst, aby ostatni raz przed treningiem Karen porozmawiać z generałem Izaakiem. W końcu ich odnalazł i został zaskoczony ich towarzystwem. Znał tutaj jedynie Paolo z którym kiedyś podróżował do Stambułu. Poznał również Naomi, którą zapamiętał z tym incydentem z chlebem - była ona już Świętym Wojownikiem, co wywarło na chłopaku niemałe wrażenie. Rzucił też krótkie spojrzenie nieznanemu rycerzowi Asgardu po czym podszedł bliżej towarzyszy.
Nie przywitał ich w żaden szczególny sposób. Mrużąc lekko oczy i nie zadając zbędnych pytań wsłuchiwał się w dalszy ciąg tej interesującej rozmowy.

Gdy pojawił się Anakin, Naomi wysłuchawszy go wstała i po chwili zauważyła zbliżającego się do nich generała. Gdy stanął przed nimi, dziewczyna mogła poznać nie co bliżej, odkąd ostatni raz go widziała w Stambule jak zaatakował Paola. Wysłuchała krótkiej wymiany zdań między rycerzami. Chwilę później przyszła dziewczyna, która rzuciła do nich swoje zdanie.Naomi spojrzała na nią i odpowiedziała:
- Nie możemy długo czekać. Musimy jak najszybciej zaatakować.
Skończywszy spojrzała w stronę z której pojawił się drugi Generał - Remus. Widząc go uśmiechnęła się w jego stronę, jako miało to być powitaniem. Nie wiedziała czemu ale patrząc na niego podobał jej się. Odrywając się już od tych myśli, skupiła się nad tym co mają zrobić.

Spokojnie przyglądał się rozwojowi sytuacji.
- Więc tak wygląda cała potęga rycerzy Posejdona - rzucił zdanie wyrwane z kontekstu sytuacji.Następnie zwrócił się do generała Izaaka
- Jak już wspomniał Paolo przybyliśmy by uzgodnić dokładny plan działania przeciw Sanktuarium.Może macie już jakiś pomysł godny rozpatrzenia ?

Przez pewien czas trwały rozmowy na temat planu ataku na Sanktuarium.
Po zakończeniu rozmów obie strony były usatysfakcjonowane uzyskanym konsensusem.Teraz nadszedł czas by wprowadzić plan w życie.

Stojąc z Remusem z powrotem w podwodnym miejscu czuc było ten lekki morski zapach. Izaak rozglądnął się głęboko oddychając oddając tej wspaniałej chwili. Spojrzał w stronę dalekiego wejścia do Świątyni Posejdona. Z uśmiechem wolnym krokiem ruszył w jego stronę po paru krokach odwrócił się spoglądając czy jego towarzysz wędruje za nim. Poprawił jedną czesc płyty swojej zbroi na nadgarstku po czym przyspieszył chcac jak najszybciej spotkac się z przyjacielem.

Stał w podwodnym mieście. Remus bezceremonialnie odrzucił do tyłu jasne, bujne włosy, a na jego twarzy zawitał uśmiech. Zobaczył, że generał podążył już do Świątyni Posejdona. Kątem oka dostrzegł również, że Izaak obejrzał się na niego i przyśpieszył kroku. Chłopak nie chcąc być gorszym również przyśpieszył równając się z generałem. Podczas tego marszu w głowie chłopaka zaczęły wirować obrazy. To był Asgard. Komnata Tronowa i kapłanka Odyna...wszyscy rycerze i jedna dziewczyna...
Potknął się, ale utrzymał równowagę i nie doszło do upadku. Młodzieniec z żalem pożegnał się z przeżywaną co dopiero sceną. Westchnął cicho i ruszył dalej.

Wkroczył do miasta, w zbroi, bez strachu. I tak nie było sensu ukrywania swojej obecności, ktoś z pewnością wyczół ich pojawienie się. Rozglądał się, starając ocenić sytuację, w której się znaleźli.

-Co dalej? - zapytał i zwrócił do Legumira - Jakieś propozycję? Nie znam tego terenu... Musimy jakoś odnaleść drogę.