SPALONE Siedziby uczniów sanktuarium.

Wkońcu dotarli ponownie już drugi raz tego samego dnia do kwater uczniów Świątynnych.Tak na marginesie Shaki nie powinno tutaj być...ale dopuki ten dzień się nie skończy chłopak można powiedzieć jest jeszcze uczniem Świątyni.
Udał się do tego samego pomieszczenie gdzie wcześniej.Delikatnie ulorzył Presae do łóżka...
Zdjął swój wielki kaptur a następnie złoty hełm rycerza panny.
-Jak się czujesz??.Dalej Cię noga boli??-zapytał czule chłopak.

Presea usiadła na łózku i powiedziała:
-Noga mnie nie boli, tylko jestem przemoczona całkiem i zimno mi czy mógłbyś znaleźć jakieś ubranie dla mnie, a ja wysusze akurat włosy. A i widziałam chłopców na korytarzu zaniesiesz im kotka?

-Pewnie...-powiedział lekko uradowany Shaka że nic poważnego Presei się nie stało.
Następnie wyszedł na korytarz gdzie czekali już na niego małe urwisy.
-A co Ty masz na sobie??-zapytał najmniejszy z nich.
-Ja??.Nic mały przyjacielu.
-Nie wierzę Ci...-powiedział prawię się obrażając.
-No dobrze...ale zanim Ci powiem masz tuaj...zaopiekuj się nim
W tym samym momencie Shaka wyjął z pod płaszcza małego kotka.Odrazu chłopaki zerwali się z miejsca i ruszyli się do niego.
-Tylko ostrożnie.Jest jeszcze mały...-powiedział opiekuńczym tonem Shaka.
-Dobrze panie...dziękujemy...
Nagle sobie przypomniał że miał znaleźć jakieś ciepłe ubrania dla Preai.W tym celu weszedł on na górę po schodach.Nie mógł być cicho gdyż drewanie schody plus jego złote buty...równa się chałas.Jednak dobrze że poszukiwania ubrań skończyły się szybko i z sukcesem...gdy miał zamiar zejść nagle ujrzał przez okno sytuację która panowała w Świątyni...
"Nawet mając na sobie złotą zbroję nie potrafię...nie potrafię pomóc tym wszystkim ludziom..."-pomyślał a jego aura cosmiczna przybrała złotą barwę...

Kiedy Shaka wyszedł poszła do łazienki, zdjęła z siebie wierzchnią tunikę i zzuła buty, następnie sięgnęła po ręcznik którym zaczęła wycierac włosy. Jako że była sama zdjęła maskę, aby umyć twarz...
Ciepła woda troche ją rozgrzała, dlatego z rozkoszą zanurzała dłonie w niej i myła twarz... nagle coś poczuła.
Podniosła głowę i w lustrze ujrzała... wpatrzonego w nią Shakę.

Gdy zdąrzył się po użalać na tym co się działo na zewnątrz rycerz szybko zszedł na dół po schodach.Dzieci najwidoczenij dobrze się bawiły gdyż całkowicie zapomniały o otaczających ich rzeczywistości...
"Ile ja bym dał żeby jako dziecko tak się bawić..."-lekko się rozmarzył Shaka.
Następnie jakby niekulturalnie wszedł do pokoju w którym przebywała Presea.Jednak na łóżku jej nie było za to...chłopak ujrzał iż dziewczyna właśnie jest w łazience...
nie wiedział do jakiego czorta lecz znalazł się dokłądnie przy drzwiach gdy nagle spostrzegła go Presea....
-Ja nie chciałem...ja tylko...-cały czas przerywał Shaka.
Ja...
Nie wiedział dokładnie jakich ma dobrać słów...po raz pierwszy ujrzał kobietę rycerza bez swojej maski...
"jaka ona cudowna.."-pomyślał robiąc słodką minę..

Presea wytarła twarz i popatrzyła na Shake swymi czarnymi oczyma, długie rzęsy przesłaniały je częściowo ... nic nie mówiąc podeszła w jego stronę
- To moja wina nie powinnam zostawiac otwartych drzwi - powiedziała zażenowana i sięgnęła po maskę, juz miała ją założyć kiedy Shaka delikatnie przytrzymał jej dłoń...

Delikatnie przytrzymał jej dłoń...następnie popatrzył się również na nią swymi błękitnymi dużymi oczyma.
-Nie zakładaj jej choć na jakiś czas...wyglądaszej bez niej znacznie piękniej...-powiedział czule a chwilkę póxniej..
Shaka powoli zamykał powieki zbliżając się ustami do jej twarzy...
czyżby pierwszy pocałunek nowo co upieczonego złotego rycerza??.

Dziewczyna poczuła jak fala gorąca przepływa przez jej ciało, uniosła twarz i przymknęła oczy...
"Co ja... co my robimy?" -przemknęła szybka myśl, jednak było już za późno ich wargi zatknęły sie ...

Ray krzątał się wokół dzieci oraz co bardziej to potrzebujących mieszkańców wioski.
-Proszę oto wasz posiłek-powiedział do dwójki dzieci które niedawno przyprowadził,podając im miski wypełnione czymś podobnym do zupy.
"Ważne że jest ciepłe i pożywne"-pomyślał patrząc na zawartość jednej z misek.

Dzieciaki szybko znalazły sobie miejsce gdzie spokojnie mogły sobie zjeść posiłek a Ray zajął się opatrywaniem jakiegoś staruszka na którego ręce najwyraźniej musiało spaść coś cieżkiego.

Przez dłuższą chwilkę tak stali obydwoje całując się.Można powiedzieć iż to była najromantyczniejsza chwila w jego życiu.
Następnie Shaka oderwał odrobinę swoje wargi aby złapać oddech i myśli.
"Łał...nie dość że jest piękna i mądra to jeszcze świetnie potrafi całować"-pomyślał kładąc jej dłoń na policzku.
Patrzył się na nią cały czas...nie mógł po prostu oderwać z niej wzroku.
Wolną dłonią chwycił jej rękę.Tak na naprawdę nie chciał aby ta chwila została przerwana...
-Preseo..chciałem Ci podziękować za to że przez ten cały czas byłaś przy mnie..-powiedział odrobinę nieśmiale Shaka.

Patrzyła na niego, a w głowie kłębiła jej sie jedna uporczywa mysl:
"Teraz powinnam go zabić lub sie w nim zakochać"
Wiedziała iz go nie zabije, więc...

Cały czas spoglądał na nią...widział Presea po raz pierwszy bez maski.Nie widział jak dokładnie długo ta chwila może potrwać...
z całą pewnością oboje przypuszczali że...
"Ta chwila będzie zapamiętana do końca ich życia...
"
Pomyślał Shaka cały czas trzymając jej dłoń.Jednak coś po chwili go zamartwiło...wiedział że ich związek w tych warunkach gdy ważą się losy świata nie mógł trwać...
-Preseo.. wiesz doskonale że jako złoty rycerz będę niedługo pewnie przydzielony do wykonania ważnej misji...
jeżeli mi pozwolisz...spędźmy te ostatnie chwile razem...
tylko ty i ja.

-Razem... - szepnęła opuszczając głowę -teraz jesteśmy razem
Pojedyńcza łza zaczęła spływać po jej policzku...

Shaka widząc iż dziewczyna spuściła głowę na dół lekko uniósł ją kciukiem.Ciepło spojrzał na nią lecz nic nie powiedział.Następnie delikatnie lecz zarazem mocno przytulił ją do siebie.
"Jak ja jej to powiem że niedługo muszę iść...na razie jest tak pięknie.."-pomyślał Shaka zamykając oczy i jeszcze bardziej wtulając się w Presea.

Stała wtulona w niego a raczej przytulona do jego zbroji, sporo mysli przelatywało przez jej głowe, jednak jedna wciąż wracała
"Wkrótce sie rozstaniemy, mozliwe iż na zawsze"

Szedł. Gdy znalazł się w siedzibach upadł. Na samym progu drzwi. Już nie mógł. Nie miał sił.
-Nie dam rady.-Powiedział

OCC;Gościu fajnie że tak sobie "poszedłeś" od Asgardu do Świątyni:)

i wiedziałeś gdzie ona się znajduję i w ogóle...

zrób to jak należy albo Cię któryś admin....(boję się tego słowa:P)

Trzech strażników otoczyło chłopaka przed chatami. Jeden z nich przystawił grot włóczni do jego krtani.
- Co tu mamy? Szpieg? - spojrzał z góry na niego.
Drugi z nich splunął na ziemię i spojrzał na leżącego wzrokiem pełnym pogardy.
- Gówniarz się na szpiega nie nadaje.
Trzeci stał z boku ze skrzyżowanymi rękoma i przyglądał się scenie bez słowa.
- Co tu robisz bachorze?! Jak się tu dostałeś?! - warknął mu pierwszy ze strażników, a grot powędrował bliżej szyi chłopaka.
Po jego skórze spłynęła kropla krwi.

OCC:
za pozno

OCC: Ej napisałem że moja postać szła. Nie wiedziała gdzie to jest ale że szła. Wystarczy? Szła w jednym kierunku. A jak trafiła to trafiła

OCC:/Sakra mode/
ninejszym więc admin uznaje twoją postać za zmarłą

utonęła

OCC:Żal? Jakim cudem? powiesz?

OCC:/Sakra-admin mode/
użyj google earth i spójrz gdzie leży biegun północny a następnie gdzie leży Grecja

to nie jest granie na 'olewanie' - jakbyś miał więcej lvl to bym ci obcięła

ponieważ jesteś nowy - dam ci szansę - od początku, zacznij od momentu w którym jesteś w asgardzie 'ty który wywaliłeś swoją ukochaną harfę niczym śmieć po brzdękaniu na niej non stop, bo cię Hilda nie przyjęła'


pozwolę sobie PRZYPOMNIEĆ PODSTAWOWE zasady tu panujące:
*opis miejsc w Sanktuarium znajduje się w przyklejonym temacie (jest nawet zaopatrzony w mapkę)
*osoby nie posiadające kosmosu nie są w stanie dotrzeć samodzielnie do świątyni bez niczyjej pomocy bądź wskazówek
*osoby nie posiadające teleportu nie mogą skakać od tak z miejsca na miejsce pomijając inne ważne miejsca które są po drodze
*Asgard był uznany przez Posejdona za jego rejon, był krainą wyspiarską

Spoglądał na Presea jeszcze przez moment następnie oboje siedli na kanapie która leżała obok.
Wziął głęboki oddech i chwycił ją lekko za dłoń którą następnie ucałował.
-Wiesz dobrze że długo tutaj tak razem nie pozostaniemy...-zaczął normalnym tonem nie spuszczając z niej wzroku.
Przywdziewając złotą zbroję mam obowiązek przede wszystkim służyć Wielkiemu Mistrzowi oraz zasadom w które wierzę.

Ty także jako uczennica Świątynna masz pewne obowiązki które musisz wypełniać.Nie wiem czy twoje przełożony byłyby szczęśliwe gdyby odkryły co do siebie czujemy...-lekko się zasmucił chłopak.

Następnie zrobił małą przerwę...nie miał pomysłu co dalej mówić.To na pewno było jedna z trudniejszych chwil w jego życiu.
-Uwierz mi że ciężko mi to przechodzi przez gardło lecz tak trzeba...
Następnie powstał dumnie i stanowczo złoty rycerz panny.
Wiedział że zrobił dobrze...prędzej czy później do tego musiało dojść.Jednak serce co innego mu podpowiadało...serce które w tym momencie Shaka musiał przygłuszyć...

Zerwała sie nagle z kanapy i spojrzała na niego, nastepnie pobiegła do łazienki... wyszła po chwili juz w masce i powiedziała:
-Rozumiem tak trzeba...

"To zaszło za daleko głupolu..."-pomyślał lekko ocierając czoło.
Shaka widział jak odebrała to dziewczyna.Gorzej już chyba być nie mogło...
spojrzał jeszcze raz na nią lecz tym razem w masce.
Wyciągnął już dłoń aby dotknąć jej ale jakoś powstrzymał się z tym zamiarem...ręka mu jakby zdrętwiała.
W jednej chwili musiał znów spoważnieć...
-Przepraszam za to jeżeli Cię w jakiś sposób zawiodłem albo uraziłem...
i dziękuje...
za tą chwilę którą mi poświęciłaś...
Powiedział czule chłopak jednocześnie skupiając swoje cosmo.Złota aura powoli rosła wokół niego.Cząsteczki cosmosu wirowały spokojnie i czule w pełni oddając powagę tej sytuacji...