III. Dom Bliźniąt

Gdy Neo wystawił swoją rękę, Naomi położyła swoją i oboje opuścili dom Bliźniąt.

Siedział na schodach do swojego domu. Muzyka wciąż grała wesołą pieśń w jego uszach. Był szczęśliwy choć nie było tego po nim widać. Patrzył w nieokreślona dal. Zbroja lekko go chłodziła utrzymując idealna temperaturę. Wstał ruszył w stronę miasta.

Wszedł do domu Złotego Rycerza Bliźniąt. Wiedział, że jest tutaj strażnik i chciał go poprosić by go przepuścił, chciał się tylko spotkać ze Złotym Rycerzem Raka. Wszedł dalej. Widocznie nikogo nie ma.

- Halo! Jest tu kto? Chcę przejść! Mogę???

Krzyczał gdzieś w dal, lecz nikt mu nie odpowiadał. Bał się, że to jakaś pułapka jest i coś mu się stanie. Ruszył więc wolnym krokiem przed siebie. Chciał jak najszybciej wyjść z tego domu, lecz nie wiedział czy mu wolno. Ten dom nie powinien stać pusty. Ruszył dalej. Wyszedł z tego domu, by udać się do kolejnego....

"Dom" Wreszcie mógł tak powiedzieć. Powoli wszedł do swojego dobytku lekkim krokiem. Rozejrzał się, wyczuł czyjiś kosmos bedący tu wiele dni temu. Kosmos, który pozostawił po sobie ślad w postaci atomów własciciela kosmosu. "Bronz tu był..." Tylko tyle mógł wywnioskować po pozostałosciach kosmosu.
Machnął jednak na to ręką. Wszedł do środka. Jednym ruchem zdjął swoją zbroje, która zaraz uformowała się w stałej dla siebie pozycji. Przeciągnął się. Postanowił się przebrać.
Nie zajeło mu to dużo czasu. Stał teraz przed swoim domoem ubrany cały na biało. Biała peleryna powiewała za nim lekko. Lekkie ubrania sprawiały, że czuł sie przyjemnie orzeźwiony. Na głowie miał biały kaptur, który chonił przed słońcem. Trzy dniowy zaros nadawał mu uroku. Zamknął oczy i wsłuchał się w wiatr.

Ścieżka, którą przebył, prowadząc za sobą dziewczynę omijała wcześniejsze domy zodiaku. Wyszli przed świątynię, którą większość osób podziwia z daleka, Dom Bliźniąt.
Wielki Mistrz nie krył swej obecności w tym miejscu, nie musiał też się wysilać by znaleźć tego kogo szukał.
Wszedł do domu i skierował się w stronę pilnującego go złotego rycerza bacząc, by dziewczyna za nim dalej podążała.

Wyszedł na przeciw Wielkiego Mistrza. Ukłonił się. Jego twarz była uśmiechnięta. Nie miał na sobie zbroi. Zbroja odpoczywała tak samo jak on. Podniósł wzrok i zobaczył dziewczynę. Wyraz jego twarzy nie zmienił się. Spojrzał z powrotem na Wielkiego Mistrza
- Witaj Wielki Mistrzu. Czy mogę w czymś Ci pomóc - Spojrzał na dziewczynę - Lub z kimś - Cały czas był uśmiechnięty. Biła od niego radosna energia.

Była ciekawa gdzie prowadzi ją Wielki Mistrz.To, że trafili do domu Bliźniąt podobało jej się umiarkowanie.Przypuszczała co chce zrobić Wielki Mistrz.Widok Złotego Rycerza wcale nie poprawił jej samopoczucia.
"I z czego on się tak cieszy.Nie robi nic konkretnego oprócz siedzenia w tym miejscu a cieszy się jakby przed chwilą uratował tysiące ludzkich istnień.Złoci Rycerze zawsze byli najmniej przydatni dla ogółu" - myślała.
Wielkim atutem maski było to ,że nie musiała robić teraz sztucznych uśmiechów.

Wielki Mistrz obrócił się wskazując dłonią na dziewczynę.
- Nie mam dla ciebie zadania Rycerzu Bliźniąt tylko ucznia.
Mystery usłyszał w swej głowie dalsze słowa Kyoko.
- "Wiem, iż nie okażesz jej litości mając ją pod swoją opieką."
Następnie spojrzał wprost na Mirę, a jego spokojny wyraz twarzy nadal pozostawał niezmienny. Pomimo tego iż wcześniej mogła nagle wyczuć emocje u wielu osób, żadnej jednak nie wyczuła od głowy świątyni. Jego wzrok pozostawał też niezgłębioną zagadką.
- Doszłaś do słusznych wniosków. - rzekł spokojnie - Złoty Rycerz Bliźniąt od dziś poprowadzi twój dalszy trening. Nie musisz go respektować, gdyż go nie znasz, lecz pamiętaj iż błędne przypuszczenia mogą przynieść więcej złego niż obiektywna obserwacja. Przez ten czas dom twego mistrza jest także twoim domem. Ponieważ twoje techniki nie są do końca rozwinięte, twoje zdolności nie są oszlifowane, on ci pomoże.
Usłyszała w swej głowie jego głos:
- "Gdy nadejdzie czas, także twoja wiedza o Sanktuarium będzie o wiele większa niż jest teraz. Sceptycyzm chroni przed naiwnością ale także przed prawdą."

Spojrzał poważnie na wielkiego mistrza. Kiwnął glową. "Litość jest gorsza od okrucieństwa niczego nie uczy a tylko osłabia dusze. Możesz być pewien, że nie będzie miała lekko...". Popatrzył na dziewczynę
- A więc ucznia mi przywiodłeś... - Spojrzał na dziewczynę - Tylko sprzątaj po sobie...

Jej przypuszczenia sie potwierdziły.Dzięki trosce Wielkiego Mistrza i uprzejmości Rycerza Bliźniąt została uczennicą tego drugiego.Całą sprawę w jej odczuciu pogorszyło chamskie zachowanie Złotego Rycerza.
Z reguły była osobą przyjazną i miłą jednak jeśli ktoś zachowywał się w stosunku do niej chamsko ona również odwzięczała się tym samym.A słowa o sprzątaniu skierowane do niej uznała za chamskie.Całą sprawę skomentowała tylko w myślach "Nie jestem rozkapryszoną idiotką ,żeby nie umieć po sobie posprzątać.Może lepiej byś zadbał o swój wygląd.Chyba ,że Złoty Rycerz nie potrafi się ogolić"
Po chwili odezwała się do przywódcy Sanktuarium
- Wielki Mistrzu napewno wiesz ilu Złotych Rycerzy zginęło podczas snu.
W sumie to nie oczekiwała odpowiedzi na to pytanie.Miało to być przesłanie dla Rycerza Bliźniąt ,że nie będzie mu wcale łatwo.

Wielki Mistrz uśmiechnął się tylko na słowa dziewczyny. Wielu ludzi żyje złudzeniami i nie zna swojej natury. Nie zamierzał wyprowadzać dziewczyny z błędu, bo pewnie i on trafiłby na półkę z napisem 'chamski'.
Położył dłoń na jej głowie, jakby miał doczynienia z dzieckiem - co w jego przypadku było prawdą, gdyż uczniowie Sanktuarium byli dla niego jak jego dzieci, a i wiek tego nie zmieniał tylko wręcz pogłębiał to odczucie.
- "Liczę na to, że nigdy nie utracisz swej hardości ducha."
Następnie obrócił się w stronę Złotego Rycerza.
- Zostawiam was teraz samych. Są sprawy, które wymagają mojej uwagi.
Po tych słowach opuścił dom Bliźniąt.

Pożegnał się z Wielkim Mistrzem, po czym skierował swój wzrok na Mire. Postanowił odpowiedzieć jej na stwierdzenie odnośnie morderstw.
- Byli mordowani, bo zaufali. Żadnego rycerza nie podejdzie osoba mu obca. Żadnego. Kosmos jest częścia Ciebie a on nie śpi i potrafi w odpowiedniej chwili zareagować. Dlatego tak ważna jest umiejetność kontroli nad nim. - Wziął oddech. - A więc do jakiej Zbroi pretendujesz?

- Sądze inaczej niż ty ale nie będe się z tobą sprzeczać.Co do zbroi to pretenduje do zbroi węża.Może podasz mi od razu wszystkie zasady jakich mam przestrzegać żebyś potem nie musiał mnie czasami upominać.W końcu czas Złotego Rycerza jest bardzo cenny - w jej głosie wyraźnie było słychać ironię.

Nie dał po sobie poznać, że zachowanie dziewczyny zaczyna go Irytować. Stał nie poruszony jej słowami.
- Czas Złotego Rycerza? Jestem takim samym człowiekiem jak Ty. Mój czas jest równie cenny co twój. Dla każdego płynie jednakowo. Piękną zbroję sobie wybrałaś. Jednak długo droga przed nami za nim ją zdobędziesz. - Zastanowił się chwilkę. - Co do zasad, to nie ma żadnych zasad. Wolał bym, żeby między nami powstała relacja nie Mistrz - Uczeń ale Przyjaciel - Przyjaciel. Naucze Cię wszystkiego co potrafię sam. Zaczynijmy może jednak od prostego pytania, na które pewnie już często odpowiadałaś. Dlaczego chcesz zostać rycerzem? - Na chwilę zniknął. Po chwili wrócił z dwoma krzesłami i wiaderkiem wody oraz dwoma kubeczkami. Gestem zaprosił Mire aby usiadła po czym nalał i podał jej wode.

Usiadła i wzięła od rycerza kubek z wodą ale tylko po to aby go potrzymać.Mając maskę na twarzy nie miała możliwości by się napić.Taki brak spostrzegawczości i łączenia prostych faktów przez Złotego Rycerza dziwił ją.
- Myślałam ,że jestem tutaj by dzięki twojej pomocy odkryć siebie jako rycerza.Nie chce żebyś uczył mnie tego co ty potrafisz.Sądze ,że Wielki Mistrz chciał byś wskazał mi właściwą drogę - zrobiła krótką przerwę - Rycerzem chce zostać dla ludzi i to by było chyba wszystko co mam na ten temat do powiedzenia.Dalsze rozwodzenie się mogłoby wprowadzić między nami nie miłą atmosferę.A tego nie chcemy prawda ?

Popatrzył na nią. Uśmiechnął się.
- Na swój sposób prawidłowa odpowiedź. Twój trenning rozpoczniemy od tak zwanego wyciszenia się. Potrafisz to zrobić? Wyłączyć wszystkie zmysły? Zajrzeć w głąb siebie? - Wział od dziewczyny kubek z wodą. zapomniał dać dziewczynie słomkę. No ale trudno, następnym razem nie popełni tej gafy.

- Jeśli chodzi ci o to czy wiem jaka jestem to moja odpowiedź jest twierdząca.Jeśli mamy już ze sobą szczerze rozmawiać to wszystkiemu co robię towarzyszą uczucia.Gdy czuje złość i gniew jestem bezwzględna i brutalna gdy towarzyszą mi pozytywne uczucia jestem całkiem inna.Wiem ,że rycerz powinien być cały czas opanowany ale ja taka nigdy nie będe
Zakończyła swoją wypowiedź i zamilkła.

Patrzył na nią. Przenikliwie. Zrobił się przeciąg jego peleryna powiewała. Patrzył na dziewczynę uśmiechnął się.
- To prawda rycerz powinnien być opanowany i nie podający się żadnym emocją... powinnien zachowywac zimną krew do końca... ale w tedy przestanie być człowiekiem... Więc pytanie brzmi.. czy zostać człowiekiem czy stać się rycerzem? Myślę, że nikt nie odpowie na to pytanie. Ja zostanę człowiekiem, ty również jak slysze. - Odwrócił się. - Co proponujesz teraz?

Naglę znieruchomiał. To co wyczuł wcale mu się nie spodobało.
Wyczówał kosmos wielkiego mistrza, który znajdował sie w bibliotece świątyni. Jednak nie to go martwiło... Martwił go drugi kosmos... złowrogi... Musiał opuścić swoją uczennice.
- Wybacz ale muszę się udać do biblioteki... coś jest nie tak... - Jego kosmos rozbłysł po chwili stał już w swojej zbroi. - Czuj sie jak u Siebie. - W mgnieniu oka znikł.

Jego pojawienie można by przyrównać do błysku światła. Zdjął zbroje, która ułożyła się w swoją pierwotną figure. Zwrócił się do uczennicy
- Mamy misje. Ruszaj na Arene. Ja tu chwile zostanę. W razie gdyby ktoś chciał sie poprzechadzać.

W końcu dotarł do trzeciego domu zodiaku.Tym razem jednak szedł spokojnie jakby czegoś tutaj oczekiwał.Powoli przekroczył próg tego miejsca.Jasny blask oślepił go na początku.Jego wzrok przykułka złota zbroja bliźniąt jednak od razu zmienił punkt zainteresowania gdy zobaczył stojącego obok niej rycerza.
-Ja...prze..-chłopak nie mógł na początku nic powiedzieć.
-Ahh przepraszam..te nerwy.Jestem Shaka.Wiem że zaraz może mi się dostać że taki uczeń łazi sobie bezkarnie po domach zodiaku jednak mam ważną wiadomość do złotego rycerza raka Neo...Panie może go znasz??.Przepuścisz mnie dalej bez żadnej kary??.
Cały czas nie spuszczał z niego wzorku.Postać która stoi naprzeciw jego bardzo mu imponuje...

Miał zamknięte oczy. Wyczówał energię młodego predententa do zbroi panny. Lekko przechylił głowę. Otworzył oczy. Jego aura promieniowała równo z aurom zbroi. Zastanawiał się co odpowiedzieć.
- Witaj, Ja jestem Mystery, strażnik tego domu. - Zrobił krótką przerwe - Jak słusznie zauważyłeś, Ciebie tu nie powinno być. Nie ma takiej możliwości abyś przeszedł przez mój dom. Dziwi mnie fakt, że zbroje pozostałych domów Cie przepuściły. Tym razem zostawie Cię bez kary. Przekażę rycerzowi raka, że pilnie go poszukujesz. Czekaj na Placu przed domami. A teraz bywaj Shako

Nie zamierzała o nic wypytywać Rycerza Bliźniąt.Była pewna ,że dowie się wszystkiego w swoim czasie.Tak jak kazał ruszyła w stronę placu aby następnie udać się na Arene.

Lekko skinął głową w dół na znak że doskonale rozumie.Trochę mu było przykro że nie zobaczy złotego rycerza raka...
"Może innym razem...".-pomyślał chłopak...
Nie tracąc dalej cennego czasu złotego rycerza bliźniąty szybko opuścił jego dom...
Kierunek Plac przed domami zodiaku....

Skinął głowę. Szybko ruszył w stronę Areny.