Wioska

Z placu wracał właśnie Azrael.Widać było po jego minie że jest zdezoriętowany.W lewej dłoni trzymał dziwny zawinięty w rulon papier.Szedł w kierunku wyjścia z miasta.

Po tym co się stało z jej rozmówcą nie mogła powstrzymać śmiechu. Nie był to jednak śmiech wyśmiewczy lecz zabarwiony pozytywnie.Wolno podniosła się i podeszła do miejsca , w którym leżał chłopak i wyciągnęła do niego rękę
- Chyba potrzebujesz pomocy
Na jej twarzy cały czas gościł uśmiech.

Sam zaczął się śmiać z siebie ponieważ wyobrażał sobie jak to mogło wyglądać.Po czym chwycił dłoń dziewczyny a ta pomogła mu wstać. Był do połowy mokro.Stojąc blisko niej rzekł szeptem:
- Pięknie się uśmiechasz.A jeśli obraziło cię to co zaszło na łące to przepraszam.

Zdziwiło ją to co wyszeptał. Czuła się trochę nijako. Jednak nie dała tego po sobie poznać. Zastanawiała się teraz czy wpadł do fontanny specjalnie aby rozładować napięcie czy też był to czysty wypadek.Nie zamierzała odpowiadać na jego komplement.
- Przeprosiny przyjęte. Za to ja muszę ci podziękować za uratowanie życia chociaż skoro ty przeżyłeś to być może wcale ta przepaść nie była taka groźna.

- Być może nie - odpowiedział - sądze , że jak na pierwsze spotkanie po tym jak chcieliśmy się zabić to wyszło całkiem nieźle - dodał po czym wyminął dziewczynę i zaczął się oddalać.Gdy był już w pewnej odległości od dziewczyny rzekł:
- Jestem Near. A w czarnych o wiele ci lepiej niż w zielonych.
Po tych słowach zniknął w tłumie.

Miasto jak zawsze tętniło życiem.Widać było ze grecy kochają to co dostali od Bogów.
Xellos szedł ulicami Aten i rozglądał sie po straganach.Dzisiejszy dzien postanowil poswiecic zakupom.

Na kamieniu, oddalonym kawałek od drogi siedziało jakieś nastoletnie dziecko. Rękoma splatało rzemienie w jakiś wzór.
Obrocilo glowe w strone przybysza, odslaniajac tym samym maske zaslaniajaca twarz.
- Czemu wprowadzasz zwierzeta w placz? - dalo sie slyszec melodyjny glos - Jesli chcesz wyrzadzic krzywde, nie powinien to byc gniew? Litosc nie bywa zla..
Mogl wyczuc na sobie wzrok spod maski.

Shaken wbiegł do miasta. Kosmos który przeszył jego głowę ciągle powiększał się dzieki czemu było łatwo dowiedzieć się skąd pochodzi... "To tam" pomyślał patrząc w stronę "końca" miasta.
Wybiegł na przedmieścia. Zobaczył wzgórze, a na nim człowieka w jakiejś dziwnej zbroi.
- Po co tutaj przybyłeś ? - powiedział zdziwiony - I czego w ogóle tutaj szukasz ?

Dało się słyszeć dźwięczny śmiech. Melodia dziecięcego rozbawienia, nie skrywanego niczym.
- Miło mi cię poznać, choć po tym wszystkim nadal się nie przedstawiłeś. - melodyjnym głosem rzekła postać siedząca na kamieniu.
Uniosła nieznacznie rzemyki, które splatała i spojrzała nań.
- Ciekawe, mówili, że siedząc na kamieniach mogę wilka złapać ale nigdy nikt nie wspominał o żadnych pułapkach..
Dało się słyszeć w najczystszej postaci myślenie na głos, pełne naiwności.
- Zaaraz.. hmn.. legendarna dwunastka.. to znaczy się byli złoci rycerze, czy może jak legendarna to apostołowie.. ale oni byli rybakami..
Drobna dłoń spoczęła na masce oddając w ten sposób wyraz zamyślenia.

- Nie lubie zagadek - odpowiedział - Z tego co wiem to nie pochodzisz z Sankutarium... Więc nie wiem kim możesz być...
Był bardzo spokojny chociaż wiedział, że w każdej chwili może zginac...

Po tym jak chłopak odszedł poczuła potężne kosmo , które nagle zaniknęło. Była bardzo zainteresowana tym zjawiskiem więc udała się w miejsce z którego dochodziło nim znikło. Gdy tam dotarła zobaczyła trzy postacie. Jednak narazie nie miała zamiaru się zbliżać.

- Może i nie wiem takich rzeczy - odparł - Ale mam zamiar się dowiedzieć jeszcze wielu innych rzeczy... I mam nadzieje że ty nie będziesz miał ochoty mnie zabijać...
Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Nie miał ochoty walczyć, i wiedział że jeśli jednak stanie do walki, nie będzie miał szans na wygraną...

Dziecko zaśmiało się znów niewinnie. Jakby ktoś powiedział jakiś mały żarcik.
- Ja cię nie pamiętam - wskazało na siebie palcem - Za krótko żyję tu, by pamiętać kogoś kto umarł na długo przede mną.
Postać wyciągnęła przed się nogi i oparła ręce na kolanach wpatrując się w rycerza wyczuwalnie, choć nie widocznie, jako że nie dało się dostrzec wzrokiem tego co skrywała maska.
- Nie wiem, czemu mam się znać na rycerzach.. wiem, że są jacyś co różnym bogom służą i że tu są ich trzy rodzaje..
Przechyliła nieznacznie głowę spoglądając z ukosa na postać.
- Poza tym, skąd ja mam nawet wiedzieć kim ty jesteś jak nie mówisz kim jesteś? Ja jestem Prime, a tego tam nie znam, ani tej tam.
Drobna dłoń po kolei wskazała na Sharaku, po czym na oddaloną kobietę.

-Wiec i mnie tez nie znasz.powiedział nieznany im głos.
w pewnym momencie za Sharaku wyłonił sie Xellos.
-A Ty jak zwykle w centrum zainteresowania-zwrócił sie do przyjaciela

- no a jakby inaczej ? - zapyta umiechniety Sharaku. Cieszyl sie ze jego przyjaciel przybyl...

-Mow kim jesteś i czego tu szukasz.-Zwrocił sie do osoby rozmawiajacej z Sharaku.
Patrzył jej prosto w oczy pewien swego.
Nie wiedział kim on jest.Wiedział tylko ze nie wyglada na ucznia sanktuarium.

- Puść go - zakrzyknął Sharaku do nieznajomego - On nawet nie wiedział kim jesteś... O jaką kare ci chodzi ?... Co może być ważniejszego niż służenie Atenie ?
W jego głosie było słychać nutke niedowierzania,a w jego głowie pojawiły się wątpliwości...

-Przestac Sharaku.

-Pokazywać swoja siłe opierajac sie na tym ze jest sie w stanie wygrac z uczniem jest zaiste szlachetne rycerzu.Tylko ciekawe co by było gdybyś nie miał swojej zbroi tak jak ja-Zwrocił sie do generała a w głosie Xellos słychać był drwine i sarkazm.

Postać wstała powoli, przeciągając się lekko. Następnie skierowała się w stronę miasta powolnym krokiem przechodząc przez trawę ku ścieżce.
- Podobno nie ważne jest jaki jest cel, byle był szczytny..
Powiedziała do siebie, chowając za pasek spleciony rzemyk.
- Nie pamiętam za dobrze, ale ci co mają mniej czasu lepiej go wykorzystują od tych co mają wieczność. - postać rzekła w zamyśleniu mijając złotego rycerza i ucznia świątyni.
- A podobno to ja jestem dzieckiem..
Dało się słyszeć westchnięcie po tym jak Xellos zakończył swe patetyczne wymowy.

OOC:
do tych co się nudzą i żyją tym forum:
radzę poczekać min 10 min przed napisaniem kolejnego posta a nie pisać post po poście bo nie dajecie innym czasu i szansy na odgrywanie postaci
miast pisać krótko i od tak skupcie się na lepszej formie i oddaniu ciekawszym własnej postaci - tak jak niektórzy to robią tracąc czas i dowiadując się, że już powstało 5 nowych postów..
dobrze? ^_^ to tak na przyszłość - byście mieli to na uwadze

Xellosowi udało sie wyrwac z uscisku nieznajomego
-Kim jestes?
Tym razem przyjzał sie lepiej swojemu przeciwnikowi.
'Ateno wybacz mi"-pomyslał po czym uklęknął przed rycerzem
-Wybacz mi moja bezczelnośc.Nie poznałem Cie w pierwszym momencie.
Chłopak przypomniał sobie opowiesc mistrza o dawnych złotych rycerzach i ewidentnie własnie stał przed nim jeden z nich.