Pałac

Hilda Polaris wyszła przed Taras, na niebie zalśniły gwiazdy które spadły na ziemie, potężna fala uderzeniowa wiatrem objeła całe królestwo.

Hilda spoglądała na spadające gwiazdy.
-Śmiałkowie z rozległych, północnych rubieży! - jej głos poniesiony przez wiatr, brzmiał niczym grom, w całym królestwie Asgardu - Ja, władczyni tych ziem, Hilda Polaris, wzywam wszystkich, którzy mają dość siły i śmiałości, by stać się jednym ze szlachetnych Rycerzy Odyna!

Hilda stała na balkonie swojego pałacu. Nagle usłyszała głosy strażników, dochodzące z korytarza.
-Łapać to zwierzę! Nie pozwólcie mu uciec!
Księżniczka zobaczyła wilka, który zwinnie wymijał kolejnych strażników. Wpadł do jej komnaty.
-Ratować księżniczkę! - krzyczał dowódca straży.
Wilk jednak zatrzymał się i podczołgał do Hildy. Zobaczyłazwitek pergaminu, przywiązany do szyji zwierzęcia.
-Wyjdźcie. - nakazała straży.
Schyliła się i wzięła wiadomość.
"Pani moja, sprawy w których wysłałaś mnie do Grecji przedłużą się. Muszę jeszcze odwiedzić Sanktuarium, a potem ruszyć w nieznane mi zakątki. To sprawa wielkiej wagi. Myślę, że mam powody twierdzić, że nadchodzi wielkie zagrożenie i konieczne będzie zacieśnienie naszych więzów z Grecją, jakkolwiek by sieto nie podobało innym.
Maximus Lobo"
Hilda siedziała zamyślona, drapiąc wilka za uchem.

Do pałacu wszedł Shura, który w przeciwieństwie do wczorajszego dnia wyglądał schludnie, a jego postawa reprezentowała sobą siłę jaką dysponuje teraz świątynia Ateny. Poprosił strażników żeby to przyprowadzili go przed oblicze swojej pani ponieważ jest posłańcem z Grecji. Po paru chwilach dotarł do pięknej sali tronowej w której zastał Panią Asgardu.
-Teraz wiem dla czego jej rycerze bez wahania są w stanie oddać za nią życie, jest taka piękna..-pomyslał.
Shura ukłonił sie pani i powitał ją z radością na ustach.
- Witaj Pani Asgardu, przybywam w imieniu Ateny i własnym. Atena chciała by Cię Pani zapewnić ze możesz zawsze liczyć na naszą pomoc w tych ciężkich czasach gdy Hades i jego sługi przebudzili się na nowo i gotują sie do świętej wojny z Świątynią. Jestem tu jako dowód na to że moja Pani ceni naszą przyjaźń pomiędzy Asgardem a Grecją. Ja ze swej strony chciałbym Pani służyć Ci przez pewien czas bym był gotów na spotkanie ze sługami Hadesa. Czy wyrazisz zgodę na mój trening w Asgardzie?

-Oczywiście. - powiedziała księżniczka - Czuj się jak u siebie w domu. W tych czasach potrzebujemy wszystkich sprzymierzeńców, jakich uda nam się zdobyć. Niech Odyn nad tobą czuwa.

-Dziękuje Pani, mam jeszcze jedno pytanie czy jest ktoś kto mógłby pomóc mi w moim treningu? -Spytał Shura nie pewnie ponieważ majestat Pani Asgardu powodował w nim niewyjaśniony lęk a zarazem radość. Nigdy czegoś takiego nie odczuwał..

Do pałacu wkracza Aseon ,rozgląda się i myśli:
-Wow! ale wielki ten pałac
Nieopodal widzi siedząca na tronie Księżniczkę.Podszedł przed księżniczkę ,uklęknął i rzekł:
-Witaj panie przybywam z polecenia Shiona złotego rycerza barana ,mam wiadomość od niego do jego przyjaciela ,lecz powiedziano mi iż ty pilnujesz wejścia do podwodnego królestwa i czy mógłbym prosić o zezwolenie mi na wkroczenie do podwodnego królestwa?

Drzwi pałacu się otwarły a do środka wolnym krokiem wszedł Saga.Przechodząc obok Aseona rzucił mu wrogie spojrzenie po czym stanął przed samym tronem i lekko uchylił głowę przed księżniczką i przemówił:
- Przychodzę tu w imienu boga świata umarłych Hadesa, który proponuje tobie księżniczko i twojemu ludowi sojusz.Hades zna i ceni sobie Asgard oraz ciebie księżniczko dlatego proponuje sojusz pokoju pomiędzy Hadesem a Asgardem.Jaka jest twoja odpowiedź?Jeśli masz jakieś wątpliwości to czekam na twoje pytania.

Aseon odwraca się ze zdziwioną miną:
-Ooo.... witaj kopę latek.Dwno się niewidzieliśmy-rzekł z uśmiechem.

Saga spojrzał się w stronę Aseona a w jego oczach można było dostrzec to , że gdyby nie miejsce , w którym się znajdują to Aseon został by zaatakowany.

Aseon zdziwiony pyta:
-Czym sobie zasłużyłem na takie spojżenie?
Przygląda się Sadze dokładnie.
-Aaaa.... jesteś spectranem to tlatego takie spojżenie
W międzyczasie pomyślał:
-A to mnie zaskoczył zanim mnie pojmali Saga był uczniem sanktuarium nigdy bym nie pomyślał że dołączy do Hadesa.

Aseon wstaje i wybiega z pałacu myśląc:
-Kurde nie mam czasu na takie gierki poszukam wejścia na własną rękę.Po czym opuścił pałac.

-Witaj Siewco Wiatru.- Shion stał z boku opierając się o kolumne.- Musisz jednak, wiedzieć, że Pani Asgardu, Kapłanka Wielkiego Odena, przyżekła przyjaźń, z księżniczką Ateną. Ty zabiłeś jednego z złotych rycerzy, a więc stosunki między nami są napięte, a tkaże wasze stosunki między Asgardem a Hadesem. Zgadza się moja Pani?

- Wierzę w twoją mądrość księżniczko i to, że złoty rycerz , który tu przybył nie wpłynie na twoją decyzje. Hades nie jest wrogiem Asgardu dlatego proponuje ten pokojowy sojusz , który jest bardzo korzystny dla twojego ludu jak .Nigdy nie dopuściliśmy się żadnego ataku na żadnego z rycerzy Asgardu dlatego liczę , że twoja odpowiedź będzie pozytywna.

-Jeśli mowa o złotym rycerzu-w komnacie pojawia się Shura.-Przybyłem tu na długo przed tobą Sago by zapewnić Księżniczkę o przyjaźni łączącej tą krainę z Grecją. Czy nie zapomniałeś jak w ostatniej naszej wspólnej misji walczył u naszego boku Maximus, najwierniejszy sługa Asgardu i wierny przyjaciel Sanktuarium. Przybyłem tu zaraz po jego śmierci by wesprzeć Księżniczkę po tak dotkliwej steracie.-Shura odchodzi w stronę wyjścia. - Do zobaczenia Sago, mam jeszcze parę spraw do załatwienia w Grecji.- Shura opuszcza komnatę.

OCC: prosiłbym admina , który kieruje Hildą o jakąś odpowiedź bo musze wrócić do Hadesu;)

Gdy Shenron przybył do pałacu nagle oślepiło go jasne światło
-co to ?- powiedział po czym jego oczom ukazała się zbroja Epsilonu.
Natychmiast ją przywdział
-dziękuję ci pani za tą zbroje przysięgam że będę ci wiernie służył.
Po tych słowach w swej zbroi udał się w stronę miasta.

Shenron przyszedł pod pałac lecz nie ośmielił się wejśc do środka.
-Pani mam zamiar wyruszyc do Grecji mam nadzieję że nie masz nic przeciwko- po czym odszedł w stronę miasta.

Shenron przybył do pałacu i bił się z myślami
-jak mógł tak znieważyc Hildę- pomyślał całe Sanktuarium zapłaci mi za to już niedługo ... po tych słowach poszedł do swojej kwatery.

Pani Asgardu stała wyglądając przez jedno z wielu okien swego pałacu. Po mimo swego cienkiego ubioru nie odczuwała chłodnego powietrza asgardzkich lodowców. Nagle przez otwarte okno do sali wpadł lodowaty podmuch który natychmiast zmroził serce Hildy.
- Tyle.. bólu, cierpienia.. męki, śmierć.. zniszczenie.-Pani Asgardu położyła swą dłoń na swej w piersi.
- Więc przybyli.. nie mamy za wiele czasu.- W tym momencie postanowiła wezwać swego najwierniejszego sługę Shenrona.
- Mój sługo przybywaj..

Shenron usłyszał wołanie swej pani. Powolnym krokiem wszedł do komnaty gdzie się znajdowała ukląkł na jedno kolano
- Pani wzywałaś mnie- powiedział cichym głosem.

Na twarzy Hildy widać było spływające po policzkach łzy, a jej twarz przepełniona była bólem.
- Cieszę się że nic ci się nie stało.., zapewne spotkałeś już naszych nowych przeciwników. Obawiam się że sami nie poradzimy sobie z nimi, dlatego wyruszysz w moim imieniu do Sanktuarium Ateny. Udasz się do 12 domów zodiaku, dotrzesz aż do świątyni Ateny. Przekażesz jej i jej rycerzom moją prośbę o wsparcie oraz zapewnisz ich o naszym wsparciu w razie potrzeby.- Hilda ściąga swój sygnet z dłoni i przekazuje go Shenronowi.
-Za pomocą tego sygnetu przejdziesz przez 12 domów lub pierwszy napotkany złoty rycerz z przekażesz naszą wiadomość. Teraz idź już..- Hilda odwraca głowę w stronę otwartego okna a łzy w dalszym ciągu spływają po jej policzkach.

Shenron wrócił z sanktuarium chciał powiadomic o tym swoją panią lecz nie wiedział gdzie ona jest postanowił na nią poczekac stanął przed jej komnatą oparł się o ścianę i zamknął oczy.

Hilda nagle drgnęła, poczuła przerażająca moc płynącą z sanktuarium.. Wybiegła ze swej komnaty i wpadła jak błyskawica do sali tronowej gdzie czekał już Shenron.
-Już się zaczęło, wyruszaj.. będę przy tobie gdy będziesz mnie potrzebował, obrońco Asgardu.

Shenron bezzwłocznie zaczął biec w stronę wyjścia z pałacu. Musiał jak najszybciej dotrzec do Sanktuarium aby wspomóc złotych rycerzy w walce ,nie wiedział tylko czy wraz z nim wyruszy Ahnighito lecz postanowił na nią nie czekac.