Wielka moc to także wielka odpowiedzialność

Abdelaziz nie zamierzał pozostawac w tyle i również zaatakował. Rzucił się w kierunku przeciwnika, który wyglądał na najbardziej osłabionego. Zamachnął się i zadał mu dwa szybkie ciosy w klatkę piersiową.

(Szybki atak + zwykły atak 21+15=36 dmg)

Legumir już się nie bał. Wiedział co ma robić a odwaga wypełniła jego ciało. Podbiegł do najbardziej osłabionego przeciwnika i zadał mu dwa ataki w pierś.
3*7 = 21*2 =42 obrażeń

Odskoczył od swojego przeciwnika by szybko zaatakować kolejnego kombinacją ciosów i kopnięć. (Szybki atak = 90obr.)

Odwrócił się po udanym ataku i spostrzegł innego przeciwnika, który najwidoczniej został zaatakowany przez innego członka grupy.
Nie zawahał się zbyt długo. Odskoczył z lewej nogi i wylądował tuż przy nieprzyjacielu. Ponownie skupił swój kosmos formując go w dłoniach na kształt kuli. Z lekkim zamachem wyrzucił pocisk w stronę przeciwnika.

3*9=27

Wstał napiął się i podbiegł do przeciwnika uderzając dwa rady z całej siły
[2x Potężny atak 2x6x2= 24 dmg]

Pod naporem ciosów najsłabszy z przeciwników poległ.Został już tylko jeden.Ten jednak zachował się jak zwyczajny tchórz pozbawiony męstwa i honoru.Kiedy rycerze zbliżali się do niego chcąc wymierzyć ostateczną karę ten skumulował resztki swego cosmosu i .... wysadził się w powietrze.Jego ostatnie słowa brzmiały:Lepiej zginąć taką śmiercią niż coś powiedzieć tym psom z Asgardu....."

Eksplozja nie była aż tak potężna jak te poprzednie.Nie znacząco wpłyneła na stan zdrowia uczestników tej wyprawy(po 10obrażeń).Następnie przywódca spojrzał się szybko na każdego aby sprawdzić czy wszystko jest wporządku.Walka nie była trudna choć to jest pewnie zaskoczenie.Otóż podejrzenia Hildy się sprawdziły w 100%.

Lecz nie ma zbyt dużo czasu na dalsze zastanawianie.Neo machnął ręką do przodu co oznaczało aby wszyscy weszli spokojnie do wnętrza jasknii.Im bliżej tym czuć jakieś cosmosy.Jeden należy do jakiegoś człowieka.Bardzo silnego człowieka którego cosmo jest jakieś dziwne.A drugie???.Prawdopodobnie od zbroii Alfa.

Po kilku minutach dotarli do "pomieszczenia" gdzie znajdowała się zbroja.Jednak co ich najbardziej zdziwiło, iż jakiś mężczyzna od którego prawdopodobnie promieniował ten dziwny cosmos wyjmował z wnętrza zbroii kamień Odena.
Następnie spojrzał się na nich i złowrogo się uśmiechnął.
-Hmmm widzę że pokonaliście moich strażników.Widzę że będe mieć godnych siebie przeciwników.Lecz teraz przepraszam.Pilne sprawy wzywają.Jeszcze tyle spraw nie zostało ukończonych hahahahahah!!!!

Tajemnicza postać wykonała szybkie ruchy połączone ze swoim cosmosem i stworzyła jakiś portal teleportacyjny.Szybko go przekroczyła dalej mając ten dziwny uśmiech na twarzy.Uśmiech jakby zwycięstwa.

Pierwszy kamień Odena rycerze stracili już.Bez niego zbroja Alfa nagle straciła swój poprzedni blask i moc.Stała się jakby tylko kupą metalu.

Neo przez chwilę trzymał w dół głowę.Wyglądało na to jakby się czymś przejmował.Lecz podszedł do niego Paolo i poklepał go po plecach.
''Straciłem pierwszy kryształ.A co jeśli kolejne też polecą tak łatwo???.Nie mogę do tego dopuścić.Nie mogę...... tu wchodzi nie tylko mój honor ale także bezpieczeństwo na świecie.....

Po czym wszyscy udali się do wyjścia z jaskinii.....

- Przyjacielu, to przecież nie koniec. Przegraliśmy bitwę, ale nie wojnę. Pamiętaj że nigdy nie zdobędą siedmiu szafirów. Zginą wszyscy świętokradcy, co do jednego. Razem ich zabijemy.
-Ruszajmy szybko do kolejnej świętej zbroi! Nie możemy dopuścić aby wróg zdobył kolejny szafir!
Przyspieszył aby jak najszybciej znaleźć się w następnej kryjówce.

Chłopak patrzył na ostatniego żyjącego przeciwnika, który po kilku słowach eksplodował się. Podczas małego wybuchu z głowy spadł mu obszerny kaptur. Można było w całości zobaczyć jego twarz. Jasne, bujne włosy natychmiast poderwał do góry wiatr. Spostrzegł wyciągniętą rękę przywódcy. Wskazywała ona bez wątpienia jaskinię. Zaciągnął kaptur i ruszył do środka za kompanami. Zobaczył mężczyznę, który wykradł szafir Odyna! Po kilku aroganckich słowach i szyderczym uśmiechu postać wskoczyła w portal, a Remus zastanawiał się któż to może być. Po czym odwrócił się napięcie i ruszył w kierunku wyjścia.

Abdelaziz uderzył pięścią w ścianę groty. Był to dopiero początek wyprawy, a już pozwolili sobie na utratę jednego ze świętych kamieni.
-Musimy być szybsi... silniejsi... - powiedział - Musimy wziąć się w garść i nie tracić więcej czasu na niepotrzebne gadanie.
Ruszył w stronę wyjścia z jaskini.
-Jest tak jak powiedział Paolo, jeszcze nie powiedzieliśmy ostatniego słowa.

Jubei zgadzał się z wypowiedziami kompanów. Jeszcze nic straconego.

-Wystarczy , że wyprzedzimy wroga o dwa kroki , a zwyciężymy.

-Nie możemy pozwolić jednak aby wróg był dwa kroki przed nami.

Ruszył za Abdelaziz'em do wyjścia.

Pozbawienie się życia przez jednego nieprzyjaciela nie wstrząsnęło nim tak bardzo jak mógł przypuszczać. Widział już wiele rzeczy na świecie, ale samobójstwo i to w taki sposób widział po raz pierwszy. Bardziej wstrząsnęło nim to, że stracili Kamień Odyna.
- Musimy się spieszyć, być szybsi niż wcześniej. I opracować jakąś taktykę, tak jak oni, kilku nas zajęło a tamten miał sporo czasu na robienie swoich spraw. - powiedział Legumir idąc szybko za przyjaciółmi.

Przewodnik na wieść że ma takich kompanów.... ze wzruszenia uronił jedną łezkę....lecz ta chwila wzurszenia trwała bardzo krótko.Szybko otarł oczy ręką i kiwną głową aby wszyscy udali się zanim.Następnego dnia doszli na miejsce po zwartym szybkim marszu.W pobliżu świętego miejsca nie wyczuwali jakichkolwiek cosmosów.
-Miejmy się na baczności.Wszystko się może zdarzyć.Za jakieś 15 min. dojdziemy do pewnego jeziora gdzie przetrzymywana jest święta zbroja gamma.Według wierzeń przywdzieje ją ten który będzie najpotężniejszy z Asgardczyków.Ale to tylko taka ciekawstka.Choćmy szybko!!!.Nie możemy tracić dużo czasu.

Następnie wszyscy udali się do miejsca wyznaczonego na mapie.Każdy chciał już obejrzeć kolejną zbroję Odkrywców.Wszystko jak narazie szło gładko jak po maśle, co mogło wzbudzić podejrzania u niektórych z rycerzy.Kiedy doszli na miejsce spotkali dwóch silnych strażników lecz tym razem żyjących.
-Kim jesteście??!!
-Spokojnie strażniku.Jesteśmy tu z rozkazu Hildy Polaris.Proszę oto dokumenty potwierdzające me słowa.
-Przepraszam za moją bezczelność.W czym mogę pomóc??
-Czy ostatnio nie działo się tutaj nic dziwnego??.Jakieś napady albo ataki??
-Nie sir.Ani jednego.
-Hmm to wtakim razie proszę nas dostarczyć do zbroii.Musimy wiąść z niej szafir Odena.
-Eeeee ztym będzie mały problem.Mamy tratwę ale ona przewiezie tylko 3 osoby.
-Hmmm pech.Więc popłyniemy ja i Paolo.
-Dobrze więc w drogę....

Zbroja Gamma leżała na małej wysepce na środku wielkiego jeziora.Dopłynięcie tam zajmowało jakieś 20min.Kiedy płyneli można było zauważyć ogromne węże wodne lecz one żyły spokojnie z pełną charmonią ze zbroją.Gdyby ktoś ten spokój zakłócił.... biada nam wszystkim.

Wreście Przywódca i Paolo dotarli do celu.Zbroja Gamma promieniowała olbrzymim cosmosem.Kiedy przywódca sięgnął aby wyjąć szafir Odena... węże wodne zaczeły z każdą sekundą denerowować się i miotać.
-I co teraz Paolo???-zapytał przywódca.Czy zaryzykujemy życie i weźmiemy z wnętrza zbroji ten kryształ??

Przywódca czekał na rekacje przyjaciela a reszta kompanów niecierpliwiła się na brzegu jeziora przy czym trzymali kciuki aby nam się powiodło.....

Abdelaziz stał na brzegu jeziora, patrząc za odpływającymi towarzyszami. Zamyślił się. Przed wyruszeniem na tę wyprawę czytał trochę nordyckiej mitologii, a także szukał informacji na temat Świętych Wojowników i ich zbrój. Wiedział, że każda jest związana z jakimś przekazem.
Zbroja Alfa miała swoje korzenie w podaniu o smoku Fafnirze i bohaterskim Zygfrydzie, natomiast zbroja Gamma, miała uosabiać Midgardsorma, gigantycznego węża, którego pokonał sam bóg Thor. Z niecierpliwością czekał na powrót towarzyszy.

Narzucone szybkie tempo marszu wcale mu nie przeszkadzało, gdyż był przyzwyczajony do takich warunków podróżowania.
Bacznie przyglądał się starażnikom, którzy rozmawaili z przywódcą.
Postanowił być względem nich ostrożniejszy niż ostatnio tak aby znowu nie zostać zaskoczonym.
Nieco rozzłościł się, gdyż nie mógł płynąć razem z przewodnikiem. Rozdzielenie grupy mogło wyjść podróżnikom tylko na niekorzyść.
Obserwował uważnie to co działo się na jeziorze. Gdy węże niebezpiecznie zbliżyły się do dwójki śmiałków wstrzymał oddech bowiem nie wiedział co począć - był w zbyt dużej odległości od całego zajścia.

Powoli i dokładnie przyglądał się wężom wodnym.
- Jeżeli weźmiemy szafir będziemy musieli udowodnić tym zwierzakom że jesteśmy go godni. Normalnie stanęlibyśmy do walki z rycerzem Gamma ale w tej sytuacji obawiam się że czeka nas inny test. Węże może nie są zbyt silne ale jest ich dużo. To trochę utrudnia sprawę. Weź kamień, takie jest nasze zadanie.
Po tych słowach zaczął gromadzić energię kosmiczną do maksimum.

Yasha jakoś nie specjalnie przejął się tym całym przedstawieniem z cyklu "będzie dobrze", kilka słów cisnęło mu się na usta, ale je przemilczał.
W drodze po następny Szafir nie odzywał się, ponieważ nie wiedział nawet co powiedzieć, dziwnie się czuł w tych górach...
Gdy dwaj rycerze popłynęli po Szafir przez jezioro uważnie patrzył na ich ruchy, po chwili gdy dopłynęli tam zobaczył jasne światło, które należało do jednego z towarzyszy na łodzi
- Patrzcie... Chyba coś się zaczyna dziać - powiedział do towarzyszy stojących na brzegu.

Jubei był trochę zmęczony tym szybkim tempem jednak nie pokazywał tego po sobie. Szedł równo z towarzyszami. Gdy dotarli do jeziora stanął na brzegu i obserwował jakieś stworzenie pływające pod powierzchnią. Po chwili zrobił krok w tył i zauważył swoich towarzyszy na tratwie płynącej na wysepke po środku jeziora. Było to dość niebezpieczne , ponieważ węże zrobiły się dziwnie niespokojne , a jakieś światło rozjuszyło je jeszcze bardziej.

Legumir nie wiedział co robić. Dwoje jego towarzyszy wypłynęło po kamień. Bardzo chciał bym im się powiodło, bo to jakoś podbudowałoby całą grupę do dalszych działań, i nie wszystko byłoby jeszcze stracone. Z niecierpliwością czekał na towarzyszy i patrzył na niespokojne węże. Kucnął przy brzegu jeziora mrużąc oczy, bo chciał widzieć co się dzieje pod wodą.

Neo przytaknął tylko Paolo zanim wyciągnął kamień.Wcześniej jednak zamknął oczy lekko i skupił swój cosmos.Kiedy sięgął już koniuszkami palców do zbroii na jego ramniu poczuł dotyk.... dotyk przyjaciela co oznajmiało że jest przy nim.Wreście się udało!!!.Kamień Odena ze zbroii Gamma należy do nas!.Jednak teraz wydarzyło się coś dziwnego.Nagle wszystkie węże schowały się gdzieś głęboko w wode.Nie widać ani jednego.Z jednej strony do dobrze gdyż Neo i Paolo nie muszę się znimi urzerać a z drugiej to może być przysłowiowa "cisza przed burzom".Kiedy wypłyneli spokojnie z tej małej wyspeki wydawało się że jest wszystko wporządku.Mamy kamień i teraz możemy z powrotem wrócić na brzeg.Mysliśmy się......

Nagle nie wiadomo dlaczego pojawiła się straszna mgła zasłaniając dwóm rycerzom widok na świat.Strażnik na chwile zmniejszył tempo płynięcia.Dorwała go gęsia skurka.Rycerze którzy mieli już trochę doświadczenia przyjeli pozyzcję obronną.Jednak nie zdało się to na wiele gdyż.....

U podnóża łodzi zaczeło dochodzić jakieś potężne "walenie".Najwidoczniej te bestie chcą nas zatopić od dołu.Strażnik nie wiedzieć czemu przykucną i złapał się za głowę.Rycerze tylko zachowywali spokój.Każde uderzenie jest coraz to bardziej silniejsze aż wkrótce.....
Powierzchnia łodzi zaczynała pękać.Nalewało się coraz to więcej wody.Nie było żadnej drogi ucieczki.Są uwięzeni na środku jakiegoś jeziora a na dodatek nic nie widać przez tą mgłę.Jeszcze chwila spokoju i.....
Uderzenia o łódź nagle przestały lecz jedynie na kilka sekund.Wężę pod wodą zoogranizowały się i wspólnymi siłami ponownie bardzo mocno uderzyły w dół łodzi.Skutek jest tragiczny.Łódź się złamała jak patyk na pół a rycerzy wpadli do wody.Neo szybko się wynurzył i zaczął rozglądać się wokół siebie czy jakaś bestia nie podpływa.To już chyba koniec.........obydwaj rycerze są w tragicznej sytuacji.Niech sam Oden ma ich w swej opiece....

OCC:Teraz się tylko Paolo wypowiada.

Takiego obrotu sytuacji się nie spodziewał. Nie wynurzał się z pod wody, obserwował węże kotłujące się niżej. Szykowały się widocznie do kolejnego ataku. Paolo skoncentrował swój kosmos do maksimum i pozwolił mu wybuchnąć. (wybuch kosmosu = 168 obr.) Siła ataku wyrzuciła go na powierzchnię. Zaczął jak najszybciej płynąc do brzegu.

Przez chwilę wydawało się znów spokojnie.Paolo który wykazał się dużym sprytem odnalazł Neo i teraz razem płynął do brzegu.Jednak nie wszystkie węże nie zgineły od siły wybuchu cosmosu Asgardczyka.Kilka znich przetrwało i ich gniew jest jeszcze bardziej teraz zpotęgowany.Płyną do dwóch rycerzy z niesamowitą prędkością.Nie ma szans aby im uciec.Węże w pełni wykorzystują miejsce wktórym się znajdują.Kilka znich wciągneło Paolo i Neo pod wodę.Ci nie mieli rzadnych szasn aby się ratować.Ich ruchy w wodzie są tak spowolnione niczym zwykły żółw.Bestie ciągnął rycerzy za nogę coraz głębiej i głębiej.Już prawie nie ma co widać gdyż światło na takie odległości nie sięa wtym jeziorze.Jednak.... Oden jest dobry dla swych słóg.....

Nagle szafiry który posiadali Paolo i Neo rozbłysły niewiarygodnym światłem przy okazji dając także spore zapasy mocy.Rycerze chwycili się za dłoń i skupili swoje cosmosy.Ich połączona moc sprawiła ogromny wybuch.Fala uderzeniowa była tak wielka że na powierzchni jeziora jest odczuwalna.Innym rycerzom zabrało dech w piersiach.Nagle mgła znikneła a swobodnie zaczeli dryfować nieprzytomni Neo i Paolo.Reszta towarzyszy szybko wyciągneła ich na brzeg oraz udzielili im pierwszej pomocy.Wszystko naszczęście jest okej.
Kiedy Neo wyplunął już słoną wodę z lekkim uśmiechem na twarzy wyjął z kieszeni szafir Odena pochodzący od Zbroii Gamma.Odrazu wszystkim się polepszyły nastroje.Wreście są pierwszi i oby tak dalej.Kilka minut później podbiegł do nich drugi strażnik.
-Co... co się tam stało??!!.Gdzie są wszystkie węże i dlaczego zbroja już nie świeci???
-Węży już nie ma.Zbroja nie świeci bo mam przy sobie szaif Odena a i najważniejsze.Zmień sobie kompana do straży bo ten co miałeś był strasznym cykorem.
-Jak to był??
-Prawdopodobnie węże go zjadły na obiad bo wyglądał na taki smaczny kąsek.
-Czy nie masz rycerzu szacunku do zmarłych??
-Do zmarłych mam i to wielki lecz do tchórzy... ani grama.
Żegnaj strażniku.....

Grupa odwróciła się i zaczeła powoli zmierzać do na południowy wschód.Kiedy sobie tak szli przez las wyczuwali jakieś małe szelesty i zanikające cosmo.Co to jest???.Nikt się tym na razie nie przejmował.Dziś jest wielki dzień.....

Z zaciekawieniem oglądał to co działo się chwilę temu. Jego kompani są naprawdę potężni... i zdobyli kamień Odena. Legumirowi znacznie poprawił się nastrój, i czuł że jego przyjaciołom także, bo byliśmy pierwsi, o krok przed wrogami. On nic nie czuł, bo euforia po zdobyciu kamienia mu na to nie pozwalała. Szedł ramię w ramię z przyjaciółmi, nie przeczuwając co czeka go potem.

Po wypluciu wody z gardła ręką sprawdził czy szafir nadal jest na miejscu. Wychodząc powiedział do strażnika.
- Gdyby ktoś tu przybył i pytał o zbroję to powiedz prawdę, że kamienia już nie ma.
Szli przez las, jednak nie zmienienie stroju było straszliwym błędem. Szybko przemoczone ubranie stało się sztywne, a marsz uciążliwy. "Na najbliższym postoju muszę wysuszyć ubranie". Zadowolony szedł dalej raźnym krokiem.

Abdelaziz szedł w milczeniu. Cieszył się, że tym razem to oni zdołali jako pierwsi dotrzeć do kamienia Odena. Przynajmniej jeden był bezpieczny. Wydawało się, że jest remis, obie frakcje posiadają po jednym kamieniu.
-Musismy zdobyć jak najwięcej kamieni. - powiedział - Jeśli dojdzie do starcia, ich moc musi być po naszej stronie.
Zamyślił się i szedł dalej. Zastanawiał się, czy poradzić się kart, co do dalszych kroków i rozwiązań, zrezygnował jednak z tego pomysłu.
-Co ma być to będzie. - pomyślał - Nie ma co martwić się na zapas.

Zaniepokoił się gdy jezioro otoczyła mgła. Dało się słyszeć tylko wrzaski i krzyki. Rozpromienił się jednak gdy dwaj towarzysze znaleźli się na lądzie. Z wielkim zainteresowaniem oglądał szafir Odyna. Czuł zachwyt i żal, ponieważ nie mógł uczestniczyć w wyprawie na wysepkę.
Zaciągnął wcześniej podwinięty rękaw i napawany optymizmem ruszył z kompanami na południowy wschód. Droga wiodła przez las, a Remus od czasu do czasu nasłuchiwał dziwne szelesty dochodzące zza krzaków. Dzisiaj zdobyli szafir Odyna! Nie ma się czym przejmować. Będzie dobrze.