Biblioteka Świątynna

Jechał eskortowany przez dwóch strażników.Mimo iż obaj mężczyźni dobrze znali chłopaka to musieli go zatrzymać przez wejściem do świątyni.Dopiero po krótkiej rozmowie wyjaśniającej pozwolono chłopakowi udać się do biblioteki.Neymar spodziewał się że nie będzie dane mu włóczyć się samopas.
-Dziękuję za odprowadzenie.Marin kazała mi się tutaj udać lecz w sumie nie wiem co dalej.-powiedział rozglądając się po zbiorach,lecz niczego nie dotykając.Chłopak dobrze wiedział że strażnicy surowo przestrzegają swoich reguł i nie pozwolą mu niczego dotknąć bez uprzedniego przyzwolenia ze strony zwierzchników.
Chłopak wyjął z kieszeni dziwna monetą którą dostał od srebrnego rycerza i zaczął jej sie przyglądać szukając jakichś wskazówek.

Po krótkiej chwili dumania, niedawno co przybyła postać mogła poczuć jak wózek, na którym obecnie siedzi delikatnie zaczął się poruszać do przodu. W dodatku...nie było to spowodowane żadną siłą ludzką. Gdy przez małe okienko padło światło, chłopak mógł zobaczyć cień jakieś wysokiej postaci, kilka kroków za nią.
-Słyszałem o Tb młodzieńcze...przepraszam, że to spotkanie tak długo nie miało miejsca-spokojny głos dotarł do uszu Neymar'a unosząc się jednocześnie po sali.
Wózek po krótkiej chwili stanął przed półką ze złotą tabliczką. Na niej było napisane zdobionymi literami: Era rycerzy.

Kyoko wyrównał się z gościem na równej linii. Ręce wyciągnął przed siebie w poszukiwaniu odpowiedniej księgi. Gdy już to zrobił, podał w naturalny sposób młodzieńcowi. Cały czas zachowywał się przy tym dostojnie i z szacunkiem jak przystało na głowę Sanktuarium.
-Proszę Cię o przeczytanie dokładnie tej księgi. Następnie odpowiesz mi na dwa bardzo ważne pytania. Do tego czasu Twój nowy mistrz zdąży dotrzeć na teren głównej Świątyni.

Wielki Mistrz odwrócił się na pięcie i ruszył w kierunku następnej półki z księgami zostawiając Neymar'a samego. Dał mu czas na literaturę, która musiała coś oznaczać. Dał mu przede wszystkim szansę...

Neymar zaskoczony pojawieniem się tak ważnej osoby jak Wielki Mistrz oraz faktem że ktoś o takiej pozycji zainteresował się jego skromną osobą przez dłuższą chwilę nie mógł wydusić z siebie ani słowa.
Chłopak w milczeniu przyjął księgę i zaczął powoli ją kartkować.Był to dość gruby wolumin więc chłopak spodziewał się że minie sporo czasu zanim uda mu się go przeczytać.
-Dobrze Wielki Mistrzu.Już biorę się do pracy.-odpowiedział po czym podjechał do jednego ze stolików i zaczął czytać.Chłopaka jednak bardziej interesowało to kim jest ów mistrz o którym wspominał Kyoko.
"Co ma być to będzie"-pomyślał chłopak po czym szybko wział się do ponownego śledzenia tekstu.

O WIELKOŚCI RYCERZA NIE ŚWIADCZY JEGO SIŁA ALE CZYSTOŚĆ JEGO SERCA ORAZ MĄDROŚĆ Z JAKĄ POTRAFI WYKORZYSTAĆ SWOJE ATUTY ZAMIENIAJĄC SWOJĄ POZORNĄ SŁABOŚĆ W ATUT.

Jeżeli siła fizyczna Rycerza jest znacznie mniejsza od siły jego przeciwnika pozostaje pozostaje mu jedno z trzech wyjść:

FILIGRANOWOŚĆ I SZYBKOŚĆ

Wykorzystaj swoją zręczność i szybkość.Atakuj częściej i szybciej niż Twoj przeciwnik,nie pozwalając mu wykorzystać jego siły przeciw Tobie.Bądź niczym grom z jasnego nieba.Atakuj w najmniej oczekiwanym przez przeciwnika momencie.Atakuj w jego słabości.Atakuj celnie.Atakuj albowiem każdy wyprowadzony atak Twojego przeciwnika może być ostatecznym.

ATAKI MENTALNE I ILUZJE:

Przeciwnik pogrążony w mentalnym chaosie jest słaby i bezbronny.Jeżeli nie możesz zaatakować jego ciała,atakuj jego umysł.Niech Twoj przeciwnik nie widzi Ciebie lecz to co chciałbyś mu ukazać.Niech strach sparaliżuje jego umysł,a co za tym idzie i ciało.
Pokaż mu to czego najbardziej się boi.Baw się jego emocjami i uczuciami.
Zniszcz w nim ducha walki.

Sparaliżowany od pasa w dół młodzieniec tak wczytał się w lekturę zadaną mu przez samego Wielkiego Mistrza, że aż czas przestał dla niego istnieć.

Kolejne sekundy, minuty,a nawet godziny mijały błogo na czytaniu. Może i za zdolny fizycznie to on nie był, z całą pewnością miał w sobie odpowiedni potencjał, aby się rozwijać.

Pewnie dla niego była to frajda, gdyż dopiero przeczytał ćwierć tej księgi. Pozostało mu jeszcze sporo stron, które już czekają na to by je spenetrować.

OCC; Czytamy wciąż Xellos bo Ci dobrze to idzie:)

TELEKINEZA:

Dzięki sile swojego umysłu możesz wpływać na otoczenie.Przesuń głaz nie dotykając go.Wpływaj na otoczenie tak aby stało się Twoim sprzymierzeńcem a niedogodnością dla Twojego wroga.Niech Twoje skupienie,siła koncentracji i siła woli będą tak ogromne żebyś nie musiał bezpośrednio atakować swojego wroga.Pamiętaj też że myśl jest szybsza od ataku fizycznego oraz pozwala Ci zachować dystans.Telekinetyczna technika walki jest nieoceniona w sytuacji gdy jesteś słabszy fizycznie od swojego przeciwnika,lecz pamiętaj że aby opanować tą technikę Twój umysł musi być ostry jak brzytwa a myśl szybka jak uderzenie pioruna.Każda chwila zawahania lub dekoncentracji może oznaczać Twój koniec.
Dzięki telekinezie będziesz panem grawitacji oraz wszelkiej materii.Dzieki teleportacji będziesz mógł przebywać w mgnieniu oka wielkie odległości a Lewitacja pozwoli Ci poruszać się nie używając własnych nóg.Stopień w jakim opanujesz to wszystko będzie zależeć od siły Twojego umysłu.


" Lewitacja pozwoli Ci poruszać się nie używając własnych nóg."-powtórzył w myślach chłopak zatrzymując się w czytaniu.-Tak to jest to.Dzięki telekinezie będę mógł swobodnie się poruszać co zamaskuje moje kalectwo.-powiedział sam do siebie.Jego uśmiech znacznie się poszerzył a oczy rozbłysły niczym paciorki.-Dziękuje Ci Wielki Mistrzu że pokazałeś mi tą księgę...Że pokazałeś mi drogę.

Neymar chciał wrócić do czytania ale myśl o tym że jest jednak sposób na to żeby jego kalectwo nie było aż tak uciążliwe nie pozwalała mu się skupić.

Bądź co bądź gdyby nasz młody bohater skupił się jednak to i tak bardziej w lekturę by się nie wgłębił. Jego naukę, a raczej późniejsze dumanie przerwało wejście "bibliotekarza". Mędrzec, który dożył sędziwego wieku spojrzał się na chłopca na wózku i lekko przecierał swoimi starymi oczyma.
-Czy mnie oczy nie mylą?-rzekł cicho pod nosem.

Mężczyzna zrobił parę kroków do przodu, żeby się upewnić czy wzrok go nie myli czasem.
-Dużo o Tobie słyszałem chłopcze. Jesteś jedyną osobą w historii Sanktuarium, która jeździ na wózku, a stara się być rycerzem-rzekł z wielką troską w głosie.

Następnie ponownie zrobił parę kroków w jego stronę. Czuł się w jego obecności bardzo pewnie.
-Powiedz mi chłopcze, czy to wszystko jest warte zachodu?. Nie zaprzeczaj, że wszyscy Cię tutaj lubią...
Mędrzec już chyba znał odpowiedź na to pytanie. Nie chciał się być wścibski czy okrutny, a tym bardziej wyśmiewać się z niego. Miał dobre intencje co było widać oczywiście nawet po jego wielkich oczach.

Chłopak ledwo co zdąrzył opanować rozszalałem myśli gdy zorientował się że nie jest jedyną osobą przebywającą w komnacie.Po sędziwym wieku nieznajomego,Neymar zorientował się że to na pewno nie jeden ze strażników.
"To pewnie jeden z kustoszy...albo inna z osób opiekujących się księgami"-pomyślał

Słowa nieznajomego,nawet jeśli wypowiedziane z wyczuwalną troską,lekko rozsierdziły młodego ucznia świątyni.
"A kim Ty jesteś żeby móc mnie oceniać starcze"-pomyślał po czym starał się uspokoić skołatane nerwy.
-Kiedyś zależało mi na sympatii ludzi i skończyłem jako obiekt ich drwin i wyzwisk.Nie potrzebuję niczyjej sympatii...ludzie mają mnie szanować.-powiedział z wyczuwalną goryczą po czym zamknął księgę i odwrócił wózek w stronę nieznajomego.
-A czy to jest warte zachodu?Rycerze Ateny walczą o zachowanie pokoju i równowagi na ziemi.Walczą i giną po to aby ludzie,tacy jak Ci którzy mnie upokarzali,mogli żyć w spokoju.Też się zastanawiałem nad tym czy jestem w stanie oddać za nich życie.-odpowiedział cicho z opuszczoną głową a jego umysł wypełnił się niemiłymi wspomnieniami.Po chwili jednak podniósł wzrok na starca a jego twarz wypełnił szeroki uśmiech.
-Lecz wiem że są na świecie ludzie dobrzy i prawi,którzy pragną żyć w szczęściu i spokoju.
Są ludzie których serca są prawie tak czyste jak najbardziej cnotliwych z rycerzy.To dla nich warto walczyć i warto ginąć w ich obronie.Tak to jest warte zachodu.

Starzec delikatnie się tylko uśmiechnął na wypowiedź o wiele od siebie młodszego człowieka. Następnie podszedł do niego i całej siły popchnął wózek odwracając jednocześnie go w stronę wyjścia z tej wielkiej i przepięknej komnaty.

Jego kroki wydawały się z każdą sekundą coraz szybsze i silniejsze jakby nie ten wiek. Przez dłuższą chwilę jednak pozostawał cicho, dopiero przy wyjściu z biblioteki rzekł.
-Przyjmij tą książkę, którą czytałeś. Dokończ ją i gdy to uczynisz ponownie mnie odwiedzisz-rzekł z wyraźnym uśmiechem.

Następnie jedynie kiwnął głową do strażnika, który stał tuż obok wielkich dębowych drzwi. Ten od razu zerwał się jakby ze snu i przejął młodzieńca.
-Udaj się teraz do pierwszego domu zodiaku. Czeka tam ktoś na Ciebie...-powiedział z wyraźnym optymizmem w głosie po czym zamknął drzwi za sobą.


OCC: Odp jeszcze tutaj, a następnie czekasz na odp w 1 domu zodiaku:)

Zaskoczony osobliwym zachowaniem starca,Ninis nawet nie zdarzył zaprotestować gdy po chwili znajdował się już koło jednego ze strażników.Trochę zdezorientowany chłopak zdołał z siebie jedynie wydobyć słowo "dziękuję" co było odpowiedzią na podarowaną mu książkę.

"Do pierwszego domu zodiaku?...przecież to dom należący do złotego rycerza spod znaku Barana"-pomyślał słysząc ostatnie słowa starca.Neymar zastanawiał się któż to może na niego czekać w pierwszym z domów Zodiaku lecz nie ośmielił się zapytać
-A więc do zobaczenia-powiedział przez ramię udając się za strażnikiem.