Pałac

Gdy już Saga został sam z Hildą przemówił do niej:
- Sprawa jest bardzo prosta kapłanko. Jak zapewne dobrze wiesz Asgard jest słaby.Brakuje mu chwały i potęgi jaką kiedyś prezentował. Propozycja Hadesa jest następująca. Jeśli przyjmiesz jego zwierzchnictwo możesz być pewna , że do twojej krainy nigdy nie zagości żadna wojna. Asgard będzie miał dobre warunki do odzyskania swojej potęgi. Weź pod uwagę dobro swojego ludu i Sanktuarium. Jeśli zamierzasz odmówić ze względu na swoje osobiste uprzedzenia to radzę abyś ustąpiła z pozycji , którą zajmujesz.

Shenron martwił się rozmową nie wiedział co Saga chce od jego pani. Był ciekaw lecz nie mógł iśc i podsłuchac bo to było sprzeczne z jego zasadami moralnymi ...

Sharai przechodził własnie obok pałacu.Zobaczył kilku spectran,swego przyjaciela Shenrona i Tyra.
Podbiegł szybko do nich.
- Co tu się dzieje ?? - Powiedział zdyszany - Co ci spectranie tu robią ??

Tyr nie wiedział jak odpowiedzieć Sharaiowi, potrafił jedynie wymruczec:
-Wybacz przyjacielu wiem tyle co ty...-po czym spojrzał na Sharaia widząc na jego twarzy zaniepokojenie

Karen spojrzała na asgardczyków stojących obok nie widząc z ich strony zagrożenia i obojętnym głosem przemówiła do nich:
- Jest bardzo duże prawdobodobieństwo, że kapłanka Hilda Polaris niebawem zginie.

-Jak śmiesz!!-Wykrzyczał Tyr do wojowniczki z królestwa podziemi, jego ręce zamknęły się w pięści. Bał się o swoją panią, a przy tym czuł się bez radny niczym niemowlę...

NAgle zjawił się Aseon szedł w stronę pałacu.Jego mina była skrzywiona a jego wzrok wydawał się nie taki jak zwykle.Cały czas otaczało go wirujące dziwne cosmo.Szedł w stronę pałacu widząc na drodze tyra rzekł:
-Zejdź mi z drogi Asardczyku o ileż nie chcesz aby ucierpiała na tym twa psychika......

Na twarzy Hildy pojawił się smutny uśmiech.
- Wydaje mi się, że mnie nie zrozumiałeś spectranie.
Przemówiła ze spokojem.
- Mówisz o tym, że brakuje nam chwały i potęgi, jednocześnie zapewniasz iż nie zagości u nas żadna wojna. Proponujesz mi przyjąć zwierzchnictwo Hadesa nad tymi ziemiami, lecz zapominasz iż mym panem jest Odinn. Te ziemie były uznawane za własność wielu bogów i wielu rościło sobie do nich prawa. Posejdon uzurpował sobie zaszczytny tytuł względem tych ziem. To wszystko jednak w moich oczach nie ma znaczenia, gdyż jest to dla mnie kraina Asów. To właśnie im służymy i im oddajemy cześć.
Hilda obróciła się i wskazała dłonią widok z okna, na rozpościerające sie lodowe góry za miastem.
- Spójrz na mój lud. My żyjemy tu od pokoleń. W wiecznym mrozie, ciągle poddawani próbom naszego pana. Jesteśmy dumnym ludem. Nawet jeśli przeżywamy chwile słabości, to nasz duch jest silny. Odinn, nasz pan jest mądrym panem, acz surowym. Jest on także panem wojny i umrzeć dla niego z mieczem w dłoni jest dla nas największym zaszczytem.
Obróciła się ponownie w stronę Sagi.
- Proponujesz mi ustąpić z mej pozycji, lecz zapominasz o jednym spectranie. - Na jej twarzy pojawił sie ponownie spokojny uśmiech. - To Odinn mnie powołał na swoją kapłankę i moim powołaniem jest wykonywanie jego woli. Nie w twoich rękach ani w moich zależy moja pozycja. Możecie sobie uzurpować prawo do tych ziem. Nie będę stać wam na drodze. Ten problem będziecie zmuszeni rozstrzygnąć sami, z Posejdonem. Nie możecie jednak liczyć na to, iż pokłonię się waszemu panu. My mamy jednego pana, za którego jesteśmy skłonni podążyć na tamtą stronę i zasiąść do stołów Valhalli. Czekając przy długowiecznej uczcie na walkę z mieczem w pogotowiu.
Spojrzała mu głeboko w oczy.

Tyr opanował emocje po czym spojrzał na nizszego od siebie o półtorej głowy rycerza feniks i powiedział:
-Czego tu szukasz rycerzu Ateny? Ta sprawa z pewnością nie dotyczy twojego Sanktuarium... To wewnętrzna sprawa Asgardu.
Kończąc swoją wypowiedz wciąz wpatrywał się w aseona...

Nagle za Tyrem pojawił się Shenron który raczej wyglądał niespokojnie
-czego tu szukasz ?- zapytał Aseona
-nie masz prawa przebywac na świętej ziemi Odyna lepiej odejdź stąd anim nasza kapłanka spuści na ciebie jego gniew ...

Tyr cieszył się ze w porę pojawił się Shenron, wiedział ze Aseon to przeciwnik nie dla niego... Czuł jego potęzny kosmos i zar jaki od niego bije, nie bez powodu feniks uznawany jest za ptaka piekieł...

Obok Shenrona i Tyra pojawił się niespodziewanie Sharai.
- Odejdź z tąd Aseonie - powiedział stanowczo - to co tu się dzieje nie jest twoją sprawą, a myślę że nie masz nic ważnego nam do powiedzenia.

Na twarzy Tyra zagościł uśmiech satysfakcji i ulgi, wiedział ze cokolwiek teraz się stanie feniks nie ma najmniejszych szans na zwycięstwo. Olbrzym spojrzał po twarzach swoich przyjaciół, po czym znów na przedstawiciela Sanktuarium dodając:
-Więc Aseonie?

Shenron popatrzył na pałac Hildy czuł że wydarzy się coś ważnego.
Jego ciało przeszył dziwny dreszcz ...

Aseon skrzywił minę jeszcze bardziej.Podnósł rękę do góry i pstryknął palcami.Nagle z ziemi wyszły psobodobne humanoidy wyposażone w miecze i tarcze.
-Anubici zajmijcie się tymi asgardzkimi śmieciami nie chce mi się tracić mocy na takie ścierwo
Anubici żucili się na Tyra i Shiraia całą grupą udeżając mieczami z niesamowitą gracją.
Wokół Aseona pojawiła się czarna aura krążąca wokół niego.
-Hahahahah życze miłej zabawy.
Po czym ruszył w stronę pałacu

ooc: ile one maja hp?

Sharai widząc co się dzieje odparł Aseonowi :
- Myślę że źle postąpiłeś... - Powiedział ze smutkiem w głosie. - Mógłbyś grzecznie odpowiedzieć po co tu przybyłeś,przestać nazywać nas "śmieciami" oraz nie atakować nas... - Odparł i zaatakował Anubitów.
- Potężny Atak !! - uderzył i pokonął kilku przeciwników.

Anubici przewróceni podnoszą się bez zadrapania żucając się ponownie na Shiraia.
W między czasie Aseon odpowiedział na pytanie Asgardczyka:
-Taki śmieć jak ty nie pojmie tego....... .I ty myślisz że taki słaby atak pięścią może im coś zrobić rozśmieszasz mnie człowieczku.
Następnie ruszył ponownie w stronę pałacu.


OOC:one nie mają hp kombinujcie

Sharai skupił swoją energię kosmiczną i zamknął oczy.
- Aseonie nie rozumiem cię... to nie my cię zaatakowaliśmy, lecz ty nas... - powiedział - Nie masz prawa nas oceniać...
Nagle powietrze zaczeło robić się coraz zimniejsze.Po chwili z rąk Sharaiego wystrzelił pocisk zamrażający Anubitów.
- Mam nadzieję że to skuteczny sposób - pomyślał.

Obok zamrożonych nagle zaczął pękać lód.ROzstąpił się aż powstała mała wyrwa z której wyskoczło kolejnych dwóch anubitów wyposażonych tym razem w pozłacane włócznie wykonane z bardzo dobrego stopu metali.Oni zaś skruszyli zamrożonyk Anubitów ,ci z piachu poskładali się w całość.
Wszyscy z nich zaatakowali shiraia jednocześnie (200 obr)

OOC:Teraz jest ich czterech

Sharai podniósł się z ziemi:
- Silni są... może to coś da... - Pomyślał - Aseonie ! - Obrócił się do rycerza Fenixa - Dlaczego unikasz odpowiedzi na moje pytanie ?? Boisz się ?
Po tych słowach Sharai żucił się na przeciwników,odebrał jednemu z nich broń i odskoczył do tyłu.

Anubici nie reagując na to iż napastnik posiadał broń żucili się na niego atakując ponownie (200 obr.)
Aseon w tym czasie zbliżał się powoli do pałacu Hildy.

Drzwi wejściowe rozstąpiły się. Przed pałac wyszła Hilda stając na szczycie schodów. W ręku dzierżyła swą włócznię. Jej wzrok powędrował po wszystkich zebranych przed wejściem, poczym zatrzymał się na Aseonie.
- Nie wiem co cię sprowadza do mnie, lecz niedopuszczalnym jest twoje zachowanie.
Uniosła dłonie ku górze a jej potężne, opiekuńcze cosmo roztoczyło się dokoła.

- Niebyty niech wracają tam gdzie ich miejsce, do Nastrod!
Jej silne cosmo nie znało sprzeciwu, a wola Odyna wzmaciała je wielokrotnie, gdyż to on był panem tego miejsca.
Anubici w jednej chwili znieruchomieli, gdy ich ciała okryły się szronem kamieniejąc przy tym z zimna. Mroźny wiatr roztrzaskał ich postacie w drobny pył, który roztarł wiatr, nie pozostawiając po nich najmniejszego śladu.
- Aseonie! - Hildy wzrok spoczywał na wojowniku, który stał obrócony w jej stronę. Jej oblicze miało surowy wyraz.

Sharai wstał z ledwością po poprzednim uderzeniu.Zobaczył że przed Pałacem staneła Hilda Polaris.Natychmiast przykląk na kolana i schylil głowę.
- Dziękuję moja Pani - Powiedział Sharai.

Tyr odetchnął z ulgą. Stanął zaraz za swoja panią mowiąc jej do ucha:
-Dzięki ci o Pani...
Po tych słowach odsunął się od kapłanki po czym znów przybrał pozycje do walki okazując swą gotowość do walki kiwnięciem głowy w kierunku Sharaia.