Plac Przed Domami Zodiaku

Duży plac przez który trzeba przejść żeby dostać się do Domów Zodiaku, tutaj także często poddawani są pierwszej próbie Ci którzy chcą się dostać do Ateny

Ryu przybył na plac przed domami zodiaku. W jego głowie utkwił obraz śmierci chłopca którego sam zabił. Nie żałował tego co zrobił.
Popatrzył w niebo czuł jak jego serce ogarnia mrok który w sobie dusił
-tylko Azrael wie o tym co się stało- powiedział na głos po czym poszedł w stronę lasu ...

Kazuya przyszedł na plac przed 12 domami. Z tego miejsca lubił patrzec na 11 dom, dom wodnika w którym ma nadzieje kiedyś zostac strażnikiem. Lubił tu przebywac zaznawał tu spokoju, usiadł sobie na ławeczce i postanowił odpocząc ...

OCC: już poprawiłem

Rushifua wszedł na plac. Ciągnęły go tu nieziemskie myśli kogoś naprawdę potężnego, kogo moc przenikała cały świat. Rushifua naciągnął kaptur na głębiej na głowe, tylko czarne włosy o czerwonych końcach, wypadły spod kaptura, opadając do ramion.
"Czego chcę ten co zsyła mi te mysli.- Pomyślał Rushifua.- Kim jest"

witaj ble ble ble wezwałem cię ble ble ble...żart ;p



Shaka schodził powoli po marmurowych schodach ...
- To ja Cię tu wezwałem Rushifua, pora na Twój trening... jesteś gotów na to wyzwanie? - mówił powoli Shaka do ucznia

-"Mój trening?- Odpowiedział myślami Rushifua.- Jestem gotów podjąć każdę wyzwanie, Panie. Będę zaszczycone móc podjąć naukę u ciebie. Czego chcesz mnie nauczyć Panie"

Rushifua podszedł pod schody i uklęknął ściągnął kaptur podniósł głowę a potem wzrok na złotego rycerza, który lśnił złotą aurą.

- Tak - mówił cicho Shaka - Nauczę Cię jak wyłączyć zmysły przeciwników.. - Shaka zamilczał na chwilę po czym powiedział
- dobrze....udajmy się do mojego domu... tam rozpoczniemy trening...
Oboje wyruszyli w stronę Domu Panny

Azrel po raz pierwszy wkroczył.
-A więc to jest ten plac którego bezpieczeństwa strzegł mój dziadek.-Zaczął się dokładnie rozglądać po otoczeniu.Gdy skończył oglądanie otoczenia spojżał na domy zodiaku na przciw niego i rzekł pod nosem:
-Musi być tam jakiś skrót żeby ominąć domy żeby się dostać do Shaki...... .Chłopak usiadł i zaczął rozmyślać nad dostaniem się przed dom panny.

Mając dosyć ciągłego czekania Azrael wstał.I zaczął rozglądać się w celu znalezienia jakiś poszlak prowadzących do biblioteki.

Domon wszedł na plac i rozejrzał się dokoła. Omiótł spojrzeniem dwanaście domów i pogrążył się w marzeniach. Widział siebie w Złotej Zbroi Barana, stojącego na schodach tuż przed pierwszym z domów. Trwał tak, a wiatr omiatał jego twarz. Czekał, licząc na to, że zdarzy się coś ciekawego.

Podszedł od tyłu do Domona, miał nadzieje na inteligentną konwersacje, bowiem narazie tylko z nim udało mu się wymienić kilka zdań mających jakikolwiek sens wypowiedzenia. Mimo, że nie chciał, coś go ciągneło do zawiązywania przyjaźni, nie lubił tego uczucia, ale postanowił nie walczyć z tym z czystego leńistwa.
-Witaj.. widzę, żę przyglądasz się domowi Barana, więc chyba w końcu wiem, kim chcesz być i co osiągnąć. - spojrzał kontem oka na Domona po czym i on spojrzał na dom, którego pragnął z całych sił zostać strażnikiem.

Izaak w szarym płaszczu podszedł do chłopaka który wpatrywał się w dom Barana. Położył mu rękę na ramieniu mówiąc - Nie martw się kiedyś dostąpisz zaszczytu zdobycia tej zbroi tylko musisz bardzo się starać i dawać z siebie wszystko...
Uśmiechnął się pod kapturem bo nie było to w jego zwyczaju podtrzymywać na duchu rycerze sanktuarium. Wiatr zawiał oplatając ich twarze zimnym powietrzem które podkreśla tajemniczość tej rozmowy i tego że to co powiedział było prawdą. Podrapał się lekko na nodze wyczekując jak potoczy się rozmowa ponieważ miał duże oczekiwania po rycerzach z sanktuarium.

Domon uśmiechnął się lekko i otworzył oczy.
-Tak, to jest mój cel... - powiedział - Moje marzenia.
Spróbował stwierdzić, na który z domów pada wzrok ucznia.
-Ty celujesz w Dom Bliźniąt, jeśli się nie mylę...
Odwrócił się w stronę nieznanego rycerza.
-Taki już nasz los, każdy ma cel, do którego dąży.

Kiedy nie znalazł nigdzie Xellosa, miał ochotę spotkać się znowu z Generałem, z którym tak ciekawie rozmawiał. Kiedy wszedl do miasta poczuł potężną energie kosmiczną Generała, dochodzącą z okręgu świątyni. Po chwili szukania wszedł na plac przed domami. Widząc generała ucieszył się. Nie zwrócił uwagi na pozostałych tylko przywitał się z generałem.
- Witaj ! - powiedział - Masz czas by porozmawiać ?

Młoda postać, trzymająca tubę pełną pergaminów, podeszła do stojących. Jej ciało było niedbale zakryte luźnym skrawkiem płótna chroniącym od wiatru.
Wzrok spod maski spoczął na osobniku w szarym płaszczu.
- Stoisz przed domami Złotych Rycerzy, chcesz z nimi walczyć? Nie ma wszystkich..
Rzekła spokojnym, melodyjnym głosem.
- Czy szukasz Wielkiego Mistrza?
W głosie dało się łatwo dostrzec nutę ciekawości.
- Jesteś ich kurierem?

Izaak spojrzał się na rycerza z domieszką uśmiechu na jego twarzy zdjął kaptur a jego włosy opadły z kaptura. Jego oczy wskazywały radość że jednak ktoś zauważył go i jego dobroć. Po krótkiej chwili odezwał się - Tak oczywiście że mam czas z tobą porozmawiać...Hmm a co do ciebie osóbko to nie mam zamiaru walczyć z złotymi rycerzami z dwóch powodów ponieważ słyszałem że są osobami prawymi i nie walczą w złych celach obojętnie co by się nie stało...
Podszedł do niej bliżej pogłaskał ją po głowię mówiąc - Wiesz pierwszy raz ktoś naprawdę mnie rozśmieszył tylko że mam pewien problem z dziewczynami nie wiem kiedy żartują...
Uśmiechnął się diabolicznie a w jego oczach dało się zobacz blask jego błękitnych oczu które jedno miałe lekką blizne na wskroś.

Sharaku uśmiechnął się.
- Chodźmy stąd - powiedział - Wolałbym porozmawiać na osobności.
W jego głowie rodziło się wiele pytań...

Domon przyglądając sie całemu zajściu tylko wzruszył ramionami z lekkim uśmiechem. Widać zgromadzeni tu mieli jakieś pilne sprawy. On ciągle z uśmiechem przypatrywał się Domom Złotych Rycerzy.

Dziecko przechyliło niewinnie głowę.
- Nie rozumiem. Czemu żartują?
Dłoń uniosła się ku górze, wskazując na pałac należący do Wielkiego Mistrza.
- Co każdy cykl wybucha wojna między bogami, a każda ze świątyń ma swoich rycerzy, którzy walczą przeciw sobie.
Wzrok Prime ponownie spoczął na Izaaku.
- Czy twój pan nie zamierzał w przeszłości zatopić ziemi i zgładzić Ateny?
Palec zbliżył się do maski pozostając na niej jakby w geście zamyślenia.
- Jeśli rycerz inny w świątyni się znajdzie, albo jest na posłanie, albo na atak wysłany. - padło pytanie zadane na poważnie - Jeśli się manifestujesz, pragniesz zostać odkryty?

Izaak spojrzał na Prime bardzo przejmująco nie wiedząc co tak naprawdę zrobić bo wiedział że miała odrobinę prawdy w tym co powiedziała lecz też wiedział że nie robi nic złego..
Podszedł bliżej kucając spojrzał na Prime bardzo ironicznie powiedział - Wiesz jeżeli zagłębiać się w przeszłość to Atena nie zawsze była takim niewiniątkiem na jakie wygląda a po za tym to zależy od człowiek tak naprawdę co się stanie a Mój Pa... Nie to nie tak On jest moim przyjacielem bardziej niż moim panem który nie ma zamiaru powtarzać błędów swojego poprzednika lecz zamierza wykorzystać to dla innych celów

Wstał zarzucając na głowę kaptur spojrzał jeszcze raz na Prime i powiedział - Wiesz jak na taką niewinną osóbkę to jesteś bardzo tajemnicza lecz nie mam zamiaru wywoływać wojen tak jak mi to zarzucasz...

Spojrzał na Rycerza który chciał z nim porozmawiać i dodał
- Chodźmy więc bo widzę że im bliżej jestem Sanktuarium to tym bardziej mnie tutaj nie lubią...
Płaszcz podążył za nim a chłodne powietrze dało się wyczuć w powietrzu które pokazywało chłodność jego ostatnich słów.

- Zgodnie z jednym z mitów Atena dziewicą nie była bo miała stosunek z Aresem czemu zaprzeczają Ateńczycy.
Usłyszał za sobą melodyjny głos. Słowa wypowiadane niczym coś nadzwyczaj normalnego na zdanie o niewinności Ateny.
- Więc jesteś szpiegiem?!
Rzekła pełna naiwnej zadumy. Jakby doznając właśnie w tej samej chwili olśnienia. Odkrycia, którego ze swej dziecinnej naiwności nie zachowała dla siebie w myślach, lecz wypowiedziała na głos, jakby było to czymś zupełnie normalnym.
- Oczywiście!
Uderzyła dnem tuby w otwartą dłoń w geście potwierdzający prawdziwość swego odkrycia.
Jakby cała ta sytuacja była dla niej ciekawostką bardziej niż czymś poważnym.

- Zgadza się - lekko się uśmiechnął do Domona
Popatrzył na Generała i na dziewczyne w masce, lubił ją nie wiadomo z jakiegos powodu. Tak poprostu lubił. Postanowił nie przeszkadzać rozmowie tych dwojga.
Znowu zaczął przyglądać się domom każdemu po kolei i stwierdził, że są pieknę w swojej prostocie i majestacie. Popatrzył na Domona i widział to same zafascynowanie a przynajmniej tak mu się zdawało.
- Potęga i moc emanująca z tych domów jest wręcz przytłaczająca, jeżeli kiedyś będziemy posiadać taką moc będzie ciążyć na nas wielka odpowiedzialność - zamyślił się Wziął głęboki oddech i spojrzał w niebo gdzie zauwarzył jakiegoś ptaka lecz nie wiedział co to za gatunek.

-Tak... - przyznał Domon - Wielka to będzie odpowiedzialność, ale udźwignąć ją będzie najwyższym z zaszczytów.
Spuścił wzrok i zamyślił się przez chwilę.
-Wiesz. - powiedział w końcu - Jestem ciekaw, ile jeszcze przeszkód na naszej drodze przyjdzie nam pokonać, nim staniemy się godni tytułu Rycerza...

Dziecko obróciło się na pięcie i poszło wolnym krokiem w dół, oddalając się od tego miejsca, by zająć się swoimi sprawami, jakiekolwiek by one nie były.
Małe dłonie zacisnęły się mocniej na tubie, którą trzymały.

Roześmiał się szczerze ale po cichuraczej pod nosem. Spojrzał na Domona i przez chwile mina mu zrzedła bo rzeczywiście pracy i treningów czekała na nich dość spora liczba.
- Myślę, że cztery razy więcej niż sądzimy, że nas czeka. - mówiąc to był raczej świecie przekonany, że o wiele więcej.
Na chwile spoważniał i popatrzył na kolege.
- Co sądzisz o Generale, bo ja do końca we wszystkie jego słowa nie wierze.....