Świątynia Odyna

Dumny posąg Odyna górował nad Asgardem, potężna postura władcy północy tonęła w świetle porannego słońca, północy.

Świeżo po wizycie u Hildy Polaris dotarł tutaj, by całe swe poświęcenie i pracę złożyć w ofierze Odynowi. Wielki posąg wskazywał na siłę i dodawał otuchy. Napełniony różnymi emocjami przyklęknął przed posągiem. Wsłuchał się w odgłos fal i wyjącego, mroźnego wiatru, które były mu tak dobrze znane. Skupił się na łączności z bóstwem. Trwał tak w ciszy przez całkiem długi czas.

W końcu powstał. Rozejrzał się jeszcze po surowym krajobrazie, otrzepał nieco ze śniegu i skierował swe kroki ponownie ku miastu.

Po jakimś czasie podróży dotarli tutaj zasępieni rycerze Asgardu. Mieli wznieść modły do Odyna, swego pana, który to jedyny włada nad Asgardem.
Vasiterion, chociaż może nie powinien zaczynać i odzywać się pierwszy rzekł, stojąc wyprostowany przed posągiem:
-Odynie, śmierć kapłanki, która kochała Asgard i która była kochana przez jego lud byłaby wielką strata i złem. Śmierć każdego człowieka jest okrutna, tym bardziej śmierć wielu ludzi, którzy zapewne też byli kochani, jak i kochali... - jakoś powiedział to, bo znowu przyszła mu na myśl na wymordowana wioska - ...daj proszę siłą Hildzie, aby przeżyła i znów mogła roztoczyć nad ludem swą opiekuńczą miłość.
Dawno nie był tak uniesiony.

//jak powiecie (lub nie) swoje to proszę nie odchodźcie stąd jeszcze, bo chciałbym jeszcze jedną rzecz zrobić.

W tym miejscu był niewiele razy, jednak zaistniała sytuacja pasowała do odwiedzin świętego miejsca. Stał za Vaisterionem, nic nie mówił. Słowa mogły mu tylko zaszkodzić. Błagał pana Asgardu w myślach o siłę i mądrość. Aby zrobić cokolwiek musiał coś wiedzieć. Prosił swego boga o wskazówki, o wskazanie dalszej drogi.

Stał przez chwilę w milczeniu a następnie przemówił:
- Proszę cię Odynie o jak najszybszy powrót kapłanki do zdrowia - rzekł.Nie widział sensu dłuższej przemowy.I tak przecież nie uznawał bogów za kogoś lepszego od ludzi.Samo przemówienie było raczej odegraniem roli teatralnej by oddalić od siebie wszelkie podejrzenia.W głowie planował już kolejny ruch.Nie mógł pozwolić by cokolwiek się nie udało.Sprawa była zbyt ważna dla niego.

-To teraz skoro prosiliśmy już Odyna, to warto abyśmy my też coś sobie przysięgli.
Spojrzał pewnie na towarzyszy. Już jakiś czas temu zauważył przypięty do pasa Anakina miecz.
-Mógłbyś pożyczyć mi go na minutkę... ?
Gdy tylko chłopak dostał miecz odwrócił się znowu przed posąg.
Naciął sobie delikatnie dłoń, tak, że popłynęła stróżka krwi. Przyklęknął. Krwawiącą dłoń przycisnął do śniegu.
-Nie spocznę dopóki kapłanka nie wróci do zdrowia, a winowajca nie zostanie ukarany.
Potem wstał. Ręce lekko mu drżały i ogólnie był bardzo podniecony. Podał z powrotem miecz Anakinowi. Ze spuszczonym wzrokiem rzekł:
-Wasza kolej. Jesteśmy to winni Asgardowi.

Paolo spoglądał z zaciekawieniem na to co robi Vaisterion. Taka przysięga była zaiste ciekawa. Paolo zdjął lewy karwasz i naciął skórę. Pozwolił aby krew zaczęła spływać na śnieg. Przycisnął wtedy dłoń ko plamy krwi i powiedział.
- Przysięgam zrobić wszystko aby złoczyńca został ukarany.
Wstał i założył z powrotem zbroję. Spojrzał na Anakina czekając na jego oddanie krwi.

Nie zamierzał rozczarować rycerzy Asgardu.Jednym szybkim ruchem rozciął sobie dłoń.Krople krwi swobodnie kapały na śnieg.
- Przysięgam ,że zrobię wszystko co w mojej mocy - powiedział.W tych słowach była tylko i wyłącznie prawda.
- "Nie pozwolę ci umrzeć.Nie pozwolę" - myślał.Choć nawet gdyby wypowiedział te słowa na głos to i tak Asgardczycy nie zrozumieli by kontekstu tych słów.

Paolo czytając myśli Anakina był pewien że ten myśli o Hildzie. Zadowolony uśmiechnął się i zamknął oczy. Odwrócił się w stronę posągu Odyna, ukłonił się i podszedł do Anakina.
- Udam się do sanktuarium z tobą jeżeli nadal mi na to pozwolisz. Daj mi znać jak będziesz opuszczał Asgard.
Po tych słowach odwrócił się do Vaisteriona.
- Poczekam na ciebie na Arenie. Muszę sprawdzić jakie zrobiłeś postępy podczas swojej podróży.
Uśmiechnął się i odszedł.

Skłonił lekko głowę po słowach Paola co miało oznaczać ,że poinformuje go o wyprawie do Sanktuarium.Gdy pozostał z jednym rycerzem rzekł do niego:
- Wybacz mi ale muszę załatwić parę pilnych spraw.
Po tych słowach skierował się do komnaty tronowej.

Słowa Paolo przyprawiły go o lekki dreszcz. Spodziewał się, że towarzysz dzięki podróżom wzmocnił się znacznie bardziej niż on sam i najbliższa potyczka może okazać się walką jednostronną. Westchnął tylko.
Pożegnał się z Anakinem bez słów i opuścił to miejsce kierując kroki swe na arenę.

Gdy tylko dotarła przed posąg Odyna pogrążyła się w modlitwach do boga.
Jej kosmos zaczął pomału oplatać posąg boga.

Gdyby ktoś obserwował kapłankę miałby wrażenie ,że przez pewien czas była nie obecna w realnym świecie.Jednak teraz znów miała pełen kontakt z "tym" światem.Wolno zaczęła zmierzać do pałacu.

Hyoga nie mógł sobie wybaczyć tego co zrobił. Chciał pierwszy zacząć się bić. To dla niego nie wybaczalne. Wszedł na pomnik odyna i zeskoczył z niego. Uderzając głową w podłogę umarł

Nie wiadomo co sprawiło ,że chłopak przeżył wypadek.Może dziwne zrządzenie losu a może bogini Hel nie chciała go widzieć nawet w Niflheimie bo już napewno żadna walkiria nie miałaby w planie dotknąć nawet takiego osobnika.Faktem jest jednak ,że chłopak przeżył.Jeśli będzie można uznać to życiem.Sparaliżowany całkowicie od pasa w dół , bez jednego oka oraz całkowicie głuchy.Jakże los potrafi być okrutny choć może to nie los a któryś z bogów postanowił zrobić sobie rozrywkę z chłopaka.

Atasuke chciał ulżyć sobie w cierpieniu. Wyciągnął nóż i zaczął wbijać go w serce. Po paru minutach zmarł