Wioska

Żyjące w symbiozie z świątynią miejsce leżące na
jej pograniczach, niedaleko bariery chroniącej świątynię, żyją tam
zwykli ludzie.

Wrócił do wioski swoim normalnym tempem, nie przepadał przebywania tutaj bo było zbyt tłoczno. Trudno było mu się tu odnaleźć, za dużo hałasu i przepych, zwolnił trochę tempo by na nikogo nie wpaść. Kierował się do głównej części wioski by posiedzieć na ławce.

-Uważaj jak chodzisz!-krzyknął rosły mężczyzna potrącając biednego ślepca jednocześnie.
Następnie od tak po prostu go ominął jak gdyby nic się nie stało.Jeszcze odwrócił się na moment i spojrzał kątem oka na chłopaka.
-Tacy jak ty...powinni siedzieć w domu...

Skupił swoje zmysły na mężczyźnie i skierował głowę tak jakby chciał popatrzeć na niego.
- Przepraszam, nie zauważyłem pana. Proszę o wybaczenie, poza tym.. nic panu się nie stało więc nie ma sprawy. Taki rosły mężczyzna jak pan napewno nie odczuł zderzenia ze mną. Stał tak czekając na odpowiedz osiłka nie mając pewności czy nie będzie musiał uniknąć zaraz ciosu.

-Masz szczęście...-powiedział cicho pod nosem spoglądając jeszcze na młodzieńca.
Zrobiła jeszcze kilka kroków i przystanął.Następnie odwrócił się w jego stronę oraz przyjmując dość poważny ton zbliżał się do młodzieńca.
-Ja Cię chyba gdzieś już widziałem...nie jesteś stąd prawda??-rzekł lekko rozkładając ręce.

Chwilkę później blond włosy mężczyzna zarzucił odstający kosmyk włosów na bok.Cały czas nie odciągał brązowych włosów od młodzieńca jakby chciał poznać jego wszystkie tajemnice.Liczne tatuaże na twarzy zapewne świadczą o tym że jest potężnym wojownikiem.

- W pewnym sensie jestem stąd, wychowałem się tutaj... mieszkam od 10 lat w Grecji i Wielki Mistrz mnie nauczył wszystkiego co umiem... Tzn żyć w miarę normalny człowiek. Pochodzę z Chin. Uśmiechnął się do faceta jednak nie wiedział czy zauważy to czy w ogóle patrzył w jego stronę.

-Rozumiem...-rzekł odrobinę spokojniejszym tonem potężny mężczyzna.
Jednak nic więcej nie odpowiedział młodzieńcowi.Skrzyżował swoje dłonie i zbliżył je do klatki.Lekko opuścił głowę na dół oraz zamknął oczy.
"Wielki Mistrz poświęcił Ci tyle uwagi...a pierwszy raz Cię widzę na oczy..."-pomyślał jednocześnie "budząc" się.
Następnie zbliżył się do Hikaru jeszcze bliżej i z odrobinę głupkowatym uśmieszkiem rzekł w jego stronę.
-Nie wierzę Ci...myślę że nie powiedziałeś mi całej prawdy-zagrzmiał pod koniec zdania jego gruby głos.

- Nie mam powodu się spowiadać komuś z mojego życia. Nie musisz wierzyć w moje słowa jednak mówię prawdę. Chcesz mi coś jeszcze powiedzieć ? Czy mogę odejść ? Mówił spokojnym tonem nie można było żadnego napięcia wyczuć w jego głosie, nie miał czego się obawiać. Wiedział na co go było stać i wiedział co mógł zrobić w razie potrzeby. Potem dodał. Możliwe, iż nigdy mnie dotąd nie widziałeś ponieważ rzadko odwiedzam wioskę. Zazwyczaj jestem w Sanktuarium i trenuję walkę.

Całość wypowiedzi młodzieńca nie zrobiła jakiegoś piorunującego wrażenia na mężczyźnie.Dodatkowo..jeszcze lekko ziewną na te słowa.Jednak ostatnie zdanie wreszcie przykuło uwagę umięśnionego wojownika.
-Trenujesz walkę??.Ty??-rzekł prawie że ironicznym tonem.
Następnie ominął młodzieńca i lekko przekrzywiając głowę dodał.
-Jeszcze jesteś taki odważny to choć ze mną...arena to moje stanowisko pracy...-rzekł chyba wystarczająco wiele aby młody wojownik mógł zrozumieć jego zamiary.

- Trenuję walkę. Rozumiem, że chcesz zobaczyć co potrafię ? Hmm... Orcus mówił mi żebym nie pokazywał na co mnie stać jeśli nie zajdzie potrzeba... Ale zgoda. Chcę się rozerwać a od dawna nie trenowałem. Pójdę z Tobą. Prowadź. Poszedł za nim gdzie tylko go prowadził. Znał arenę, nie raz tam już walczył z nauczycielem swoim jednak obawiał się trochę walki z tym osiłkiem.

Wrócił do wioski powolnym krokiem. Dużo czasu mu to zajęło, był bardzo zmęczony. Ledwo doszedł do gospody i tam usiadł zamówił coś na odzyskanie płynów, gdy go dostał powoli sączył napój. Z każdym łykiem siły mu wracały a ból mijał. Po wypiciu zapłacił i wyszedł z gospody, był już trochę w lepszym stanie. Poszedł już pewniejszym krokiem do swojego domu.

Alex spacerowal spokojnie uliczkami wioski podziwiajac jej uroki.
Chłopak odkąd tu trafił cenił sobie bardzo spokojny tryb życia oraz prostotę ludzi mieszkających w wiosce,która przez długi czas była jego domem.Teraz przyszedł jednak czas opuścić to miejsce i wrócić na szlak który Alex obrał dawno temu a z którego zboczył na długi czas zatracając sie w alkoholu i mrocznych wspomnieniach.

"A wiec to konie...nie to dopiero początek"-pomyslał mijajac domostwa.Wiedział ze bedzie za nimi tesknil lecz wiedział również że ściażka która zamierza obrać na nowo byla mu pisana od dnia narodzin.

-A wiec witaj Sanktuarium!Czas spełnić swoje marzenia-powiedział dziarsko sam do siebie ruszając w drogę.