Test na złotą zbroję Panny(wyłącznie dla Darka)

Czekając na "białym" od śniegu i lodu placu przed domami zodiaku Shaka tak na prawdę nie spodziewał się że spotka tu kogoś interesującego.Mistrz Neo opuścił Świątyni już dawno temu...pozo stawiąc jedynie krótką wiadomość iż jego uczeń może się starać o test na zbroję...
Ale czy tak na prawdę jest??.

W pewnym momencie chłopak poczuł na przemian ciepły i zimny powiew powietrza.Na pierwszy rzut oka mogło to się wydawać że spowodowane to było taką a nie inną pogodą...nie...to coś innego.Następnie błyskawicznie kilka metrów od niego pojawiła się aura czyjejś osoby.
Cosmos bijący od niej na przemian przedstawiał smutek i radość...żal i szczęście...cierpienie i...można by wymieniać w nieskończoność.
Po krótkiej chwili Shaka mógł dojrzeć w pełni osobą która dysponuje tym dziwnym cosmosem.
Wysoka blondynka odziana biało-czarnym płaszczem oraz...połową maski...jedna strona twarzy była przykryta włosami.
Jednocześnie wyciągając w delikatny sposób dłoń wskazała na Shakę...
-Ty...pamiętasz mnie jeszcze??.
Czy to "magiczne" miejsce całkowicie odebrało Ci wspomnienia...-powiedziała suchym głosem dziewczyna...
Następnie czekała na odpowiedź pretendenta do złotej zbroi...

OCC;To tak zaczynamy twój teścik wreszcie:D
Druga sprawa to taka że masz tutaj wolną rękę.Wykaż się kim jest ta osoba itp itp.

"To jest absolutnie niemożliwe...ona...tutaj..."-pomyślał Shaka ocierając oczy z niedowierzania.
Młody uczeń świątyni stał jakby został sparaliżowany.Przez krótką chwilę nie mógł wydusić z siebie nic sensownego...nawet zatrzymał oddech.
Gdy dziewczyna wreszcie pierwsza objęła inicjatywę odzywając się Shaka nie mógł dalej pozostać ku temu obojętny.
-Jakże mógłbym zapomnieć o istnieniu mojej rodzonej siostry...-powiedział czule ocierając małą łzę z policzka.
Tylko dziwi mnie twoja obecność tutaj...
przecież Świątynia jest miejscem niedostępnym dla osób postronnych...
jak się dowiedziałaś o tym miejscu i skąd wiesz że ja tutaj akurat jestem??-zadał setki pytań Shaka.
W następnej chwili zaczął bliżej spoglądać na nią.Długo się nie widzieli więc Shaka mógł nie dostrzec pewnych szczegółów.Ale jednak miał takie dziwne wrażenie że ta dziewczyna była jakaś inna...nietypowa.
"Moją kochaną siostrę zawsze pamiętałem jako pracowitą dziewczynę o wyjątkowej urodzie...
nie wierzę że mogła się tak zmienić i skąd ten cosmos??".
Tak...to z całą pewnością było najważniejsze pytanie.Wierna wyznawczyni Buddy powinna aż "świecić" przykładem...
coś tutaj nie jest tak...
-Siostro moja...czemu...jak mogłaś w ogóle pomyśleć ze mógłbym zapomnieć o tobie i o rodzinie...-powiedział czułym tonem a następnie szybkim krokiem zbliżał się ku niej...

Gdy Shaka szybkim krokiem zbliżał się do dziewczyna ta nagle z ironicznym uśmiechem przyklękła i połorzyła otwartą dłoń do ziemi.Dosłownie w ułamku sekundu wydobyła się z niej fala uderzeniowa która zmiotła chłopaka niczym małe chucherko.
-Nigdy więcej się do mnie nie zbliżaj...nie jesteś tego godzien...-powiedziała ponownie chłodnym tonem.
Następnie wstała na równe nogi a jej cosmos przybrał ciemną barwę...żał, smutek, cierpienie...wszystko zmieszane w niej.
-Czemu mi w ogóle zadajesz te wszystkie pytania??.
Zachowujesz się jak dziecko w piaskowinicy któremu właśnie starsi chłopcy zabrali zabaweczki...
Jak na siostrę Shaki dziewczyna zachowywała się w dość dziwny i oschły sposób.Najwyraźniej coś w stylu stęsknienia się lub przytulenia na powitanie nie wchodziło w rachubę.
-I nie kłam w żywe oczy więcej...
opuściłeś nas i zostawiłeś na pastwę losu!.W pogoni za marzeniami...dobre sobie...
gdyby nie ty nasz ojciec dalej by żył!!!-specjalnie podkręślila ostatnie wyrazy.
W miarę wypowiadania każdego słowa jej cosmos wirował jak szalony w skutek czego za nią powstał coś w rodzaju wiru...powietrza którego siła wzrastała z każdą sekundą...
-Dobrze teraz dobieraj słowa braciuszku...ta moc może zniszczyć każdego...-powiedziała dziewczyna unosząc lekko dłonie do góry...

Nie spodziewał się po raz kolejny że takiego obrotu zdarzeń.Błyskawiczna fala uderzeniowa całkowicie go zaskoczyła więc jej siła w pełni się przyjęła na Shace.Jednak chłopak miał jak takie szczęście i wylądował na śniegu...
"Można to zaliczyć do miękkiego lądowania..."-pomyśłał z małym uśmieszkiem na ustach.
Po chwili zerwał się na równe nogi.Nie mógł w tej chwili leniuchować...w końcu to jego chwila...jego moment aby wykazać się.
Pomimo poprzedniego zakazu jaki powiedziała mu jego siostra chłopak ponownie ruszył się w jej stronę.Długo się nie zastanawiał nad konsekwencjami swojego czynu...dalej podąrzał stanowczym krokiem.Chciał się przekonać...musial się przekonać czy to na pewno ta sama osoba którą od dzieciństwa szanował oraz kochał.
Na jej kolejne wypowiedzi Shaka zareagował w sposób dość dziwny i obojętny.
-Podjołem słuszną decyzję odchodząc z rodzinnej wioski...nie chciałem tam tkiwć do reszty mego życia.Sam Budda określił mi ściężkę którą muszę podąrzać.Nikt ani nic tego nie zmieni siostrzyczko...-powiedział jednocześnie zamykając powieki i skupiająć swój cosmos.
Następnie zrobił małą przerwę.Długie blond włosy wirowały pod wpływem cosmosu oraz narastającego wiatru...
-Jeżeli myślisz że teraz poddam się to możesz odrazu się poddać.Nie jesteś moją siostrą..ona nigdy by mnie nie skrzywdziła tak samo jak ja jej.Zawsze podzielała moje zdanie...wspierała mnie.Jeżeli choć cząstka tamtej osoby wciąż w tobie tkwi..proszę niech teraz się ujawni...-powiedział wręcz błagalnym tonem Shaka.
Czekał na jej reakcję.

Wir utworzony z gniewu i żalu jaki wypełniał całą duszę dziewczyna nagle zatrzymał się...najwyraźniej słowa Shaki poruszyło ją dogłębnie.Po tej stronie twarzy która nie przykrywała maska wypłynęły dokładnie trzy krople łez.
-Shaka???
Czy to na prawdę ty...-zapytała cichym ledwo słyszalnym głosem.
Na bogów...co ja chciałam zrobić...co ja zrobiłam...
W tej samej chwili padła na kolana totalnie się załamując.Można powiedzieć że sytuacja znów stała się bardzo dziwna.Osoba najpierw pragnąca unicestwić Shakę teraz zapewne pragnie pociszenia.W tym samym czasie wir powietrza który czekał na jedno polecenie powoli ustawał aż w końcu zanikł.Cała złość która go wypełniała zamieniła się w pozytywne uczucia...
Czyżby dusza jego siostry się zmieniła?.Pytanie tylko na jak długo...

Widząc że padła zapłakane na zimną powierzchnię placu oraz słysząc jej słowa ponownie Shaka ruszył w jej stronę bez chwili zastanowienia.Gdy znalazł się przy niej mocno ją obiął.
-Spokojnie...to ja...wszystko będzie dobrze.
Przez moment takiej pozycji klęczeli.Chłopak w głębi serca czuł się sczęśliwy.Widok jego siotry z przed lat napawał go radością.
Po chwili jednak oboje wstali z klęczek.Shaka spojrzal na siostrę swoimi wielkimi niebieskimi oczyma.
-Powiedz mi proszę jak się tutaj znalazłaś..martwię się gdyż twoje zachowanie na początku...czy to już wcześniej Ci się zdarzało??-powiedział jednocześnie mocno ściskająć jej dłoń.

Dziewczyna spojrzała na niego jakby zobaczyła ducha...następnie pokiwała mu przecząco głową mówiąc;
-Nie wiem...nie mam pojęcia jak się tutaj znalazłam.A te moje zachowanie zawsze coś takiego mam gdy rośnie we mnie nie pochamowany gniew.Pamiętam że...ostatni raz było to podczas pochówku naszego ojca...-powiedziala ze smutną miną.
Nagle jak gdyby nigdy nic oddaliła się aby Shaka mógł przemyśleć jej słowa a zwłaszcza o śmierci ukochanego ojca.Sama to już przeżyła...choć dalej częściami swoich myśli jest właśnie ku tacie.
Widząc jednak że Shaka może sobie nie poradzić z takim ciężarem dziewczyna szybko podeszła do niego gdy nagle...
-Uważaj!!!.
Zdołała krzyknąć gdy fioletowy strumień energii zaczął zmierzać w ich stronę.Potężna fala energii jednak nic zrobiła młodzieńcowi...czemu?.
Otóż w ostatniej chwili jego siotra osłoniła go własnym ciałem.Odrobina krwii poleciała na białą koszulę Shaki.Ten z kolei nie wiedział co się dzieję...kto zaatakował...

Chwilkę później dokłądnie w dwóch rzędach zaczęły formować się jakieś cosmosy...każdy z nich inny...od słabego do...fenomenalnego!.
Shaka mógł to wyczuć doskonale.W tym samym momencie przed chłopakiem ukształtowały się pełne sylwetki...
Neo....Wielki Mistrz....Święty wojownik Delta i Beta Presa...Adbel..Legumir...a na końcu Revel Radamanthis i Frey.
Wszyscy w dziwny sposób zaczęli spoglądać na rodzeństwo...jakby wpadli w jakiś trans...wolnym krokiem zmierzali ku nim rozpalając swoje cosmosy jednocześnie.

Rozpacz...przebaczenie...szybki atak z zaskoczenia...
tak można w skrócie określić ostatnie wydarzenia.
"O nie...nie mogę ponownie jej stracić..."-pomyślal patrząc w gniewie na ludzi którzy pojawili się z nikąd.
Chłopak delikatnie opuścił dziewczynę.Odgarnął jej włosy z czoła które następnie lekko ucałował.
-Nie bój się...obronię Cię przed nimi...nie pozwolę aby poraz kolejny los mi Cię zabrał...-powiedział jednocześnie wyrywając swoją dłoń z jej uścisku.
Chłopak stanął na przeciwko całej grupie potężnych rycerzy...nie miał zamiaru teraz zrezygnować.Chęć ocalenia siostry przewyższyła w ty momencie pragnienie bycia jednym z złotych rycerzy.
W następnej chwili popatrzył się na zebranych...
-Jeżeli coś jej się stanie...nie ręcze za swoje czyny!.
W następnej chwili popatrzył na siostrę...tak długo się nie widzieli.Tyle muszą sobie powiedzieć.Czyżby ten "czar" miałby prysnąć jak bańka mydlana??.Chłopak nie dopuszczał do siebie nawet takiej możliwości...wokół niej pojawiła się chłodna niebieskawa aura cosmiczna...
na czole rysowała się niebieska gwiazda...

Wszystkie osoby po chwili otoczyły Shakę.Chłodne wyrazy twarzy dalej im nie schodziły.Ich cosmosy wręcz gotowały się aby zaatakować.Po chwili jak jeden mąż wszyscy krzyknęłi.
-Poddaj się czterem próbą cierpienia...
a wówczas wybierzesz nagrodę!!!.
Po chwili nastąpiła cisza...Shaka mógł tylko usłyszeć jakieś szepty w głowie.Jednak były one w jakimś dziwnym języku całkowicie nie zrozumiałe dla niego.
Nagle wszystkie te postaci zniknęły oprucz jednej...była nią Presea...
Dziewczyna zdjęła biały kaptur z głowy a następnie swoją pięknie zdobioną maskę.Shaka mógł po raz pierwszy ujrzeć kobietę-rycerza bez niej...
-Shako wiesz że od zawsze łączyła nas więź której nikt ani nic nie mogło przerwać....skuś się...poddaj się emocją...chodź do mnie i zostaw ją...zobacz ona już prawie wyzionęła ducha...-wszystkie te słowa wypowiedziała w magicznie słodkim tonem...

Shaka ponownie tym wszystkim został mocno zaszokowany.Presea jako jego dobra przyjaciółka nie mogła tutaj od tak poprostu sobie przybyć i kusić go swoimi wdziękami tym bardziej że została ona w kwaterach uczniów Świątynnych.
Chłopak uspokoił swoje cosmo na jakiś czas.Załorzył swój wielki kaptur na głowę tak aby tylko końcówki włosów mogły być widoczne.
Następnie poważnym głosem przemówił do niej...nie ma tutaj powód do śmiechu.
-Preseo proszę...wiesz że także myślałem o tobie ostatnimi czasy lecz...
Tutaj na moment przerwał i się odwrócił.
-Lecz nie mogę.To nie jest czas na romasne czy zakochiwanie się.Stajemy w obliczu zagrożenia...
Proszę odejdź teraz.
Nie chce sprawić Ci dalej przykrości...-powiedział już odrobinę słabszym tonem...
"Pierwsza szlachetna prawda...każda istota nieuniknienie doświadczy cierpienia..."-pomyślał ponowie lekko wskrzeszając swój cosmos.

Po tych słowach Presea rozpłynęła się w powietrzu zostawiąc tylko drobny pył który chwilkę później przeniusł się na ciało siostry Shaki.Nie wiadomo o co mogło chodzić właśnie z tym "kurzem".Chłopak musiał się skupić na czymś innym.Otóż w następnym momencie znów usłyszał w swojej głowie dziwne szepty które narastały z każdą sekundą.
Chwilkę później obok jego siostry przykucnęła postać samego Wielkiego Mistrza.Długi czarno-czerwony płaszcz zsunął się po śniegu...pomimo tego najtpotężniejszy ze wszystkich złotych rycerzy nie zwracał uwagi na Shakę tylko na dziewczynę.Czemu??.
Po dłużeszj ciszy dopiero ten pierwszy postanowił przełamać pierwsze lody...
-Chłopcze zawsze wiedziałem że staniesz się jednym z bardziej utalentowanych uczniów.Z uwagę przyglądałem Ci jak zdobywałeś kolejno doświadczenia.
Nie będę od ciebie wymagał dzielności czy logicznego myślenia teraz...
powiedz mi po prostu czym jest dla Ciebie buddyzm...-powiedział jak zawsze z swoim charakterystycznym spokojem...

Shaka spojrzał na postać swojego "zwierzchnika".W życiu miał szacunek do wielu osób lecz szczególnie ufał tylko trzem osobom...jedną z nich była oczywiście postać Wielkiego Mistrza.
Zaczął powoli...ton swojego głosu chciał przyrównać do jego..czas aby wreszcie pochamować zbędne emocję.
-Mistrzu...mogę Ci powiedzieć wszystko na temat buddyzmu lecz zapewno to mijałoby się z celem.Dla mnie jest to nieodzielnie fragment życia...ścieżka którą wytyczył sam Budda każdemu z nas.
Osiągając nirwanę...stan duchowy który bardzo ciężko opisać stanę się wówczas "Przebudzonym".Osiągnę jasność umysłu...
lecz nastąpi to wtedy gdy moje życie wejdzie na "Szlachetną Ośmioraką Ścieżkę"...
Przez chwilkę Shaka zamilkł.Wypowiadające te słowa które dla postronnych mogłby wydawać się niezrozumiałe dowiódł że jako wyznawca nauk Buddy dojrzał duchowo i umysłowo.
"Mistrzu Neo dziękuje za tą szanę którą mi powierzyleś.."-pomyślał patrząc przez chwilkę w niebo..

Następnie jednak przeniusł wzrok na Wielkiego Mistrza...mina znów stała się spokoja a jednocześnie poważna.
"Prawda o przyczynie cierpienia.Przyczyną cierpienia jest pragnienie..."

Wielki Mistrz pokiwał lekko głową w stronę Shaki.Po chwili i on rozmył się w powietrzu pozostawiając po sobie jedynie pył...
Także i ten przeniusł się na ciało dziewczyny która z kolei zaczęła coś bełkotać.Odrazu chłopak zerwał się z miejsca aby podbiec do niej lecz...
nagle poczuł jak promień cosmosu przeszywa jego ciało od tyłu.Momentalnie upadał na ziemię.Nagle chłopak mógł wyczuć zbliżającą się chłodnisto-ognistą aurę...
-Tak samo jak twój mistrz...słaby i pozbawiony ostrożności...-odezwał się srogi głos...

Promień który go przeszył miał swoje skutki...
całkowicie nie czuł swojego ciała.Starał się i próbował lecz żadnego efektu.Jego ciało stało się jak roślina...sam stał się jak roślina.
"A niech to.."-pomyśał a jego oczy jakby zmuszone czymyś spojrzały na siostrę.
Shaka z trudem wyciągnął w jej stronę dłoń...ruch ten był niesamowicie powolny i sprawiał że chłopak tracił coraz więcej sił.Nie zważał na słowa tajemniczego przybysza o dość silnej aurze.Chciał pomóc jedynej ukochanej siostrze...osobie która na jego miejscu by się nie poddała.
-Uratuję...uratuję...-wypowiedział z trudem Shaka...
W następnej chwili nastąpiła jakby metamorfoza.Siła jaka ciążyla nad jego ciałem całkowicie zniknęła.Lecz zmęczenie dało o sobie znać.Mięśnie już tak dobrze nie pracowały...chłopak ledwo się wyprostował..
Następnie spojrzał na niego i rozpoznał w nim wojownika Asgardu...dokładnie rycerza Beta.
Rozpoczął ponownie dziwnie...jakby zrozumiał o co w tym wszystkim chodzi....
-Trzecia szlachetna prawda o cierpieniu...
Prawda o ustatniu cierpienia...
każdą przyczynę pragnienia można unicestwić...
Powiedział tylko te słowa.Nie miał najwyraźniej ochoty walczć..lub...Shaka odkrył w tych slowach głębszy sens.
-Jedną z dróg osiągnięcia Nirwany jest oderwanie się od wszystkiego co nas otacza...wygaszenie pragnienia...zabicie żądz.Jeśli myślisz rycerzu Beta że teraz będe z tb walczyć to się mylisz...

Rycerza bety uśmiechnął się w ironiczny sposób.W tym samym momencie wyszeptał coś pod nosem jednak słowa te nie dotarły do nikogokolwiek.Wojownik rodem z Asgardu rozsypał się w kupkę pyłu który powędrował do dziewczny..która co raz to lepiej wyglądała.Jednak dalej nie odzyskiwała przytomności...była tutaj na placu ciałem lecz duchem gdzie indziej...
Shaka zdołał po wielu trudnościach dojść do niej.Lecz nie mógł dalej nic zrobić gdyż...ostatni próba na niego czekała.W to samo miejsce gdzie jeszcze chwilę temu stał święty wojownik pojawił si ę dla odmiany złoty rycerz raka...Jego mina stala się tak dziwna a zaraz tajemnicza że Shaka z trudem mógł ocenić czy coś dobrego się stanie czy nie.
Po krótszej chwili strażnik domu zodiaku wyciągnął w jego stronę otwartą dłoń a następnie wskazał na swoje serce...
-Zajrzył w głąb mojej duszy Shako...wówczas dowiesz się jakiego miałeś na prawdę mistrza przez ten cały czas...
Powiedział te słowa a następnie zaczął powoli się rozpływać...pył wokół niego wirował...chłopak musial się pośpieszyć...

-Jak to jakiego??-zapytał cicho bardziej do siebie Shaka.
W jednej chwili wstał z klęczek.Nie rozumiał do końca słów swojego mistrza lecz musiały mieć jakieś znaczenie jeżeli pojawił się tutaj...
musiał wykonać jego polecenie jak najszybciej.Złoty rycerz nie ma na tyle czasu aby Shaka mógł się droczyć z nim.Skupił swoją aurę do tych rozmiarów jaki pozwalał mu obecnie stan w jakim się znalazł.Po chwili chłopak doskonale widział obrazy które tkwiły w "duszy" Nea...
śmierć niewinnej osoby...pycha...nieostrożność...przysługa dla Hadesa...
to tylko jedne z wielu obrazów jakie Shaka ujrzał.Można powiedzieć że czytał w duszy rycerza jak w otwartej księdze.
Shaka chciał coś powiedzieć w jego stronę lecz nie mógł dobrać odpowiednich słów...
był tym wszystkim przerażony.Spodziewał się czegoś innego...prostrzego wyzwania.Tutaj jednak musiał się zmierzyć z zawiłościamy swojej oraz mistrza Neo duszy...
Wreszcie spojrzał troszkę pobledniały i zmęczony na rycerza raka...wypowiedział słowa które na zawsze utkwiął mu w pamięci...
-Czwarta i ostatnia szlachetna prawda...
Aby unicestwić przyczynę cierpienia należy trzeba podąrzać drogą Buddy...
Powiedział uciszonym tonem Shaka.Następnie dalej patrzył jak Mistrz Neo rozpływa się w powietrzu..

Po tych słowach złoty rycerz raka z uśmiechem calutki rozpłynął się w powietrzu.Została tylko po nim złota garść pyłu...która uniesiona na wietrze spadła wprost na Shakę oraz jego siostrę.
Po chwili dziewczyna odzyskała świadomość...spojrzała się na Shakę jakby nic się nie stało.Dotknęła wolną ręką jego policzka który natomiast był cały zimny od tego mrozu.
-Dziękuję braciszku...
pamiętaj jedno gdy będziesz złotym rycerzem.Zawsze będę przy tobie...moja dusza będzie zawsze wtedy gdy włorzysz zbroję panny...
Nie dała nawet Schace jakoś zareagować.Jej dłoń powoli i delikatnie osunęła się po jego twarzy aż do serca...w tej samej chwili chłopaka oślepiła wielka fala światła.
Okazało się że w miejscu gdzie jeszcze nie tak dawno leżała dziewczyna stoi właśnie upragniona złota zbroja...

Sen Shaki wreszcie się spełnił a dusza jego siostry będzie przy nim....


OCC;Gratulację.Zdobyłeś zbroje:):).
Proszę jakiegoś admina o zamknięcie tematy i przydzielenie Darka do grupy goldów:D:D

OCC:
Dark zostaje włączony do grupy goldów
otrzymuje zbroje wraz z wykonaniem swej misji
jednoczesnie traci 1 lvl za 'nagle oswiecenie postaci', ktore we starszych treningach i rozgrywce wygladalo zupelnie inaczej :]
kara niezwykle lagodna - na pocieszenie