Wybrzeże

Sanktuarium to rozległe tereny. Z jednej strony bariery znajdywało się miasto Ateny, z innej niewielka wioska, zaś z trzeciej otaczało je morze.
Skalne urwiska, niewielkie kamienne plaże.

Mężczyzna uniósł w dłoni medalion. Ciemny pył opadł na ziemię. Jego ręka drżała mimowolnie.
Obrócił się i ujrzał w drzwiach niską postać. Na jego twarzy malowało się wyraźnie przerażenie.
- Zdajesz sobie sprawę, co on zrobił? - rzekł drżącym głosem.
Nie trzeba było się wysilać by znaleźć w nim niepokój.
- Co się stało? - zabrzmiał pełen zdziwienia, delikatny głos.
Mężczyzna potrząsnął nieznacznie ręką. Ciemny, delikatny łańcuch przesunął się w jego dłoni.
- Wiesz co to jest? Jeśli tego użyje.. gdy użyje, nie jestem nawet w stanie myśleć o tym co się stanie!
Postać wydała się być tymi słowami zaniepokojona.
- Nic nie wiesz? Pamiętasz coś?
Dziecko pokiwało niepewnie, powoli głową na znak, iż nic nie wie.
- Wielki Mistrz musi się o tym dowiedzieć! - zacisnął dłoń na ciemnym medalionie.
Postać odsunęła się od wejścia, by go przepuścić w drzwiach.
- To nie może być prawdą.. - rzekł do siebie pełnym obaw głosem gdy wychodził śpiesznym krokiem z chaty - Jeśli to jest..
Słowa ugrzęzły mu w gardle, gdy z ust pociekła mu krew. Oczy zaszły mgłą, a ciało osunęło się na ziemię.
Postać wyciągnęła sztylet z ciała i pochyliła się nad martwym mężczyzną. Wyjęła z jego dłoni medalion.
- Wybacz, ale nie dałeś mi wyboru. Jeśli Kyoko się dowie, to on na pewno też.
Sztylet, wyrzucony, zarył ostrzem w ziemię. Drobna sylwetka oddaliła się z tego miejsca.

Wszedł na teren wybrzeża. Nie wiedział gdzie może czekać jego mistrz. Szedł cały czas przed siebie rozglądając się dookoła. Zatrzymał się przed wielkim głazem. Wdrapał się na niego i cały czas obserwował teren wokół siebie.

Wybrzeże ciągnęło się długą linią, ginącą za horyzontem. Słychać było głosy ptaków i szum fal bijących w oddali o skalny brzeg.
Można by rzec - miejsce opuszczone przez ludzi.

- Cholernie ciężki trening, gapienie na mewy. - zabrzmiał młody, irytujący głos.
Pojawił się jakby znikąd.

Siedział i wpatrywał się w morze. Był już znudzony ciągłym wypatrywaniem swojego mistrza. Nagle jakby z nikąd usłyszał jakiś głos.

-Kto tu jest ?? - Zapytał

Ciche prychnięcie było prawie niezauważalne.
- Twoje pieprzone sumienie.
Rzekł ten sam głos znudzonym tonem.

OCC:
twoja postać zapytała a za nikim się nie rozglądała :] masz odpowiednią reakcję

-Wiem o swoim sumieniu więcej niż ty gdybyś nim był. Jestem Invis i przybywam tu w poszukiwaniu swojego mistrza. Przysyła mnie Wielki Mistrz. Jeśli coś o nim wiesz to zaprowadź mnie do niego. - Zakończył nadal wpatrując się w morze.

Osoba musiała ziewnąć ze znudzenia, tak przynajmniej mogło się wydawać komuś w pobliżu.
Odpowiedź żadna nie padała, jakby owa rozmowa nie wydała się interesująca i rozmówca miał się stąd wynieść.

-Jeśli cię nudzę możesz odejść. Mam jednak ważną sprawę do załatwienia i prosze cię o pomoc. Powiedz mi czy znasz mojego mistrza. Mieszka podobno samotnie gdzieś w okolicy. - Odwrócił się aby zobaczyć z kim rozmawia.

Zobaczył z większej odległości drobną postać, może było to jakieś dziecko. Wręcz niemożliwe było chyba usłyszenie jego słów z tak wielkiej odległości.

-Pewnie zanudziłem go na śmierć. Muszę z nim porozmawiać i dowiedzieć się gdzie mieszka mój mistrz. - Powiedział sam do siebie poczym zeskoczył z głazu i zaczął iść szybszym niż zwykle krokiem w stronę postaci.

-Zaczekaj. Muszę z tobą porozmawiać. - Wykrzyknął

Postać obróciła się leniwie w stronę 'kroczącego'. Invis mógł dojrzeć z tej zmniejszającej się odległości jasną maskę skrywającą twarz.
"Niezwykle 'spieszno' nagle gówniarzowi"
Myśli, których nie dało się nawet odgadnąć zagościły w umyśle młodej z wyglądu osoby.
- Nagle wzięła cię.. potrzeba - dało się słyszeć irytujący głos.
Słowo 'sraczka' prawie zostało wypowiedziane, jednak ciekawiej wydało się postaci, jak się trochę z chłopakiem pobawi. Nie obchodziło jej to jednak, czy ta zabawa na koniec spodoba się temu drugiemu.

-Dzięki , że na mnie poczekałeś. Jak już mówiłem jestem Invis i przysyła mnie Wielki Mistrz. Powiedział mi on , że gdzieś tu miszka samotnie mój przyszły mistrz. Czy wiesz może gdzie ?? - Zapytał chociaż wiedział , że postać zapewno go zignoruje.

Cichy chichot wydobył się spod maski. Nie było w nim nic przyjemnego, wręcz przeciwnie, była w nim jakaś złośliwa nuta.
- Nie ma pośród żywych nikogo takiego. - rzekła postać.
Słowa te nie brzmiały jak żart, lecz jak stwierdzenie faktu.
- Musisz się zadowolić samą chatą.
Postać wyraźnie wiedzieć musiała 'gdzie'.

-Jak to nie ma go pośród żywych. Czy ty wiesz kto go zabił. Bo chyba nie ty to zrobiłeś. - Zrobił mały krok w tył i był przygotowany na wszystko.

Po długich przygotowaniach w końcu dotarł na wybrzeże. Zabrał ze sobą najpotrzebniejsze rzeczy i łódkę rybacka która niósł na plecach. Widząc w oddali jego przyjaciela Invisa i jakąś postać, postanowił ominąć ich szerokim lukiem by im nie przeszkadzać. Chłopak szukał jakiegoś niższego zejścia do wody, jednak po kilku minutach poddał się. Podszedł do krawędzi i spojrzał w duł, zobaczył około 15 metrowy spadek do wody. Wiedział ze nie da rady zejść po ścianie z łodzią na plecach dlatego delikatnie zrzucił ja do wody próbując nie trafić w skały przy brzegu. Niestety łódka rozbiła się o skale krzyżując plany Milo, o łatwym dopłynięciu do celu.
"Idiota"- pomyślał chłopak po chwili delikatnie zszedł w duł, gdy był już w wodzie złapał za resztki swojej szalupy i popłynął przed siebie, miał nadzieje ze wyspa na która się wybiera nie jest zbyt daleko.

Burza wciąż szalała a fale na morzu przybierały gigantycznych rozmiarów.Ray czując ze zaczyna dziać sie cos złego postanowił przyjzec sie temu wszystkiemu z bliska. Wybrzeże Sanktuarium zdawało się być najlepszym miejscem do zbadania całej sprawy.

Postać przechyliła raptownie głowę. Dało się słyszeć chrzęst kości.
- Oczywiście..
Padło krótkie słowo.
Stojąca naprzeciw Invisa osoba zdawała się mu przyglądać spod jasnej maski.

-Zapłacisz mi za to!! Mimo , że jeszcze go nie poznałem zapłacisz mi za to co zrobiłeś.- Zgromadził kosmos w swojej dłoni i wymierzył cios w stronę postaci.

Drobna dłoń nieznacznie się uniosła. Ręka wykonała obrót. Kosmos Invisa zniknął jakby został zmieciony bez śladu w powietrzu.
Postać zadrżała ze śmiechu, jaki z milczącego przechodził w coraz bardziej głośny.
- Żal, kurde że to nie ja.
Chłopak nagle z ogromną siłą poleciał w tył na skałę. W powietrzu wszędzie dokoła niego dało się wyczuć pulsującą nikłą energię. Kosmos, który nagle się pojawił poczym rozpłynął się bez większego śladu.

OCC:
obrażenia fizyczne od uderzenia w skałę -20HP

''Taki mały , a taki szybki'' - Pomyślał wstając z ziemi. Otrzepał ubranie i zrobił krok do przodu.

-Czyli nie ty to zrobiłeś. Jeśli to prawda to zaprowadź mnie do chaty.

Postać chichotała, jakby czymś niezwykle rozbawiona. Palce spoczęły na masce, jakby przytrzymując ją.
- Coraz lepiej.
"Ścierwa nie znają własnego miejsca w hierarchii. Zupełnie jak karaluchy, wchodzą tam gdzie nie powinny bez obawy przed tym co może na nie spaść z góry."
Kilka chwil zabrało, nim śmiech umilkł całkowicie.
- A jeśli kłamię? - dało się słyszeć znów w tym irytującym głosie spokój - Jeśli mówię prawdę. Mrówka stawia żądania słońcu o odrobinę cienia.. Ludzie - ostatnie słowo padło z niemałą pogardą - odkąd nadeszła wasza era stawiacie się ponad światem. Jakby sam bóg wasz zszedł na ziemię, także dyktowalibyście mu swoje warunki. - postać prychnęła - Ciekawe, rezultaty mogą się okazać niezwykle zabawne.
Widać rozkazujący ton chłopaka wywoływał tylko rozbawienie u jego rozmówcy.

Nagle chłopak zauważył dwie postacie które najwyraźniej nie pałały do siebie przyjaźnią.

"Widocznie kiepska pogoda nie przeszkadza im w załatwianiu swoich spraw"

Ray spojrzał na niebo po którym szalały pioruny.
-Ta aura mnie strasznie niepokoi...Chyba najlepszym rozwiązaniem bedzie spróbowac dowiedziec sie czegoś od któregos z rycerzy.-powiedział sam do siebie i ruszył w strone wioski.

Occ:
nikt tego nie widzi Xellos

-Dobrze to ująłeś. My ludzie lubimy rozkazywać wszystkim i wszystkiemu. Mimo wszystko nie wszyscy są tacy sami. Chociaż ja pewnie jestem. - Popatrzył się w górę.

-Nie ważne czy kłamiesz czy nie. Jeśli nie chcesz mnie tam zaprowadzić to poprostu odejdź. Poradzę sobie sam. - Powiedział zwykłym głosem. Nie podnosił go ani trochę aby nie wyglądało to na rozkaz.