Miejsca walk i treningow

Tu, pod okiem mistrzów młodzi szkolą się i pobierają nauki.
Poddawani są treningom, walczą między sobą.
Tu znajduje się także główny ośrodek życia świątyni.

Wszedł jak zwykle wolnym i statecznym krokiem, zamierzał trochę potrenować, żeby przygotować się na ewentualny atak.
Swój Trening podporządkował waleniu w manekiny w różnych kombinacjach. Stawał się coraz szyszby, zrobił tylko przerwę na łyk zimnej wody, po czym powrócił do tego co robił wcześniej.

Po Treningu udał się w stronę Placu przed domami zodiaku.

Siedział bez ruchu... medytował... Wiatr rozrzedzał jego włosy. On sam był w innej rzeczywistości... Starał się w niej jak tylko mógł by osiągnąć spokój w naszym świecie...

Kinol zaczął zapoznawać się z miastem. Każde nowe pomieszczenie przyprawiało go o dreszcze...

Postanowił potrenować.Musiał rozładować nadmiar rozpierającej go energii.Początkowo nie ćwiczył żadnych skomplikowanych kombinajci....poprostu uderzał ile tylko miał sił z czasem jednak zaczął stosować rożnorakich kombinacji a jego ruchy stawały sie coraz szybsze i zgrabniejsze.Czył sie jak ptak ktory z pełnią gracji dosiega swoich ofiar.
"raz....dwa....trzy...kontra...paruj...raz....dwa...unik...raz...odskok"
Przez wiele godzin myślał tylko o treningu i o tym jak uleprzać swoje uderzenia i ich kombinacje.Z czasem stawał sie coraz bardziej wyczerpany lecz nieodpuszczał.Czuł ze mieśnie są juz napięcte do granic wytrzymałości a obciązenie jakie dostały jest niemal nieludzkie.
Trenował dalej póki nie zrobiło mu sie czarno przed oczami,był wyczerpany.Nie czuł juz bólu kolana ani żadnej z cześci jego ciała.Wszystko było mu juz obojętne.

Kiedy skończył swoj trening,nie wiedział która jest godzina ani jaki dziś mamy dzien tygodnia.Nie wiedział ile godzin trenował,wiedział tylko tylkoe ze jest juz na skraju wyczerpania.
Wziął bukłak z woda i napił sie aby zwilzyc usta i gardło.Odpoczął troche i udał sie w strone lasu gdzie uwielbiał przebywać.

Xellos wrócił do Aten a pierwszym miejscem jakie odwiedził bylo miejsce treningowe.Chłopak czuł sie tu jednak nieswojo.Czuł ze jest tu ktoś jeszcze.
-Kim jesteś?!Czemu sie ukrywasz?!-krzyknął lecz nis usłyszał odpowiedzi.
Po chwili jednak obok niego pojawiła sie nieznana mu postać.
-Ty jesteś rycerzem feniksa?-spytała postać w kapturze.
-Tak to ja.A ty kim jesteś i czego tu szukasz?
Postać ktorej twarzy nie było widać stanęła kilka metrów od Xellosa.
-Nieważne kim jestem.Ważne czego Cie naucze.
Chłopak słysząc te słowa stanął jak wryty.Nie wiedział kim jest nieznajomy ani o co mu chodzi.
Zaczynajmy-powiedziała powoli nieznajoma uczniowi osoba.
-Bedąc na wyspie smierci nauczyłaś sie kontrolować swoj umysł oraz emocje.Teraz naucze Cie panować nad umysłem innych.Obserwowałem Cie dokladnie od chwili kiedy usłyszałeś mój spiew.Teraz naucze Cie iluzji.
"To jest feniks...."-pomyślał Xellos
-Zwieksz swoja energie kosmiczna do maksimum.Twoje uderzenie musi trafić w skroń.Moc ktorą dostałeś odemnie podczas naszego spotkanie w wulkanie pozwoli Ci wytworzyć w umyśle przeciwnika obraz tego czego sie najbardziej obawia.Dzieki temu bedziesz miał nad nim przewage.Pokaże Ci.-ciagnął dalej nieznajomy,a gdy skończył przybrał postawe ofensywną.
-Phoenix illusion-krzyknął po czym wykonał atak.

Sharaku leżał cały zakrwawiony.Jego zbroja była doszczetnie zniszczona.Leżał w ramionach Xellosa.Był martwy.W pewnym momencie zamiast Sharaku w jego ramionach pojwaiła sie jakaś dziwna nieznana mu postać,zaczęła sie smiać.
-Ty bedziesz nastepny!!!!!!!!

Xellos wrocił do rzeczywistości.Klęczał na ziemi trzymajać sie za głowe.Z jego oczy płyneły łzy.
-Jak Ci sie podobało?-spytał nieznajomy.-Teraz Twoja kolej.
Chłopak wstał.Patrzył na osobnika w kapturze a gniew potęgował jego energie kosmiczną.Wzrok skierował ku skroni swojego przeciwnika.
"Zapłacisz mi za to"
-Phoenix illusion-krzyknął wykonujac atak.Cios trafił w wyznaczony cel.Wtedy Chłopak zorientował sie ze jego przeciwnik zniknął.
"Jego tu nawet nie było.....to też była iluzja"-uświadomił sobie chłopak.Miał dośc na dziś.Udał sie w strone łąk.

Dhoko zjawił sie na miejscu treningu rozpoczął go bardzo niepewnie i nieudolnie lecz w miarę rozgrzewania swojego organizmu nabierał szybkości i zręczności, postanowił by kosmos go rozpalił o9d środka pierwsza próba jednak była daremna i nie udało sie ćwiczył tak nie wiadomo ile robił tylko przerwy po to by sie napić. Gdy skończył poszedł sie odświeżyć i odpocząć po dębem jak to robił zwykle po wyczerpującym treeningu

Również Neo po wielodniowym treningu nad kontrolowaniem swojego kosmosu pragnął jakoś wyładować swoje nowo nabyte siły więc udał się na miejsce treningowe gdzie czekał na niego już stary mistrz.Tym razem miał skupić swoja energie i koncentrację w wyniku czego jego ciosy,refleks i zmysły stałyby się powoli lepsze.Neo pragnie również naucz się jakiejś nowej, wyjątkowej techniki lecz na to jak mistrz mówi jeszcze za wcześnie. Dużo pracy czeka przed bohaterem.Lecz Neo ma wiele ukrytych sił,które mistrz będzie się starał wydobyć w najbliższych miesiącach

Gdy Dhoko zjawił sie na miejscu od zaraz wziął sie do roboty nie chciał marnować czasu gdy inni wytrwale trenują. Tak więc nie zwlekając więcej wziął się za rozgrzewkę, która szła mu bardzo topornie ponieważ poprzedniego dnia nadwyrężył sobie mięśnie lędźwiowe, ból który nie ustępował nagle przeszył jego ciało pozostawiając po sobie jedynie tak jakby smak rozgrzanego miecza rozpłatającego jego plecy. Dhoko wrzasnął z bólu, lecz starał sie wytrzymać i przez to trochę wzrosła jego wytrzymałość, gdy ból całkiem minął zaczął na poważnie trenować nie dając sobie chwili na przerwę. Trenował tak nie wiadomo ile sam stracił poczucie czasu.
Nagle zjawił sie jakiś nie znajomy z początku nie wyczuwał żadnego kosmosu, lecz potem gdy skupił się bardziej wyczuł że ten kosmos jest łagodny i pochodzący od osoby która niegdyś broniła ludzi oraz osób w które wcielali się Bogowie.
-Kim jesteś? Zapytał Dhoko,
-Moje imię i tak nic Ci nie powie, ale nie obawiaj się mnie jestem tylko osobą która bardzo pragnie Cię czegoś nauczyć, ostrzegam jednak za nim jednak sie zdecydujesz przemyśl to dobrze bo wiedz iż nie mam zamiaru być pobłażliwy wobec Ciebie jeżeli będę wiedział ze mi sie sprzeciwiasz. A więc jaka jest Twoja odpowiedź?
-Dobrze kiedy będę mógł zacząć?
-Wszystko w swoim czasie, na początku muszę przybliżyć bardziej na czym polega władanie własnym kosmosem. Dopiero w późniejszym czasie gdy już nabierzesz pewnej wprawy będziemy mogli przejść do atakowania oraz bronienia się. Tak jak mówiłem zaczniemy od ...
Dkoko spędził z nieznajomym wiele godzin dowiadując sie coraz to nowszych rzeczy o sobie oraz uczył sie podstawowych ataków i uników. I tak mijał powoli kolejny dzień.

Neo spróbuj się skoncentrować na tej skale.Może Ci sie wydawać, że jest przeszkodą nie do pokonania.Lecz tak naprawdę nie jest.Siła swojego kosmosu możesz czynić wielkie rzeczy.Pokonasz każdego przeciwnika zniszczysz każdą przeszkodę ale warunek jest jeden:pełna koncentracja i wiara w siebie.Przygotowuje pretendentów do zbrój o wielu lat.Jedni sie nadawali inni odpadali w przedbiegach lub jeszcze inni nie mieli "tego czegoś".Ty masz potencjał chłopcze.Złożyłem przysięgę, że zdobędziesz zbroje to ja będziesz mieć.Ale zasłuż na nią!!Spraw żeby to właśnie zbroja wybrała Ciebie!A potem ją wykorzystaj do czynienia dobra i sprawiedliwości.Więc odnajdź w sobie tą moc i rozkrusz skałę

Wokół Neo pojawiła się aura.Promieniowała niezwykłym światłem i siłą.
-Tak to właśnie jest to!Nie przestawaj!Koncentruj się dalej-dopinguje mistrz

Z sekundy na sekundę aura się powiększała.W końcu przyjęła takie rozmiary,że uczeń mógł spokojnie zniszczyć przeszkodę.

-Uderz!Zrób to teraz!

Neo skierował swoja moc na skałę i osiągnął przy tym prędkość dźwięku!Następnie runął na ziemie ze zmęczenia.

-Widzisz??oto właśnie chodzi.Naucz się panować nad tą mocą.To będzie twoje zadanie na najbliższy okres.

Sarutobi - pierwszy trening.

Drugi dzień pobytu w Świątyni.
Wstałem razem z innymi nowymi adeptami o 6:00 i poszedłem się odświeży.
Po wspólnym śniadaniu każdy wyruszył na trening ze swoim mentorem (bardzo tajemniczy nie znałem jego imienia). Mistrz powiedział:
Dzisiaj popracujemy nad twoją siłą.
Nie wiedziałem czego mam sie spodziewac odpowiedziałem:
Dobrze mistrzu.
Wyruszyliśmy. Po 15 minutach znajdowaliśmy się na skraju lasu. Mistrz powiedział:
Na początek 50 pompek i przysiadów.
Trochę się zdziwiłem (myślałem o czymś poważniejszym) lecz wykonałem polecenie.
Mistrz powiedział:
To była mała rozgrzewka.
Teraz zajmiemy się twoim treningiem. Mistrz użył swojej siły i powalił kilka drzew. Teraz zademonstruje Ci co będziesz robił. Uderzył w pień drzewa a ten roztrzaskał się. Byłem pod wrażeniem. Mistrz zwrócił się do mnie i powiedział:
Teraz twoja kolej lecz wiem że, zajmie ci to trochę czasu więc przyniosę coś do jedzenia.
Byłem bardzo zmotywowany i zacząłem uderzac w pień.
Minęły jakieś 2 godziny a pień dalej był cały. Postanowiłem odpocząc.
Po krotkiej przerwie znów zacząłem uderzac lecz teraz zacząłem urzywac różnych kombosów (3 x szybkie uderzenie i 1 x silne itp.).
Ta technika zaczeła przynosic dobre rezultaty przez kolejne 2 godziny uderzałem w pień aż usłyszałem że pękł, w tej chwili pojawil się Mój
mistrz i powiedział:
Bardzo dobrze, przyglądałem się z daleka żeby cię nie dekoncentrowac, gratulacje.
Teraz coś podobnego tyle że za pomocą nóg
Był kolejna demonstracja, a ja z nową siła zacząłem uderzac w następny pień. Teraz z doświadczeniem z poprzedniego zadania wiedziałem że zrobię to dużo szybciej. Po 2 godzinach pień rozsypał się. Zapytałem mistrza:
Co teraz będziemy robic?
On odpowiedział:
Teraz coś zjemy a potem ostatnia częśc dzisiejszego treningu
Zapytałem:
A na czym będzie polegała ta ostatnia częśc treningu?.
On odpowiedział:
Połączymy ze sobą dwie poprzednie części treningu w jedną, a teraz jedz
Po skończonym obiedzie udaliśmy się w głąb lasu i znaleźliśmy gruby pień odpowiedni do demonstracji oraz mniejszy dla mnie. Mistrz pokazał o co Mu chodziło i o czym zresztą wspominał przy obiedzie.
Pokaz był fantastyczny mistrz zobaczył że, jestem pełen podziwu i kazał mi sprubowac... Z początku mi nie wychodziło lecz po kilku radach załapałem o co w tym biega. Nie wiem ile czasu już trenuje ale zaczeło robic się ciemno. Mistrz zawołał mnie i powiedział:
Na dzisiaj wystarczy, zaczniemy od tego następnym razem.
Lecz ja powiedziałem:
Wiem że, potrafię to zrobic.
Podbiegłem do drzrzewa i znowu zacząłem stosowac różne komba aż tu nagle drzewo przewróciło. Zawołałem:
Wiedziałem, wiedziałem, wiedziałem
Mistrz podszedł i powiedział:
Gratulacje ale teraz wracajmy
W drodze powrotnej rozmawialiśmy o następnym treningu.
Tak jak się domyśliłem będzie dotyczył poprawy mojej zręczności i szybkości.
Po powrocie zjadłem kolację, umyłem się i poszedłem spac.


Proszę o ocenę.

OOC:Eee..... tutaj nie piszemy treningów na lv -.-

To gdzie mam to umieści???
Kiedy będę mógł napisac następny?

Zapraszam do Miejsce Treningowe a tutaj posty skasuje bo są nie potrzebne, więc skopiuj i wklej tam

Wszedł i spojrzał po trenujących. Z jego ust wydobyło się ciche "Och.." Gdyż nigdy nie myślał by człowiek mógł być tak szybki, zręczny i silny jak Ci ludzie, którzy tam trenowali. Postanowił popatrzeć, a potem potrenować. Widział różnych ludzi którzy trenowali. Postanowił poćwiczyć na manekinach swoją siłę i celność. Ćwiczył dużo, a gorący pot przysłaniał mu oczy. Minęło sporo czasu, Słońce chyliło się już ku zachodowi. Pomyślał, że na dziś wystarczy i poszedł w stronę swojego pokoju.

przyszedlem z miasta zobaczylem kilku trenujacych. troszke sie porosciagalem i potem pokopalem i poboxowalem rozne manekiny na mala rozgrzewke. szybko sie zdyszalem bo goac byl dla mnie nowym doswiadczeniem. znalem tylko chlod syberii....

Milo przyszedł potrenować, był zdumiony silą i technika tutejszych wojowników, zrozumiał ze jeszcze wiele musi osiągnąć aby stać sie rycerzem. To zmotywowało go treningu, cały dzień poświecił na doskonalenie techniki i szybkości uderzając manekiny w rożnych kombinacjach.

Mijał młodych uczniów świątyni obserwując ich treningi. Jego kroki skierowane były w stronę jednej z kobiet będących w tym miejscu.
Stanął przed ciemnowłosą dziewczyną, która nie mogła nie zauważyć jego obecności.
- Saint w szkoleniu, Mira. Pójdź za mną dziecko.
Powiedział pełnym spokoju głosem, skinąwszy następnie nań dłonią.

Nagłe zjawienie się Wielkiego Mistrza bardzo ją zdziwiło.Jeszcze bardziej zdziwiły ją słowa jakie do niej wypowiedział.Po chwili złapała się na tym ,że popełniła błąd.Przyklękła na jedno kolano.Nie podziwiała Wielkiego Mistrza jak większość osób przebywając na terenach sanktuarium ale jako przywódcy należał mu się szacunek.
- Co tylko rozkażesz Wielki Mistrzu - wydobyło się z jej ust.
Zastanawiało ją czego może od niej chcieć.Napewno nie mogło chodzić o coś ważnego ponieważ takie zadanie napewno zostałoby powierzone jednemu ze Złotych Rycerzy.

Skinął nań głową wykonując nieznaczny gest dłonią, nakazujący jej powstać, poczym obrócił się do niej plecami i zaczął iść powolnym krokiem przez plac.
Zaczął mówić wiedząc iż ta podąża za nim.
- Dość długo trenujesz już i posiadasz pewne umiejętności, jednak by się dalej rozwijać potrzebujesz kogoś, kto ci w tym pomoże. - mówił powoli, tak by nie umknęło jej żadne słowo - W sanktuarium jest wielu uczniów, lecz spośród nich niewielu zostanie rycerzami. Tylko ci, którzy włożą więcej pracy i posiadają silniejszą wolę będą zaakceptowani przez zbroje. Nadeszła najwyższa pora byś i ty zbliżyła się do swego celu. Nie osiągniesz go jednak pośród tych, którzy są słabsi od ciebie i nie mobilizują cię do dalszego rozwoju.
Gdy przemawiał do niej, mijali pozostałych uczniów. Niektórzy z nich spoglądali na nich z oddali z ciekawością, gdyż nie codzień Wielki Mistrz przychodził w to miejsce do jednego z uczniów.

Słuchała dokładnie każdego słowa.Gdy Wielki Mistrz zakończył mówić sama zabrała głos
- Nie do końca chyba rozumiem.Jestem prostą dziewczyną, która jak każdy ma swoje marzenia i plany na przyszłość.Powiedz czego ode mnie oczekujesz Wielki Mistrzu.

Wielki Mistrz przystanął i obrócił się w jej stronę. Uniósł dłoń i zatoczył nią łuk wskazując na to co było dokoła.
- Powiedz mi co widzisz. Powiedz jaki cel był twego przybycia w to miejsce.
Rzekł spokojnym głosem do dziewczyny.

Popatrzyła na trenujących wokół uczniów.
- Widzę ludzi, którzy dążą do potęgi by wykorzystać ją we własnych celach.Chcą by nazywano ich mianem najlepszego ze wszystkich.Są obłudni i puści.Co do mojej osoby to cel w jakim tu przybyłam już dawno się rozwiał.Będąc tutaj zrozumiałam ,że wszystko o czym marzyłam to tylko marzenia naiwnej głupiej nastolatki.
Jej odpowiedź była dosyć krytyczna.

Wzrok Wielkiego Mistrza wręcz przewiercił ją na wskroś. Pomimo tego, iż miała na twarzy maskę, w tej chwili zdawać by się mogło iż jej tam nie było.
- Masz dar, lecz nie umiesz go wykorzystać. Zapomniałaś o nim i odcięłaś go od swej świadomości. - rzekł nie tracąc spokoju.
Uniósł dłoń ku górze i położył ją na jej głowie. Siła jaka zdała się emanować z jego osoby jakby odbierała wolę walki.
- Maska którą nosisz nie jest maską skrywającą twoją twarz, lecz tym co sama stworzyłaś by ukryć to czego możesz się bać. Masz potencjał i zdolności, twój duch jednak jest słaby i zagubiony. Wypowiadasz pełne krytycyzmu słowa mając głowę pełną goryczy. Twoja przeszłość zasłania ci przyszłość. Jest ci przeszkodą na drodze wykorzystania twego daru.
Zamilknął, lecz ona usłyszała ponownie jego głos, w swej głowie.
- "Czas byś otworzyła oczy."
Do jej umysłu nagle wtargnęły niczym silny powiew wiatru liczne emocje. Jakby wszystko nagle dokoła zyskało nowe życie. Niczym liczne dźwięki, atakowały jej myśli przeszkadzając w koncentracji.
Wielki Mistrz obrócił się następnie i wznowił wędrówkę.
- "Choć za mną, a może odnajdziesz swój prawdziwy cel"