Plaża

Wieczorowa pora dnia zachęcała mieszkańców wyspy do spacerów wzdłuż plaży i cieszenia się pięknem zachodu słońca. Chloe jednak zdawała się tego zupełnie nie zauważać, pogrążona we własnych rozmyślaniach leżała na ręczniku, wpatrując się beznamiętnie w siną dal. Wydarzenia sprzed przybycia do Delos, wyrobiły w niej opanowanie i zachowywanie zimnej krwi. Chłodno kalkulowała swoją sytuację, nie pozwalając sobie na to, aby scenariusze przyszłego szczęścia zamąciły jej w głowie. Chwyciła szansę i trzeba po prostu iść tym tropem, aż wystrzela kogo tam trzeba i spokojnie wróci do własnego życia, z dala od służby komukolwiek. Jej wyraz twarzy jak zwykle nie zdradzał żadnych emocji, tak jakby zastygł w pewnym momencie jej życia. Koleżanki, z którymi ćwiczy nigdy nie mogły być pewne co do uczuć i myśli Chloe, mimo to zawsze okazywała się pomocna i lojalna. Raczej mało mówna, przekładająca czyny nad słowa. Właśnie dlatego, trochę wbrew jej woli, dużo dziewczyn ciągnęło do tajemniczej postaci brunetki. Na treningach udowadniała swój niezwykły talent w walce wręcz i strzelaniu, a podczas polowań to jej strzała zazwyczaj decydowała o śmierci zwierza. Grała indywidualistkę. Starała się za wszelką cenę pokazać światu, że sama jest najlepszym zespołem dla siebie, lecz w wyprawach wspólnych zawsze cechowała się wzorową dyscypliną i posłuszeństwem.
Tego wieczoru udało jej się wyrwać na samotny wypad. Chciała się zresetować, odciąć od ciągłych treningów i walk. Była zmęczona brakiem zamordowanego ukochanego, nieustającym wysiłkiem i… i udawaniem twardej laski. Brakowało kogoś, kto by poruszył jej serce, lecz nauczyła się z tym funkcjonować w sposób perfekcyjny.
Chloe leżała na piasku, a dzień chylił się ku końcowi.

Nagle cień padł na jej twarz, przysłaniając ostatnie promienie słońca tego dnia. Podniosła wzrok z grymasem niezadowolenia, lecz gdy ujrzała dziewczynę, dobrze jej znaną z widzenia, wróciła do swojego naturalnego wyrazu twarzy. Równie szybko, co spostrzegła zielonowłosą, straciła nią zainteresowanie, wracając do poprzedniego zajęcia, czyli wpatrywania się w siną dal. Błogość samotności właśnie się skończyła, ale właściwie miała to gdzieś. Zauważyła, że właściwie nic już nie wzbudza w jej życiu emocji, przynajmniej takim życiu jakie toczy na wyspie. Może bogini wleje coś nowego do jednostajności uczuć Chloe? Kto wie…
Kazała jeszcze chwilę czekać młodej, zanim odpowiedziała cokolwiek. Jej głos był cichy i spokojny, pełny opanowania i równowagi.
[i]-Nie mogę ci przecież zabronić, plaża nie należy do nikogo.-[/ i] powiedziała spokojnie, nie patrząc nawet na rozmówcę. Być może brzmiała niegrzecznie, ale nie miała tego na celu. Była obojętna i zamknięta, jednak na swój sposób nigdy nie olewała innych. Zawsze rozmówca mógł liczyć na jej szczerą odpowiedź, raz bardziej skrytą, raz mniej, w zależności od widzi misie. Nie było osób, które darzyłaby brakiem sympatii, ale też nie było ludzi, do których czuła przywiązanie. W głębi duszy chciała to zmienić, lecz podstawowy cel to powrót do życia sprzed zamknięcia w więzieniu, tylko już bez zabijania i bez jej ukochanego. Teraz bardziej niż kiedykolwiek jej zdolności do walki miały okazać się pomocne.

-Tak… Lubię…- odpowiedziała spokojnym głosem, właściwie bez zastanowienia się. Nie zauważyła wcześniej, że widok ten rzeczywiście jest czymś pięknym, żyła w świecie codzienności i wszystko było takie powszednie i zwykłe, że już dawno przestała wyłapywać ulotne piękno chwili.
-Kiedyś zauważałam, że takie rzeczy są wyjątkowe, teraz przychodzi mi to z problemem.- dokończyła tym samym spokojnym i cichym tonem. Jej wyraz twarzy również pozostawał beznamiętny, lecz tym razem przeniosła wzrok na rozmówczynie, przyglądając jej się uważniej. Uśmiech Themis był dziwnie szczery i kojący, dawno nie doświadczyła tak przyjaznej aury od innej osoby, prędzej wszyscy byli potencjalnymi workami na jej strzały, ona była jednak jakaś inna. Ogólnie dziewczyny nie miały tu wrogich zamiarów co do Chloe i nie powinna żyć w ciągłej ostrożności… Skarciła się w myślach za brak zaufania, chociaż tak naprawdę zawsze gdy opuszcza gardę może oberwać, taki jest ten świat. Mimo braku otwartości Chloe, jej koleżanki z Delos, nie musiały się jej obawiać, stanęłaby w obronie każdej z nich, nawet jeśli nie zamieniła słowa ze sporą częścią. „Jest urocza…” pomyślała o Themis, odczuwając delikatne ciepło na policzkach. Szybko uświadomiła sobie, że może wyglądać na dość zmieszaną, więc odwróciła wzrok i spojrzała na zachodzące słońce.
-Nie jestem za dobra w prowadzeniu rozmów… Lepiej strzelam…- powiedziała swoim naturalnym tonem.

-Dla mnie to tylko narzędzie do zrealizowania swoich celów. Chce odzyskać dawne życie. Nigdy nie miałam rodziców.- odpowiedziała nie zmieniając tonu, nie reagując zupełnie na uśmiech koleżanki. –Ale przypuszczam, że to nie jest takie fajne, zawsze gdy zabijałam złych ludzi, czułam się z tym źle, ale trzeba było to zrobić.- otworzyła się bardziej niż zazwyczaj, ale czuła się w obowiązku poprzeć mamę młodej. –Twoja mama ma racje, tak długo jak nie jesteś pewna, czy jesteś w stanie twoją strzałą odebrać komuś życie, jest dla ciebie za wcześnie.- Chloe zaczęła przypominać sobie te wszystkie sytuacje, w których pociągnęła za spust swojego pistoletu, odbierając życie członkom mafii. Powiedziano jej, że jej ukochany pracował dla Artemidy, musiała dowiedzieć się czy to prawda. Czy możliwe, że nie kochał jej nigdy, tylko wykonywał swoje obowiązki? Dowie się prawdy, choćby miała powystrzelać nimfy i samą boginię, ale póki co lepiej współpracować, pokornie zrobi swoje i dowie się prawdy, a jeśli kiedyś odkryje, że Georgi był zmuszony do służby Artemidy i to przez nią tak ją traktował, powystrzela wszystkie satelity. Wierzyła głęboko, że to była prawdziwa miłość, ale jeśli jej chłopak zginął z rąk tamtych ludzi, to musiało być to również przez jego powiązanie z mieszkankami Delos.
-Chętnie poznałabym twoja mamę.- zmieniła temat rozmowy, spoglądając swoim bezemocjonalnym wzrokiem na Themis.

Pierwszy raz wyraz twarzy Chloe zmienił się. Usta otworzyły się w wyrazie zdziwienia, a brwi lekko uniosły w górę. Tak była zszokowana i zakłopotana propozycją Themis, nikt wcześniej na wyspie nie zaprosił jej do siebie, ogólnie od bardzo dawna nie dostała żadnego zaproszenia. Nie to co kiedyś, gdy jej tytuł szlachecki zobowiązywał ją do uczestnictwa w bankietach i przeróżnych spotkaniach. W nieczułym sercu odczuła lekka nostalgię, lecz szybko wyparła te emocje doskonałą kontrolą nad swoim umysłem.
-Oh… Ja… Właściwie… Czemu nie…- odpowiedziała beznamiętnym tonem, do którego już młoda koleżanka mogła przywyknąć. W duchu zastanawiała się dlaczego zielonowłosa tak łatwo nią manipuluje. Właściwie chciała poznać jej matkę, to wysoko postawiona kobieta w oddziałach Artemidy. Westchnęła z bezradności i podniosła się, otrzepując sukienkę z piasku.
-Chyba powinnyśmy już iść, twoja mama będzie się martwiła, jak wrócisz za późno.- nie miała pojęcia, czy matki są tak troskliwe, ale coś w rodzaju instynktu macierzyńskiego podpowiedziało Chloe te słowa.