III. Dom Bliźniąt

Jak na razie chłopak nie miał problemów z pokonywaniem świątyń gdyż nie były one przez nikogo zamieszkiwane. Gdy dotarł do domu Bliźniąt wiedział że zamieszkuje go potężna osoba więc przyklęknął na środku świątyni.
-jest tu ktoś!?
Krzyknął czekając na odzew złotego rycerza Bliźniąt.

OCC:
jest on chwilowo na arenie, ale radze pochopnie nie przechodzic przez dom bo moze sie to zle skonczyc

OCC:
OK. Poczekam

Po pewnym czasie zdecydował się opuścić dom Bliźniąt i wrócić do sanktuarium.

Po pewnym czasie wrócił do swego domu. Czuł, że ktoś tu był. Wiedział kto. Postanowił pozwolić temu komuś przyjść ponownie.

Po czuł wezwanie WM. Ruszył natychmiast w stronę pałacu. Przywdział zbroję.

Wraz z Legumirem dotarli do trzeciego domu zodiaku bliźniąt..pięk na świątynia..
Shaka lekko zaczął się rozglądac za strażnikiem tego domu...poznał go już wcześniej.Raz go już zatrzymał czy uda się mu po raz drugi?.
Chłopak stanał.Wokół niego pojawiła się złota aura.Zamknął oczy aby się lepiej skupić...lecz o dziwo szybko je otworzył.
-Nikogo tutaj nie ma.Strażnik domu bliźniąt ma chyba ważniejsze sprawy...-powiedział Shaka zwrócony ku Legumirowi.
I mam też złe przeczucia co do następnego domu zodiaku...-powiedział lekko zaniepokojony i ruszył dalej...

Legumir niestety nie miał zdolności wyczuwania innych kosmosów. Wiedział, że w tym domu znajduję się Złoty Rycerz Bliźniąt.
Skoro Shaka powiedział, że nikogo nie ma, to razem z nim pobiegł dalej.

"Na dobrą sprawę to chyba byłby najodpowiedniejszy moment do Ataku na Sanktuarium. Puste Świątynie Złotych Rycerzy, słaba straż. Zmasowany Atak zmiótłby Sanktuarium z powierzchni Ziemi. I pewnie zmiecie jeśli do Niego dojdzie. Ale co mnie to w ogóle obchodzi? " Gorzkie myśli przemykały przez niby martwy umysł Daimona, który mozolnie schodził w dół, przkeraczając progi kolejnej pustej Świątyni.

Wbiegł do domu, w którym niegdyś rezydował jego przyjaciel, Mystery, Złoty Rycerz Bliźniąt. Nie spodziewał się napotkać tu nikogo, więc niemałym zaskoczeniem było spotkanie z innym dobrym znajomym. Stanął na przeciw Daimona, sługi Hadesa.

-Więc ciągle tu jesteś. - bardziej stwierdził niż zapytał - Sprawa musi być bardzo poważna, skoro nawet Hades wysyła swoich ludzi do Sanktuarium...

Nie miał wiele czasu i nie znał powodów, dla których Zjawa była w tym miejscu. Miał nadzieję, że nie wróży to kłopotów.

Wychodził juz z Domu Bliźniąt kiedy niemal wpadł na Niego ktoś kogo miał zamiar spotkać od początku swojego pobytu w Sanktuarium. Był to Abdelaziz.
- Witaj. - Nie kryjąc radości zacharczał Frey. - Sprawa jest poważna. Asgard rozsyłał swoje wici wszedzie, a kiedy natrafił na naszą odmowę ataku na Sanktuarium, zjednał sobie Posejdona.. i jak widzisz.. działają. - Mówiąc te słowa wskazał gestem niebo. - My jesteśmy tu po to by zachować równowagę Ab.Z satysfakcją rozmawiał z Abdelazizem. Miał świadomość, że nalezy on do tych nielicznych, którym zaiste zależy na równowadze świata.

Słowa Daimona ucieszyły go.
-To dobrze, że chociaż ktos opowiedział się po naszej stronie. - powiedział - Choć, bez obrazy dla twojego pana, to dość dziwne zachowanie... Bezinteresowna pomoc. Tak czy inaczej, cieszę się, że tu jesteś.
Spojrzał w górę, czekała go jeszcze długa wędrówka.
-Przy okazji, nie wiesz może, gdzie znajduje sie obecnie Wielki Mistrz? Mam dla niego informacje.

- Abdel, dobrze wiesz, że Hades nie jest bezinteresowny. A ja co tu dużo kryć, nie wierzę w bezinteresowność żadnego z Bogów.
- Slowa te mogły się wydawać dziwne, ale Frey nie miał zamiaru okłamywać Jednorożca a tym bardziej wybielać Hadesa.
- Wielki Mistrz siedzi u siebie. A raczej czuje się jak u Siebiew Pałacu, który chyba macie zamiar przeznaczyć dla Ateny. Uważaj tylko, żeby Cie nie docisnął do podłogi, jeśli mrugniesz w nieodpowiednim momencie. Tak właśnie zareagował na propozycję naszej pomocy, mimo że ją przyjął. Po drodze powinienieś znaleźć też Revela, Motyla Śmierci i Radamanthisa..
- Ostatnie słowo wypowiedział z lekkim rozczarowaniem.

-Kilku się was tu zebrało... ale to tylko świadczy o położeniu, w jakim się znaleźliśmy. - powiedział ucieszony szczerością Daimona - Tak czy inaczej, musze dotrzeć do Wielkiego Mistrza, a koniec końców, jest tylko człowiekiem. Jak wszyscy ma swoje słabości.

Stanął u progu Domu Bliźniąt. To że nie było wśród nich Mysterego było z pewnością wielką stratą, zwłaszcza dla niego. Zawsze uważał Złotego Rycerza za jednego ze swoich najlepszych przyjaciół, niezależnie od dzielącego ich statutu.

-Dobrze się stało, że weszliśmy w ten sojusz... zwłaszcza teraz. - powiedział - Zwłaszcza teraz...

- Mądrze mówisz. Gdyby nie przydział Przywódcy Sanktuarium wybrałbym Cię na swojego Mistrza. A tak.. muszę szukać Seuru. Bywaj Rycerzu. - Wyciągnął dłoń do Abdelaziza, uścisnął ją i pozwolił mu powrócić do swego zadania. Tak jak sam chciał wrócić do swoich poszukiwań w Ruinach. Oni Dwaj, chodzący Trup i Mistrz Mistycyzmu znależli już dawno wspólny język.

Uśmiechnął się.

-Schlebiasz mi, dziękuję. - powiedział i uścisnął mu dłoń - Bywaj, mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy.

Pobiegł dalej przez dom Bliźniąt.

- Nie raz. - Z pełnym przekonaniem odrzekł Daimon, by po chwili stopniowo przyspieszać kroku w dół schodów.

Razem z Shaką dotarli do kolejnego domu.
Dom Bliźniąt. Tutaj także powinien znajdować się Rycerz Mystery. Legumir nie dziwił się, że prawie nikogo nie ma. Pewnie mają sprawy do Wielkiego Mistrza.

- Sprawdź, czy może jednak ktoś tu jest, jeśli nie zmykamy dalej. - Zwrócił się do Shaki oglądając piękny dom.

Shaka lekko mu kiwnął głową na znak że się zgadza.W następnej chwili szybko skoncentrował swoją energię cosmiczną do odpowiedniego poziomu tak aby wykryć czy ktoś tutaj się znajduję.
Następnie po chwili takiego "koncetrowania" się ze smutkiem na twarzy pokiwał przeczącą głową.Kolejny dom zodiaku i kolejny brak strażnika w nim...
"Bez złotych rycerzy Świątynia padnie...a sam Neo nic nie zdziała.."-pomyśłał chłopak lekko marszcząc czoło.
W następnym momencie obaj opuścili dom bliźniąt.

-Dom Bliźniąt...-pomyślał. Był już raz bardzo blisko. Niewiele czasu potrzebował by pojawić się na placu przed Domami Zodiaku. Powoli zaczął się skupiać na jednym cosmo. Puki co jednak nie był pewien czy je wyczuwa czy raczej we znaki daje się zmęczenie ciągłym biegiem. Ruszył w stronę następnego domu