Cele mieszkańców zamku

Rozmieszczone w całym kompleksie zamku, niewielkie pomieszczenia, o skromnym,  nawet ascetycznym wyposażeniu, stanowiły mieszkania przebywających tu osób. Kamienna podłoga, nieotynkowane ściany i niewielkie, wąskie okno, do tego wszystko w niewielkim pokoiku, zawierającym jeszcze stół, krzesło i coś przypominające łóżko. Dopiero mieszkający tu dłużej zadomowili się jakoś bardziej, urządzając swoje miejsca życia jakoś bardziej osobiście.

Santiago poczuł jak topi się w wodzie i nie może już złapać oddechu, podczas gdy jego twarz zalewały tony wody. Dopiero gdy otworzył oczy zorientował się, że leży na jakimś czystym, ale skromnym posłaniu, a osoba stojąca nad nim wylewa na jego twarz już drugie wiadro wody.
- Spałeś całe dwa dni, to chyba już dość. - usłyszał, gdy woda przestała się lać. Posiadaczem tego głosu był nieco posiwiały, brodaty mężczyzna, jednak wysoki i dobrze zbudowany.
- Zwą mnie Inżynier. Twoja postawa w sali treningów zaintrygowała mnie nieco, Santiago. - Teraz dopiero Hiszpan mógł przyjrzeć się temu człowiekowi bardziej i zauważyć że na jego ciele, pod wierzchnią warstwą materiału, skrywała się szarawa zbroja Harpii. Jego rozmówca usiadł na znajdującym się tu krześle.
- Powiedz mi, co zamierzasz osiągnąć, będąc tutaj?

Wydawało mu się, że spał...i to bardzo długo. Widział wiele obrazów, wspomnień, a nawet rzeczy, których bliżej nie potrafił określić. Nie był nawet pewien czy żyje ani ile to wszystko trwa. Jednak w pewnym momencie zaczął czuć się dziwnie. Jakby nagle znalazł się pod wodą. Ta zaczęła mu napływać do gardła i po chwili Santiago zerwał się jak szalony, krztusząc się i nie mogąc złapać oddechu. Siedział na łóżku, a ktoś stał obok i wpatrywał się w niego. Wtedy też uświadomił sobie co się z nim działo. Nadal czuł ból w całym ciele, we wszystkich mięśniach i kończynach.
-Dwa dni? - Zapytał z niedowierzaniem. - No to musiałem być nieźle wykończony. - Zaśmiał się, jednocześnie łapiąc się za brzuch, który dał o sobie znać.
-Witaj Inżynierze, jestem Santiago...ale to już wiesz. - Skinął głową z szacunkiem zauważając, że pod jego strojem skrywa się zbroja.
-Co chcę osiągnąć ? - Przesunął dłoń po mokrych włosach. - Chcę być silny, silniejszy niż inni. Zdobyć upragnioną zbroję i dążyć do chwały, doprowadzić do niej naszego Pana i być dla niego pożytecznym. Pragnę mocy...

- No dobrze Santiago. - odezwał się starzec, po czym podniósł się i spojrzał przez wąskie okno, przy czym jego mina zmieniła się nagle jakby zobaczył coś bardzo ciekawego.
- Liznąłeś już cześć mocy, która będzie definiowała ciebie jako rycerza. Jednak prawdziwa moc jest jeszcze głębiej. Prawdziwa moc pochodzi z zaufania naszemu panu, Hadesowi. - Inżynier wskazał na Hiszpana, by ten zbliżył się do okna i zobaczył to co on. Koścista dłoń Spectrana spoczęła na ramieniu Santiago, a on mógł poczuć jak głód i wszelkie osłabienie po ostatniej walce odpływają.
- Tamten chłopak na dziedzińcu. Jeżeli chcesz mieć prawdziwą moc, zabij go! - powiedział mężczyzna z mocą, uścisk na ramieniu nagle znacznie się wzmocnił, a Santiago mógł poczuć jak ziemia znika mu spod stóp. Nim jednak zorientował się co się dzieje znalazł się już tutaj.

Santiago podniósł się z łóżka. Wolnym krokiem dotarł do okna i zaczął się rozglądać. Wtedy jednak poczuł dotyk Inżyniera na swoim ramieniu. Wszystko w jego ciele wróciło do normy, czuł się jak nowo narodzony.
-Jak Ty to...- Chciał zadać pytanie jednak wtedy usłyszał '' zabij go ''. Chodziło o chłopaka stojącego na dziedzińcu. Hiszpan nie miał nawet czasu żeby się zastanowić nad tym czy tego chce. Starszy mężczyzna zacisnął dłoń jeszcze mocniej, a podłoga zaczęła się zapadać przenosząc gdzieś Santiago.