Stajnie

Niedaleko miasta znajdują się spore stajnie. Hera otaczała te zwierzęta szczególnym upodobaniem, tak samo jej lud z czcią niekiedy opiekował się nimi. Piękne konie nie były może i wielką pomocą dla samych Gerontów, lecz bez nich Heraion nie widział życia. Uczono od małego każdego jazdy i zachowania z tymi zwierzętami.
Niekiedy straż używała wierzchowców w celu szybkiej komunikacji, bądź podróży. Także osoby wysyłane na misje mogły ubiegać się o jedno z tych pięknych zwierząt.

Wysoki i długi budynek widoczny był z daleka. Thais przyspieszyła kroku. Nie była wielką miłośniczką koni, lecz były one szybkim środkiem transportu. Tym bardziej nie zamierzała jawnie okazywać niewygody jaką doświadczała dosiadając je. Jej mentor uczył ją, że trzeba znosić cierpienie i przezwyciężać własne słabości. Jeśli ktoś się podda, to będzie przegranym do końca. Nawet jak ktoś przegra - jeśli się nie podda, osiągnie zwycięstwo nad samym sobą i wtedy nie będzie to hańbiące.
Ona nie zamierzała zhańbić ani swego, ani tym bardziej imienia tego, kto ją przygarnął i dał jej nowe życie. Wręcz przeciwnie, zamierzała zrobić wszystko, by mu to wynagrodzić i pokazać, iż uczynił dobrze dając jej tą szansę.
Weszła do środka. Zapach siana i zwierząt uderzył ją z większą siłą niż na zewnątrz.
Stajnie zbudowane były tak, iż dawały poczucie większej przestrzeni, mimo ilości koni jakie w nich się znajdywały.
Jasnoszare oczy rozglądały się po pomieszczeniu szukając pewnej osoby.

Młoda strażniczka obróciła się i dostrzegła dziewczynę stojącą nieopodal wejścia. Uśmiechnęła się lekko i podeszła do niej.
- Thais, witaj. - rozpoznałaby ją z daleka.
Dziewczyna przed nią wyróżniała się bardzo kolorem włosów od większości młodych, a miała doczynienia z większością trenujących w Heraionie. Konie były jednym z obowiązujących treningów, Zoe zaś opiekowała się nimi od kilku lat.
- Ojciec cię przysłał na jazdę? Czy potrzebujesz wierzchowca w innym celu? - spytała - Mam tu jednego spokojnego, wiem że nie przepadasz za narowistymi.

Dziewczyna ukłoniła się na znak szacunku przed strażniczką.
- Chaire, Zoe fylakas. - jej prawa dłoń powędrowała w stronę jej serca podczas powitania.
Wyprostowała się następnie i spojrzała wprost na stojącą przed nią młodą kobietę.
- Czy nie masz zadania, nie wykraczającego poza me siły.
Doświadczenie, którego potrzebowała nie pochodziło wyłącznie z gimnazjum. Jeśli chciała coś osiągnąć musiała się uczyć o własnych siłach, na własnych błędach. Sama musiała nauczyć się działać.
"Jeśli chcesz, by na tobie polegali. Musisz pokazać im, że mają na czym polegać." Przypomniała sobie słowa ojczyma.

- Szukasz jakiegoś zlecenia dla siebie? - spytała się jej Zoe.
Podparła dłonią podbródek zamyślając się. Rozważała co może jej polecić. Młoda dziewczyna nie była jeszcze na tyle doświadczona, by podołać większości z nich. Jeśli jednak będzie mieć kogoś, kto nad nią będzie czuwał..
- Nie pamiętam nic odpowiedniego. Anath jednak podjęła się niedawno zlecenia i myślę, że możesz jej w nim pomóc.
Rzekła w końcu. Obróciła się, prowadząc dziewczynę za sobą w stronę jednego z koni.
- Niedawno wilki zabiły parę owiec na zachodnim pastwisku. Miała się nimi zająć. Możesz ją tam zapewne złapać jeszcze.
Zoe wyprowadziła konia na zewnątrz i poleciła go oporządzić jednemu z ludzi.
- Opiekuj się nim dobrze. Nie jest już taki młody, ale niezwykle przyjacielski.
Rzekła do Thais spoglądając zwierzęciu w oczy. Jakby rozumiejąc, koń parsknął przyjaźnie.

Thais podziękowała Zoe nieznacznym skinieniem głowy i wzięła cugle konia. Podciągnęła się na strzemieniu i dosiadła go.
Zamierzała skorzystać z rady strażniczki.
- Apochaire'.
Pożegnała strażniczkę jednym słowem i lekko pokierowała koniem. Zwierzę ruszyło rytmicznie, niezbyt śpiesznie, opuszczając obżera miasta i kierując się na łąki.