Projekt badawczy - B

- Dobrze...Jednak dalej nie dokońca mnie przekonaliście...Jednak nie mogę puścic tych młodzieńców samych, mogliby jeszcze nie wrócic z tej wyprawy... - powiedział spokojnie i oparł się o ścianę.

Szybko wyciągną rękę i wziął największy kieł jaki tylko leżał na stole - Wezmę jeden, może się przydać podczas naszej misji
Po czym schował go do kieszeni nie czekając na zgodę.
- Możemy ruszać w każdej chwili.

-Będzie pan robił to co panu powiemy. Inaczej znajdziemy sobie zapewne kogoś innego. - rzeknięto do Jina. - Takie są prawiła pracy, czyż nie? Ma pan jeszcze szansę teraz zrezygnować. Panowie podobnie. Potrzebujemy konkretnej pomocy, a nie samowolki. I nikogo nie zmuszamy, bo zdaje się, że to wcale jasne nie jest...

- Ja się jasno wyraziłem że zrobię wszystko co w mojej mocy aby zatrzymać to coś, a ja jak coś postanowię to ciężko mnie zatrzymać.

-Proszę mi nie cwaniakować. Dobrze zrobie to. Ale jak jeszcze raz podskoczysz to bez zawachania cie udeże.-Powiedział Jin.

- Do was trzeba drukowanymi literami ? R-U-S-Z-A-M ! - powiedział wolno.
I oparł się o ściane. Wokół niego było jedno dziecko, i dośc mądry jak na swój wiek, Asgardczyk. Jedynie z nim mógł poprowadzic jakiekolwiek konwersacje.

Przykrym uśmiechem i kiwaniem głową wyrażającym pełne współczucie dla tych, którzy będą z nim współpracowali, skwitowano słowa Jina.
Do reszty kiwnięto głowami i całą trójkę poprowadzono na plac, gdzie potem zawieziono ich na lotnisko. Wsiedli w helikopter i po jakimś czasie znaleźli się tam oto gdzie mieli się znaleźć.
Nie było już teraz z nimi tych ludzi, których widzieli w budynku rządu. Przedstawiono im mapę terenu.

-Nieco od miasteczka, na uboczu znajduje się uzdrowisko. Kompleks nowoczesnych budynków, sanatorium, pomieszczenia terapii, klinika. Są tam też budynki wykorzystywane w celach naukowych, do badań. Od jakiegoś czasu laboratorium uzdrowiska zerwało umowę o współpracy z Narodowym Uniwersytetem. Kontrole przebiegły bardzo opornie. Ale tak na prawdę niczego nie wykryto.
-Macie podejść pod budynki laboratorium, dostać się tam i zmierzyć wewnątrz poziom napromieniowania. Wszelkie inne interesujące informacje też są mile widziane. Oczywiście gdybyście zauwazyli tam badania nad zwierzętami... Miejmy nadzieję, że to nieprawda...
-Teraz możecia albo przedyskutować jak i o jakiej porze się tam dostaniecie, lub rozejrzeć się nad terenem. Musicie współpracować. Jeżeli czegoś potrzebujecie to macie to. Możecie zadawać pytania. Lepiej teraz niż potem, bo potem czasu nie będzie. Prosimy o poinformowanie nas o waszych ustaleniach, tak aby w razie czego akcja była gotowa. Jak widziecie, macie panowie duzo swobody w działaniu...

Dano wam możliwość ubrania się w co tylko zechcieliście. Pokazano jak działaja wskaźniki pokazujące ewentualne skażenie radioaktywne, jak zebrać próbki substancji.

- Ubranie maskujące by się przydało, lepiej bowiem będzie jak się tak zakradniemy.

Obrócił się do towarzyszy
- Macie jeszcze jakieś inne propozycje?


EDIT: Uznałem że wcześniejsza kwestia była troszeczkę nie na miejscu, a ponieważ nikt dotąd nic nie napisał to ośmieliłem się troszeczkę zmienić. Mam nadzieje że nikt nie ma nic przeciwko

Podrzucono ci pod nos mapę cobyś się lepiej jeszcze terenowi przyjrzał.
-Dobrze byłoby zajść tam od strony lasu- o tego właśnie.- pokazano na mapie. Jeżeli chcecie to możecie się pokręcić po terenie za dnia, a potem dopiero w nocy wyruszyć na eksplorację. Kiedy będziecie gotowi - wystarczy słowo.

- Badanie terenu za dnia może tylko wskazać przeciwnikowi teren naszych działań. Lepiej ruszyć od razu do ataku. Mapa mi wystarczy do przemieszczania się. Liczę też że część zwierząt będzie w nocy nieaktywna, to ułatwi zadanie. Jestem gotowy do drogi.

OCC: Przepraszam za tak długą przerwę ale miałem nadzieje że wypowiedzą się inni uczestnicy tej przygody ale jak nie to ich problem. Jak dla mnie to mogę grać dalej sam.

- Poczekajmy do nocy...Wtedy ruszymy - powiedział i czekał na reakcję....

-Buty. Załóżcie te buty. - jeden z mężczyzn podał specjalne, skórzane obuwie. Największą jego zaletą był układ obcasa. Oto w miejscu palców był obcas, a tam gdzie jest pięta - but rozszerzał się. Osoba idąca do przodu zostawia za sobą ślady, tak jakby szła do tyłu.

Przyszedł więc wieczór. Względny mróz trzymał już od jakiegoś czasu, zapewne nasili się w przeciągu nocy. Wiał lekki wiatr ze wschodu oczywiście odpowiednio potęgując poczucie zimna. Niebo było przeplatane pojedynczymi kłębami chmur, z których często wyglądały gwiazdy. Noc była zupełnie bezksiężycowa.

Las jedynie iglakami był porośnięty. Teren w miarę płaski, czasem tylko pojawiają się gdzieniegdzie nieznaczne wzniesienia. Bywa, że wśród drzew stoją głazy lodowcowe, szczelnie przykryte śniegiem, który na ziemi sięga wysokości pół łydki.

Skradał się powoli przez las, co jakiś czas zerkał na mapę by mieć pewność że idzie w dobrym kierunku. Nawet Paolo, przyzwyczajony do zimna nie czuł komfortu. Nie zatrzymywał się by nie tracić bezcennego ciepła.

Drogi wśród drzew nie było, można było porusząc się tylko po własnych wyznaczonych sobie ścieżkach. Na małej przestrzeni przed, wśród drzew zauważyć można było, że śnieg jest nie tak idealnie ułożony jak to bywa, gdy jest nietknięty po spadnięciu. Był roztrzepany, w ciemności trudno jednak było rozpoznać jakiekolwiek ślady.
Dopiero po dokładniejszym przyjrzeniu się dostrzec można było leżące coś nieopodal jednego z drzew. Było to jakby jakieś ciało, nie ruszało się.
Z oddali usłyszeć można było nagle jakby pomruki, kwilenia, skomlenia. W pewnym momencie rozległ się odgłos ciężkiego upadku.

Przyspieszył kroku kierując się w stronę gdzie usłyszał upadek. Zachował jednak ostrożność by nie zostać zaatakowany niespodziewanie. Szedł między drzewami wypatrując każdego znaku obecności dzikich zwierząt.

To co leżało nieruchomo na ziemi wyglądało z bliska na jakieś zwierzę kopytne, sarnę lub mniejszego łosia. Było martwe.
Z kierunku, gdzie słychać było wcześniej upadek w stronę śmiałka, zaczęły zbliżać się gwałtownie szybko 3 sylwetki jakby na kształt drapieżników. Skomlały i pojękiwały. W rzeczywistości biegły jednak bardziej na leżącą na ziemi martwą zdobycz, niż na Paolo. Znajdowały się jeszcze w odległości około 100 metrów.

Widząc zwierzęta nie zastanawiał się długo, wskoczył na drzewo by dobrze im się przyjrzeć. Na walkę nie nadszedł jeszcze czas. Chciał zwrócić szczególną uwagę na hierarchię w stadzie i na zachowanie przy jedzeniu.

Nie zwróciły na Paola najmniejszej uwagi, porzuciły zwierzynę i pobiegły dalej, tak jakby przed czymś uciekały.

Bo uciekały rzeczywiście. Za jakiś czas, za nimi pojawiła się duża sylwetka, najwyraźniej należąca do niedźwiedzia. To co wcześniej wydawało się byc odgłosem ciężkiego upadku - teraz równie dobrze mozna było przyjąć za jego ciężkie postępywania w biegu. W pysku trzymał on za grzbiet padłego już najwyraźniej wilka. Pomału począł chyba juz rezygnować z pogoni, ale oto wyczuł zupełnie nieznajomy mu zapach. Istota na drzewie przykuła jego uwagę. Rzucił padłego wilka nieopodal sarny, która to już zupełnie go nie interesowała.
W ciemności trudno było rozpoznać jak owo zwierzę wygladało. Sapało ciężko, czuć było od niego zapach krwi.

- Cholera, nie wiedziałem że to takie wielkie będzie- cicho powiedział. "Lepiej żeby mnie to nie zobaczyło" po tym skrył się powoli w najgęstszych gałęziach obserwując uważnie niedźwiedzia.
"Oby tylko nie pomyślał o ocieraniu się o drzewa" uśmiechną się do swoich myśli. Zwierzę jednak bardzo go zaniepokoiło "co będzie jak zwierzęta nadal się będą mutować? To już i tak przechodzi samo siebie".

Jako, że niedźwiedź już wcześniej zauważył istotę na drzewie i poczuł nieodpartą ochotę przyjrzenia się jej z mniejszej odległości, zaczął najpierw krążyć dookoła drzewa. Zwyczajnie zwierzę było dziwnie agresywne, co można było poznać już po zachowaniu wilków i po tym, że w rzeczywistości wcale nie było głodne... zostawiło padnięte zwierzeta nietknięte. Uderzyło łapami w pień i poczęło szarpać drzewem jak tylko mogło najmocniej wydając z siebie sapania i lekkie pojękiwania. Wreszcie ryknęło głośno.

Paolo zaklną cicho pod nosem. Nie chciał tego lecz zwierzak go zmuszał. Zgrabnie skoczył na zwierzaka zadając mu serie kopnięć (szybki atak - 90 obr) po czym wylądował za plecami zwierzaka. Nie czekając jednak na to czy ten padnie czy nie odskoczył w bok, odwracając się przodem do niedźwiedzia.

Niedźwiedź ryknął jeszcze głośniej z trzaskiem rwąc mnóstwo kory pazurami. Jego masywne cielsko przygięło się niemało do ziemi, gdy poczuło na sobie atak nieprzyjaciela. To jednak jak najbardziej wzmogło jego agresję. Odwrócił się w stronę napastnika. Teraz dojrzeć można było jego zdecydowanie przerośniętą głowę, jakby spuchniętą. Ogólny zarys ciała też był zdeformowany, choćby przez szpetnie wystające łopatki. Stanął na tylnych nogach i z impetem ruszył na Paolo.

//
Nie chce mi się ograniczać misia statystykami, ale trochę muszę:
hp: 300, aktualne: 300-90=210
zręczność: mniejsza:-P - co trzeci atak nietrafiony(w tym ten pierwszy)
tyle wystarczy...

Uskoczył przed szaleńczą szarżą "niedźwiadka" odbił się od ziemi i uderzył w bok serią szybkich ciosów i kopnięć (szybki atak - 90 obr). Odskoczył w tył i przygotował się na kolejny atak przeciwnika.

Niedźwiedź upadł z łoskotem na ziemię po odskoczeniu Paolo. Potem jeszcze nienaturalnie wygiął się pod naporem uderzeń, które były dla niego bardzo silne. Paolo mógł wyczuć łamiące się żebra zwierzęcia, gdy używał swego ostatniego ataku. Niedźwiedź jednak jakby nic sobie z tego nie robił, odwrócił się jakby jego ciało było cudownie sprężyste, prawie przeturlał się kawałek i silnym uderzeniem łapy podciął przeciwnika. Natychmiast zbliżył kły w stronę leżącego...

//
miś zadał: 50 obrażeń
zostało mu: 120 hp

hp: 510

Zaklną głośno. Takiego ataku się nie spodziewał, jednak zbliżające się kły zmuszały do radykalnego działania. Zrobił przewrót w tył, odbił się od ziemi i przeskoczył niedźwiedzia. Zawirował na lewej nodze odwracając się w kierunku tyłka zwierzaka i na ślepo zadał sekwencję ciosów (szybki atak - 90 obr).