Syberia

Kraina znajdująca się w północnej części Rosji,będąca również granicą między Europą a krainą Asgardu.
Jest to kraina wiecznego lodu.

-Boże...czemu tak nas nienawidzisz....zostawcie nas....zostawcie w spokoju!!!-krzyczała przez sen Kobieta dręczona przez koszmary o wygnaniu z Pragi.
Wtedy w namiocie w którym spoczywała kobieta,pojawił się młody chłopiec.
Wytarł spocone od gorączki czoło matki i przyłożył zimny okład.
*********************************************************
"Czym tak Ci zawiniliśmy że skazałeś nas na taką mękę....mamo...tato....Boże nienawidze Cie za to że mi ich zabrałeś"-pomyślał stojąc nad grobem swoich rodziców.
********************************************************

Wspomnienia tamtych chwil potęgowało gniew,który wzmacniał koncntracje,medytującego Alexa.
"Na dzisiaj starczy"-pomślał otwierając oczy i wracając do rzeczywistości.

Starannie wybudowany drewniany domek w którym przebywał Alex był skutecznie ogrzewany przez ogien płonący w kominku.
Chłopak pospiesznie odział się w swoje ciepłe futro,zabrał ekwipunek łowiecki i wyszedł z chaty aby udać sie na polowanie.

"Dzis czeka nas wielka uczta"-pomyślał patrząc na leżace przed sobą zwłoki tygrysa syberyjskiego.
Mięso tego zwierzęcia należało do specjałów dostępnych na tych terenach więc Alex czuł wielką dumę z upolowania go po raz pierwszy w życiu.

Chłopak dochodził już do chaty gdy spostrzegł że nagle pojawiła się za nim cała wataha wilkow,która najwidoczniej wyczuły zapach krwi sączącej się z ciała tygrysa.

Białe wilki błyskawicznie przystąpiły do ataku.Alex mimo swojej siły i sprawności nie był w stanie odeprzeć ich ataku.
Gdy chłopak starał się rozpaczliwie bronić przed ostrymi zębami i pazurami wilkow,poczuł że wokół zrobiło się nagle przerażająco zimno.
"Co się dzieje...czemu jest aż tak zimno...moje ciało zaczyna powoli zamarzać"-pomyślał.

Nagle w stroną Alexa i atakujących go wilkow pomknęła burza śnieżna,która zmiotła wilki z powierzchni ziemi.

Dopiero gdy Alex otrząsnął się z szoku,zobaczył swojego przyjaciela stojącego w miejscu w którym rozpoczęła się burza.

-Jak to zrobiłeś....jakim cudem czlowiek jest w stanie rozpętać takąburzę??-spytał Alex lecz w odpowiedzi dostał milczenie i machnięcie ręką oznaczające żeby obaj przyjaciele ruszyli do chaty.

-Alex....chciałbym żebyś coś dla mnie zrobił-powiedział starzec do przygotowującego się właśnie do wyjścia chłopaka.

-Mow...jeśli tylko będę w stanie to spełnie Twoją prośbę.-odpowiedz padła szybko i bez zastanowienia.Chłopak ufal swojemu przyjacielowi i po tym wszystkim co razem przeżyli był w stanie zrobić wszystko o co starzec by go poprosił.

-Chciałbym abyś udał się do krainy Asgardu.Poznasz ich zwyczaje...charakter...będzie to forma nauki.

Słowa starca wprowadziły Alexa w pełne zdumienie.Chlopak zgodził się bez wahania.Perspektywa poznania nowych ludzi i możliwość nauki między nimi wprawiła go w stan podniecenia.

-Dobrze..wyruszę jak najprędzej-odpowiedział po czym ruszył aby przygotować sie do wyprawy.


Po jakimś czasie gdy Alex był już gotów aby przeprawić się do krainy Asgardu,pożegnał się ze swoim przyjacielem w milczeniu po czym ruszył na północ.

Przed rozpocząciem podrózy do Asgardu Alex nie mógł zapomnieć o modlitwie przed grobem swoich rodziców.Modlitwie do Boga którego rodzice chłopaka tak umiłowali,a który tak ich zdaniem chłopca nienawidzil.

-Boże...Ty w którego tak wierzyli moi rodzice....miej ich w swojej opiece i strzeż ich dusz,które zapewne są teraz w raju.-mówiąc to Alex uronił niejedną łze.Wspomnienie po rodzicach było wciąż żywe i przeszywało serce młodego chłopaka.

Po chwili zadumy chłopak zebrał się w sobie,podniósł plecak leżący obok niego na ziemi i ocierając ostatnie krople łez ruszył w dalszą podróż.

"Niech Bóg ma was w swojej opiece a mnie Atena w swojej"

Nieustające zamiecie śnieżne spowodowały że Alex zgubił drogę i powrócił na Syberię.Mimo żalu że nie udało mu się spotkać żadnego z rycerzy Odyna,chłopak cieszył się z powrotu na tereny na których się wychował.

"Staruszek pewnie nie będzie zadowolony z mojego rychłego powrotu ale jakoś to przeboleje"-pomyślał podchodząc do grobu swoich rodziców,których tak bardzo kochał i za którymi tęsknił.

-Wróciłem do was...Jestem cały i zdrowy...jednak nie udało mi się wykonać zadania jakie dostałem od swojego nauczyciela i przyjaciela....jednak dzieki temu moge znów być blisko was-mówił tak jakby jego rodzice żyli i stali tuż przed nim.

Po dłuższej chwili zadumy i modlitwy Alex postanowił wrócić do chaty w której mieszkał wraz ze swoim starszym przyjacielem.

Z każdą chwilą z którą zbliżał się do chaty,Alex coraz mocniej czul że w powietrzu wisi coś strasznego.
Zawieje śnieżne hulały jak szalone,a temperatura zdawała się być rekordowo niska.
Zaniepokojony młodzieniec przyspieszył kroku i popędził w stronę chaty.

"Co się tu dzieje....przecież to zaczyna przypominać zamarznięte piekło"-pomyślał

Po jakimś czasie chłopak zauważył że kilkaset metrów przed nim leży jakieś ciało.Okazalo się że był to jego przyjaciel.Poturbowany i prawie zamarznięty ledwo dychał.
Na jego ciele były jeszcze widoczne oznaki walki.

-Po co tu wracaleś??....miałeś udać się do bezpiecznego Asgardu...głupcze.-powiedział mężczyzna do Alexa słabym głosem.

Zanim Alex zdążył mu odpowiedzieć,usłyszał za sobą czyjeś kroki.
-A więc to Ty...wiedziałem że wrocisz...czekałem na Ciebie.-powiedział stojący za Alexem mężczyzna odziany w nieznaną chłopakowi zbroję.

Alex szybko pojął wszystko co się tu wydarzyło i stanął w pozycji ataku gotów odpłacić rycerzowi za krzywdy swojego przyjaciela.
-Nie wysilaj się....nie dasz mu rady-odezwał się przyjaciel młodzieńca.

-No właśnie...dlatego lepiej odrazu się poddaj i wyjdź na spotkanie ze swoim przeznaczeniem-powiedział nieznajomy rycerz z drwiącym uśmieszkiem na ustach.-Gotuj sie na śmierc chłopcze!!-krzyknął lecz w tej samej chwili oslepił wszystkich dziwny blask.