Dom Rushifua

Po zniszczeniu przez Wodnika Aresa świątyni Apolina w Midian Rushifua przeniósł się do Świątyni, gdzie był bardziej potrzebny. Oddano mu do dyspozycji małą chatkę pod górą, gdzie mógł trenować i odoczywać i planować zemstę na Aresie, za to co wyrządziła Alegoris wcieleniu Terpsychori muzy tańca, Atenie, Apolinowi i jemu samemu...

Rushifua rozłorzył się na podłodze, nigdy nie znał łóżka i go nie stosował. Nadal czuł na sobie potężne ciosy Shaki, ta lekcja była dla niego ogromnym doświadczeniem, żeby nie przeceniać swoich sił, jak ucznił to dzisiaj wyzywając do walki Shakę, jego myśli pochłonęła Alegoris...

-Witaj bracie.- Morgen wszedł do chatki Rushifua.- Mam nadzieję że ci nie przeszkadzam, chciałem z tobą porozmawiać.- Rushifua próbował wstać ale chwycił się za obandażowany brzuch.- Nie wstawaj, rozumiem że cierpisz...

-Co cię do mnie sprowadza?- Rushifua ułorzył się wygodnie i oglądał kosmos brata, z którego wylatywały jasnoniebieskie chmury niepokoju.- Masz do mnie coś?

-Przyszłem do ciebie bo wracam do swojego miejsca treningu.- Morgen pochylił się nad bratem.- Zobaczymy się dopiero za kilka dni, mam zamiar ciężko trenować, aby wreszcie stać się tak silny jak ty. Przez pewien czas zastanawiałem się czy nie oślepić się, ale zrozumiałem, że do tego trzeba mieć wiele siły, której ja niemam.- Morgen spojrzał w okno.- Jesteś silny, nie dlatego, że jesteś ślepy ale dlatego, że potrafisz z tym żyć. Dozobaczenia bracie.- Morgen odszedł...

Mała klepsydra na biurku Rushifua zaczęła wreszcie działać, przesypując ziarenka piasku pojedyńczo...

Rushifua ułożył Alegoris na zimi, i padł z wycieńczenia.
-Rushifua.- Powiedziała słabo Alegoris.
-Cicho...

Rushifua ułożył się koło śpiącej Alegoris i zaczął łkać cicho, tak aby nie obudzić muzy, przed jego oczami stanął obraz gdy poznał Alegoris i ich pierwsze starcie zacisnął pięść i odrzucił wizję wiedział, że za kilka dni ją zabiję...