Trening Skarin'a

Po dotarciu do rodzinnego miejsca,gdzie jego oczy zostały jedynie gruzy oraz szczątki najbliższych Skarin dobrze wiedział co ma dalej zrobić ze swoim życiem spełnić wolę przodków i zdobyć święty symbol wilka Fenris'a zbroję Epsilon.Wiedział że zrobić to może jedynie dzięki ciężkiej pracy i morderczemu treningowi,nie marnując czasu wziął parę rzeczy i ruszył w drogę ku mroźnym gór Ashardu.



Po której podróży napotkał niedźwiedzia próbującego rozszarpać młodego wilka wtedy w jego głowa pojawił sie głoś dziadka
"Skarin pamiętaj jedynymi istotami którym można ufać nie są ludzie lecz wilki"
długo nie myśląc rzucił sie na pomoc,lecz jako nie doświadczony w walce szybko pada po potężnym ciosie niedźwiedzia mdlejąc.


Po chwili otwierając jedno oko widział tylko stado wilków zabijające niedźwiedzia oraz dużego samca który brał go na grzbiet po tym znów stracił przytomności.

powiem tak - de ja vu w większości z serią
narracja niczym retrospekcja ostatniego odcinka serialu ;P

i musisz się w końcu zdecydować w jakim to czasie piszesz - czy jest to przeszły czy teraźniejszy
błędem w języku polskim jest używanie kilku czasów naraz nie tylko w jednym zdaniu, ale w jednym tekście tworzącym spójną całość

na zachętę daje 1 lvl
wiem, że stać cię na więcej

Minęła noc.
Skarin nieprzytomny przeleżał w bezruchu całą dobę.Nad ranem odzyskując przytomności pierwsze co zobaczył to owy mały wilk którego wcześniej próbował ratować,czuwał nad nim przez cały czas.Po przebudzeniu zszokowany chłopak od razu zerwał sie na nogi co spowodowało nadciągnięcie reszty stada,pierwszymi słowami przestraszonego i zdezorientowanego Asgardczyka były:
"Dlaczego ? "
Gdy słowa padły z ust Skarina stado zrobiło miejsca dla nadchodzącej liderki wielkiej wilczycy,która powoli zbliżała sie do rannego,nie mając szans na ucieczkę czy obronę chłopak po prostu siedział w miejscu czekając na swój los,powtarzając pytanie:
"Dlaczego" ?
Wilczyca była już na tyle blisko że mogła zabić go jednym uderzeniem,nie robi tego jednak (ale zdziwienie ),lecz przykłada swój pysk do jego ręki,a konkretniej do dłoń gdzie nosił rodowy pierścień Fenrir'a.Wtedy stało sie jasne że wilczyca służyła jego prządką.Chłopak po chwili niepewnie wstał chcąc jak najszybciej rozpocząć trening,wtedy liderka stada złapała go za rękach ciągnąc w nieznaną mu stronę,zaraz za nią popędziło całe stado.Po krótkiej podróży oczom Sakrina znowu ukazały sie ruiny rodzinnego domu,spojrzał wiec tylko pytająco na stado,wtedy wilki zawyły ciągnąc chłopaka za dom,nadal nie wiedząc o co chodź przyglądał sie tylko poczynaniom stada.Wilki szybko zaczęły kopać w śniegu jak by czegoś szukały,po jakimś czasie oczom Skarina ukazują sie ukryte drzwi prowadzące w dół do podziemi domu.Oczywiście szybko ruszył w ich stronę otwierając je za drzwiami stała wielka sala treningowa,na ścianach były dawne symbole zwycięstw oraz wszelka potrzebna broń.Wilki od razu wszedły za Asgardczykiem do pomieszczenia,lekko kłaniając sie pewnej płaskorzeźbie na ścianie,przyglądając sie jej chłopak dostrzegł wykutego w ścianie potężnego wilka Fenrir'a z podpisem na dole "Ten który nas poprowadzi",widząc to i czytając Skarin poczuł jeszcze większą motywację oraz zapał do treningu chciał by jego ród nie został zapomniany,chciał stać jednym z najsilniejszych rycerzy świata.Rozglądając sie dookoła zauważył w sali wielką księgę,podchodząc do niej czuł jednocześnie niepokój oraz radość,otwierając ją na pierwszych stronach czytał mit o wilku Fenrir,następnie wpisy przodków które sięgały dawnych czasów gdy jeszcze sam Odyn schodził ze swojego królestwa do świata ludzi,ostatni wpis należał do jego ojca
"Arson Fenrir rycerz elipson"
Kolejny raz serca zabiło w nim mocniej wiedział że sam jeszcze nie może podpisać sie pod imieniem ojca,wiedział że nie jest jeszcze godny.Klęcząc parę chwil przed księgą,Skarin uświadamiał sobie po co były treningi oraz wyrzeczenia by stać sie następnym rycerzem elipson jak jego przodkowie.Wstał z kolan wziął miecz łuk i strzały.Po czym opuścił na chwilę komnatę
"Czas coś zjeść"
Chwilę popatrzył na stado każąc mu zostać,ruszył za nim jedynie mały nie posłuszny wilczek.Po krótkim spacerze zauważył małego białego królika w którego od razu strzelił strzałą,nie trwając za pierwszym razem spróbował znowu po czym rzucił sie w pogoń za zwierzęciem,po długim pościgu zmęczony złapał królika i od razu zabił.Dumnie wracając ze zdobyczą szybko rozpalił ogień i zaczął piec swoją zdobycz,po jakiś 10min pojawiło sie stado z dwoma wielkimi dzikami chłopak widząc to wkurzył sie i naburmuszył zjadając swojego królika na pół z małym wilkiem gdy wilki obdzierały dziki z mięsa.
Patrząc w gwiazdy chłopak powoli zasypiał ostatnimi słowami były
"Stado jutro zaczynamy poważny trening,dla świętego wilka Fenrir'a oraz potężnej zbroi Epsilon"
Po tych słowach chlopak zasnął

Pewien progres jest, więc dam 2 poziomy, ale to też na zachętę, bo ortografia strasznie kuleje. Robisz strasznie dużo literówek.

Kolejny poranek
Następnego dnia,stado obudziło chłopaka o samym świcie przypominając mu o postawionym przed nim zadaniem.Lekko zdenerwowany i zniechęcony chłopak wstał i rozpoczął rozgrzewkę,pompki przysiady brzuszki rozciąganie,po udanej rozgrzewce Skarin wrócił do podziemnej komnaty gdzie znalazł parę mieczy włóczni i strzał w większości nie nadające sie do niczego lecz chłopak miał pomysł przetopił wszystko co tam znalazł w wykuł ciężarki,obciążenia oraz rękawice "Wilcze pazury " podobne do tych które są częścią zbroi elipson.Zakładając na początku małe obciążenie około30kg chłopak zaczął swój długi trawiący do wieczora bieg przez śnieg.Wieczorną parą wraz ze stadem wybrał sie na polowanie,lecz na jego nieszczęście poszło mu jak ostatnio,jego zdobyczą była mała sarna którą upolował w wielkim trudzie.Po średnio udanym polowaniu chłopak wraz ze stadem wrócił do obozu który stanowił dla nich dotychczasowy dom,ostaniom rzeczą jaką Skarin chciał zrobić tego wieczoru była walka z manekinem jego ciosy były powolne oraz niedopracowane ale pełne zapału oraz "ognia".Po całym dniu ciężki starań Skarin doszedł do jednego wniosku że czeka go długa droga pełna treningów lecz nie tylko swojego ciała

Tylko 1 poziom. Czemu? Po pierwsze co najmniej dwa razy za krótko, po drugie interpunkcja. Robisz przecinki tam, gdzie ich nie potrzeba, a zapominasz o nich w miejscach, w których powinny być.