Świątynia Odyna

Dumny posąg Odyna górował nad Asgardem, potężna postura władcy północy tonęła w świetle poranego słońca, północy.

Maximus wszedł do świątyni. Spojrzał na posąg swojego Boga, górąjący ponad okolicznymi budynkami. Na jego hełmie i ramionach leżała gróba warstwa śniegu. Od statuły bił dziwny blask. Maximus poczół dziwną siłę bijącą z tego miejsca. Podziwiał przez chwilę majestat kamiennej twarzy Odyna. Przykląkł i zdjął hełm. Złożył ręce i pogrążył się w gorliwej modlitwie.

Shura zaciekawiony wszedł do Świątyni Odyna, która od dawana go intrygowała. Jego oczom ukazał się ogromny posąg Odyna, oddający cała potęgę Asgardu.
-Więc tak to wygląda hmmm.. doskonałe miejsce na wyciszenie się panuje tu taki spokój..-Shura usiadł oparty o ścianę, zamykając oczy zaczął medytować.
Dwie godziny później wyszedł ze Świątyni dużo spokojniejszy.

Shenron wszedł do Świątyni . Ukląkł na jedno kolano przed posągiem Odyna
- to ja Odynie nowy rycerz Epsilonu- powiedział

Gdy Shenron powrócił do Asgardu poszedł prosto pod posąg Odyna.
-Skoro traktują mnie jak zdrajce to zachowam się jak zdrajca hahahahahahahaha.

Shenron przybył pod posąg Odyna tylko tam mógł odnaleśc spokój.
Martwiło go spotkanie z Odyseuszem miał pomysł jak pokonac go i jego towarzyszy lecz wiedział że nigdy mu się to nie uda bez wsparcia Odyna i Hildy. Uklęknął przed posągiem i zaczął składac modły do swego pana.

Tyr zawędrował pod mityczny posąg nordyckiego boga
-O Odynie władco tych mroźnych lądów! Podobnie jak Hildzie oddaje sie tobie jako twój najdostojniejszy sługa! Dodaj mi sił bym mógł bronic mej ojczyzny, bym mógł bronic tej krainy gdy zajdzie taka potrzeba! Nie opuszczaj mnie teraz gdy chce zdobyć zbroje ZETA, lecz dopomóż!-Tyr wpatrywał się jeszcze w ogromną podobiznę boga po czym powrócił do kwatery, widząc nadciągającą zamieć...