Zejście do podwodnego świata

Radamantis i Yasha przybyli w miejsce gdzie można było zejść do Przybytków Posejdona. Po chwili zastanowienia oboje wskoczyli do wody płynąc w stronę dna. Oboje przez chwile stracili przytomność po czym obudzili sie w innym miejscu. Nie było tu już wody.
-A więc tak to wygląda... Dno morza wygląda zupełnie jak niebo... Wstawaj Yasha mamy mało czasu a misja ważna jeszcze nas czeka
Radamantis pomógł wstać kompanowi i ruszyli w stronę Pałacu Posejdona, gdyż mimo że stał daleko, było go doskonale widać z miejsca, w którym odzyskali przytomność.

OCC:
ogolnie nie ma nazwy bo jest ich kilka a znane nam z serii jest to z asgardu
lecz wyrzuca ono osobników gdzieś na bliżej nieokreślone podmorskie obrzeza a nie w jakies konkretne miejce
za to w czesci Asgardowej takie miejsce znajdowac sie bedzie w temacie ''dzikie tereny'

OCC:
Czyli post jest w dobrym miejscu? Jeśli nie to prosze o edit i przeniesienie

Kilkanaście kilometrów od miasta zjawił się wir z którego wyleciałmłody obcy męszczyzna.Wstał otrzepał się i rozejrzał gdzie wylądował.
-Jak za dawnych lat zawsze kilometry od miasta ląduję hahahahahah.
Chłopak wypatrzyłz trudem miasto ,a następnie ruszył w jego stronę.

Radamantis zaraz po skończonej audiencji udał sie w droge powrotną. Stawił sie na miejscu z którego zeszedł do Głębin. Tym razem jednak chciał sie wydostać na powierzchnie. Troche czasu spędził tutaj ale teraz mógł już wracać

Wkońcu po kilku wyczerpujących dniach wiosłowania dostał się do celu.Cały przemoczony do suchej nitki.Stwierdził iż skróci sobie droge do sanktuarium przez podwodne królestwo.Następnie ruszył w stronę innego wyjścia na zewnątrz najbardziej zbliżonego sanktuarium.

Po chwili był już w podwodnym świecie.Kilka minut płynął po czym spoczoł na dnie i ruszył prosto do miasta...

Otworzył oczy. Był bardzo osłabiony, nie wiedział c sie dzieje. Klęczał przez chwilę ciężko oddychając. Dochodził do siebie, próbując zebrać myśli. Droga do Królestwa Posejdona okazała się wyczerpująca, przynajmniej dla niego.
Powstał i rozejrzał się. Miejsce wyglądało naprawdę imponująco. Rycerz Jednorożca nie spodziewał się, że kiedyś ujrzy taki widok. Ruszył powoli w kierunku majączących w oddali obiektów.

-Gdzie jesteś, Rycerzu Andromedy?

Przemierzał Podwodne Królestwo od dłuższego czasu. Zdziwiło go to, że absolutnie nikt nie zareagował na jego pojawienie się.

-Chcą atakować Sanktuarium, a w tak głupi sposób opuszczają gardę... - pomyślał - Nic tu po mnie... Powinienem wracać do Sanktuarium, tam będę bardziej przydatny.

Opuścił Świat Posejdona tą samą drogą, którą do niego przybył.

Ponownie był w Królestwie Posejdona. Zmarznięty i skostniały spróbował się poruszyć. Miał nadzieję, że Legumir dotarł za nim. W końcu udało mu się powstać. Spojrzał, czy Legumir jest w pobliżu.

Dotarł za Abdelem do podwodnego królestwa. Było mu bardzo zimno, jeszcze nigdy się tak nie czuł. Był cały skostniały, jakby dostał lodowym atakiem. Zamknął oczy i rozpalił swój kosmos, by chodź trochę spróbować się ogrzać.
Gdy w końcu zrobiło mu się trochę cieplej wtedy obejrzał się wkoło. Po raz pierwszy był w Królestwie Posejdona, i chodź teraz byli ich wrogami było tu nawet całkiem przyjemnie. Stanął przy Rycerzu Jednorożca.

- I co teraz przyjacielu? Czeka nas walka z Generałami Posejdona?

-To raczej nieuniknione. - odpowiedział Legumirowi - Choć wolałbym uniknąć rozlewu krwi. Ta wojna jest bezsensowna...

Spojrzał na Królestwo Posejdona. Z pewnością odnalezienie właściwej drogi zajmie im sporo czasu. W oddali dostrzegł miasto.

-Chyba najlepiej będzie, jeśli udamy się do miasta. Wątpie żeby ktoś atakował nas w obecności ludności cywilnej. To da nam trochę czasu na znalezienie właściwej drogi.

Ruszył w stronę widocznych z daleka zabudowań.

Legumir szybko pobiegł za Abdelazizem. Zastanawiał się jak to będzie. On też wolałby uniknąć rozlewu krwi, miał takie same zdanie jak Abdelaziz. Nie potrzebna jest ta wojna, do tej pory jakoś po między poszczególnymi frakcjami układało się nieźle. Razem uczestniczyli w wyprawach, a teraz takie coś ze strony innych. To nie do pomyślenia!
A oni muszą przedsięwziąć jakieś środki, Sanktuarium musi istnieć, i będzie istnieć dopóki chodź jeden Rycerz wierny Atenie pozostanie żywy na świecie...

Erex po kilku dniach podróży dotarł to wiru, który rzekomo miał go przenieś do świata Posejdona. Nie będąc pewien czy uda mu się dzięki niemu przenieś do królestwa Posejdona, rodziły się pytanie bez odpowiedzi w nim samym. "Co będzie jak zginę w tym wirze i nie ujrzę światła dziennego? Czy warto ślepo wierzyć w coś czego się nie ujrzało na własne oczy?" Czym dłużej stał na brzegu tym więcej się wahał. Po kilku minutach postanowił zaryzykować swe życie. Wir był tak mocny, że powodował tracenie przytomności przez Erex bliżej dna. Wypluty przez wir gdzieś poza miastem leżał nie przytomny.

Remus upadł ciężko na kolana. Zupełnie nie spodziewał się takiego wstrząsu. Oddychał ciężko jeszcze przez kilka chwil, po czym przetarł oczy i ujrzał tak dawno nie widziane Królestwo Podwodne. Podniósł się na nogi. Nie zauważył niczego niepokojącego. Widok podwodnego krajobrazu wprawił generała w stan momentalnego zapomnienia. To właśnie tu było jego miejsce, gdzie czuł się bezpiecznie. Jednak idąc tutaj chłopak musiał zrezygnować ze swojej miłości. Te wszystkie przyrzeczenia, wspólnie spędzone chwile i ta niepokojąca wizyta Świętego Wojownika Zeta...
Nagle Remusa zatkało. Zupełnie o tym zapomniał. Paolo pokazał jednemu z rycerzy Sanktuarium przejście do Świata Podwodnego. I później te tajemnicze istoty, krążące wokół przejścia do podwodnego świata... nie ma czasu do stracenia. Remus użył teleportu(100mp). Chcąc jak najszybciej porozmawiać z Posejdonem, więc przeniósł się najpierw do Kolumny Południowego Atlantyku, bo wiedział, że nie może teleportować się do Pałacu Posejdona.

Erex ujrzał w oddali dziwną postać. Nie wiedząc kto to jest chciał cicho podejść do niego. W jednej chwili nieznana istota znikła. Erex uznał to za halucynację. Rozglądnął się w około dla pewności czy jest sam, podążał dalej w stronę miasta.