Dar Smoków

Milo patrzył z miłym zaskoczeniem na smoka, Jednak to nie zmieniło faktu co naprawdę o nim myślał. Milo zwrócił się do smoka z dość pogardliwym tonem.
- To ze jesteś większy nie znaczy ze możesz się rządzić.
- Miło ze chcesz nam pomoc z wojownikami cienia, ale nie zgodzę się żeby 3 zbroje złączyły się w 1, mięliśmy wrócić z 3 zbrojami , taka była nasza misja Wielki Mistrz nam zaufał nie możemy go zawieść.
- A tak z ciekawości co się z tobą stanie jak zabije te 2 kobiety -powiedział z uśmiechem na twarzy.

Wcale go nie zaskoczyła gadająca jaszczurka ,nawet nie zwrócił na niego uwagi.Jednak odżyły wspomnienia z dawnych lat.Usmiech zagościł na jego twoarzy.Odgarnął włosy i przekrącił głowę na bok mówiąc:
-Można mu zaufać....-Potem trzepną milo w łepetyne otwartą ręką mówiąc podniesionym tonem:
-Nawet nie próbuj nie mam zamiaru znowu sie pieprzyć z kolejnym smokiem jak baba z chłopem....
Następnie odszedł gdzieś na bok aby nie zapeszać.

Wszystko stało się za szybko. Paolo czuł się nadal osłabiony bo swoim ataku i wtrącenie się smoka do jego myśli podziałało mocno na młodego wojownika. Nie odezwał się słowem. Popatrzył po towarzyszach i ruszył za smokiem. Odwrócił głowę w stronę reszty.
- Jak na razie nie mamy innej możliwości jak iść z nim, ewentualne kwestie światopoglądowe czy religijne omówicie później.
Potem nie oglądając się ruszył dalej.

Smok odezwał się do Milo, ale wszyscy go usłyszeli w głowie.

- No spróbuj zabić te kobiety, wątpię byś był dość szybki, zrób ruch a rozpłatam się moim szponem. - smok zaśmiał się, całkiem przyjemnym głosem.

Szli przed siebie. Legumir zastanawiał się czemu smok nie może ich teleportować tak jak to zrobił poprzednim razem.

- Czemu nie możesz nas teleportować od razu do siedzimy tych kolesi, tylko idziemy gdzieś przed siebie i męczymy nogi?

- Ponieważ nie wiem, gdzie znajduje się siedziba tych ludzi.

Legumira zaskoczyła taka odpowiedź, podobnie jak innych. "Więc w takim razie gdzie on nas zabiera?" - pomyślał. Szli przez dłuższy czas. Za gór wyłoniła się wielka jaskinia. Zbliżali się do niej, a z jaskini wyszedł stary mężczyzna, z długą siwą brodą, którą chował za pas. Zdziwiony spoglądał na towarzyszy, i na smoka, za którym ciągnęły się w powietrzu trzy zbroje, otoczone niebieską poświatą. Po czym uśmiechnął się szczerze i padł na kolana i bił twarzą o ziemię w akcie hołdu. Podeszliśmy bliżej do niego.
Smok rozmawiał z nim tylko sam na sam, gdyż zablokował część swojego umysłu pozwalająca rozmawiać mu ze wszystkimi umysłami. Starzec zaprosił Rycerzy do swojej jaskini. Wszyscy spodziewali się jakiejś dziwnej zajawki, że to będzie jakaś rudera, a tu grubo się mylili. Jaskinia była oświetlona jasnym blaskiem światła, bo u sklepienia wisiał żyrandol. Na ścianach były różne rysunki smoków i innych magicznych stworzeń. Smok zmniejszył się by mógł swobodnie poruszać się z opiekunkami po jaskini. Smok, chodź mały odezwał się nadal donośnym, niskim basowym głosem.

- Ustaliłem z tym Przyjacielem Smoków gdzie jest siedziba Wojowników Cienia. Udamy się tam niezwłocznie bo oni są potężni, i mogą bardzo zaszkodzić światu. Z leksza wasza walka z kapłanami trochę nadszarpnęła wasze moce. Więc trochę wam pomogę.

Wokół smoka nie pojawiła się żadna aura kosmosu, ale jego kosmos znacznie się powiększył i każdy to odczuł. Rycerze poczuli jak powracają im siły.

- Uleczyłem wam HP i MP do maximum. Więc wybieramy się...

- Zaczekaj! - Przerwał mu Seuru - Czemu nie wezwiesz na pomoc swoich kolegów, innych smoków?

- Ponieważ Wojownicy są lepsi niż byśmy się tego spodziewali, i zablokowali nasze portale ze świata smoków. Ja mogłem się przenieść tylko dzięki cudownej więzi dwóch opiekunek, bo jestem przedstawicielem smoków.

Smok popatrzył po wszystkich twarzach. Coś szarpnęło ich za brzuch, i po chwili znowu spostrzegli się, że są w innym miejscu. Legumir spostrzegł, że są w Asgardzie, gdzie już raz był. Zimne klimaty, jednak widmowe cielsko smoka ogrzewało ich dobrze. Widzieli zarys wielkiej góry lodowcowej. Gdy się przybliżyli spostrzegli, że ma wielkie rozmiary. Smok otworzył paszczę i ryknął z całych sił. Dziwne lodowcowe drzwi się otworzyły...

Milo odpowiedział smoku.
- Na pewno bym zdążył jestem najszybszym człowiekiem na tej półkuli – Powiedział to nie mogąc powstrzymać śmiechu z samego siebie.
Chwile później smok prze teleportował bohaterów w dziwne, zimne miejsce.
- Znowu teleport, gdzie my jesteśmy- spytał kompanów.
Nagle smok ryknął co spowodowało otwarcie się lodowych drzwi.
Smok wszedł pierwszy, Milo nie chcąc być gorszy szybkim krokiem udał sie za smokiem.

Neo bardzo zaskoczyło to iż ich prawdziwi wrogie mieszczą się znów... w Asgardzie.Nieprawdaż że jesto to taka lekka ironia losu??.Ponownie tutaj powróciliśmy.Wiemy z czym mamy się zmierzyć.Teraz jest to nasze główne zadanie.Potem jego punkt zainteresowania szybko się zmienił.Wielkie lodowe drzwi się otworzyły.I tutaj nasuwa się już pytanie.Co tam znajdziemy??.Napewno Neo bardzo szybko dostanie odpowiedź na to pytanie.... wszyscy przekroczyli próg......

Przeraził się gdy smok oznajmił, iż nie wie gdzie znajdują się ci wojownicy. Był już zmęczony długą wyprawą i odetchnął głęboko gdy znaleźli się przed jaskinią. Nie był zaskoczony faktem, że Wojownicy cienia są silni i mogą tylko zaszkodzić naszej planecie. Rzeczywiście walka z kapłanami zmęczyła trochę Remusa i za chwilę poczuł przypływ nowych sił. Okazało się, iż to smok znalazł sposób na uzdrowienie naszej drużyny. Wojownicy zablokowali portale pomyślał Remus. Na szczęście znaleźli sposób na szybkie teleportowanie się, choć nie wiadomo dlaczego - do Asgardu. Spostrzegł wielką górę lodową i odsuną się gdy smok zaryczał. Remus z zaciekawieniem przyglądał się drzwiom.

Przekroczyli próg. Było jasno, i ściany z lodu odbijały swój blask. Słychać było ich kroki gdy szli dalej, zapatrzeni w przepiękny wytwór ludzkich rąk. Szli tak przez dłuższy czas, a wielki lodowy korytarz zdaje się, że nie miał końca. W końcu usłyszeli harmider i ludzki głosy. Weszli tam, a wtedy wszystko ucichło. Było tam mnóstwo ludzi ubranych na czarno, i mieli długie peleryny, które ciągnęły się za nimi po podłodze. Za nimi na ołtarzu stała Skrzynia ze Zbroją. Zapewne Jednorożca. Skrzynia się świeciła, a różni ludzie szeptali jakieś zaklęcia, by ulepszyć ich moc żeby zniszczyć świat. Wszystkie twarze zwrócone były na nich. Podbiegło do nich trzech wojowników cienia(każdy po 1100 hp), ale smok wystąpił na przód i otworzył paszczę, buchając połączonym ogniem z mocą kosmiczną. Wszyscy trzej padli spaleni na ziemię. Inni patrzyli się na to, lecz po sekundzie wybiegło na nich czterech Rycerzy. Tym razem smok nie mógł atakować, bo jakiś człowiek zakłócał jego umysł jakimiś pradawnymi zaklęciami. Rycerze musieli sobie poradzić sam.

- Czego tu chcecie?! Myślicie, że zdołacie nas powstrzymać?! Jest nas więcej, a wasz smok długo nie pożyje. Zapanujemy nad światem, parszywe świnie! HAHAHA!

Rycerze nic nie powiedzieli, tylko uśmiechnęli się jakby to był żart. Każdy czuł lekki strach, lecz wiedzieli, że mogą ich pokonać. Mogą również zginąć na chwałę swojego pana. Walka się rozpoczęła...

OCC: I Wojownik: 1100 hp
II Wojownik:1100 hp
III Wojownik: 1100 hp
IV Wojownik: 1100 hp

Skoczył na pierwszego z przeciwników. Podbiegł do niego i zrobił ruch jakby chciał go przeskoczyć. Gdy jego przeciwnik podniósł odruchowo głowę Paolo uderzył go pięściami po brzuchu. (szybki atak = 141obr.)

Paolo już wykonał pierwszy atak.Pora na kolej Neo.Ten skupił spokojnie swój wielki cosmos.W jego prawej dłoni pojawiła się biała czaszka.Chyba już każdy wie na czym polega ta technika z rycerzy.
Z ogromną prędkością czaszka przenikła przez cienia(1)(210obrażeń).Następnie Neo odsunął się na bok aby inni mogli też zaatakować....

Remus czuł się niespokojnie w towarzystwie istot w czarnych płaszczach. Rzucił krótkie, pełne zaciekawienia spojrzenie na zbroję Jednorożca. Przygotował się do defensywy, gdyż wojownicy cienia mieli zamiar zaatakować, ale smok zajął się nimi natychmiastowo. Podmuch ognia zmieszany z energią kosmiczną zerwał kaptur z głowy Remusa. Przystąpił do ataku. Wyciągnął solidny flet. Podskoczył i uniósł instrument muzyczny ponad głowę. Potem wycelował w przeciwnika i uderzył. Odskoczył trochę dalej.

3*17=51

Milo był zaskoczony silą smoka,bez problemu powalił kilku rycerzy na raz.
Jednak smok został opętany przez magie przeciwników nie był w stanie zaatakować. Milo wiedział ze ta walka nie będzie krotka, nie byli to już zwykli ludzie tylko wyszkoleni zabójcy, w głębi duszy bal sie ze może przepłacić ta walkę własnym życiem. Ale to go nie powstrzymało pobiegł w stronę rycerza1, wymierzył mu precyzyjna serie ataków na twarz ( szybki atak 24obr) Po ataku Milo ustawił sie w pozycji obronnej.

No i na to było aż przyjemnie popatrzeć. Sprawny i szybki atak Rycerzy sprawił, że pierwszy wojownik jakby stracił na chwilkę orientację, zakręcił się wokół własnej osi. upadł. leżał chwilę i wstał. Tym razem Legumir do niego podbiegł i wymierzył mu cios w głowę (23*3= 69 obrażeń)

Inni byli trochę zaskoczeni tym, jak sprawnie to się dzieje, ale nie mieli zamiaru czekać. Ruszyli do ataku, zadali po 150 hp Paolo i Remusowi, bo było ich tylko dwóch, trzeci leżał na deskach. Tymczasem Legumir przeskoczył przed wszystkimi zgromadzonymi w tej sali, i znalazł się obok magika. Poznał, że to musi być on, bo cały czas patrzył na smoka, nawet nie mrugnął i wypowiadał jakieś zaklęcia. Legumir wyciągnął nóż, który akurat miał za pasem magik i wbił mu w klatkę piersiową. Stracił kontakt wzrokowy i przestał panować nad smokiem. Ten czując wolność znowu otworzył paszczę i zioną ogniem, akurat w wojownika pierwszego, a ten umarł (wtedy miał 605 hp) spalony na popiół.

Legumir podbiegł do Wojownika II i zadał mu serię bardzo mocnych ciosów (23* 6 = 138 obrażeń) i zrobił miejsce innym. Tymczasem smok znów został zablokowany przez innego magika. Nikt tego nie zauważył, ale było ich tam trzech (magików).

OCC: Wojownik I: nie żyje
Wojownik II: 962 hp
Wojownik II: 1100 hp

Z wielką pogardą i złością spojrzał na pozostałych
którzy zaatakowali właśnie jego przyjaciół .Wyszedł na przeciw wojownikowi(12.Spojrzał się przez chwilę
na niego.
-Nie wybaczę Ci.... pożałujesz tego teraz!!!.
Neo
rozłorzył swoje ręce i wyciągną je na maxymalną długość.W jego dłoniach
pojawiły się dwie złote kule a wokół niego zaczęła połyskiwać złota
aura.Czyżby w tym momencie miałby wykorzystać 7 zmysł??.Możliwe gdyż
jego moc gwałtownie rośnie.Następnie połączył dłonie i zgiął
palce.Energia kul się połączyłą.Inni rycerzy byli bardzo ciekawi co też
Neo wyrabia.Przecież to nie jego technika...mylili się.
-Spróbuj tego!!!.Przyjaciele odsuńcie się!!.
LIGHT SPEED KEN!!!!!(380mp 425obrażen).
Siła jaką uderzyła kula i prędkość są nadzywczaje!!.Ogromny blask towarzyszył temu atakowi.
Wojownik odleciał aż kilkadziesiąt metrów w górę.Taka jest naprawdę siła przyszłego złotego rycerza raka.Kosmiczny Wystrzał...niewyborażalna potęga..następnie Neo ze zmęczenia padł na
ziemię.Ciężko oddychał....moc tej techniki jest potężna lecz traci się
zbyt dużo energi na nią....
OCC:mam stratę jednej tury....

Milo zamarł w miejscu z zdumienia, był pod wielkim wrażeniem umiejętności Neo.
- Zdecydowanie jesteś najsilniejszy z nas, radość rośnie w sercu gdy ma sie w drużynie takich ludzi jak ty, teraz odpocznij chwilkę nasza kolej. - powiedział Milo.
Po tych słowach Milo przeszedł do ataku, ruszył w stronę rycerza który zbierał sie po ataku Neo, Milo uderzył go na pełnej szybkość w brzuch gdy ten wstawał z ziemi(30obr). Po ataku Milo pobiegł rozglądać sie za magami.

OOC:Bo zara za granie mojąpostacią czarny alchemik przylezie >: /

OCC;Ejjj nie spamuj po pierwsze bo robi się niepotrzebny bałagan a po drugie to pisze się do MG że się nie będzie przez kilka dni itp .więc się nie dziw że pomiljali cie w przygodzie.

Był pod wrażeniem ataku Nea. Postanowił swój atak zatrzymać na bardziej odpowiednich przeciwników. Koncentrując energię kosmiczną skoczył na kolejnego wojownika(3). Uderzył oburącz w brzuch, lecz to nie pięści zadał ból, a kosmos który wybuchł posyłając przeciwnika na ścianę. (wybuch kosmosu = 252obr.)

OCC:
hp: 880
mp: 980

Atak nieprzyjaciela powalił Remusa. Oczy zaszły mu dziwną mgłą. Ledwo zobaczył potężne światło, lecz nie wiedział do kogo ono należy. Powoli dźwignął się na nogi. Potem już dostatecznie wyraźnie zauważył Paolo, który wymierzył potężny atak jednemu z przeciwników. Wyciągnął prawą rękę przed siebie i wyrzucił kulę kosmosu. Po tym opadł na kolana. Wciąż przemierzało go poczucie chłodu. Nie był w stanie nic powiedzieć. Nie miał sił się obronić.

3*25=75

Gdy Remus uderzył musiał odpocząć, a tymczasem inni Wojownicy Cienia widząc, że niektórzy nie dają sobie rady postanowili zaatakować Rycerzy. Ruszyli...

Tymczasem Milo, wypatrując magów dostrzegł jednego, który akurat panował nad smokiem, ten wił się i skręcał chcąc uwolnić się z umysłowych krat. Milo podbiegł do niego i uderzył go w twarz. Tak jak wtedy kontakt został przerwany a smok był wolny. Bestia rozejrzała się i podziękowała cicho Milo, potem podszedł on do magów i rozpłatał ich na miazgę, by już nigdy mu nie przeszkadzali. Smok widząc, jak biegną Wojownicy na Rycerzy, i jak jeden biegnie prosto na odpoczywającego Remusa ruszył w jego stronę. Opiekunki biegły za widmem smoka, by ten mógł poruszać się gdzie chciał. Gdy wojownik już miał zaatakować Remusa to Bestia nadepnęła na niego swoją ciężką, widmową łapą zgniatając go jak naleśnik. Smok ryknął w geście triumfu.

Rycerze walczyli, lecz nie dawali sobie rady pod takim naporem przeciwników, smok też nie mógł im pomóc, bo on też się męczył i gdy zabijał także musiał odpocząć.
Nagle coś się wydarzyło. Smok znów ryknął, a wtedy, w wielkiej lodowej sali zaczęły pojawiać się jasne, błyszczące koła. Portale pojawiały się wszędzie, i było ich coraz więcej. Z nich wyskoczyły smoki... Było ich pełno, latały w koło, machały ogonami, zionęły ogniem, kłapały swoimi zębami.... To nie były widma, jak ich przywódca sprowadzony magią, tylko prawdziwe, żywe smoki. Po krótkim czasie po Wojownikach nie było ani śladu.

Rycerze przystanęli zziajani. Widmowy smok wystąpił na przód, a inne stanęły w rzędzie za nim. W górze smok zatoczył krąg nad Rycerzami, muskając je materialnym skrzydłem. W końcu zatrzymał się przed Neo, obejmując go bezkresnym, przenikliwym spojrzeniem. W ich umysłach odezwał się głos ognia.

- Walczyliście dzielnie. Dwa razy uratowaliście mi skórę odciągając magów. Gdy zabiłem wszystkich, czar blokowania teleportów zniknął, gdyż jego właściciel przeszedł do nicości. Smoki próbowały cały czas, i po tym wreszcie im się udało. Walczyliście pięknie i odważnie. Dlatego postanowiliśmy was wynagrodzić.

Wokół smoka pojawiła się niebieskawa aura. Nagle zmaterializowały się nad głowami Rycerzy cztery skrzynie ze zbrojami. Wszystkie świeciły nowym, pięknym blaskiem, wzmocnione magią smoków.
Smok pochylił głowę i końcem pyska dotknął samego środka czoła Neo.

- Nasz dar, byś mógł zrobić to co uczynić musisz.

Wszyscy patrzyli na smoków, a zbroje nadal świecące schodziły na ziemię.

- Jesteście najlepszymi i najbardziej odważnymi Rycerzami z jakimi dotąd się spotkaliśmy. Być może są lepsi, ale my ich jeszcze nie spotkaliśmy.

Smok zatoczył koło wokół swoich towarzyszy, innych smoków.

- Nasz dar dla Was...

***

Rycerze wrócili do Sanktuarium ze wszystkimi zbrojami. Czekała tam na nich chwała i sława. Zgodnie ze słowami postawili smokom pomnik, przedstawiający tańczące opiekunki, a nad nimi wielkiego smoka złączonego z nimi, który zionął ogniem na trzech Wojowników Cienia...

KONIEC

Proszę adminów o rozdanie poziomów, i uczestników o skomentowanie, jeśli chcecie.

No przygoda świetna:P łądnie poprowadzona co najwazniejsze szybko i dokładnie.Jak na początek Legumir sie dobrze spisał.Więc moim zdaniem 5-6lvl dla niego:D

Przygoda ciekawa i ładnie napisana. Zasłużyłeś w pełni na 5 poziomów. Muszę jednak powiedzieć że rozwalił mnie jeden z tekstów smoka: " - Uleczyłem wam HP i MP do maximum. Więc wybieramy się...". Po prostu boskie

Widzę, że się chłopcy postarali ;]
tak jak tutaj proponowaliście w pełni zasłużone 5 lvli ;];]

A ja proponuje każdemu także lvl trochę, tylko Alchemikowi mniej, bo miał trochę dużo pracy i nie mógł pisać

Dajcie mie 3/4 lv sorry za niegranie ale dałem d...... narazie se odpuszcze przygody :/