Południowy wąwóz

Wąski wąwóz na najprostszej drodze prowadzącej z Miasta na południe. Znajduje się tu kilka jaskiń połączonych szeregiem tuneli.

Paolo przyszedł do interesującego go wąwozu. Po wejściu do każdej z jaskiń wybrał jedną, resztę zasypał kamieniami, lodem i śniegiem. Po tym zajął się ścianami wąwozu. Zaczął je osłabiać na tyle, by runęły od pierwszego uderzenia i zasypały przejście. Jego plan był prosty, zwabić wrogów do tuneli i tam atakować z zaskoczenia, wycofywać się i ponawiać ataki. Po zakończeniu przygotowań znalazł sobie punkt obserwacyjny, z którego widział i miasto i drogę na południe. Usiadł aby odpocząć.


W pewnym momencie jego wzrok przykuła samotna postać przedzierająca się przez pustkowia. Ktoś kto nie żył w tym kraju pewnie by jej nie zauważył w śnieżycy, jednak Paolo wystarczająco długo czasu spędził na pustkowiach by jego wzrok się poprawił. Wstał, zrzucając z siebie sporą warstwę śniegu, spojrzał jeszcze raz na południe, lecz nie widząc niczego podejrzanego uśmiechnął się i podjął decyzję. Skupił swój kosmos i ruszył z miejsca z ogromną prędkością.

Znów znalazł się w wąwozie. Zrobił obchód terenu, sprawdził jaskinie i osłabione ściany. Zadowolony wrócił do swojego punktu obserwacyjnego i czekał.

Według swoich obliczeń, Remus skierował się na południe, gdzie jak miał nadzieję, znajdzie Świętego Wojownika Zeta. Stracił już jednak pewność, gdy ujrzał wąwóz. Ale po chwili pomyślał, że może to być dobre miejsce na kryjówkę. Zajrzał w głąb i ujrzał coś białego. Podszedł bliżej i spostrzegł, że to człowiek. A po chwili zawołał:
- Ach witaj bracie... widzę, że nie masz zbyt wielu zajęć. Może jak w jakiś sposób zapewnię ci rozrywkę? - zapytał Remus. - Otrzymałeś moją wiadomość telepatyczną? Nie mogłem dłużej pozostać w pałacu, nie wiedząc co się dzieje na zewnątrz. Zostawiłem Naomi pod opieką nieznajomego, ale i tak dał mi dużo powodów, dla których powinienem opuścić tamo miejsce. Ale co tam u ciebie? Widzę, że nie dzieje się nic ciekawego?
Twarz generała spoważniała. Spojrzał on wysoko i zastanawiał się czy generał Izaak nadal jest w Asgardzie.

Spojrzał na marynarza. Paolo słyszał jego kroki więc nie był zdziwiony jego obecnością.
- Zostawiłeś Naomi z jakimś nieznajomym? Kim on był i jak wyglądał?
Paolo był zdziwiony zachowaniem marynarza i czekał na odpowiedź.

Remus był nieco zaskoczony reakcją kolegi. Czyżby sam popełnił błąd i powierzył opiekę nad Naomi nie właściwej osobie?
- Nie wiem zbytnio jak wyglądał. Mówił, że służy księżniczce Tashy i na jej polecanie ma ochraniać Naomi. Powiedział zresztą, że każdy z rycerzy Asgardu będzie miał jakąś ochronę. Nic ci o tym nie wiadomo?
Generał zrobił kilka kroków, a śnieg pod jego stopami zaskrzypiał. Przegarnął jasne bujne włosy i czekał co ma Paolo powie na ten temat.

Odpowiedź Remusa uspokoiła Paola.
- W takim razie jest ona bezpieczna. Nie wiedziałem że kazała nas pilnować.
Rozglądnął się.
- Co do twoich wcześniejszych pytań to nic się nie dzieje. Co do twojej wiadomości telepatycznej to otrzymałem ją, jednak ta cisza mnie niepokoi i dlatego wolę nie opuszczać stanowiska. Nie wiem co oni kombinują lecz ja na ich miejscu bym zwlekał z atakiem tak długo jak to tylko możliwe by nas znudzić.
Zamilkł zastanawiając się.
- Ciekawe kiedy Sanktuarium przyśle swoich złotych rycerzy.

- Szczerze mówiąc też mnie bardzo to interesuje. Albo jak wygląda sprawa w Sanktuarium. Lub co w tym momencie poczyna Święty Wojownik Beta.
Generał westchnął głęboko spuszczając głowę. Po chwili nie mając lepszego pomysłu zaproponował:
- Może przynajmniej na pewien czas opuścimy to miejsce i zobaczymy co się dzieje na terenach Asgardu? Może są tu już nasi wrogowie. Idąc tutaj nie zauważyłem ani jednego. Ale kto wie co chodzi po głowie naszym nieprzyjaciołom?
Zapytał chłopak przenosząc wzrok na twarz rycerza.

Zastanowił się. Propozycja była bardzo zachęcająca. Z chęcią sam znalazłby kilku przeciwników zamiast siedzieć w miejscu i czekać na ruch sanktuarium.
- Chętnie bym rozprostował nogi i zerknął co u Anakina. Jednak nie wiem... Jeżeli w tym czasie wróg tu przybędzie?

Remus uśmiechnął się serdecznie.
- To nic nie szkodzi. Na razie tu nikogo nie ma, a jak będziemy szli to przecież zobaczymy kogo tutaj niesie, jeśli w ogóle ktoś wykaże się taką odwagą by tu dotrzeć. Choć dzielności to pewnie złotym rycerzom nie brakuje - chłopak pokręcił lekko głową. - No to co idziemy? Razem zawsze nam będzie raźniej i tym bardziej bezpieczniej. A i mam pytanie, skoro mówiłeś, że wskazałeś pewnemu rycerzowi drogę do Podwodnego Królestwa, to musisz wiedzieć gdzie się znajduje przejście. Chciałbym, oczywiście jeśli będzie nam to po drodze, abyś mi je wskazał. - zakończył tajemniczo chłopak, odwrócił wzrok i zapytał:
- To co ruszamy?

OCC:
uwaga!
postacie Remus i Paolo nie posiadaja wykrycia wiec nie beda nigdy mialy najmniejszego pojecia gdy ktos wejdzie na ich terytorium poki go nie spotkaja, albo ktos kto ma wykrycie im o tym nie powie
'jasnowidzctwo' w takim przypadku jest sprzeczne z gra, czyste przypadki bedace naglym zwrotem akcji sa nie na miejscu - postacie dzialaja zgodnie ze swoja wlasna wiedza, bez wiadomosci spoza ich zasiegu nalezacymi do gracza

tylko przypominam
gra toczy sie dalej

Zamyślił się chwilę. To że byliby bezpieczniejsi to pewne.
- Zgadam się z tobą w kwestii bezpieczeństwa ale sam zobacz.
Wskazał ręką przed siebie.
- Na jaką odległość widzisz przez tą zamieć? Nawet ja, żyjący tu od lat nie potrafię widzieć w taką pogodę na dużą odległość.
Zamilkł na chwilę.
- Co się tyczy podwodnego królestwa to wejście jest nam całkowicie nie po drodze.
Spojrzał w niebo zasnute chmurami.
- Jeżeli chodzi o Anakina to grota znajduje się poza zasięgiem wzroku, owszem moglibyśmy tu wrócić w chwilę, szczególnie że znamy teren ale musielibyśmy wroga zobaczyć. Chyba że potrafisz wyczuwać wrogie kosmosy.

- Hmm... nie, nie potrafię, więc chcesz przez to powiedzieć, że zostajesz tutaj i nadal pilnujesz tego miejsca? Jeśli tak to zrozumiem to.
Generał również spojrzał w niebo, które nie ukazywało niczego konkretnego.
- No cóż. Wydaje mi się, że moglibyśmy jedynie się przejść. Przecież wróg i tak nas złapie, jeśli będzie chciał ale cóż. Może lepiej wyjść mu otwarcie na spotkanie i nie bawić się w kotka i myszkę? - zapytał Remus nadal nie spuszczając wzroku. Jego myśli wciąż krążyły wokół generała Izzaka.

Paolo westchnął.
- Wróg raczej będzie wolał dostać się do kapłanki niż ryzykować walkę, ale dobrze. Przejdźmy się kawałek w stronę kryjówki Anakina.
Wstał i ruszył przed siebie wąwozem.
- Miejmy nadzieje że nie popełniamy błędu.