Wybrzeże

Coś co przypominało urwany śmiech wydobyło się spod maski.
Invis poczuł, nie dostrzegł nawet - momentalnie jego ciało odczuło ból w klatce piersiowej. Cios jaki go trafił posłał go do tyłu, na skałę. Jakby rażony potężnym młotem dzierżonym przez potężnego Heraklesa, bądź innego półboga z znanych mu mitologii.
Moment, który nawet nie minął, gdy postać podeszła spokojnym krokiem do chłopaka.
- Ohhoh.. robak, który rozkazuje ogniu, ginie od niego. - głos nie był już drwiący.
Było w nim coś dziwnego. Uczucie wyższości i mocy. Nawet nie pogarda, a raczej to, co najlepiej odzwierciedliłoby porównanie do bezlitosnego mordercy stąpającego na mrówkę.
- Głupie i słabe psy, stworzone dla kaprysu. Rozmnażacie się niczym króliki i żyjecie krótko niczym owady. Wasza pieprzona mania wielkości jest żałosna. - w głosie dało się nagle łatwo wyczuć zbliżający się koniec - Nie toleruję braku poszanowania.
Drobna dłoń postaci wyciągnęła się w górę, by zadać cios, który widać miał zabić.
Cios jednak nie padł. Spojrzenie skryte pod maską obróciło się w stronę nieba, które zakryły ciemne chmury. Po palcu spłynęła deszczowa kropla, po której w chwilę potem pojawiły się następne.
- heh.. zaczęło się przedstawienie. Nie minie dużo czasu jak zasraniec cały teren zaleje.
Postać rzekła do siebie, tym samym co na początku, irytującym głosem. Zdała się zapomnieć na moment o Invisie. Zupełnie jakby nie był warty uwagi.

OCC:
cios na siłę npc'a -210 hp
Invis odczuwa silny ból w klatce, mógł odnieść większe zranienia

Całe wybrzeże pokryte było warstwą grubego śniegu, który zamieniał się stopniowo w lód, pod wpływem opłukującej go chciwie morskiej wody. Piaszczyste jeszcze nie tak dawno wybrzeże przypominało teraz coraz bardziej lodowiec.
Wyjątkiem było jednak jedno miejsce. Niewielki, okrągły skrawek ziemi wyróżniał się od reszty. W środku całej tej zamieci pozostał nienaruszony, choć może to byłoby także złe określenie.
Ziemia, wcześniej jasna w swej barwie, teraz wyglądała jak wypalona, czarna niczym węgiel. W samym środku, na niewielkim kamieniu siedziała postać okryta płaszczem. Jej twarz zasłonięta była jasną maską, którą plamiły ślady krwi.
W uścisku drobnej dłoni spoczywał fragment ciała. Kosmyki jasnych włosów przesiąknięte były krwią. To co musiało być wcześniej fragmentem twarzy, nie przypominało jej wcale.
Postać opierała się drugą ręką na kolanie i spoglądała w zamieć panującą na zewnątrz jej małego, ciemnego 'sanktuarium'.
- Teraz pozostaje mi tylko to znaleźć..
Rzekła do siebie znudzonym głosem, poczym prychnęła.

Kermes, wycieńczony i pokiereszowany, dotarł do wybrzeża i powiedział:
-Wreszcie ich zgubiłem, teraz szybko na kuter i kierunek Cypr. Teraz Lord Hades może coś podziałać w mojej sytuacji.
Kermes zrobił dokładnie to, co zamierzał, i ruszył całą naprzód w kierunku Wyspy Afrodyty.

Sztorm na morzu uprzykrzał powrotną podróż Kermesa do Sanktuarium. Po chwili jednak ukazało się wybrzeże, u którego w oddali widać było kilka łodzi.
-Cholera, jak mnie te Widma złapią to będzie po mnie. Do tego dotąd pobolewają mnie płuca, jakbym nie wiem ile papierosów wypalił, no ale na szczęście tego nie robię. - po kilku chwilach zacumował swój kuter , zeskoczył na brzeg i kierował się w głąb wyspy.

Słońce znikało za horyzontem. Woda powoli obijała się o brzegi. W czerwonej poświacie zachodzącego słońca szedł Otieno. Spoglądał na morze. Chciał ruszyć w drogę do siedziby uczniów sanktuarium. Usiadł na gładkich , troche podmytych wodą kamieniach "to bardzo wygodne miejsce" pomyślał. Położył się i zaczął zastanawiać się. "Później ruszę w drogę , najpierw muszę odpocząć ".Wiedział że to mu dobrze zrobi. Z błogim wyrazem na twarzy zanurzył się w sen.