Więzienie

Reakcje Rose były na tyle zwolnione, że w momencie gdy był w obecności strażnika nie był wstanie odskoczyć. Nie potrafił także określić zagrożenia jakim mogła być owa dwójka. Stali tak chwilę i nagle szybki ruch tego, który górował nad nim wzrostem i ziemia osunęła mu się spod nóg. Rozmazujący się obraz, wyjaskrawione kolory i przytłumiony przeraźliwy śmiech to ostatnie co pamiętał. Nawet słowa, które zostały dosłyszane uleciały po chwili z jego pamięci. Dziwnym mogłoby się zdawać zachowanie obu mężczyzn, którzy w tak brutalny sposób potraktowali Aleksieja.

W momencie gdy tracąc przytomność padł na ziemię został zabrany w nieznane mu miejsce. Chwila w której jego umysł był jakby wyłączony stawała się dosyć przyjemna. Nie czuł bólu, zmęczenie i wszystkich innych niedogodności, które miały pojawić się tuż po przebudzeniu.

Przykuto go do ściany w ciemnym, wilgotnym miejscu, do którego nie docierało świeże powietrze. Co chwile budził się i tracił przytomność tak przez dobre kilkadziesiąt minut jak nie godzinę, dwie. Czas dla młodego poszukiwacza prawdy o legendarnych rycerzach zodiaku i miejsca gdzie mógłby zostać jednym z nich nie grał roli. W pewnej chwili odzyskał przytomność i otwierając obraz widział rozmazaną postać siedzącą na czymś w kształcie krzesła, fotela czy czegoś w tym stylu. O dziwo mimo tego, że przed chwilą budził się i mdlał teraz udawało mu się patrzeć jednym pół otwartym okiem. Wszystkie obrazy jakie docierały do jego mózgu powoli scalały się w jedność Aleks zrozumiał, że siedzi przed nim zamaskowana postać, która chwilę później zaczynała do niego przemawiać.

Słuchał, słuchał i nie za bardzo wiedział co miał powiedzieć. Po chwili dotarło do niego, że jest przesłuchiwany i skrępowany na tyle mocno łańcuchami by nie móc się uwolnić i uciec co w jego stanie graniczyło by z cudem. Prędzej szczerbaty przegryzłby kraty niż dziedzic rodziny Rose uciekł z tego więzienia w jakim się teraz znajdował.

-Jestem Aleksiej. I poszukuję świętego sanktuarium gdzie według legendy szkolą się obrońcy Ateny. dodał młodzieniec chwiejnym i dosyć niezrozumiałym głosem. Nie wiedział kim jest kobieta przemawiająca do niego nie wiedział też czy nie zostanie pozbawiony jedynego marzenia jakie posiadał. Chłopak na pozór zamknięty w sobie teraz pod wpływem stresu, strachu, zmęczenia i chęci odpoczynku mówił o wszystkim bez problemu nie bojąc się drugiego rozmówcy. Wszak rzadko widywał ludzi, a nigdy nie spotkał kogoś kto by poturbował go tak by na dobre parę długich chwil stracił przytomność...

Płytki, bez emocji taki ton dostrzegł w głosie swojej strażniczki zdało by się myśleć nie oddawał żadnego nawet najmniejszego uczucia jakie mogła by żywić. Wstając z krzesła odsuwając go na bok traktowała go jak przedmiot by po chwili z nim stanąć twarzą w twarz mimo, że jedna z twarzy była zakryta maską. Co sugerowało Aleksowi, że jest to kobieta rycerz mimo, że było niewiele wzmianek o nich w książkach jak i o tym co się dzieje gdy ową twarz ujrzą.

-Miło mi Cię poznać. wykrztusił z zaciśniętego gardła od strachu przed taką bliskością drugiej osoby Rose. Na jego twarzy gdy usłyszał drugą część zdania pojawił się uśmiech, a jedna z jego pięści zacisnęła się ze szczęścia. Z słowa na słowo jej głos zamiast brzmieć coraz bardziej znajomo i rzeczowo stawał się coraz bardziej tajemniczy co nie było komfortowe dla młodzieńca, który ledwo trzyma się życia.

Raz, dwa. Policzył w myślach klaśnięcia by po chwili usłyszeć tupot butów dochodzący z ciemnego korytarza. Starał się policzyc ilość osób ale nie wychodziło mu to. Jeszcze nie te umiejętności. pomyślał.

-Jaką masz pewność. Moje słowo jedynie. Chcesz to stanę do walki w imię mojej racji tylko daj mi wydobrzeć. odparł stanowczo pasjonat mitologii. .

Młodzian wiedział co mówi. Starał się odsunąć widmo natychmiastowej śmierci czy też tortur proponując coś co mogło by stać się jego drogą do upragnionego celu lub wydostania się z tego bagna w jakie wdepnął parę ładnych lat temu czytając pierwsze wzmianki o Rycerzach Zodiaku.

Ton obcej mu kobiety stał się inny nazbyt uprzejmy jak na takie okoliczności. Na domiar złego dwóch bandytów jak zaczął sobie w głowie nazywać pyszałków, którzy zaatakowali go podczas podróży weszło właśnie do komnaty. Byli potulni jak baranki. Widać było Shina miała spore poważanie wśród męskich członków straży.
Aleks obserwował ich wnikliwie dopatrując się sposobności do wyrwania się z tego miejsca jednak nie mógł liczyć na to gdyż to stało by się wyrokiem śmierci dla niego.

Dziwna rozmowa zaczynała się toczyć. Dosyć głupkowaty wyraz twarzy towarzyszył jednemu dosyć długo. Drugi wydawał się być zdziwionym tym, że tak cherlawa osoba jak ich ofiara za chwilę, chwil parę ma stanąć do walki. W między czasie słysząc z kim ostatnia osoba walczyła wiedział, że będzie musiał dać z siebie wszystko mimo, że zapewne nie będzie do końca wykurowany po tak długiej i męczącej podróży. Wisząc niczym zwłoki uwiązane łańcuchami śmiał się cicho z komentarzy na temat poprzedniej walki, która się toczyła. Dodając po chwili od siebie półgłosem. -Pokażę, czego mnie nauczyło życie, a przyjdzie i kolej na Was mam nadzieję. po czym czuł jak odpina go jeden z nich i zarzuca na swoje plecy by za chwilę opuścić celę i udać się w stronę ciemnego jak noc korytarza.

Korytarz jak korytarz, lecz ten należał do paskudztw jakie mało gdzie idzie znaleźć. Chłód, wilgoć, półmrok i wszędzie wystające z ścian żelastwa, belki drewniane, cegły czy jakieś uwieszone łańcuchy lub kraty do cel. Krok za krokiem i znaleźli się w pokoju, który na oko znajdował się na końcu korytarza bo dalej było zupełnie ciemno więc Aleks domniemał, że to ściana mimo tego, że był już całkowicie przytomny to jego umysł czasami zawodził z powodu zmęczenia.

W pokoju było dosyć ciepło jak na piwniczne pomieszczenie. Wilgoci praktycznie nie odczuwał, a jedynie dziwny zapach niepodobny do otoczenia. Jak się później okazało był to zapach medyka, który mimo swojego wieku dosyć dobrze poczynał w swym fachu. Co nie zmienia faktu, że podczas opatrywania ran i otarć młody Rose musiał mu pomóc. Tu i tam przytrzymać by poszło sprawniej.

Początkowo gdy stanął przed starcem, który był zafascynowany swoim słoikiem z jakąś dziwną konfiturą. Wyglądu to nie miało, ale smak hmm pewnie też nie. Nastolatek pamiętał jak kiedyś Ojciec podobnymi maziami smarował chłopaka gdy ten był poharatany od biegania między swoimi dzikimi różyczkami jednak teraz nie miał pewności co do przeznaczenia tej cieczy.
Długobrody medyk o nie przyjemnym dla ucha głosie starał się rozmawiać spokojnie i z przemyśleniem każdego słowa zanim cokolwiek powiedział. I mimo, że widział jak chłopak pada i nie może się podnieść nie ochrzanił żadnego z strażników. Wstał, podszedł i pomógł wstać młodzieńcowi, który miał zostać za chwilę opatrzony. Nie odzywał się dobrą chwilę nawet słowem by po chwili od wyjścia dwóch "mocarzy" przemówić i dosyć swobodnym, spokojnym tonem prowadzić rozmowę z Aleksiejem.

-Daj mi wody, wyczyść rany i mocno je uciśnij.
-Proszę to powinno wystarczyć.
-Resztę zostawię tobie.
-A bym zapomniał kto taki walczył przede mną? mówiąc, doradzając za chwilę zadał pytanie. Wreszcie mógł się poczuć swobodnie i mówić dosyć szybko jednak nie zbyt głośno z powodu sporego osłabienia.

Ktoś taki jak ja?? spytał z zdziwieniem młodzieniec. Po czym czekał w ciszy na założenie opatrunków przez "medyka" przypominał on bardziej znachora jakich pełno jednak w przeciwieństwie do nich znał się na rzeczy. Aleks otrzymał kompleksową pomoc oraz kubek wody, która była niczym nektar na dusze boga.

Najbardziej bolało jedno miejsce. Ramię, które zbite i poharatane od kamienia jakim dostał chwiejąc się na nogach. Widać było spryt i niekonwencjonalne metody jakie stosował. Rose nigdy nie spotkał się z taką biegłością w ziołach i innych specyfikach. Najbardziej niepokoiło go to, że nie czuł zapachu tych wszystkich mazi, które starzec produkował. Czuł się jakby spotkał kogoś z kim może poprowadzić rozmowę jak z ojcem. Spokojnie i bez niepotrzebnych nerwów. Nie lubił przebywać w towarzystwie obcych jednak teraz zmuszony do tego jakoś musiał sobie radzić z wewnętrznym niepokojem.

ZZa bariery powiadasz? Hmmmm czyli jesteśmy wewnątrz bariery tak? Skoro Go objął Hades swym uściskiem to będzie ciężko. mówił spokojnie chłopak. Nie wiedząc dlaczego obca dla niego osoba nie powoduje strachu i zakłopotania w jakim się często znajdował. W pewnym momencie starzec niespodziewanie odszedł od stołu i zaczął przyrządzać coś w czego skład wchodził dziwny błyszczący się proszek. Nie przypominało to nic śmierdzącego co miało by pomóc w walce. Przez co nie za bardzo kwapił się do momentu kiedy pewnie będzie trzeba spożyć ten napój.

Kurcze przyjechałem? Ja setki kilometrów na piechotę pokonałem by tu dotrzeć i spełnić swoje marzenie. Nikt mnie nie zwodził. Czytałem książki greckich, rosyjskich, niemieckich oraz wielu innych pisarzy, którzy zajmowali się tematem Rycerzy Ateny. I tak właśnie w mej głowie utworzył się cel mego istnienia. mówiąc to nie oddychał tylko jednym tchem jakby chciał mieć to za sobą mimo tego nie czuł, że zaczyna mu brakować powietrza. To był znak, którego nie można było ignorować. Zmęczenie ustawało co wpłynąć mogło na przebieg walki, która zdaniem samego Aleksieja potrwała by bardzo długo.

Powiedz mi o przeciwniku ostatniego, który tu przybył i o tym jakie niedozwolone chwyty mógł bym zastosować by oszukać śmierć. AAAAaa i co to za dziwny preparat w kubeczku? spytał po czym lekko przeciągnął ręce nad głową.

-Skoro nic procentowego to chętnie skosztuję jeżeli to ma postawić mnie na nogi. Odparł z lekkim niepokojem Aleksiej. Dziwna substancja, a raczej już wywar miała mimo paskudnego wyglądu piękny zapach, który po dodaniu wszystkich składników udało się starcowi wydobyć.

Starcza twarz była bardzo spokojna, lecz to teraz on tutaj myślał o wszystkim i widać było, że chciał pokazać jak przeżyć walkę, która go niebawem czeka.
Szkoda, że mi paru sztuczek nie doradzisz, ale dziękuję za buteleczkę nie zapomnę o niej. dodał Rose po czym zrobił jeden, drugi i kolejny płytki łyk uzdrawiającej substancji, która stałą się początkiem do całkowitego wyzdrowienia miejmy nadzieję.
Wiesz może dlaczego Ci, którzy mnie przyprowadzili są tak posłuszni tej zamaskowanej kobiecie?
spytał w miedzy czasie popijając dziwną miksturkę o dosyć słodkim przyjemnym dla noska zapachu.