Kraniec Wszechświata

Shaka nie wiedziąc co ma ze sobą począć wyruszył w podróż do asgardu odpocząć od tych wszystkich walk i nieprzyjemności świata... Był już tym zmęczony bo już nie mógł patrzeć na jak każde istnienie ludzkie rodzi się po to by umrzeć lecz wiedział żę w życiu jest wiele przeciwieństw o których mówił mu zawsze Mistrz. Był bardzo daleko na pustynii lodowej pokrytej śniegiem grubości 2 metrów i twardym jak diament. A kryształy lody spadające były tak piękne brylanty... Siedział na Wyżej położonym punkcie oddając się medytacji w bezgranicznej pustce która teraz otaczała jego serce.

Shaka już był zmęczony tą samotnością nie wiedział dlaczego ale musiał wrócić do sanktuarium. Powoli wstawał i zaczął iść w stronę Świątyni był bardzo zdziwiony ze swojej siły jego podróż tutaj bardzo wiele mu dała. Czuł się tak jakby medytacja którą odbył przywróciła mu całą nadzieję i wiarę. Ale nauczył się też że żywioły można bardzo łatwo przezwyciężyć siłą woli. Po pewnym czasie było tylko widać postać która znikała pod wpływem śniegu...