Byli władcy i wojownicy Asgardu

OPIS: Wysoki mężczyzna mierzący blisko dwa metry. Patrząc na jego postać można tak stwierdzić. Jest nie tylko Królem Asgardu ale także Bożym Wojownikiem oraz Arcykapłanem, ziemskim przedstawicielem Odyna.
Imię jego w większości kojarzone jest z Bogiem Baldurem, tyle, że trochę inaczej zapisane.
Jego charakter był jakby zepsuty i ciągnął go popęd do pragnienia większej władzy niż tą jaką posiadał w Asgardzie. Pragnął zabić Atenę i zająć jej miejsce w Sanktuarium. Inaczej można powiedzieć, że naszła go ochota na rządzenie światem. Czego oczywiście nie pragnął Bóg, któremu "służył". U jego boku stali Boży Wojownicy. Jego plan jakby się powodził, porwaniem jednego z rycerzy Ateny i przeciągnięciem go na swoją stronę. Bogini która pojawiła się w Asgardzie ze swoimi rycerzami miała zostać zabita. Jednak zamiast to zrobić, Dolbar uwięził ją w dziwnym wymiarze, gdzie stała się "statuą" statku znajdującego się w miejscu, gdzie stał posąg Boga Odyna. Rycerze bogini nie poddawali się, gdzie jeden z nich z pomocą złotej Zbroi Strzelca pokonał oślepionego rządzą świata Dolbara. Jednocześnie jego plany pokrzyżował także Frey, który zniszczył posąg Odyna i uwolnił Atenę, tym samym poświęcając swoje życie.
W tym czasie doszło do częściowego zniszczenia Asgardu a w miejsce posągu nordyckiego Boga wyrosło drzewo życia - Yggdrasil. Prawdopodobnie, mieszkańcy byli przekonani, że ich Król zginął, lecz tak nie było. Jakimś cudem przeżył otrzymawszy szansę od Odyna na swoją poprawę. Zrozumiał, że walcząc z bogami nie ma żadnych szans. Postanowił zmienić nieco swoje postępowanie i prowadzić Asgard ku lepszej stronie bez konfliktów.
Dolbar jako jeden z Bożych Wojowników, posiada zbroję Boga Heimdalla (niektóre źródła podają, że Odyna co raczej nie jest prawdą). Dla przypomnienia, Heimdall jest bogiem i strażnikiem Mostu Birfost, którego zadaniem było zadmiąć w wielki róg Gjallarhom, jako alarm i przygotowania do wojny (w tym przypadku chodziło o nadejście Ragnaroku).
Wiadomo o nim tyle, że miał trzech synów. Odszedł ze starości a władzę w Krainie przejął jeden z jego najmłodszych synów. Pierwsi synowie wyruszyli z wyprawą Wikingów w celu odnalezienia miejsca o lepszych warunkach życiowych. Do teraz nie powrócili. Nie ma również informacji o żonie Dolbara.

OPIS: Kapłanka Odyna oraz starsza siostra Flare. Podczas modlitwy do Boga nad przepaścią, została opętana przez Posejdona, który nałożył na jej palec Pierścień Nibelungów. Legendarny pierścień królów, od których pochodzi mroczna strona mocy. Jej charakter uległ całkowitej zmianie, gdzie zauważyła to jej młodsza siostra. Pierścień dawał jej taką moc jakiej nie miała wcześniej. Stanęła przeciw swojemu bogu i sprawiła aby lód stopniał, przez co dochodzić mogło do podniesienia poziomu wód. Co jak można stwierdzić, było jednym osiągnięciem Posejdona. U jej boku stoją Święci Wojownicy, gdzie jeden z nich był w niej zakochany - Zygfryd. Z mocą pierścienia pragnęła zniszczyć Atenę i jej rycerzy, po czym przeprowadzić swój lud na tereny Sanktuarium. W miejsce zupełnie innego klimatu, ciepła i roślinności.
Ogólnie Hilda jest dobrą kobietą, pełną pokory, dbającą o każdego mieszkańca krainy. Po założeniu pierścienia, zmienia się nie do poznania. Jej rycerze - Święci Wojownicy, również dostrzegają zmianę, lecz mimo tego, walczą u jej boku, po kolei ginąc w walce z rycerzami Ateny.
Uwolniona od klątwy została dzięki rycerzowi Pegaza, który posiadając siedem szafirów Odyna, włożył jego zbroję i mieczem Balmunga zniszczył pierścień Nibelungów. Tym samym topnienie lodów ustało. Wraz z siostrą uczciły pamięć zmarłych wojowników Asgardu.
Z upływem lat, po kolejnym przejściu nieszczęścia w Asgardzie i jego odbudowie, nadal pełniła rolę kapłanki będąc również zastępczynią Dolbara, w roli lidera Kraju. Nieszczęśliwe zdarzenie sprawiło iż kapłanka odeszła w młodym wieku. Jej stanowisko wysłannika Odyna otrzymał Tolvard.

OPIS: Młodsza siostra Hildy Polaris, pełna dobroci i sprawiedliwości. Jako pierwsza bliska jej osoba zauważyła zmianę zachowania Hildy, kiedy ta była pod działaniem mrocznego, legendarnego Pierścienia Nibelungów. Nic dziwnego, skoro siostry znają się bardzo dobrze. Opuściła pałac udając się po pomoc do Ateny, wcześniej uwalniając jednego z jej rycerzy, który został pojmany i uznany za intruza. Podczas tej tak zwanej "wojny" między Rycerzami Ateny a Świętymi Wojownikami Hildy, udała się do jaskini, gdzie walczyli Hagen i Hyoga. Bardzo przeżyła śmierć swojego przyjaciela z dzieciństwa rycerza Bety, który nie tylko darzył ją przyjaźnią ale i miłością, został pokonany przez rycerza Łabędzia. Nie dostrzegła jego uczuć, kierowanych w jej stronę łamiąc mu serce i stając w obronie rycerza Bogini Ateny.
Po całej walce i poświęcaniu Ateny, dziękowała rycerzom za pomoc i uwolnienie jej siostry od złych mocy pierścienia Nibelungów.
Przez kilka lat mieszkała jeszcze w Asgardzie wspierając siostrę i dalszą rodzinę. Jednakże z biegiem lat zdecydowała się iść za głosem serca i wybrała podróż do miejsca, gdzie przebywał rycerz Łabędzia - Hyoga. Pragnąc być i żyć u jego boku. Do teraz nie wiadomo czy dotarła na miejsce. Uznana jest za zaginioną.

OPIS: Bóg Tyr. Rycerz świętego gniewu i sprawiedliwości. Brat Frei. Był sprawiedliwym wojownikiem i ważną osobą pełniąca swoje obowiązki u boku Króla Dolbara. Pragnął aby w kraju utrzymany był pokój. Był właścicielem potężnego miecza sprawiedliwości, dzięki któremu zniszczył posąg Odyna i uwolnił Atenę, przypłacając przy tym swoim życiem.

OPIS: Starsza siostra Frey'a, który zbuntował się przeciw Dolbarowi. Jest ona osobą miłą, dobrą i pomocną. Popierała działania brata i także stała przeciw Królowi pomagając Atenie. Dużo o niej raczej napisać nie można. Mało co działo się akcji z jej udziałem. Dodać można, że nie ma ona nic wspólnego z Flare (siostrą Hildy), której imię również jest pisane "Freya".
Nie wiadomo co się z nią dalej działo. Wiadomo jedynie tyle, że wyruszyła wraz z Flare dotrzymując jej towarzystwa w wyprawie i do teraz nie wróciła do kraju.

OPIS: Jeden z rycerzy Asgardu Świętych Wojowników służący Kapłance Hildzie Polaris. Brat bliźniak Syd'a, również rycerza kapłanki, Świętego Wojownika Zety-Mizar.
Na nieszczęście rodziny, urodzili im się bliźniaki, co było zakazane w krainie, rodów szlacheckich na ich posiadanie. Nieszczęście padło na Bud'a który przez rodziców został porzucony w lesie a przygarnięty przez innego człowieka, który go znalazł. Po upływie kilku lat, gdzie obaj chłopcy byli już dziećmi, przypadkowo podczas spaceru Syd spotkał Buda, oferując mu swoje ostrze, które było pamiątką rodzinną. Bud widząc iż chłopak jest bardzo podobny do niego i w dodatku ich artefakty są takie same ogarnęła go złość i być może zazdrość. Szkolił się i trenował dniami oraz nocami, tygodniami i latami.
W czasie wojny w Asgardzie z Sanktuarium został wybrany przez Hildę na Świętego Wojownika jako cień swojego brata. Był co prawda lepszy od niego lecz mimo tego nie został Rycerzem Zety-Mizar. W walce Syda z Shunem (Rycerzem Andromedy) i Ikkim (Rycerzem Feniksa), Rycerz Zeta-Mizar przegrał. Jego miejsce w walce zastąpił właśnie Bud. Jednak podczas owej walki doszło do sytuacji, gdzie Syd trzymał Ikki'ego a Bud miał zadać ostateczny cios. Nie dał jednak rady po tym co mu uświadomił Rycerz Feniksa. Walka została zakończona śmiercią Syda z wyczerpania. Bud zabrał ciało brata i oddalił się w znanym sobie kierunku z ciałem Syda. Być może żałował, że nie poznał bliźniaka bliżej i w lepszych okolicznościach. Zazdrość i złość, przesłoniły mu takie możliwości.
Gdzie przebywał? Tego nie wiedział. Wiadomo jedynie, że miał ucznia, którego szkolił i pozostawił mu w spadku swoją zbroję Świętego Wojownika Zeta-Alcor, która spoczywa w miejscu pochowania Buda.